4 Likes
Από χθες το πήρα στα χέρια μου, αρχίζουν οι ακροάσεις. Για να δούμε…
(Συνήθως είμαι ψύχραιμος, τώρα όμως μια έξαψη εκ των προτέρων τη νιώθω!)
6 Likes
Ακούω εναλλάξ τα Ordinary Man και το The Ultimate Sin του Ozzman
1 Like
Το riff δεν θυμίζει λίγο Princess of the Dawn από Accept ?
1 Like
2 Likes
4 Likes
1 Like
6 Likes
1 Like
Είχα δει ΜΠΛΕ στο Pireaus Academy με καλεσμένη τη Θεοδοσία Τσάτσου για να γιορτάσουν τα 20 χρόνια της μπάντας. Εντάξει η γυναίκα είναι απίστευτη performer. Καλή και η Τζώρτζια αλλά δεν φτουράει μπροστά στη Θεοδοσία.
1 Like
5 Likes
2 Likes
Δισκάρα:
Όποιος ενδιάφερεται, ιδιαίτερα ρυθμικό death metal, κοντά στο ύφος των Misery Index.
2 Likes
1 Like
2 Likes
Προσκύνημα Dyscarnate μέρος 2ο.
Οι Dyscarnate είναι μπάντα που ανακάλυψα χάρις στα related του youtube, όταν δεν θυμάμαι τι άκουγα, αλλά έπαιξε στα καπάκια το Promithean από τον εκπληκτικό δίσκο του 2012 (And so it came to pass).
Χωρίς να έχουν κάτι το εκπληκτικό, ήταν αρκούντως ρυθμικοί και groovατοι (πράγμα που σπανίζει πλέον στο death metal που φτάνει στα αυτιά μου) και δεν είχαν αυτήν την γελοία 400bpm μπότα, που είναι λες και έχεις μπεί σε βιοτεχνεία με ρούχα και ακους 4 ραπτομηχανές μαζί γιατί μια ποτέ δεν ειναι αρκετά γρήγορη…).
Αυτή λοιπόν η αίσθηση του ρυθμού, σε συνδιασμό με blastbeats σε λογικά πλαίσια, τα απλά και ρυθμικά ριφφ τους (τα οποία είναι πολύ κοντά στην λογικη των Misery Index - δηλαδή, πέμπτες και άγιος ο θεός minus τις πανκικες επιρροές όμως, εδώ μιλάμε για total metal λογική) σε συνδιασμό με τις πολύ καλές φωνές, μου έκαναν ξεκάθαρο κλικ.
Επομενο ήταν φυσικά μετα το βίντεο να κατέβει ο δίσκος αυτομάτως(ο οποιος αργότερα αγοράστηκε κιολας). Ο δίσκος ενώ δεν βρίθει πρωτοτυπίας ή ποικιλομορφίας (το ακριβώς αντίθετο), εκπληρώνει στο 100% τον σκοπό του, που είναι πωρωτικό death metal, με σχεδόν παντελή έλλειψη μελωδίας, παντελή έλλειψη σόλο, αλλά έχει ριφφάρες, οι οποίες ναι μεν δεν είναι της Morbid Angel σχολής (μου φαίνεται έχει γίνει κατανοητό αυτό) και να έχει αυτά τα άρρωστα μελώδικά ριφφ μπετονιέρες, αλλά αν δεν σε κάνουν να κουνήσεις πόδι και να γουστάρεις, εμένα να μου τρυπήσεις την μύτη. Προσοχή, αν είσαι της παλιάς σχολής, μακριά απο δώ. Αν θες σόλο και υπερτεχνικότητα, μακριά. Είπαμε groove, blastbeat και πεμπτες.
Έχοντας λοιπόν αυτόν τόν δίσκο, περίμενα υπομονετικά τον τρίτο δίσκο που ήρθε 5(!) χρόνια μετά, With all their Might, με εκπληκτικό εξώφυλλο. Τα 2 τραγούδια που έχουν βγεί βίντεα, έχουν διαφορές. Οι ταχύτητες έχουν πέσει (τα blastbeat είναι εμφανώς λιγότερα), o ήχος αν και παρόμοιος έχει τονίσει λίγο παραπάνω το μπασο, έχουν μπεί κάποια ψήγματα μελωδίας είναι με 2ες κιθάρες, είτε με αρπίσματα που προσθέτουν πολλά στο groove τους. Το δεύτερο κομμάτι που βγήκε σε βίντεο, είναι το Traitors in the palace, το οποίο ήταν αρκετά διαφορετικό από ότι μας είχα συνηθήσει ως τότε. Αργό, σάπιο, υποχθόνιο, το οποίο κάνει καταπληκτικό build up και όλα αυτά σε μόλις 4 λεπτά.
Τελικά όταν βγήκε ο δίσκος (αυτός πλέον είχε αγοράστεί με προ-παραγγελία), επιβέβαιωσε ότι είχαν εμπλουτίσει τον ήχο τους με ψήγματα (το τονίζω αυτό) μελωδίας, οι ταχυτητες είχαν κατέβει σχετικά, το groove είχε παραμείνει και λόγω της “διαφορετικότητας” του, τον βάζει ακριβώς δίπλα στο καταπληκτικό And So It Came to Pass.
Να και η εξωφυλλάρα:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-10897006-1509401190-4476.jpeg.jpg)
2 Likes
