Weedwolf
Dysnerved
Creshna
Kemerov
Άραγε όλες αυτές οι μπάντες που παίζουν μία στο Βιολογικό και μία στο Eightball με τους Sodom, μία στο Αυτόνομο Στέκι στην Ξάνθη και μία με τους Rotting Christ ή όποιους άλλους σε μαγαζιά με 3, 5 ή 10 ευρώ είσοδο (όχι ότι έχει κάποια διαφορά, φυσικά), νιώθουν κάποια διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους χώρους ή απλά καλό ήχο να ΄χουμε, κόσμος να υπάρχει, χαμός να γίνει κι είμαστε κομπλέ;
Your point?
Προφανές είναι το point μου. Ρωτάω αν αυτές οι μπάντες βλέπουν κάποια διαφορά ανάμεσα σε έναν πολιτικό αυτοοργανωμένο χώρο κι ένα συναυλιάδικο με είσοδο, σεκιουριτάδες και σερβιτόρους/ες. Και αν ναι, πώς διαχειρίζονται αυτήν την αντίφαση, το να παίζουν τη μία μέρα εκεί, την άλλη μέρα εδώ.
Δεν κακό να παίζεις στο Eightball με 3, 5 ή 10 ευρώ.
Υπάρχει μεγαλύτερη αμεσότητα στα αυτοργανωμένα live.
Ποιο είναι το οικονομικό σου υπόβαθρο για την δράση σου (προσωπική, καλλιτεχνική, πολιτική)?
Πρώτα απ’όλα να βγάλουμε από τη μέση το ότι, αν νομίζεις ότι οι support μπάντες σε τόσο μεγάλα ονόματα όπως Sodom βλέπουν έστω 1 ευρώ από το λάιβ , προφανώς είσαι εκτός πραγματικότητας (αυτό γιατί θίχτηκε το περί αντιτίμου εισόδου).
Από κει και πέρα, το αν βλέπουμε ως μπάντα την προφανή διαφορά ανάμεσα στα δύο που αναφέρεις, νομίζω είναι αυτονόητο. Μάλιστα, με το να παίζω αφιλοκερδώς, επιλέγω να υποστηρίξω έναν τέτοιο πολιτικό αυτοοργανωμένο χώρο από τη στιγμή που με καλούν εκεί, δε μπήκα με το στανιό. Αν διαφωνούσα με κάτι σε ιδεολογικά πλαίσια, σαφώς και δε θα ήθελα ο ίδιος να παίξω εκεί. Οπότε λοιπόν, το πρόβλημα σου θα έπρεπε να το πάρεις και να το μεταφέρεις στους διαχειριστές των ίδιων αυτών των χώρων οι οποίοι, όπως ξαναείπα, ΜΑΣ ΚΑΛΟΥΝ. Και δε νομίζω να πιστεύεις ότι δεν ξέρουν ποιους καλούν.
Αν σου φαίνεται κατάπτυστο το να αναγκάζεται να δουλεύει κάποιος ως σερβιτόρος ή στην είσοδο ενός μαγαζιού (λες και το κάνει από χόμπι), προφανώς δεν έχει χρειαστεί να δουλέψεις ποτέ ως κάτι τέτοιο για να επιβιώσεις. Να υποθέσω επίσης ότι ζεις στο βουνό μακριά από τις ανέσεις και ευκολίες μιας αστικής πόλης εξασκώντας ανταλλακτική οικονομία με τους ομοϊδεάτες σου; Πραγματικά θα ήμουν περίεργος να δω το εκκαθαριστικό σου, όπως και να΄χει.
Το να έχεις τακτοποιημένα μέσα στο μυαλό σου κάποια πράγματα με συγκεκριμένες ταμπελίτσες άσπρου-μαύρου (σερβιτόρος=κακός, μαγαζί=κακό, αυτοοργανωμένος πολιτικός χώρος=καλό, χρηματικές συναλλαγές=κακό κλπ) με γεια σου με χαρά σου, το να δείχνεις όμως με το δάχτυλο διακηρύσσοντας ότι κατέχεις τη συμπαντική αλήθεια είναι κάτι άλλο. Στην πορεία προς ακραίες ιδεολογίες και φασισμό, το πρώτο βήμα είναι πάντα ο απόλυτος δογματισμός. Και, αν το σκεφτείς λίγο παραπάνω, ο απόλυτος δογματισμός είναι ακριβώς αυτό που δεν έχει θέση σε καμία ελεύθερη κοινωνία, οποιυδήποτε τύπου ή θεωρήματος.
1 Like
Ήμουν έτοιμος να απαντήσω, αλλά όταν έφτασα στο σημείο που λες ότι από το post μου κατάλαβες ότι θεωρώ τους σερβιτόρους “κακούς”, κατάλαβα ότι μάλλον δεν έχει νόημα.
Η έλλειψη σαφήνειας του σύντομου υπερφίαλου post σου, αυτά μου έδωσε να καταλάβω από την άποψή σου. Μπορείς να με διαφωτίσεις περαιτέρω περί αυτής αν θες. Τις “ανώτερες” ατάκες του στιλ “δεν έχει νόημα να μιλάω μαζί σου” μας τις είπαν κι άλλοι, δεν πιάνουν.
edit:
Ενημερωτικά, προφανώς δεν είναι δυνατό να εννοούσα ότι ο σερβιτόρος ως άτομο είναι κακός, αλλά μιλούσα για την ύπαρξη σερβιτόρων την οποία θεωρείς για κάποιο λόγο κακή. Άστοχη επιλογή λέξεων από μέρους μου, και αυτό το παίρνω πάνω μου, οκ. Από κει και πέρα, δεν ξέρω αν έχεις να μας πεις κάτι.
