Ορόσημο.
Σήμερα ξεκίνησα τη μέρα μου με τη σύγχρονη έκδοση του πρώτου πονήματος των Katatonia, και τώρα ακούω όλα τα παλιά τους.
Ακούγοντας το Daylight Harvest και τα riffs του, υποκλίνομαι στο ταλέντο του Anders Nystrom, που καθόρισε την ποιότητα αυτής της μπάντας.
Επαναληψη επειδη ετσι.
Εκει στο We got the Right, οπου ο νυν καραφλας σκαρφαλωνει τις οκταβες με την ανεση επαγγελματια ορειβατη που παει βολτα στον Λυκαβηττο, νιωθω οτι δεν υπαρχει ανωτατο οριο στη μελωδια.
"Why don’t you open your eyes
To uncover all of these lies?
I think you won’t accept this
Go oppose with your fist
Fight for your rights"
Που μπορει να θεωρηθει το χειροτερο τραγουδι του δισκου λεμετωραξερωγω
Πέρα από τα φοβερά ριφ, τις αλλαγές και την πανταχού παρούσα φωνάρα, έχουν ένα φοβερό αναλογικό ήχο που το κάνει απίστευτο.
Ελπίζω να τους δω live μετά από καιρό στο Into battle και νέα κυκλοφορία…
Ούτε καν
Rise and Fall. Μακράν.
Ρε, καμια αντιρρηση, αν και το R&F γαμει. Ισως το You always walk alone, αλλα τεσπα γραφοντας “λεμετωραξερωγω” εννοουσα οτι σε αυτο το επος που δημιουργησαν, το “χειροτερο” τραγουδι ειναι τοπ χιτ δισκογραφιας χιλιαδων συγκροτηματων εκει εξω.
Κατσε τωρα, μπηκε το ομωνυμο
Η αφέλεια του Rise and fall εμένα για κάποιο λόγο με τραβάει ακόμα. Έστω για το χαβαλε αν πέσει στα αυτιά μου θα το σιγοτραγουδησω και δεν θα κάνω skip. Το We got the right δεν μπορώ να το ακούσω…
Τωρα δλδ θα τσακωθουμε; ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΙΠ Ο ΔΙΣΚΟΣ ΡΕ, αφου τον ακουσεις μια φορα, τον ξαναβαζεις για να τον ευχαριστηθεις.
ΤΟΤΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΛΕΣ ΓΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
Ανάγωγε
Ειναι κριμα που δεν μπορουν να μεταφερθουν συναισθηματα στο “χαρτι” (ιντερνετζ τελος παντων). Υπαρχουν δισκοι που οταν τους ακουω νομιζω οτι θα [βαλε-ο,τι-ρημα-θελεις] σε καθε νοτα (painkiller γκουχ γκουχ, keeper αχμμμμ), αλλα πώς να γραψεις τι νιωθεις; Δεν αρκουν οι λεξεις. Ισως θα γινοταν ενα ωραιο νημα.
Ένα νήμα που θα λέμε πόσο γαμάτος είναι ένας τέτοιος δίσκος με αρρρργγγκκκκκ?