2 Likes
2 Likes
3 Likes
6 Likes
It ain’t nothing but a heart-breaker
It’s got one friend that’s The Undertaker
4 Likes
12 Likes
Ινδιάνοι.δεν το ακούω μόνο τώρα,είναι σάουντρακ ζωής.
Πλαστικά λουλούδια, πίσω από γυαλισμένες βιτρίνες
Βαμμένα πρόσωπα για να δείχνουν όμορφα
Αίμα από χαμόγελα καθημερινής υποκρισίας
Σκιές στο μυαλό σου τα αναπάντεχα ερωτηματικά
Τρέξιμο και βιασύνη που δεν μπορείς να καταλάβεις
Μια κούρσα ενάντια στο χρόνο χωρίς κανένα νικητή
Δε θα μεγαλώσει το λουλούδι
Αν με αίμα το ποτίσεις
Δε θα διακρίνεις καθαρά το πρόσωπο σου
Μέσα από θρυμματισμένο καθρέφτη
Όταν το μικρό παιδί ζητήσει αγάπη
Άστο να πνιγεί στα ικετευτικά του δάκρυα
Άμα ο ετοιμοθάνατος ζητήσει ελπίδα
Χάρισε του ένα περίστροφο
Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός
Ίσως όχι η εξουσία η ανεργία τα σχολεία ο στρατός
Ίσως ο μεγαλύτερός σου εχθρός
Να 'ναι η φριχτή ασημαντότητα που χαρακώνει τη ψυχή σου
Να 'ναι η φριχτή ασημαντότητα στην αποξένωση της μεγαλούπολης
Έτσι κι αλλιώς όσο και να προσπαθήσεις
Ένας τυφλός δεν θα μπορέσει ποτέ να ζήσει χαρούμενος
Θα πονέσεις μα θα το δεχτείς
Λόγω υγιεινής επιβίωσης
14 Likes
Ρε σεις, αυτο ειναι πολυ καλο!
8 Likes
5 Likes
6 Likes
8 Likes
Επηρεασμένος από 
αλλά γενικά σκοτεινό και μεγάλη κομματάρα.
12 Likes
ΦΑΚ, ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ
5 Likes
Διαβάζοντας το “Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού” του Ισίδωρου Ζουργού και συγκεκριμένα, τελειώνοντας την εξιστόρηση της ζωής του Γαβριήλ ή Άμμου, του γιου του Δράκου, αυτό το τραγούδι και η εισαγωγική στροφή ήρθαν κατακέφαλα για τούτες τις γραμμές των στρογγυλών σκαλισμάτων που αποτύπωσε ο Σαλονικός συγγραφεύς μέσα από το στόμα του γέρου, που κάθεται στην πρύμνη του πλοίου “Αλεξάνδρεια” και λέει παραμύθια.
14 Likes
5 Likes
1 Like
Τα 37 έκλεισε προχθές το Metal Heart, ένας από τους πρώτους δίσκους που απέκτησα και λάτρεψα όντας σε μια ηλικία όπου δεν με απασχολούσε αν οι Accept συνεργάστηκαν με τον παραγωγό των Scorpions, Dieter Dierks, αν μαλάκωσαν κάπως για να πιάσουν ένα μεγαλύτερο ακροατήριο κλπ, ήξερα μόνο ότι αυτό που άκουγα ήταν “τέλειο”
Έτσι, έχοντας μετά από πάμπολλες ακροάσεις μάθει πρακτικά απ’ έξω τον δίσκο, δεν τον βάζω πια συχνά να παίξει με αποτέλεσμα κάθε φορά που αυτό συμβαίνει να νιώθω πάλι όπως “τότε”…
…χώρια που πάντα χαμογελάω όταν ακούω στο ομώνυμο τον πρώτο στίχο να αναφέρεται στο μελλοντικό… 1999!
15 Likes
6 Likes