Μας έχεις πεθάνει σήμερα.
Σε σύμπνοια με την Gamma Ray απάντησή μου ανωτέρω, μπορεί να το έχω ξαναπεί, μπορεί και όχι (#2), αλλά πριν 4 και κάτι χρονάκια παίχτηκε (κάπου στα Βαλκάνια) η ανατριχίλα του συγκεκριμένου δίσκου «αλυσίδα» με το “A Tale That Wasn’t Right” και δώσ’ του οι «καταρράκτες».
Ή μήπως δεν ήταν έτσι φίλτατε @jonkyr;
Δεν εχω να προσθεσω τπτ περισσοτερο. Ακομη ειναι καρφωμενη στο μυαλο μου εκεινη η βραδια.
Υπάρχουν 2 ειδών άνθρωποι σε σχέση με την μουσική. Αυτοί που απλά ακούν μουσική πλένωντας πιάτα απλώνοντας ρούχα οδηγώντας στην κίνηση απλά για να περνάει η ώρα σαν ένα μπακγκραουντ σπασιματος της ρουτίνας. Κ αυτοι που ΑΚΟΥΝΕ μουσική κ είναι μέσα στην ζωή τους είτε αυτό είναι το panzer division marduk είτε το Αθήνα μου του Αργυρου που παρεμπιπτόντως κυκλοφορησε την εποχή που έφυγα απο την Αθήνα (μου) κ έχει μια θέση στην καρδιά μου κ είναι κ ωραίο λαϊκό τραγούδι. Αυτοί που ανήκουν στην 2η κατηγορία είναι παθιασμένοι γενικά στη ζωή τους κ αυτό φαίνεται κ εδω μεσα στο φορουμ που μερικές φορές ξεφεύγουμε.
Χωρίς να έχει καμία σχέση το παραπάνω με τον τίτλο του θρεντ ας γίνω οντοπικ.
2 τραγούδια στην καθημερινή ακρόαση τις τελευταίες ημέρες κ γενικά όταν ο κόσμος παρακολουθεί άλλον έναν πόλεμο.
Δυσοίωνο ριφ αργόσυρτο σαν ένα φίδι που σέρνεται να βρει το θύμα του. Ο υποκινητης του πολέμου το μπασταρδακι που από το πολυτελές γραφείο του κινεί τα νήματα. Αυτός που ενδιαφέρεται για το καλο του κόσμου που διασπειρει διχονιες σε ανθρώπους που το μόνο που θέλουν είναι να ζουν ειρηνικά με τον γείτονας τους. Αυτός που θα βρει τους λόγους ότι πρέπει να γαμησεις τον διπλανό σου γιατί κ αυτός θέλει να σε γαμησει.
Στην μέση ο εμβατηριακος ρυθμός οι στρατοί που κινούνται, η αλλαγή με την προσθήκη ορχήστρας οι ομιλίες για τον καλό τίμιο θάνατο για την πατρίδα το επος που σε περιμένει για να γίνεις ήρωας, η φωνή που μπαίνει οι κραυγές του υποκινητη το αργόσυρτο ριφ τα άδεια φέρετρα οι άδειοι ταφοι κ οι πρόσφυγες.
Αχαχαχα Αχαχαχα εδώ είμαστε. Ένα προϊόν σερβιέτας διαφημίζεται με γυναίκες να νιώθουν άνετα μια φορά τον μήνα, ένα προϊόν για απορρυπαντικο πλυντηρίου δείχνει πόσο καθαρά γίνονται τα ρούχα κ σε χαμηλές θερμοκρασίες. Τα οπλικά συστήματα πως τα διαφημίζεις; η καλύτερη διαφήμιση είναι ο πόλεμος. Το καλύτερο μάρκετινγκ η εικόνα να ξερνανε φωτιά κ θανατο . Τα δικά μας όπλα πιο αποτελεσματικά στο να σκορπουν τον τρομο. Οι βιομήχανοι όπλων σε στενή σχέση με το μπασταρδακι του προηγούμενου τραγουδιού.
Ίσως κ ο πιο έξυπνος στίχος που έχω διαβάσει ποτέ για το θέμα
Claymore land mines, anti-personnel kind
Good for lining borders and they’re easy to hide
Bury 'em in the ground, only one way they’re found
Another fine product we deliver with pride
Βάλε νάρκες που σου πουλάω, όταν θες να τις βγάλεις θα σου πουλήσω αυτό που χρειάζεσαι.
Άλμπουμ μνημείο. Τραγούδια μνημεία.
Περνώ απλά για να πω ότι σήμερα αποφάσισα πως το break στα 03:00, μαζί με τις δύο στροφές που έπονται και καταθέτει ο Ray, αποτελούν την αγαπημένη μου Fates Warning στιγμή… μέχρι αύριο τουλάχιστον.
Από αύριο θα διαφοροποιηθώ και θα γίνω κυριλέ (© Τάκης “βλέπω κύκλους”).
Αφου λοιπόν οι Amorphis χρησιμοποιησαν το… μουσικό πριόνι στο τελευταίο κομμάτι του Am Universum, ειπα να ψαξω λιγο και αλλα πραγματα με αυτο, και επεσα στην εκτελεση ενός νυκτερινού του Σοπεν (που γενικα ειναι πολυ ωραια χαλαρωτικα κομματια) με πιάνο και … πριονι, και ψιλογαμαει κιολας. Καθε μερα μαθαινουμε και κατι νεο
Φοβερη η Natalia ‘Saw Lady’ Paruz
Τσέκαρα λίγο ινσταγκραμ το πρωί και σε ένα από τα βιντεάκια που είδα, έπαιζε Metallica με Κλιφ απο monsters of rock 19XX.
Σκέφτηκα “σήμερα θα ακούσω Master of Puppets”. Ούτε καν ήξερα ότι σήμερα συμπληρώνονται 36 χρόνια από την κυκλοφορία του. Όμορφες συμπτώσεις, ωραίος τρόπος να αρχίζεις τη μέρα σου…
49 χρόνια προχθές, δίσκος ορόσημο, εμβληματικό εξώφυλλο κλπ κλπ, ποιο το νόημα να περιγράφω το απερίγραπτο; (απερίγραπτο με την καλή έννοια, έτσι;)