Εν όψει του νέου δίσκου, αρχίζουμε… επαναλήψεις και ξεκινάμε από τα καλύτερα, προφανώς!
Το καλύτερο πιθανότατα. Αριστούργημα.
Λατρεία
θα είναι σαν να ακούς το Imaginations From The Other Side αλλά δεν θα είναι
Double post γιατι ακουσα εναν απτους αγαπημενους μου δίσκους
This change of seasons is final
Ποτε ερχεται το δεύτερο γαμω την τελειομανια του?
Δυο μερες λοιπον μονο εμειναν για το Hushed and Grim και μια καλη ευκαιρια για επαναληψη στη δισκογραφια τους.
Το Remission ειναι ενα εξαιρετικο ντεμπουτο, που οσο κι αν επισκιαστηκε εν μερει απο την ακομα καλυτερη συνέχεια της μπαντας με τους επομενους δισκους, δεν παυει και αυτος να ειναι ενας (αδικημενος ισως?) πολυ δυνατος δισκος. Στο Remission υπαρχουν ολα τα στοιχεια των Mastodon σε πρώιμη μορφή και ειναι ενα εξαιρετικο ακουσμα με αιχμη του δορατος τα φανταστικα κιθαριστικα riff και τα τρομερα τυμπανα του Brann (χαλαρα στο top-5 drummer απο τη γενια συγκροτηματων που ξεκινησαν το 2000+ για εμενα!).
Υπάρχουν κάποια θεόρατα riffs εκεί μέσα…Μarch of the Fire Ants, Mother Puncher, η αλλαγή στη μέση του Crusher Destroyer…
Είναι οι Mastodon στα πρώτα τους χρόνια, φαίνονται κάποιες αδυναμίες και σίγουρα το Leviathan που κυκλοφόρησε μετά είναι καλύτερος δίσκος αλλά και εδώ ακούμε πολύ ωραία πράγματα. Δισκάρα.
Έτοιμο είναι εδω κ χρόνια αλλά ο άλλος είναι τελειομανής…άκουσα ένα κομμάτι πριν από κάνα 2 μήνες, μου έπεσε το σαγόνι. Έχει ηχογραφηθεί 2 φορές αν θυμάμαι καλά.
Ωχ αμαν πως τα λες ετσι αυτα; Που μπορουμε να ακουσουμε ξερεις;
Γραφικό και κλισέ ίσως, αλλά τι καλύτερο warm up πριν από τετραήμερο ταξιδάκι στην εξοχή. Μερικά πράγματα δεν θα τα αλλάξω ποτέ.
ΥΓ. Ας έβγαζε ο Halford δίσκο a cappella με το γρέζι που είχε κάποτε και τον αγόραζα απνευστί.
Έλα Όσλο να κεράσω μπυρίτσα
πολύ ωραίες κιθάρες, κλέβουν την παράσταση. Τα φωνητικά οριακά στην κατηγορία love em or hate em (τείνω στο δεύτερο). Εξωφυλλάρα. Ρητορικό ερώτημα: πόσο να διαρκέσει ο ενθουσιασμός για ένα δίσκο με μηδενικά ίχνη πρωτοτυπίας;