Ενώ μέχρι το εξαιρετικό ομώνυμο το πάνε καλά, με αλλαγή στην μουσική κατεύθυνση (από το hard rock σε πιο λασπώδη και doom-οειδή με παραμόρφωση κομμάτια), από εκεί και πέρα ο δίσκος είναι βαρετός στο σύνολό του με κάποιες αναλαμπές να ακούγονται που και που, με τις περισσότερες να βρίσκονται στο 15λεπτο [I]Breakdown[/I].
Η πολύ μεγάλη διάρκειά του και μερικά κομμάτια που κακώς συμπεριλαμβάνονται στον δίσκο αποτρέπει περαιτέρω ακροάσεις του συνόλου του και ακυρώνει εν μέρει την προσπάθειά τους να δοκιμάσουν να ενώσουν ηχητικά τον προηγούμενο δίσκο με τους προκατόχους του.
Κατά τ’άλλα ο Magnus είναι σταθερά υπέροχος με την κρυστάλλινη φωνή του αλλά αυτό είναι και μειονέκτημα άθελά του: η φωνή του λειτουργεί σαν ένα χαλί που προσπαθεί να κρύψει την σκόνη και την βρωμιά (κακές συνθέσεις).