ωραια βραδυα σημερα μεγαλη η χαρη της
Ωραία δροσιά σήμερα.
Το 1ο METALLICA που άκουσα ως “φρέσκο” και μιας και δεν ήμουν σε καμία περίπτωση στη γενικότερη μέταλ φάση, η “στροφή” στον ήχο καθόλου δεν με είχε ξενίσει, ίσα ίσα σκοτεινοί υπερκόμματοι όπως τα “House That Jack Built”, “Until It Sleeps” και “Bleeding Me” είχαν κερδίσει σχετικά εύκολα περίοπτη θέση στις προτιμήσεις μου.
Αυτό που μου την είχε σπάσει ήταν ότι το booklet δεν είχε στίχους, πέρα από κάποια περιορισμένα αποσπάσματα. Ευτυχώς, ήμουν από τους τυχερούς που ήδη είχαν internet τότε και τους κατέβασα.
Επίσης, σε αντιστοιχία με το “Nothing Else Matters”, εξαρχής ένιωσα την ίδια αδιαφορία για το “Mama Said”.
R.I.P.
See you in hell Steve
Νοιώθω τυχερός που τους είδα live
Πολύ στεναχωρέθηκα με τον θάνατο του Grimmett. Τουλάχιστον να βρήκε ηρεμία ο άνθρωπος, μαχητής μα ταλαιπωρήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια. Μοναδική, πεντακάθαρη, ζεστή χροιά και φωνή καμπάνα.
Μια επιλογή από τον δίσκο που τους ανακάλυψα:
Και ας μην αμελήσουμε και αυτό το το nwobhm διαμάντι.
Decaying rooms, of once proud people
The laughter and crackling of fire all gone
Walls cave in, as time takes its toll
The legend dies hard, at the Chateaux Racard
Nightwalker, spirit of the chateaux
Nightwalker, the spirit of the chateaux
Steve Grimmet σήμερα
Τα 43 χρόνια έκλεισε πριν από λίγο καιρό αυτή η δισκάρα, από μια εποχή που οι AC/DC έβγαζαν κατά ριπάς και κατ’ εξακολούθηση δισκάρες και έδειχναν ασταμάτητοι! Για άλλη μια φορά λοιπόν…
Πολυ λογικα μετα τις Vandellas, τι πιο ταιριαστό;
38 χρονων, οταν επαιζαν μουσικη και δεν κοροϊδευαν.