Μετά από ένα μικρό διάλειμμα συνεχίζουμε:
Αφού λοιπόν η προαναφερόμενη κασέτα με το “Blackened” και τα διάφορα άλλα είχε κάνει κατάληψη στο walkman (από σημείο και μετά εναλλάξ με το “Smash”), κάποια στιγμή με ρώτησαν οι μεγαλύτερες ξαδέρφες μου τι μου αρέσει να ακούω, απάντησα METALLICA και OFFSPRING και έτσι τα επόμενα χριστούγεννα έλαβα ως δώρο το “Black Album” CD. Θεωρητικα δεν θα είχα πού να το παίξω, αλλά ευτυχώς ένα άλλο δώρο αυτών των εορτών ήταν ένα φορητό radio/CD/tape player.
Η αλήθεια είναι ότι τις πρώτες “ν” φορές που το άκουσα έδωσα βάση στην πρώτη πιο πιασάρικη ας πούμε 6άδα, την δεύτερη σαφώς πιο ιδιαίτερη 6άδα την εκτίμησα όσο της έπρεπε αρκετά αργότερα.
Personal Facts:
- To “Nothing Else Matters” δεν μου έκανε κλικ ποτέ, ούτε στο ξεκίνημα, ούτε στην εφήβεια, ποτέ λέμε. Χωρίς με ενοχλεί, δεν μου λέει και κάτι ενδιαφέρον.
- Όποτε ακούω το “Wherever I May Roam” νιώθω ότι είναι η απάτητη κορυφή τους. Το ίδιο συμβαίνει και με διάφορα άλλα κομμάτια βέβαια.
Το Nothing Else Matters στο S&M (το πρώτο) είναι έπος πάντως.
Όσον αφορά το Wherever i May Roam δεν χωράει αμφιβολία οτι είναι μέσα στο top5 τους.
…and nothing else matterZ
Θέλω να κάνω μια εξομολόγηση.
Όποιος είναι ομοιοπαθης να το πει. Όταν μπαίνει ένα γαμάτο Motorhead τραγούδι πάντα και παντού μου βγαίνει ένα αυθόρμητο “ναι γαμω την Παν… μου”.
Σε περίπτωση που κρατώ μπύρα επίσης αυτή τελείωνει.
Επιστροφή στην πρωτόγονη βρώμα για τους χαμαιλέοντες:
Θα το προσπαθήσω σύντομα, αν δεν με προλάβει κάποιος άλλος. Είναι ένα από τα δύο Rock albums που με ώθησαν να γραφτώ Ισπανικά - το άλλο είναι το Cancion Animal των Soda Stereo.
ΤΙ Ασματάρα! Και ΤΙ Αυγουστιάτικη κιθαριστική μελωδία στο τέλος!
@apostolisza8 και @Kostas_L εδώ είμαστε.