Ωραία, λοιπόν, αν και διακρίνω μία άβυσσο ανάμεσα μας για το πώς βλέπουμε τα πράγματα, αλλά μιας και διαβάζουν κι άλλοι, ας κάνω μία προσπάθεια.
Πρώτον, δε με νοιάζει μία αν η support μπάντα πληρώνεται ή όχι για να ανοίξει τους (κάθε) Sodom. Δεν καταλαβαίνω γιατί το αναφέρεις αυτό, λες και θα λυπηθούμε τους κακομοίρηδες που παίζουν χωρίς να πάρουν φράγκο. Μία τέτοια συζήτηση ίσως να απασχολεί μπάντες που έχουν επιλέξει εμπορικούς δρόμους, στη δικιά μας συζήτηση κανένα ρόλο δεν παίζει αυτό. Είσαι πιο true και D.I.Y. αν δε σε πληρώνουν στο (κάθε) Eightball; To ίδιο ροκσταριλίκι πουλάς, με τους ίδιους όρους επιλέγεςι να πλασάρεις τη μουσική σου, την ίδια απεύθυνση έχεις, τους ίδιους διαχωρισμούς (κοινού-εργαζόμενων-διοργανωτών-μπάντας) αναπαράγεις. Αν νομίζεις ότι επειδή δεν πληρώνεσαι αυτό σε κάνει πιο D.I.Y. από κάποιον άλλο που πληρώνεται, τότε μάλλον έχεις μία διαστρεβλωμένη άποψη για το σημαίνει D.I.Y., γι΄αυτό και είπα πρωτύτερα ότι υπάρχει μία άβυσσος ανάμεσα μας κι ότι δεν έχει πολύ νόημα να απαντήσω.
Δεύτερον, το μπαλάκι που ρίχνεις στο (κάθε) Βιολογικό ανοίγει όντως μία άλλη πτυχή της συζήτησης, αλλά αυτήν τη στιγμή και σε αυτό το forum δεν μπορεί να διεξαχθεί αυτή η συζήτηση. Καλό είναι, πάντως, να μη φοβόμαστε να βλέπουμε και τις δικές μας αντιφάσεις. Στο πρώτο post μου δε διατύπωσα το ερώτημα για τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους (γιατί, προφανώς, δε θα συζητήσω μαζί τους εδώ μέσα), αλλά για τα συγκροτήματα που προβάλλουν το συγκεκριμένο live εδώ μέσα. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα ίδια τα συγκροτήματα φέρουν ευθύνες για τις επιλογές τους, δεν είναι έρμαια καθενός που τους καλεί.
Τρίτον, κατάπτυστο, φίλε μου, δεν είναι να δουλεύει κάποιος σερβιτόρος. Κατάπτυστο (κι αυτό που δεν κατάλαβες, φυσικά, γιατί μάλλον δε σε νοιάζει ή δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ) είναι να παίζεις με το συγκρότημα σου σε χώρους που ξεζουμίζουν σερβιτόρους, που ξεζουμίζουν κάποιους άλλους να καθαρίσουν το stage σου για να παίξεις εσύ, που θα πληρώσουν το σεκιουριτά να ρίξει και καμιά ψιλή αν χρειαστεί κλπ. κλπ.
Τέταρτον, τα περί δικής μου φορολογικής δήλωσης, πώς επιβιώνω κλπ. μόνο σαν κακόγουστο αστείο μπορώ να τα δω (ή, στη λιγότερη, σαν πολύ κακή επιχειρηματολογία), και προφανώς τα είπες γιατί δεν κατάλαβες καθόλου τι εννοούσα με το post μου.
