Ed Motta - Behind the Tea Chronicles
Απίστευτος φετινός δίσκος. Ένα αριστούργημα jazz pop, οι μελωδίες φανταστικές, οι ενορχηστρώσεις το ίδιο. Σαν να τζαμάρουν οι Steely Dan με τον Marvin Gaye και τον Stevie Wonder.
Λυπάμαι που δεν ασχολήθηκα μαζί του πιο πριν αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ.
Άτιμα πλάσματα οι χίμαιρες που κατοικούνε στο μυαλό. Ειδικά τις που αποφασίζουν να βγουν απ’ τα λαγούμια τους και να σουλατσάρουν.
Εμβληματικός δίσκος, ορόσημο στην rock Ιστορία και λοιπές ενθουσιώδεις περιγραφές μοιάζουν λίγες όταν μιλάμε για το A Night At The Opera που πέραν της απαράμιλλης ποιότητας του, έχει να επιδείξει και την θαυμαστή πολυμορφία της μουσικής των Queen, με την στυλιστική διαφοροποίηση να εκδηλώνεται σε όλη τη διάρκεια του και μεταξύ των κομματιών που υπογράφονται από τον ίδιο συνθέτη!
Εννοείται ότι η 48η επέτειος της κυκλοφορίας του είναι απλά μια ακόμη αφορμή για να εκφράσουμε για άλλη μια φορά τον απεριόριστο θαυμασμό για το τεράστιο αυτό έργο!
2016 εχει και αυτα
Οχι μονο γαμαει το ire, γαμαει κ το τελευταίο κ αν είναι δυνατον κ το προτελευταίο.
Πολυ ωρα για μουσική λογο μηνιαίας αναρρωτικης, το γόνατο ειναι σε άσχημη κατάσταση για οποιον ενδιαφέρει, κ αυτό παίζει καθημερινά ζηλευοντας οσους το έζησαν απο κοντά
Τι μπανταρα θεε μου.
Δράκος του Κόμοντο η νύφη τελικά;
Περαστικε μεγαλε μου. Αλλα αν βαζεις PD για να ηρεμησει το γονατο, μαλλον κατι κανεις λαθος.
Immortal, Dissection και πάει λέγοντας
Νταξει αναμενομενο μετα την κουβεντα που πιασαμε στο αλλο θρεντ
