Λατρευουμε Savatage, αλλα αυτο δεν ισχυει σε κανενα συμπαν.
Οι GNR δε μου λενε παρα πολλα, οι κιθαρες ομως του Slash και στην δικη τους δισκογραφια αλλα και εξω απο αυτην, ειναι μοναδικες. Ειναι τεραστιο πραγμα να εχει ενας κιθαριστας εντελως μοναδικο ηχο και στυλ. Το οποιο προσπαθησαν πολλοι να αντιγραψουν, ολοι ανεπιτυχως.
Συχνά σε συζητήσεις για τους camel, το ομώνυμο album τους επισκιάζεται από τα πιο εντυπωσιακά (σε προοδευτικοτητα) mirage, snow goose και moonmadness που ακολούθησαν, αλλά δεν παύει να παραμένει ένα φανταστικό ντεμπούτο, αναλλοίωτο από το χρόνο.
Πρώτη μέρα δουλειάς για φέτος, μια μπύρα και η μεγάλη αυτή μπάντα κάνουν το βράδυ της πολύ καλύτερο.
131 χρόνια μετά την γέννηση του μεγάλου J R R Tolkien, ενα αγαπημένο τραγούδι, απο αγαπημένη μπαντα (που θα δουμε πάλι σύντομα λάιβ),για έναν ακόμα πιο αγαπημένο χαρακτήρα…
Πριν από 39 χρόνια, τέτοιες μέρες, οι Judas Priest με την ώθηση που τους έδινε το πολύ επιτυχημένο εμπορικά “Screaming For Vengeance”, έκαναν εντυπωσιακή είσοδο στην νέα τότε χρονιά με το “Defenders of the Faith”!
Μπορεί η παραγωγή του να προδίδει την…προχωρημένη ηλικία του, μπορεί το εξώφυλλο να μοιάζει να απευθύνεται σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας, όμως το “Defenders…” είναι το καλύτερο album των Priest στα eighties - ειδικά η πρώτη πλευρά έχει μια από τις εντυπωσιακότερες συγκεντρώσεις διαχρονικών classics στην πορεία των ίδιων αλλά και του metal γενικότερα!
Πολυ δυσκολη η συγκριση Screaming- Defenders, αλλα θα συμφωνησω και με τους δυο πως σιγουρα αυτα τα δυο ειναι τα καλυτερα δυο eighties album τους. Για εμενα κερδιζει στα σημεια το Defenders, ακριβως για την πρωτη πλευρα του που εγραψε και ο φιλτατος @Ian_Metalhead που εχουμε 4 διαχρονικους υμνους του metal στη σειρα (οχι πως η δευτερη πλευρα ειναι καμια μετριοτητα, θεϊκη ειναι και αυτη!).