Επειδή σαν σήμερα δυστυχώς έφυγε με τη ΒΙΑ εκτός από τον Lennon και ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών
Αληθές αυτό που γράφεις.
Τους έχω δει 4 ή 5 φορές live και πάντα είναι αποκαλυπτικοί και καθηλωτικοί.
Από πού να ξεκινήσει κάποιος που είναι μεν εξοικειωμένος με τον ήχο τους, αλλά δεν του έχουν κάνει κλικ;
Ανεκαθεν ειχα μια δυσκολια στο να θυμαμαι τραγουδια απ’ εξω οσον αφορα το technical death
Για αυτο και το εχω ψιλοπαρατησει
Απλα ακουω τον καθε δισκο των Ulcerate για να παρω μια ιδεα
Ενα πραγμα που εχω προσεξει σε οτι εχω ακουσει μεχρι τωρα ειναι οτι η μια κιθαρα ωρες ωρες τσιριζει
Καλα ο ντραμμερ απορω πως θυμαται τι παιζει
Mια γρήγορη (ίσως και βιαστική) γνώμη:
Αν σου άρεσε ο φετινός τους λόγω μελωδιών, ξεκίνα αντίστροφα, ξεκινώντας από αυτόν και μετά “Shrines…” κλπ.
Αλλιώς, αν θες να πιάσεις ωριμότητα/προσωπικότητα/εξέλιξη, με το “Destroyers Of All” και μπροστά που για μένα είναι εκπληκτικό σερί, και μετά τους δύο πρώτους δίσκους.
κορυφες degial/theli/vovin
To lepaca μία κατηγορία μόνο του
η διασκευή σε φροστ απίστευτη
Ναι κι εμενα αυτη ειναι η αγαπημενη μου περιοδος τους. Ακουσα βγαζουν νεο δισκο btw αρχες του χρονου
Εγώ θα ξεκινούσα από το τελευταίο. Δε θα το χαρακτήριζα βατό αλλά έχει περισσότερη μελωδία, σωστές (κατ’ εμέ - διάβαζε περισσότερο ισορροπημένες) δόσεις τεχνικής / musicianship, επιθετικότητας κοκ. Ενδεχομένως, ο λιγότερο πνιγηρός (ελλείψει καλύτερης περιγραφής) δίσκος τους. Και μάλλον το καλύτερο (aka ουσιαστικό) drumming σε κυκλοφορία τους.
Ίσως αυτό που μου έλειπε να ήταν ένα καλό ζευγάρι ακουστικά/ηχεία για να το ανακαλύψω σε όλο του το μεγαλείο. Το drumming ήταν όντως φαινόμενο! Κάνουν το συνολικό αποτέλεσμα να ακούγεται πιο περίπλοκο απ’ ό,τι θα ήταν αν βασιζόμασταν μόνο στις κιθάρες.
Έχω πάθει πλάκα με Παιδιά της Παλαιότητας…
IIIII’VE GOT A BIIIKE
(οι μισοί Queen των 70s βρίσκονται σε αυτό τον δίσκο)
Γαμαει το piper αλλα…
υπερβολες