Και καταλήγω, λοιπόν: δε θεωρώ απαραίτητα ξεφτίλα και μαλάκα όποιον παίζει σε μαγαζιά. Θεωρώ, όμως, μαλάκα όποιον επιλέγει να παίζει σε πολιτικούς, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους μόνο και μόνο γιατί “δεν έκλεισε”, δυστυχώς, το live στο μαγαζί. Αν κλείσει, την άλλη φορά, έχει καλώς! Αν τη μεθεπόμενη, δεν κλείσει, γκαντεμιά, πάμε πάλι στις καταλήψεις. Θεωρώ μαλάκα, δηλαδή, αυτόν που βλέπει απλά ένα stage, το συγκρότημα και τους οπαδούς από κάτω. Που δε διακρίνει ΚΑΝ τη διαφορά στο ότι στο ένα live κάποιοι ξεζουμίζονται για να κάνει αυτός την κάβλα του, και στο άλλο (υποτίθεται) προσπαθούμε να διοργανώσουμε κάτι όλοι μαζί από κοινού, προσπαθώντας να σπάσουμε αυτούς ακριβώς τους διαχωρισμούς. Και, δυστυχώς, αυτές οι περιπτώσεις είναι εξώφθαλμες. Από που τις καταλαβαίνεις, με ρωτάς; Από τα λόγια και το στήσιμο μιας μπάντας στο stage, από την προβολή της μέσω κοινωνικών δικτύων, από τη στάση της γενικότερα. Μακάρι, ξαναλέω, να βλέπουμε όλο και παραπάνω μπάντες να ψήνονται να παίξουν σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Αλλά, παράλληλα, μακάρι να βλέπαμε να “ξενερώνουν” με τη φάση “μαγαζιά”. Να ξενερώνουν που κάποιος θα βγάλει λεφτά στην πλάτη τους, που κάποιος θα κακοπληρωθεί ενώ αυτοί παίζουν, που κάποιοι θα μείνουν απ’ ‘εξω γιατί δεν έχουν λεφτά να μπουν, ενώ θα ήθελαν. Μακάρι να βλέπαμε αυτές τις αντιφάσεις να τους γίνονται ζήτημα. Αλλά, δυστυχώς, αυτό δε γίνεται. Για τον απλούστατο λόγο ότι για κάποιες μπάντες μετράει ΜΟΝΟ η μουσική, ρε φίλε, ανεξάρτητα με τους όρους με τους οποίους αυτή διοχετεύεται κάθε φορά. Αυτή η αλληλεπίδραση κανονικά θα έπρεπε να επηρεάζει ένα συγκρότημα, τα μηνύματα και, σε κάποιες περιπτώσεις, το περιεχόμενο του (πάμπολλα τέτοια παραδείγματα). Δυστυχώς, σήμερα αυτό νοείται ως κάτι το φυσιολογικό από πολλούς, ακόμα κι απ΄ τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, ακόμα κι απ’ το “κοινό”. Κοινώς, το ξεγύμνωμα κάποιων χώρων από τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά. Τουλάχιστον ας μην έχουν αυταπάτες, κάποιοι, περί D.I.Y., αντιεμπορευματικής έκφρασης κλπ. Ας έχουν την υπευθυνότητα να πούνε “ναι, ρε φίλε, γουστάρουμε να βγάζουμε C.D. στο Metal Hammer με τις χίλιες τόσες διαφημίσεις του, και γουστάρουμε και την άλλη μέρα να παίζουμε σε ένα χώρο που στο διακυρηκτικό του κείμενο επιτίθεται στη μουσική βιομηχανία και όλα της τα χαρακτηριστικά”. Αλλά ούτε καν αυτό δεν κάνουν.
Προφανώς υπάρχει μια άβυσσος μεταξύ μας και προφανώς κάνεις έναν τόνο παραδοχές και βγάζεις άλλα τόσα αυθαίρετα συμπεράσματα χωρίς να βασίζονται πουθενά.
Στο φινάλε, ναι σαφώς και για μένα πάνω απ’όλα είναι η μουσική, αυτό δεν είναι κάτι που αρνήθηκα. Το μπαλάκι το πετάω μια χαρά εκεί που το πετάω, γιατί στο φινάλε, και στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο θα πουλάνε ΒΕΡΓΙΝΑ και θα η σκηνή θα έχει τύμπανα PAISTE και ενισχυτές MARSHAL κ.ο.κ, οπότε αν θες να θίξεις τόσο αυτοδικαιούμενος την εμπορευματοποίηση και τη μουσική βιομηχανία, σκέψου το πάλι. Αν θες να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου βάζοντας τόσο αυστηρές διαχωριστικές γραμμές και να κατακρίνεις όσους δεν τις τηρούν, πραγματικά είναι δικό σου πρόβλημα. Δεν είναι τσιφλίκι σου το DIY.
edit:
Επίσης, μην τρελαθούμε, σαφώς και δεν είναι άσχετο το ύψος και το είδος του εκκαθαριστικού σου. Από πού κι ως που διαχωρίζεται το πώς συντηρείσαι προσωπικά από το να κατακεραυνώνεις κατά τα άλλα όσους υποστηρίζουν το σύστημα κατά την άποψή σου; Κάποιος μάλιστα παραπάνω σε ρώτησε σχετικά, αλλά κάνουμε την τρελή για να ρίξουμε φανφάρες. Είπαμε, εκτός αν ζεις στο βουνό και κυνηγάς.
Καταρχήν θα ήταν και γαμώ εάν δε βάζαμε στην κουβέντα απόψεις τρίτων, ε; 
Όχι ότι γεννιόμαστε όλοι παντογνώστες, ρε παιδί μου, αλλά όταν ψάχνουμε απαντήσεις σε δικές μας αγωνίες και ερωτήματα υπάρχει ο κίνδυνος να συναντήσουμε και γελοία επιχειρήματα όπως αυτά που λες για τις μπύρες και τους ενισχυτές. Οπότε εκεί χρειάζεται ένα ποιοτικό κριτήριο ώστε να ξεχωρίζουμε την ήρα από το σιταρι. Αλλιώς άμα είναι να quote-άρουμε ό,τι αποψάρα διαβάζουμε από εδώ κι από εκεί στο net, γάμησε τα… Νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Δεύτερον, επιμένεις για το εκκαθαριστικό και μάλλον δεν καταλαβαίνεις πόσο γελοιοποιείσαι εμμένοντας σε αυτό. Λες και άμα σου πω ότι είμαι στο μεροκάματο ξαφνικά θα δικαιωθούν όσα λέω για το D.I.Y. Όταν, λοιπόν, μάθεις πώς διεξάγεται μία συζήτηση (μπορείς να δεις πώς γίνεται αυτό εκεί που διάβασες όσα είπες -άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ με όσα λέγονται εκεί, τουλάχιστον εκεί κανείς δεν είχε τη φαεινή ιδέα να ζητήσει εκκαθαριστικά), μπορούμε να τα ξαναπούμε.
