Να την πετάξεις την κακία σου αμέσως. Αλλά σας καταλαβαίνουμε εσάς τις Βανδικιές από χιλιόμετρα
Got me x2.
Είχα σκεφτεί και μια άλλη απάντηση που θα απευθυνόταν στον παπαρδέλα, αλλά δεν μου πήγαινε η καρδιά.
δε με τιμαει δηλαδη ρε δουλευταραδες οτι ηδη μου χει λειψει να βγαινω και να τρεχω σε αλανες 10 ωρες το 24ωρο,να γυρναω ψοφιος το βραδυ και λασπωμενος με 100 χτυπηματα και 1000 εμπειριες?βεβαια οσο περναν τα χρονια τα παιδια που βγαινουν στις αλανες μειωνονται…τη θεση της αλανας και της γειτονιας πηρε το ps3 και το pc…λέημ
true. εμεις βγαιναμε για μπαλα, για σκειτ, για ποδηλατο, για αυτοσχεδια παιχνιδια με δοκαρια, γνωριζαμε τα κοριτσια της γειτονιας πειραζοντας τες και πετωντας τες ελιες (ναι ! chicks love that ! 
) και οχι απο το τσατ. ουτε παιζαμε WOW για να γινουμε κοινωνικοι…
ρε guys ωραιες ειναι ολες οι φασεις για την εποχη τους. και το σχολειο καλο χασιμο χρονου ηταν, και τα φοιτητικα χρονια με δουλεια παραλληλα ηταν σκοτωμα αλλα νταξει ωραια περασαμε, και τωρα καλα ειναι. καθε πραμα στον καιρο του (και γαμα τους κολιους ). σιγουρα σε καθε περιοδο μπορουσαμε να κανουμε περισοτερα (παντα μπορουμε - εχθρος του καλου ειναι το καλυτερο) αλλα ας μη γκρινιαζουμε… και τοτε μας φαινονταν δυσκολα, και τωρα περισοτερο πιστευω οσοι εχουμε βγει στο μεροκαματο, ας προσπαθησουμε για το καλυτερο κ ας το απολαυσουμε οσο μας παιρνει 
Αν και μικρος ακομα δεν νομιζω οτι μπορει να συγκριθει το σχολειο με την δουλεια.Τα προβληματα του σχολειου ειναι πολυ μικροτερα απο αυτα της δουλειας.Αναμφιβολα οταν πηγαινεις σχολειο δεν σε απασχολουν τοσο σημαντικα θεματα απο οτι οταν δουλευεις και ζεις απο αυτο.Βεβαια λενε οτι οι μαθητες ειναι οι πιο σκληροι εργατες αλλα οκ.Βασικα δεν ειναι τυχαιο που ολοι λησμονουν τις [I]παλιες καλες σχολικες μερες[/I].
Γενικά:
1-6: εν σέλω να πάω χολείοοοοο 
6-18: άντε να τελειώσει το σχολείο :evil:
18-22: Δεν θέλω να δουλέψωωω [SPOILER]υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια που δούλευαν ήδη…[/SPOILER]
22-26: καλά ήταν στην σχολή…
Οικονομική κρίση παρεμβάλεται: καλά ήταν όταν είχα δουλεία
Μέλλον… 65 χρονών: καλά ήταν όταν ήμουν σχολείο
85+ : καλά ήταν όταν είχα δόντια. και πήγαινα σχολείο.
