Σοβαρά τώρα, έφτασε το 1990;
…όχι μόνο έφτασε αλλά και “πάνω σε (ατσάλινο) άτι εκάλπαζε…”
Δεν το εγραψα “απο εκει” ας το γραψω εδω, δεν πειραζει. Το Painkiller αν και δεν ειναι ενας δισκος “ενδοσκοπικος” κατα βαση τουλαχιστον, αλλα εξωστρεφης, μεσα απο τα χρονια και το γεγονος οτι παντα (απο το γυμνασιο και μετα) ηταν σημαντικος για εμενα, εχει αποκτησει ενα σχεδον διαλεκτικο ρολο στη διαθεση μου. Δισκος που θα ακουσω στις καλυτερες στιγμες, αλλα και στις χειροτερες.
Οπου θελει κουραγιο, οπου θελει δυναμη, οπου θελει υπομονη. Αλλα και για διασκεδαση. Δισκος συντροφος ζωης.
Μου κόλλησε σήμερα στη δουλειά, έτσι ξαφνικά, χωρίς να το έχω ακούσει πρόσφατα. Η καλή γκοθίλα όμως μένει στο μυαλό.
Ύμνος από την πρώτη πανκ μπάντα που τίμησε τη γνήσια πελοποννησιακή προφορά
Υπεραγαπημένος, λιωμένος δίσκος!
Το βράδυ μου εμένα έχει vibes από τον τάφο αποκλειστικά. Τώρα:
Ακολουθεί γλέντι με:
και:
Ενόψει της συναυλίας της Παρασκευής για να μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα…
Εδώ από τα μέρη μας …
τα πρώτα μαθήματα κιθάρας τα έκανα με τον παλιό κιθαρίστα τους
είχε ήδη παρατήσει το ροκ και ασχολιόταν με instrumental/orchestral at that point (1995-1996)
Καταλοιπο απο το περυσινο πρωτο lets play. Δεν θυμαμαι ποιος το πρότεινε αλλα μπραβο του
Φοβεροι οι ΜΟΝΟ.
Φανταζομαι οτι οι φανατικοι οπαδοι τους σε αντιστοιχα με το “μονο μεταλ ρε μουνια” θα λενε “ΜΟΝΟ ΜΟΝΟ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ”
είναι με τον τρόπο του progressive?
Νομίζω με οποιονδήποτε τρόπο κι αν το προσεγγίσεις, είναι προοδευτικό. Εκτός κι αν κάποιος έχει μια πολύ συγκεκριμένη και προκαθορισμένη άποψη για το τι είναι progressive. Τότε επειδή δεν μοιάζει με τίποτα, ίσως να μην είναι progressive. Αλλά είναι!
Συγνωμη που πεταγομαι αλλά ειναι πέρα ως πέρα progressive
Σιγουρα progressive, όπως κι αν το ορίσουμε. Σήμερα θα κάνω κ γω μια καλή ακρόαση (ελπίζω) - φαίνεται πολύ ιδιαίτερο πάντως