Τσιφλίκι δικό μου, τελικώς, δεν είναι το D.I.Y. Και τελικά εκεί που καταλήγω είναι ότι δε φταίτε εσείς. Φταίνε οι αντιεμπορευματικές μπάντες και ο κάθε αυτοδιαχειριζόμενος χώρος που δε βγαίνουν μπροστά να μιλήσουν πολιτικά και αφήνουν χώρο σε τέτοια σκεπτικά και μπερδεμένες αναλύσεις για το τι είναι D.I.Y. και τι δεν είναι. Φταίει που τόσα χρόνια τώρα δεν έχουμε διαβάσει και ακούσει τίποτα της προκοπής για τη μουσική βιομηχανία και τον κόσμο του θεάματος που θρέφει, αντίθετα αυτό που μας ένοιαζε είναι “αν οι τάδε παίζουν σε μαγαζιά ή όχι”, λες και μόνο αυτό είναι το κακό. Φταίει που κανείς δεν ενδιαφέρεται να πιάσει εσένα και την μπάντα σου και να σε πείσει για την αξία ενός αυτοδιαχειριζόμενου χώρου και πώς αυτός διεκδικεί κάποια πράγματα, αλλά απλά σου φτιάχνει τον ήχο, σου δίνει και κανένα μεταφορικό και τέλος. Αντί να σας μπαίνουν ζητήματα και να σας φέρνουν στη “δύσκολη” θέση να αναγνωρίσετε τις αντιφάσεις σας, τα κάνουμε όλα γαργάρα. Οπότε, ναι, τελικά δε φταίτε εσείς.
Υ.Γ. Για τις μπύρες, τους ενισχυτές και τα τύμπανα δε θα πω τίποτα. Αντίθετα, θα σε αφήσω με την εντύπωση ότι είπες (sorry, δεν είπες, quote-αρες) εξυπνάδα.
Συμμετέχω και στην εκεί κουβέντα όπως έχεις δει προφανώς. Και εκεί λοιπόν επεξηγώ τι εννοώ “υιοθετώντας” το επιχείρημα που λες. Δε βλέπω τι κακό υπάρχει στο να παραθέτω κάτι το οποίο ταυτίζεται με τη δική μου άποψη. Αν άλλαζα τις λέξεις, θα άλλαζε τίποτα από το νόημα;
Το πρόβλημα για μένα εξ αρχής είναι στην επιθετικότητα, την αυτοδικαίωση και τις εξ ορισμού παραδοχές με τις οποίες εισήλθες στην κουβέντα. Το θέμα “εκκαθαριστικό, μπύρες, ενισχυτές κλπ” δεν το ανέφερα για να ακυρώσω οτιδήποτε γίνεται στα πλαίσια του αντιεξουσιαστικού χώρου (το αντίθετο μάλιστα), αλλά για να εξάρω την ανάγκη που υπάρχει για την έκλειψη ενός δογματισμού ο οποίος μόνο χωρίζει ανθρώπους που κατά βάση συμφωνούν κατά μεγάλο ποσοστό. Με άλλα λόγια, ποιος δεν κατανοεί πλήρως το να πρέπει να έχει κάποιος δουλειά για να επιβιώσει, ακόμη και σε ένα αφεντικό χωρίς σχετικές ευαισθησίες; Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν που υπάρχει κατανόηση σε αυτό το θέμα για πρακτικούς λόγους, θα πρέπει να δειχθεί κατανόηση και σε μια μπάντα η οποία ταυτίζεται ιδεολογικά κατά συντριπτικό ποσοστό και ουσιαστικά είναι DIY καθώς αυτοδιαχειρίζεται πλήρως τη μουσική της, αλλά, για να επιβιώσει και να συντηρηθεί, κρίνεται απαραίτητο και το μπλέξιμο με παράγοντες που χαρακτηρίζονται από εμπορευματοποίηση. Εκτός αν πιστεύεις ότι η δαπάνη χρόνου και χρημάτων για πρόβες και ηχογραφήσεις είναι αμελητέες ποσότητες. Με τον ίδιο τρόπο (επαναλαμβάνω) που δε μπορώ να κρίνω εσένα αν, για να επιβιώσεις, το πρωί δουλεύεις στον Μαρινόπουλο πχ.
Για να μιλήσουμε καθαρά χωρίς τις κατά τη γνώμη μου αχρείαστες ως τώρα επιθέσεις εκατέρωθεν (ναι κι εγώ φταίω), ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει αυτοδιαχειριζόμενος χώρος καθώς έχω πατήσει αισίως στην τέταρτη δεκαετία της ζωής μου και γνωρίζω προσωπικά αρκετά εμπλεκόμενα άτομα σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Επίσης, σαφώς και δε θεωρώ τα στέκια ως ακόμη μια ευκαιρία για λάιβ, κάτι που υπέθεσες εξ ορισμού. Το να έχεις όμως μια μπάντα εκτός Αθήνας-Θεσσαλονίκης δυστυχώς δε σου δίνει την πολυτέλεια να είσαι επιλεκτικός αν θες να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που αγαπάς, και που στο κάτω-κάτω δεν πληρώνεσαι γι’αυτό, αλλά βάζεις από το υστέρημα του χρόνου και των χρημάτων σου (πόσω μάλλον όταν έχεις και οικογένεια). Όσον αφορά εμάς συγκεκριμένα, προφανώς ξέρεις σε ποια μπάντα ανήκω. Μπορείς λοιπόν να διαβάσεις ενδεικτικά στίχους ώστε να καταλάβεις που κινούμαστε και ιδεολογικά.
