Πάρα πολύ ωραία τα έγραψες και είναι το μόνο άλμπουμ που δεν έχει βγει ποτέ από την playlist με Mp3 που κουβαλάω πάντα μαζί μου, ενώ όλα τα υπόλοιπα πάνε και έρχονται, αυτό εκεί!
Πρέπει να το βρω σε βινύλιο όμως.
Πάρα πολύ ωραία τα έγραψες και είναι το μόνο άλμπουμ που δεν έχει βγει ποτέ από την playlist με Mp3 που κουβαλάω πάντα μαζί μου, ενώ όλα τα υπόλοιπα πάνε και έρχονται, αυτό εκεί!
Πρέπει να το βρω σε βινύλιο όμως.
Καθηγητής Χημείας: Dave Ellefson
Αυστηρός μπαμπάς: Dave Mustaine
Τζονάρα, ποιος άλλος γράφει τέτοιους ύμνους!
Τι δισκαρα! Και εχω να το ακουσω πανω απο 15 χρονια, μπραβο που μου το θυμισες! Οι δυο πρωτοι δισκοι πραγματικα ενεση ζωντανιας για το θρας σε περιεργες εποχες για το ειδος
Όσο κι αν μας απωθούν τα κλισέ, ειδικά τα μετά θάνατον μελοδραματικά περί… μετενσάρκωσης κάποιου σπουδαίου μουσικού, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι στην περίπτωση των Mahogany Rush ταιριάζει πολύ μια τέτοια αναφορά.
Όχι μόνον επειδή τo στυλ του Frank Marino στην κιθάρα όπως και το ύφος των συνθέσεων (τις οποίες άλλωστε υπογράφει όλες και κατ΄ αποκλειστικότητα) μοιάζουν τόσο πολύ με του Hendrix αλλά διότι ακόμη και στα φωνητικά ο νεαρός Καναδός θυμίζει υπερβολικά το ίνδαλμά του!
Στο “Strange Universe” ο αρχηγός εμφανίζεται να ωρίμασε στο διάστημα του ενός έτους που μεσολάβησε από την προηγούμενη δισκογραφική εμφάνιση του καναδικού trio – ήταν άλλωστε σε πολύ νεαρή ηλικία. Tα solos του εδώ ακούγονται πιο πλούσια, οι συνθέσεις εμφανίζονται να έχουν μεγαλύτερο “βάθος”, ενώ διακρίνονται στρώσεις progressive ή και jazz rock σε κάποιες περιπτώσεις.
Οι κατηγορίες για την - ομολογουμένως υπερβολική - ομοιότητα με τον τότε πρόσφατα θανόντα Hendrix, επισκίασαν στα μάτια πολλών το γεγονός ότι ο Marino ήταν ένας απίστευτα χαρισματικός κιθαρίστας και ότι οι Mahogany Rush μάλλον θεματοφύλακες της κληρονομιάς του Jimi ήταν, παρά αντιγραφείς του.
Πρωτη φορα το ακουω αυτο σημερα, επεσα πανω του στον “σωληνα”.
Γαλλικη μπαντα, με γαλλικο στιχο. Μου θυμιζουν πολυ Dream Theater στα πρωτα τους, Symphony X. Ειναι η μπαντα του Bruno Ramos που παιζει κιθαρα στα live των Sortilege.
Καλο και τιμιο μου ακουγεται θα το ψαξω πιο πολυ.
Ανελέητο headbanging μόνος μου πάνω στο γραφείο.
Απ’ ό,τι είδα, ο εκλιπών Neil Peart είναι εξώφυλλο στο MH του Φεβρουαρίου.
Μοιραία, λοιπόν:
@razor7 Φίλε για σένα! Ο ποταμός της λήθης. Από τα καλύτερα των Burzum. Υπερτραγουδάρα που φανερώνει όλη τη μουσική ιδιοφυία του Varg Vikernes.
δεν ξερω αν υπονοεις κατι αλλα δεν μου ειναι αγνωστο το τραγουδι
Φοβερός δίσκος το Belus
Μ’αρεσει πολύ αυτό το κομμάτι και ο δίσκος, νομίζω από τα καλύτερα του αρχιμαλάκα.