δατς λάιφ. νοου στάνταρντς
εγω ειμαι 6-18 και δε θελω να τελειωσει το σχολειο…δατσ νοτ λαηφ φορ μι
σχολείο και πάλι σχολείο [ίσως έχω ξαναποστάρει]
αλλά νομίζω πως άμα κάνεις τη δουλειά που γουστάρεις πραγματικά (και δε το βλέπεις σαν αγγαρεία ή σα μέσο για να βγάλεις το ψωμί σου) τότε πρέπει να 'ναι καλύτερο αυτό
βασικά τόσο καιρό ήθελα να τελειώσει το σχολείο και τώρα που το τελείωσα στεναχωρήθηκα
Εχουν περασει 10 χρονια απο τοτε που εχω βγει στο μεροκαματο και θα ελεγα οτι νοσταλγω απιστευτα εκεινα τα χρονια που ημουν πιτσιρικας και ολα αυτα που εκανα οταν ημουν στο σχολειο 8)
εγώ πάλι από το σχολείο θυμάμαι
8.30-14.00: σχολείο
15.00-17.00: κάποιου είδους ιδιαίτερο, και το δίωρο ποίκιλε, ενίοτε έφτανε μέχρι πιο μετά, και που δεν πήγα και φροντιστήριο ποτέ
18.00-20.30: άγχος για το τι έχω να διαβάσω, μυθιστορήματα στη ζούλα, υστερική μητέρα, περισσότερο άγχος για το τι έχω να διαβάσω (όχι, δεν διάβαζα σε αυτή τη φάση)
21.00-00.00: τηλεόραση, να μου φύγει το άγχος
00.00-4.00: τσαλαβούτημα για την επόμενη μέρα, μυθιστόρημα, άγχος που τσαλαβούτησα. Ξύπνημα στις 6.00 όταν είχαμε διαγώνισμα. Και είχαμε διαγώνισμα αρχαία κάθε δευτέρα, τα δύο τελευταία χρόνια. έγραψα διαγώνισμα αρχαίων μετά από συναυλία soilwork/annihilator/nevermore. ακόμα το θυμάμαι.
Και όλο το πρωί στο σχολείο να διαβάζω στα διαλείμματα, γιατί σπίτι έκανα μόνο τις ασκήσεις, δεν μάθαινα τίποτα απ’έξω, από πεποίθηση.
και φόραγα και σιδεράκια και άκουγα μέταλ και φόραγα κάτι μαύρα σακιά, κι εκείνο το παιδί από τη μεγαλύτερη τάξη που μου άρεσε δεν μου έδινε σημασία.
Μα το θεό, ανατρίχιασα.
Τώρα τελειώνω τη δουλειά, και άμα λάχει την αράζω εξάρχεια να πίνω μπύρες μέχρι την επόμενη. Γιατι ΜΠΟΡΩ._
Μετά από το live Metallica το 07 γυρίζω Λιβαδειά χωρίς να μπορώ να πάρω τα πόδια μου και χάλια από ξύδια και στα καπάκια είχα φροντιστήριο 8-12 μαθηματικά κατεύθυνσης. Εννοείται πήγα
Σχολείο δεν ξαναπήγαινα αλλά έχω να θυμάμαι 12 χρόνια με άπειρα γαμάτα σκηνικά που νταξ δεν ξεχνιούνται με τίποτα και ακόμα τα θυμάμαι και ψοφάω. Πιο στενά τα πράματα τότε από “ελευθερία” αλλά εξάλλου αυτή ήταν η μαγεία εκείνης της ηλικίας. Όπως και άλλη είναι τώρα που είμαι φοιτητής και άλλη θα είναι όταν θα δουλεύω και ας μην είναι τόσο “μαγεία” τότε.
Χαχαχ, ωραία τα λέτε. Νοσταλγία αυτά τα χρόνια του σχολείου.
Μαθήματα γτπ κι όμως δημιουργούσαν σε όλους μας (λέμε τώρα…) απίστευτο άγχος.
Βέβαια το κωλοβάρεμα στο σπίτι αντί του διαβάσματος ήταν κι αυτό στο πρόγραμμα.
Ραδιόφωνο το βραδάκι και το στέρεο να γράφει σε κασέτα την εκπομπή για να κρατήσω κανα τραγουδάκι που μου γυάλισε.
Όσο για το άλλο…
Κι εγώ είχα πάει στο σχολείο πρωί-πρωί μετά από Overkill/Destruction στο Ρόδον.
Αλητείες μετά το live κλπ και άργησα να πάω σπίτι για νάνι. Έπεσα ξερός με τα ρούχα.