Φίλε Leper νομιζω έχεις δύο μέτρα και δύο σταθμά στις απόψεις σου. Γιατί να θεωρείς μαλάκες μια μπάντα που παίζει λάιβ και σε στέκι και σε μαγαζί και να μην θεωρείς για παράδειγμα μαλάκα κάποιον που πηγαίνει σε D.I.Y. λάιβ αλλά αγοράζει και βινύλια από At The Gates (που στην τελική πληρώνοντας τις δισκογραφικές γίνται μεγαλύτερο κομμάτι του συστήματος και της μουσικής βιομηχανίας από μία μπάντα που παίζει λάιβ για την καύλα της);
Επίσης φαντάζομαι οτι ενοχλήθηκες το ίδιο και απο μπάντες τύπου Agnes Vein ή Omega Monolith που παίζουν και σε κλαμπς τύπου 8ball αλλά και σε στέκια;
Προς τον parasight: όπως είπα, κανένα κακό δε βρίσκω στο να παραθέτουμε απόψεις. Το κακό είναι όταν δεν τις φιλτράρουμε.
Έχεις μία σύγχυση στο μυαλό σου, από την αρχή της κουβέντας, την οποία δεν έβρισκα λόγο να θίξω αλλά τη βάζεις και την ξαναβάζεις κεντρικά. Θεωρείς ότι είμαι κάποιος “αντιεξουσιαστής” που θεωρεί κακό πράγμα τη δουλειά; Θεωρείς ότι πιστεύω ότι κάποιοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο είναι μες στο σύστημα και κάποιοι εκτός; Έχω την απορία με ποιους συναναστρέφεσαι (“άτομα σε πολλά μέρη της Ελλάδας”, όπως λες) και στα λένε αυτά (ή ακόμα χειρότερα σε έχουν πείσει για αυτά). Η κριτική μου ήταν ΞΕΚΑΘΑΡΗ, δε μίλησα καν για “συστημικές” μπάντες, αλήθεια, τι σημαίνει αυτό; Μίλησα για εκείνους που δε δίνουν μία αν τη μία μέρα παίξουν σε πολιτικοποιημένο χώρο και την άλλη όχι, που δεν τους νοιάζει καθόλου το πολιτικό περιεχόμενο του χώρου που τους φιλοξενεί, που δε νιώθουν καμία αντίφαση αν τη μία μέρα η μουσική τους προσφέρεται “αφιλοκερδώς” και την άλλη κοστολογείται 5 ή 10 ευρώ (το πόσα από αυτά θα μπουν στη δικιά σου τσέπη δεν έχει καμία μα καμία σημασία). Και, όχι, D.I.Y. δεν μπορείς να είσαι όταν “μπλέκεις και με παράγοντες που χαρακτηρίζονται από εμπορευματοποίηση”. Ή θα είσαι το ένα, ή θα είσαι το άλλο. Το D.I.Y. ήταν και είναι πολιτικό πρόταγμα. Σημαίνει πολλά, πολλά, ΠΟΛΛΑ παραπάνω από το “ηχογραφήσαμε μόνοι μας, όλα τα έξοδα έγιναν από εμάς κλπ. κλπ.”. Δεν καταλαβαίνω καν την καούρα μερικών να αυτοχαρακτηρίζονται ως D.I.Y., λες κι έτσι αποδεικνύουν κάτι σε κάποιον. Βέβαια μπαίνουμε σε άλλα χωράφια εδώ, σε αυτό της αναπαραγωγής κυρίαρχων προτύπων και στους αυτοοργανωμένους χώρους, αλλά αυτό είναι άλλη μεγάλη κουβέντα. By the way, δεν καταλαβαίνω καν τι εννοείς εκεί που μιλάς για αφεντικά και ευαισθησίες, δε βγάζουν κάποιο νόημα αυτά που γράφεις.
Τέλος, όπως είπα και πριν δεν υπέθεσα έτσι τυχαία ότι κάποιες μπάντες είναι “για τη φάση” σε αυτούς τους χώρους. Το επιβεβαιώνω στο στήσιμο τους σε συναυλίες, στο τι λένε (και κυρίως στο τι ΔΕ λένε) στο τι γράφουν στα social media, πώς εκφράζονται κλπ. κλπ. Λες να ξύπνησα ξαφνικά με όρεξη να κράξω αγνώστους; Στίχους, βέβαια, δεν έχω διαβάσει, αλλά δε μου λέει και κάτι αυτό, αν ήταν έτσι θα δίναμε εύσημα και στους Rage Against the Machine για παράδειγμα.
