Και για κάποιο λόγο, πάντα μετά το από πάνω παίζει
Και τούμπαλιν
Πεθύμησα σοβαρό Metal και ξέθαψα αυτό εδώ το διαμάντι.
Σκοτεινό us power που θρασίζει σε σημεία. Στα φωνητικά ο Scott Huffman (Spirit Web, Syris, Mindwarp Champer)
Τι ξέθαμμα έριξα με τα threads που πάτε και φτιάχνετε
Εν τω μεταξύ το άκουγα πρόσφατα αυτό γιατί 12 Αυγούστου ο Danger Mouse γυρνάει στο hip-hop με συνεργατικό δισκάκι με τον Black Thought (The Roots), τίγκα στους guests, και τα singles με έχουν κερδίσει, για τα γούστα μου, οπότε το περιμένω πως και πως.
On topic:
εκεί που λες, μερικά κομμάτια δεν αγγίζονται. Εκεί, που δεν πίστευες πως θα ξυπνούσαν συναισθήματα που βίωσες στα 15 σου με κάτι άλλο πέραν του πρωτοτύπου. Εκεί, που ακούγοντας εν λευκώ στη δουλειά προ κρίσης, η Καφκα (τεράστια) σου πετάει αυτό στη μούρη, σαν ένα ηχηρό χαστούκι.
To album του οποίου η απουσία από την προσωπική μου λίστα στο ABC topic του Leper μού κόστισε περισσότερο από κάθε άλλη. Ωστόσο, “Lateralus”, φίλοι μου…
Anyway, δισκάρα θεϊκή το “Love at First Sting” και λίαν καλοκαιρινή θα προσέθετα. Ιδιαίτερες αδυναμίες (πλην των κλασσικών / αδόκιμος ο όρος, όλα καρακλασσικά είναι) τα “Bad Boys Running Wild”, “Coming Home”, αλλά κυρίως ο δυναμίτης “I’m Leaving You” (άλλο ένα τραγούδι ακατάλληλο για οδήγηση, καθώς δύναται να προκαλέσει ουκ ολίγες παραβιάσεις).
Είναι κάποιοι δίσκοι που δεν μπορείς με τίποτα να ακούσεις στο background.
Όταν πατάς το play τα παντα είναι το master of puppets. 54 λεπτά και 47 δευτερόλεπτα μετά συνεχίζεις τη ζωή σου.