Την άλλη μέρα σηκώθηκα άρον-άρον και πήγα άπλυτος, με τα ίδια ρούχα που φορούσα στη συναυλία ! Πόσο πιο trve ? Βρομούσα τσιγαρίλα από μακριά και η φωνή μου ήταν σα του Lemmy…
[SPOILER]
[/SPOILER]
ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ !! εχασα κ το κινητο μου στο συγκεκριμενο λαιβ, στο Ηammerhead μεσα στο πιτ… πρεπει ναφαγε κατι κλωτσιδια ξενερωσα λιγο κ το εψαχνα για κανα δυο κομματια αλλα μετα μπαινει το In Union We Stand και λεω “δε γαμιεται…” ωραιες εποχες…
Σχολείο με τίποτα ξανά. Ήταν πολύ περίεργα χρόνια για μένα…
Πανεπιστήμιο μετά χαράς να το επαναλάβω 1000 φορές ακόμα.
Δουλειά γουστάρω επίσης πολύ.
Άρα ψηφίζω δουλειά γιατί κάνω αυτό που μ’αρέσει και έχω και αρκετό ελεύθερο χρόνο να βολτάρω με φίλους, να πάω σε συναυλίες κλπ.
Θα ψήφιζα σχολείο, όχι γιατί θα μου λείψουν τα μαθήματα ή οι καθηγητές (αν και είχαμε κάποιες μορφές που θα μείνουν αξέχαστες!), αλλά γιατί οι ατάκες που πετάγονταν μέσα στο μάθημα ή οι πλάκες που κάναμε όλοι μαζί οι συμμαθητές είναι ανεκτίμητες και δε νομίζω να επαναλαμβάνονται αντίστοιχα με τους συναδέλφους. Επίσης, αν εξαιρέσουμε φέτος που με είχε πιάσει μια βαρεμάρα και έλεγα “ΆΝΤΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ”, τα προηγούμενα χρόνια με θυμάμαι να δείχνω σχεδόν ανυπομονησία για κάθε Δευτέρα!
Από την άλλη, όποιος ασκεί το επάγγελμα που θέλει, θα ψήφιζε λογικά “δουλειά”. Είναι άλλο να κάνεις κάτι που αγαπάς, κι άλλο να υποχρεώνεσαι να παρακολουθείς πχ “θρησκευτικά” και να λες από μέσα σου “αυτή τη στιγμή χάνω μια ώρα από τη ζωή μου”! Πάντως επειδή οι συνθήκες στην εποχή μας είναι περίεργες και δεν ξέρω τι θα καταλήξω να κάνω στο μέλλον, προς το παρόν η ψήφος δεν πάει πουθενά…
1η λυκείου τελίωσα φέτος. πραγματικά εάν δεν υπήρχε αυτό το άγχος κάθε απόγευμα για το διάβασμα, θα μου είχε αφήσει μια αξέχαστη εμπειρία. αντί να διαβάζεις σκέφτεσαι ότι πρέπει να διαβάσεις και αγχώνεσαι. τι μας έχουν κάνει οι μάνες και οι καθηγητές ρε πούστημ.
παρολαυτα θα έχω να θυμάμαι από φέτος τις χιλόπιτες που έφαγα, την μουσική που έβαζα στην τάξη την ώρα του διαλλείματος και έσπαγα τα νεύρα των κοπελιών που έφαγα χιλόπιτα (συνήθως ήταν μπλακ μέτσαλ), τις βόλτες που έκανα με τον κολλητό μου από τις 6 το πρωί πριν το σχολείο (καμιά φορά γινόταν αυτό) και τις ατάκες που πεταγόντουσαν την ώρα του μαθήματος.
πραγματικά δεν θέλω να θυμάμαι το άγχος του διαβάσματος και την βαρεμάρα που έπεφτε μέσα στην τάξη. αυτά μας χαλάνε τις επικές χρονιές του σχολείου…
1η λυκειου και αγχωνεσαι για διαβασμα ρε μαν?τσιλ αουτ
Φετος μεγαλο αγχος ειχα στισ τελικες εξετασεις,οχι τοσο μεσα στη χρονια.Ηταν χαλαρα η καλυτερη χρονια στο σχολειο.