Προς dmembra: που είδες τα δύο μέτρα και δύο σταθμά; Πώς συγκρίνεις ένα συγκρότημα που εκφράζεται δημιουργικά με τον ακροατή της μουσικής; Αυτός που επιλέγει να εκφραστεί δημιουργικά μέσα από έναν αυτοοργανωμένο χώρο υποτίθεται ότι υιοθετεί (ως ένα βαθμό) και υπερασπίζεται αυτές του τις αρχές, δεν έχω τις ίδιες απαιτήσεις από τον καθένα που θα επισκεφτεί αυτόν το χώρο. Η διαφορά είναι εμφανής, είναι άστοχη η σύγκριση σου. Η μουσική δε χωρίζεται σε “συστημική” και μη, σε καλή και κακή. Οι ΟΡΟΙ με τους οποίους αυτή αναπαράγεται κρίνονται κάθε φορά, αξιολογούνται, παράγουν νοήματα κλπ.
Όσον αφορά τις μπάντες που αναφέρεις, θα το ξαναπώ: πουθενά δεν είπα ότι οι μπάντες των στεκιών ειναι καλές και οι άλλες κακές. Κι εγώ προσωπικά χαίρομαι πολύ που έχουν ξεπεραστεί τέτοιες αγκυλώσεις του παρελθόντος. Προσοχή, όμως: με την προϋπόθεση ότι αυτή η αλληλεπίδραση θέλει να οδηγήσει κάπου. Θέλει να ανοίξει συζητήσεις ανάμεσα σε μπάντες και διοργανωτές, να τους “κάνει” να τη δουν αλλιώς, να τους κάνει ξεκάθαρο τη χαώδη διαφορά ανάμεσα στο ένα και στο άλλο live. Ώστε στο επόμενο live αυτοί να το ξανασκεφτούνται 2 και 3 φορές που θα το ξαναδώσουν.
Ε όσοι, απλά, χέστηκαν για αυτά τα ζητήματα και βλέπουν μόνο ένα stage, ένα κοινό και κερασμένες μπύρες, ε, ναι μαλάκες τους θεωρώ.
Εδώ είναι που διαφωνούμε. Η μπάντα δεν εκφράζεται δημιουργικά από τον χώρο οποίος την φιλοξενεί, εκφράζεται δημιουργικά από τη μουσική της. Ο χώρος (είτε αυτοοργανωμένος είτε κλαμπ) είναι ένα μέσο για να διαδώσει τη μουσική της σε όσο περισσότερο κόσμο μπορεί. Σαν καλλιτέχνης (λέμε τώρα) εμένα με νοιάζει περισσότερο να ακούσει την μουσική μου ο κόσμος και να γουστάρει ή να μην γουστάρει, αλλά θέλω να μοιραστώ το πόνημά μου που μου πήρε χρόνο και χρήματα για να το κάνω. Επίσης, προφανώς μια μπάντα για να παίξει σε ένα στέκι υιοθετεί ως ένα βαθμό κάποιες συγκεκριμένες αρχές, δεν νομίζω κάποια από αυτές τις μπάντες να πήγαινε να παίξει σε εκδηλωση της ΔΑΠ π.χ. αλλά και από την άλλη, όπως είπε πιο πάνω ο parasight, το στέκι ξέρει ποιες μπάντες καλεί.
Η σύγκριση δεν είναι καθόλου άστοχη γιατί όταν έχεις τις “χ” απαιτήσεις από τα άτομα μίας μπάντας θα πρέπει να τις έχεις γενικά για τα άτομα του χώρου (της μουσικής). Προσωπικά θεωρώ περισσότερο μαλάκα έναν που το παίζει αναρχία και αράζει σε στέκια και “στηρίζει την φάση” (sic) και πάει μετά και τα σκάει σε πολυεθνικές δισκογραφικές ή παει και σκάει 40, 50 και 80 ευρώ για μια συναυλία παρά μια μπάντα που θέλει να προωθήσει τη μουσική της. Γιατί στην τελική όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο κοινό. Αν το κοινό αρχίσει να πηγαίνει σε D.I.Y συναυλίες ίσως το ψάξουν περισσότερο και οι μπάντες (προφανώς όχι με σκοπό να πουλήσουν περισσότερο).
Όσο για αυτό που λές στο τέλος θα κάνω μια υπόθεση η οποία μπορεί να είναι και εντελώς λανθασμένη. Όσες μπάντες παίζουν και σε κλαμπ και σε στέκια, μπορεί να έχουν κάποιες αρχές, κάποιες απόψεις και να στηρίζουν όσο μπορούν αλλά καμία από αυτές δεν νοιάζεται τόσο ώστε αυτή η αλληλεπίδραση που λες να τους κάνει να σκεφτούν και εν τέλει να οδηγήσει κάπου. Ειδικά όταν μιλάμε για “μεγάλα” underground ονόματα όπως οι μπάντες που ανέφερα που φαντάζομαι αν τους δοθεί η ευκαιρία θα παίξουν ακόμα και σε μεγάλα stage. (να επισημάνω πως δεν τα ξέρω τα παιδιά και δεν ξέρω τι πιστεύουν και τι ενέργειες έχουν κάνει. Όπως είπα είναι μια υπόθεση και ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν αυτό που λέω δεν ισχύει)
Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση.
