Ας αφεθούμε για άλλη μια φορά στην “απόκοσμη” γοητεία του “The Unexpected Guest” των Demon. Μπορεί το όνομα του συγκροτήματος, το artwork και οι στίχοι να δημιουργούν άλλες… προσδοκίες, όμως εδώ έχουμε ένα μνημείο στο χώρο του μελωδικού hard rock/metal με ευφυείς συνθέσεις που όζουν σεβεντίλα.
Ένας δίσκος που τραγουδιέται από την αρχή έως το τέλος (ναι, και τα solos!)
ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
Τι τεράστια ευτυχία εκείνο το λαιβ στην υπόγα της Γαμβέτα. Next λεγόταν τότε; Underground; Κάπως αλλιώς; Who cares?
Tώρα το είδα αυτο…Ρε Παργαλάτσε, δεν έχεις το Hell Awaits και κυρίως δεν το έχεις, ενώ αναφέρεις το Show No Mercy - δηλαδή θεωρείς καλύτερο το Show No Mercy από το Hell Awaits…
Σιγουρα καλυτερο το SNM! Και το hell awaits δισκαρα ειναι, αλλα για μενα δεν αγγιζει το μεγαλειο των Show no Mercy/Reign in Blood/South of Heaven/Seasons in the abyss.
Μόνο στο μεσαίο συμφωνούμε
Είμαι της τριπλέτας Hell Awaits/ Reign In Blood/ South of Heaven
Καλα ξεχασα να γραψω το south of heaven στο τελευταιο ποστ (στο προηγουμενο το αναφερω βεβαια), edit επιτοπου.
South of heaven υπερδισκαρος ωριμου thrash οπως και το seasons in the abyss. Για το reign in blood και το ποσο μνημειωδες ειναι δεν χρειαζεται να πω τιποτα, νομιζω εχουν ειπωθει ολα. Το Show no Mercy παντα με τραβαγε για την ωμη (εστω και λιγο ακατεργαστη ακομα) ενεργεια που βγαζει, και για τις ριφαρες του.
Εκει μετα το SNM βγαλαν και ενα απο τα καλυτερα EP στην ιστορια του metal