Γιατί δεν έχει πει κανείς γι αυτό??? Λοιπόν, εδώ έχουμε τους Αμερικανούς VYGR (ex-VOYAGER που άλλαξαν όνομα για να μη συγχέονται με τους Αυστραλούς symphonic/progsters), ένα κουιντέτο από τη Μασσαχουσέτη,που δημιουγήθηκε το 2007, με σκοπό να συνδυάσει τις επιρροές των μελών από τις πρώην συνεργασίες τους. Οι ίδιοι λένε ότι ακούγονται σα μίξη Cult of Luna/Neurosis/Old Man Gloom/Crowbar/post hardcore/doom/sludge,που ισχύει αλλά εμένα μου φέρνουν επίσης στο μυαλό Fall of Efrafa, Long Distance Calling, Light Bearer, σε μια ακόμα πιο heavy, ατμοσφαιρική έκδοσή τους. 'Η μπορεί να είναι που εδώ και 2-3 βδομάδες τα ακούω όλα αυτά κυκλικά και έχει γίνει το μυαλό μου γιαούρτι. Π.χ. μερικά φωνητικά μου έφεραν στο μυαλό μέχρι και Saturnus (εποχής Martyre minus κλαψομουνίασης) δλδ έλεος.
Τέσπα, τις τελευταίες 5 μέρες δεν ακούω σχεδόν τίποτα άλλο από VYGR, και δε ξέρω κάτι έχω πάθει. Εκεί που πάω ν’αποφασίσω ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, μου σκάει το επόμενο.
Για να πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή, αυτό (Hypersleep) είναι το ντεμπούτο album τους. Το 2008 κυκλοφόρησαν το ομώνυμο EP(τότε λέγονταν VOYAGER), με το οποίο είχα πάθεi σχεδόν καταπληξία από το πρώτο άκουσμα. Αρκετά αργοί, με βαριές, βρώμικες κιθάρες, growling vox ala Florida’s finest death metal φάση, ρυθμικοί, ατμοσφαιρικοί. Με το πρώτο τραγούδι, Crushing Winds, νιώθεις κανονικά τη χιονοθύελλα στα μούτρα σου κλπ. Το Static Pulse, έχει το κλασσικό post metal πέρασμα, addictive, dreamy, relaxing. Το κλείσιμο, μάλλον είναι, για μένα, το highlight με συνεχείς εξάρσεις και υφέσεις. Η μπάντα έχει σίγουρα προοπτική.
Πέρσι, βγήκε το split με τους Μonolith μόνο σε βινύλιο (SO not my cup of tea), αλλά δεν έχει να λέει, είναι εξαιρετικό. Tα Shipwreck (Monolith) και Backbreaker(VOYAGER, σολάρα στο 8:11 ΧΥΝΩ) είναι υπερτέλεια. Κολλητικά riffs, omg. Ένα βήμα μπροστά εδώ στην ατμόσφαιρα, χωρίς να χάνουμε σε όγκο.
Καιιιιιι πάμε στο φετεινό Hypersleep. Ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά νομίζω ότι μπορεί να έχω βρει το αγαπημένο μου δισκάκι για φέτος. Δυστυχώς, δεν έχω πάρει ακόμα το physical copy στα χέρια μου, από αγαπημένο συμφορουμίτη που μπήκε στον κόπο να πάρει και για μένα ένα, αλλά επειδή είμαι και πολύ ανυπόμονη το κατέβασα κι έχω πάθει κοκομπλόκο.Λίιιιγο πιο γυαλισμένη παραγωγή, downtuned κιθάρες, απίστευτα heavy, μελωδικό, ακόμα και groovy σε σημεία. Δεν έχω τους στίχους, αλλά μου βγάζει αυτό το εξωγήινο vibe. Ξανά και ξανά ακούγοντάς το my ass gets kicked to the moon. Ίσως είναι οι τίτλοι, αλλά πραγματικά it feels like floating into deep space. Δεν έχω λόγια να περιγράψω, το Galactic Garbage έχει αυτά τα 5’’ στο τέλος, σίγουρη καταστροφή. Απίστευτο σολο στο Shapeshifters, το Unmoved Movers κάνει τα γόνατά μου να τρέμουν με το αρχικό ριφφ. Δε ξέρω για πόσο θα το πιστεύω αυτό (ίσως μόνο για τα επόμενα 8’ που κρατάει το τραγούδι) αλλά νομίζω ότι το Event Horizon, είναι το αγαπημένο μου, τέλεια κοψίματα και ανεβάσματα. Τα δυο τελευταία τραγούδια λέγονται We drift και Α distant Beacon και είναι προφανές ότι αυτό γίνεται. We drift (towards) A Distant Beacon.
Τhis album is STELLAR.-
Καλά είναι γνωστό πόσο sci-fi junkie είμαι, οπότε το να νιώθω ότι είμαι σε μια κάψουλα στο διάστημα, είναι περίπου η απόλυτη τελειότητα. Hypersleep, here I come.