Η πρώτη σου παράγραφος είναι ενδεικτική της διαφορετικής προσέγγισης που υιοθετούμε. Μόνο που πρέπει να σημειωθεί κάτι: αυτά που λέω εγώ, κι αυτά που λες εσύ, δεν αντιπροσωπεύουν απλά εμένα σαν Κώστα κι εσένα σαν dmembra. Είναι απόψεις διαφορετικές κι ανταγωνιστικές εδώ και χρόνια και εκφράζουν ολόκληρα μουσικά κινήματα. Υπήρξαν (και υπάρχουν ακόμα) μπάντες κι ολόκληρα μουσικά ρεύματα που έλεγαν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που γράφεις: δηλαδή ισχυρίζονταν ότι το μέσο είναι και το μήνυμα. Ότι δεν έχει καμία σημασία αν οι Rage Against the Machine λένε ό,τι λένε, το μήνυμα τους έχει ακυρωθεί από τη στιγμή που το διαλαλούν σε ένα χώρο που από κάτω υπάρχουν σεκιουριτάδες, που κάποιοι δουλεύουν ανασφάλιστοι, που κάποιοι δεν μπορούν να μπουν (γιατί ίσως είναι ακριβώς το υποκείμενο που περιγράφουν στα τραγούδια τους) κλπ. κλπ. Αν τον “καλλιτέχνη” τον ενδιαφέρει απλά η μουσική του και το πώς αυτή θα διαδωθεί, αυτό είναι απολύτως σεβαστό, μάλιστα η πλειοψηφία των μουσικών αυτό θέλει! Αλλά κάποιοι χώροι (οι αυτοδιαχειριζόμενοι, στην προκειμένη, με όλες τις αντιφάσεις και τα λάθος σκεπτικά που καβαλάνε) δεν είναι “ουτέδεροι” συναυλιακοί χώροι. Είναι φορτισμένοι πολιτικά. Έχουν κάποιες αρχές, κάποια κείμενα, κάποιοι μιλάνε (ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να μιλάνε) μεταξύ των συγκροτημάτων στο μικρόφωνο κλπ. κλπ. Αν, λοιπόν, ένα συγκρότημα επιλέγει να παίξει εκεί, θα πρέπει να ξέρει ότι αυτό σημαίνει ότι στηρίζει ένα συνολικό σκεπτικό (ας μην πω “υιοθέτηση κοινών θέσεων”, αν και κάποτε αυτό σήμαινε αυτό το πράγμα…). Αν κάποιοι απλά χέστηκαν γι΄αυτό και θέλουν απλά να “διαδώσουν τη μουσική τους” (απόλυτα σεβαστό, το ξαναλέω, δεν είναι υποχρεωτικό όλοι να έχουμε τις ίδιες απόψεις περί μουσικής), θα έπρεπε να παίζουν όπου τους καλούν, και στο φεστιβάλ της Κ.Ν.Ε., και στης Δ.Α.Π., και στης Χρυσής Αυγής για παράδειγμα. Τότε, μάλιστα, θα ήταν τουλάχιστον συνεπείς στη λογική αυτή.
Περί της σύγκρισης, τώρα: το λάθος σου δεν είναι ότι έχεις “απαιτήσεις” και από το “κοινό”, όπως έχεις και από τις μπάντες, αλλά ότι συγχέεις μία δημόσια έκφραση δημιουργίας (το συγκρότημα που παίζει) με τις ατομικές μουσικές επιλογές (εμένα, και τον κάθε εμένα, που ακούω μουσική σπίτι μου). Αλίμονο αν, επειδή έχω τις απόψεις που έχω περί D.I.Y., αυτό μου απαγορεύει να ακούσω Nirvana ή Metallica. Αλλά ξέρω ότι οι Nirvana ή οι Metallica απλά δε θα χώραγαν σε ένα χώρο που μιλάει ενάντια στη μουσική βιομηχανία. Οι “απαιτήσεις”, που αναφέρεις, για το “κοινό” είναι άλλες: να στηρίξει το χώρο έμπρακτα (δηλαδή να μην εννοεί την ελεύθερη συνεισφορά σαν τζάμπα), να εναντιωθεί σε κάθε macho ή σεξιστική συνθήκη που μπορεί να αναπτυχθεί, να κράξει όποιους πάνε να το παίξουν rock stars, να πάει στην ώρα του ώστε η συναυλία να μην τελειώσει ξημερώματα, να ενδιαφερθεί για το τι λέει μια μπάντα όταν μιλάει και δεν τραγουδάει κλπ. κλπ. Κοινώς, να μην είναι “κοινό”, να γίνει ένα συλλογικό υποκείμενο ισότιμο με τους διοργανωτές και το συγκρότημα που η συμμετοχή του θα είναι απαραίτητη για τη διεξαγωγή της συναυλίας. Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω αν όλοι αυτοί την άλλη μέρα θα ακούσουν Iron Maiden στο στερεοφωνικό τους, δεν το καταλαβαίνω. Το ζήτημα είναι να συνειδητοποεί ο καθένας που βρίσκεται και ως τι βρίσκεται την εκάστοτε στιγμή. Αλίμονο αν θεωρούσαμε το D.I.Y. κάτι αποκομμένο από την πραγματικότητα όπου κάποιοι “αμόλυντοι” ακούμε τις μπάντες μας, μαζευόμαστε στα στέκια μας, κράζουμε την υπόλοιπη κοινωνία και νομίζουμε ότι ζούμε εκτός συστήματος. Νομίζω ότι σε όλα μου τα post δεν άφησα πουθενά να εννοηθεί κάτι τέτοιο, αν κάποιος ισχυρίζεται τέτοια πράγματα απλά ζει στην κοσμάρα του.
