Abomination in the eyes of all that is holy
Δεν είναι το μόνο τους για το οποίο ισχύει αυτό, αλλά ειδικά το συγκεκριμένο όποτε συμβεί να παίξει καρφώνεται στο μυαλό για μέρες - εκτός από hilarious είναι και γαμάτα πιασάρικο το άτιμο.
Αναγκαστικά λοιπόν μπαίνει στο repeat.
Πριν από 41 χρόνια οι Accept κυκλοφορούσαν την τρίτη στη σειρά δισκάρα τους που είχε να επιδειξει, εκτός από την heavy metal ολομέτωπη επίθεση, και κάποιες πανέμορφες μπαλάντες που πλέον είχε αναλάβει αποκλειστικά ο Udo ο Dirkschneider, αποδεικνύοντας ότι με αυτή την φωνή και αυτό το παρουσιαστικό γίνεται να ακουστείς… συναισθηματικός και ευάλωτος!
The shape of genesis
In the wilderness of mind
Βλέπεις κάτι, σκάνε άκυροι συνειρμοί και τελικά καταλήγεις αντί να ακούς αυτά που είχες σκοπό να ακούσεις, να ακούς κάτι τελείως διαφορετικό (αλλά πολύ καλύτερο όμως )