@Leper_Jesus Εξαρχής ανέβασες αναρτήσεις προκατάληψης και ελιτισμού. Τουλάχιστον κατέληξες στο πραγματικά ουσιώδες.
Leper_Jesus, το πρόβλημα με τη ρητορική σου είναι ακριβώς αυτό, είναι μόνο ρητορική. Υπάρχει μια (φαινομενικά εμπεριστατωμένη) θεωρία η οποία όμως απλά είναι αδύνατο να ταυτιστεί με την πράξη. Και λέω “φαινομενικά εμπεριστατωμένη” γιατί κατ’ουσία είναι γεμάτη επιλεκτικούς εξορθολογισμούς οι οποίοι ουσιαστικά προσπαθούν να αποκρύψουν τις ελλείψεις της. Πχ ναι οκ οι ίδιοι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι γεμάτοι αντιφάσεις και είναι ακόμη work in progress και πολλά ακόμη πρέπει να συζητηθούν, αλλά στις μπάντες κάθε ίχνος αντίφασης καταδικάζεται εξ ορισμού διότι, αν τυχόν δε βλέπουν τη διαφορά μεταξύ συναυλιακών χώρων όπως την έχεις εσύ στο κεφάλι σου, τότε δεν συνάδει η παρουσία τους με το σκεπτικό του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου (το οποίο, όπως είπαμε, εξ αρχής έχει πολλές αντιφάσεις επί του πρακτέου γιατί δε θα ήταν δυνατό να υπάρξουν αλλιώς και φτου κι απ’την αρχή).
Το δόγμα του “ΤΟ ΜΕΣΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ” το γενικεύεις σε υπερβολικό βαθμό και, σύμφωνα με την εμπειρία μου, περιορίζεται σε πολύ μικρή κλίμακα. Αν θες να μείνεις εκεί, πραγματικά φτάνεις σε αυτό που καταλήγεις στο τελευταίο σου ποστ, μένεις εσύ και 5 ακόμη φίλοι σου και ακούτε ο ένας τον άλλο και χαίρεστε μεταξύ σας. Αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει, από τη στιγμή που θα γεννηθεί και πέρα από τον έλεγχό του, εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο, διαφορετική ιδιοσυγκρασία, διαφορετικά ερεθίσματα και αναπτύσεει διαφορετικές ευαισθησίες. Είναι αδύνατο να επιβάλλεις δογματικά μία τέτοια ρητορική (και η οποία ρεαλιστικά είναι γεμάτη αντιφάσεις, ακόμη περισσότερο) στον καθένα. Ακόμη και όλοι οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι και τα αυτοδιαχειριζόμενα φεστιβάλ στην Ελλάδα έχουν διαφορές μεταξύ τους στη δομή τους, ακόμη και τα άτομα μέσα σε έναν αυτοδιαχειριζόμενο χώρο έχουν διαστάσεις απόψεων μεταξύ τους. Το να υποδεικνύεις πώς ΠΡΕΠΕΙ να είναι τα πράγματα ως μία και μοναδική αλήθεια σύμφωνα με τις αντιλήψεις σου ουσιαστικά ακυρώνει την ανάγκη και το λόγο ύπαρξης τέτοιων χώρων εξ αρχής, ο οποίος, με δυο λέξεις και όπως τον αντιλαμβάνομαι, είναι η ελευθερία του λόγου. Και όχι, δε θα παίξω σε φεστιβάλ της ΚΝΕ ή της ΔΑΠ επειδή εσύ θεωρείς ότι αυτό θα με έκανε συνεπή (wtf δλδ), αλλά θα παίξω με μεγάλη μου χαρά στο Βιολογικό και στη Βεργίνα αν με καλέσουν. Και μπορώ μια χαρά να καταλάβω τη διαφορά χωρίς τη βοήθειά σου, ευχαριστώ.
Δεν καταλαβαίνω πώς ονομάζεις “ρητορική” και “θεωρία” κάτι που έμπρακτα υπάρχει (με πισογυρίσματα πάντα, με πειραματισμούς αλλά και πολύ αγώνα) εδώ και δεκάδες χρόνια και έχει παράξει πολλά περισσότερα πράγματα από “απλά θεωρία”.
Με τον ίδιο τρόπο που κριτικάρω τις αντιφάσεις των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, κριτικάρω και τις μπάντες, από την πρώτη στιγμή το δήλωσα. Απλά σε αυτό το forum αποδέκτης, για ευνόητους λόγους, είναι οι μπάντες. Αν θες να διευρύνουμε τη συζήτηση, πολύ ευχαρίστως.
Κάθε άλλο παρά δογματικός είμαι, μήπως για σένα αυτή η λέξη χαρακτηρίζει κάποιον που έχει μία συνολική οπτική για τα πράγματα; Δογματικοί υπήρξαν άλλοι που συρρίκνωσαν τα προτάγματα του D.I.Y. στο “παίζει σε μαγαζί=κακός, παίζει σε καταλήψεις=καλός” και έδωσαν το πάτημα σε δεκάδες σαν εσένα να μιλάς για ελιτισμούς και κλειστές κοινότητες. Αντιθέτως το D.I.Y. είναι πολλά παραπάνω από αυτήν τη (χαζή) πρόταση και ευτυχώς έχει πολλά άλλα (πλούσια) περιεχόμενα που, βέβαια, πάλι εκτός σε αφήνουν, αλλά τέλος πάντων, ας μη γίνω πάλι κακός.