Within temptation-hydra

  1. “Let Us Burn”
  2. “Dangerous” featuring Howard Jones
  3. “And We Run” featuring Xzibit
  4. “Paradise (What About Us?)” featuring Tarja Turunen
  5. “Edge Of The World”
  6. “Silver Moonlight”
  7. “Covered By Roses”
  8. “Dog Days”
  9. “Tell Me Why”
  10. "Whole World Is Watching"  
    

Πολύ καλό δισκίο,νομίζω πιο πολυποίκιλο κι εμπορικό.

Σίγουρα όσοι έμειναν στο Mother Earth θα τους έχουν παρατήσει εδώ και χρόνια, αλλά οι Ολλανδοί εξελίχθηκαν και είναι από τις καλύτερες mainstream μπάντες.

Το τραγούδι που συμμετέχει ο Xzibit είναι από τα καλύτερα παρεπιπτόντως. Crossover symphonic metal με rap. Γιατί όχι;

Μεγάλη κωλοτούμπα έκαναν ηχητικά μετά το the heart of everything αλλά το unforgiving είναι εκπληκτικό από αρχή μέχρι τέλος. Ελπίζω το ίδιο και για το νέο άλμπουμ. Ωραίο όνομα του δώσανε και συμβολικό.
Πάντως το ντουέτο με την Tarja δεν με ξετρέλανε αν και το άκουσα κάπως βιαστικά. Άντε να κυκλοφορήσει να το ακούσουμε ολοκληρωμένα και να δούμε τι λέει.

Sent from my iPhone 5 using Tapatalk

Συμφωνώ για το unforgiving.

Εκπληκτικό και ίσως το καλύτερό τους ως τώρα.

Το Hydra βρίσκεται εκεί έξω πάντως για όποιον ενδιαφέρεται :wink:

Έχει αρκετά 3-4 fillers αλλά παραμένει διασκεδαστικό.
Είναι σε τελείως άλλο ύφος από το Unforgiving και αρκετά καλύτερο από το The Heart…

Μπόλικες ελπίδες για αυτό δω. Το προηγούμενο χωρίς να είναι κάτι το τρομερά ιδιαίτερο έπιανε πάνω κάτω το επίπεδο του Heart of Everything, με μια πιο ανάλαφρη ατμόσφαιρα και χωρίς το μεγάλο κομμάτι (Hand of Sorrow/ Truth Beneath the Rose). Κι από το Hydra κάτι αντίστοιχο περιμένω, αφού απ’ όσο έχουν δείξει δεν υπάρχει περίπτωση να το ξαναγυρίσουν σε πιο ατμοσφαιρικό ήχο.

Το Paradise όμορφο κομμάτι αν και λόγω της συνεργασίας δε με ενθουσίασε όσο περίμενα. Το Dangerous πρέπει να 'ναι το δυνατότερο σινγκλ που χουν βγάλει εδώ και καιρό, παίρνει πόντους κι από τη φωνάρα του Jones, τρελά πιασάρικο, ωραία κατάσταση.

Για αυτά που λέγατε περί καλυτερου δίσκου η απάντηση παίζει κάπου ανάμεσα στα Our Farewell και Caged. Άλλο επίπεδο, χωρίς να τίθεται το παραμικρό θέμα για ηχητικά στυλ, μεηνστρημ κτλ.

Είναι μερικά συγκροτήματα για τα οποία δε μπορώ να συμβαδίσω με την δημοφιλή άποψη… θεωρώ το προηγούμενο το καλύτερο που έχουν βγάλει… Iron, Shot in the Dark, In The Middle of the Night και Faster είναι όλα απίστευτα κομμάτια.
Το Dangerous το βρήκα αδιάφορο, και απλά συμπαθητικό το κομμάτι με την Tarja.

Με 4-5 ακούσματα που του έριξα,συμπεραίνω οτι είναι ίσως το πιο πολυποίκιλο album τους,εξού και ο τίτλος(Hydra).Έχει κομμάτια που θυμίζουν ωραίες παλαιότερες εποχές(silver moonlight,tell me why,let us burn)κομμάτια mainstream rock όπως στο the unforgiving(dangerous,covered by roses),μια μπαλάντα που εμένα προσωπικά, μέχρι να μπει το ρεφραίν μου θύμισε Lana Del Rey(edge of the world),μια AOR γλυκανάλατη μπαλάντα(whole world is watching) και φυσικά το and we run με τον xzibit που ειναι κάτι το τελείως καινούργιο για αυτους και μπορώ να πω οτι μου άρεσε.Σαν σύνολο τώρα το άλμπουμ πιστεύω ότι είναι απλά καλό.Σε κάποιον που έμαθε τους WT από το the heart… ή το the unforgiving και έπειτα,ίσως και να ξετρελαθεί με το άλμπουμ.Εγώ που τους ακούω απο το enter και θεωρώ τα mother earth και the silent force από τα ομορφότερα album που έχω ακούσει στην ζωή μου δεν μπορώ να βάλω το hydra στο ίδιο σκαλοπάτι με αυτά.Ούτε καν με το the heart… .Χτυπιέται μέχρι στιγμης με το the unforgiving αν και κάτι μέσα μου λέει οτι και εδώ το hydra χάνει.Τεσπα ο χρόνος θα δείξει. Α, πάντως η Sharon λάμπει, όπως πάντα άλλωστε.

Αυτή εδώ την μπάντα την θεωρώ πάρα πολύ αδικημένη στην Ελλάδα. Από τις λίγες μπάντες που γράφουν τρελά hit που δεν σου μένουν μόνο για μια βδομάδα στο μυαλό. Τους ακολουθώ από το πρώτο τους κανονικό άλμπουμ Enter και είναι από τις λίγες μπάντες που η τόσο μεγάλη αλλαγή όχι απλά δεν με χάλασε αλλά μάλλον τους έκανε καλό. Πολύ καλύτεροι από τους διάφορους nightwish. Βέβαια αν γενικά το pop/rock hit-άκια δεν σου αρέσουν δεν έχεις ελπίδα να αλλάξεις με αυτούς αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν υπέροχα. Και αυτή η Sharon γαμώτο τι φωνή είναι αυτή!!

Αυτή εδώ την μπάντα την θεωρώ πάρα πολύ αδικημένη στην Ελλάδα.

Aπόλυτα σωστός.

Γενικά στην Ελλάδα έχουμε το [B]μεταλλόμετρο [/B] και σνομπάρουμε τους “φλώρους” που ξεπουλιούνται κτλ. Πολλές μπάντες είναι αδικημένες και περιμένουμε να δούμε για 1244565656η φορά τους Maiden.

Πάντως το Hydra είναι πολύ καλό. Μπορεί να μην είναι ο δίσκος που σου αλλάζει την ζωή, αλλά περνάς καλά. Άρα; Αξίζει.

Πάντως η Sharon πρέπει να είναι η καλύτερη τραγουδίστρια απ’ όλες τις ντίβες. Φωνάρα, προσγειωμένη, τραγουδάει τα πάντα.

Αξέχαστες στιγμές στο Rockwave του 08, με μεταλλάδες να ρωτάνε τι είναι αυτό το Within Temptation που παίζει πριν τους Priest και κατά τη διάρκεια του λαηβ να αναρωτιώνται τι δουλειά έχουν σε ροκ φεστιβαλ και γιατί κουνάει τα χέρια της η τραγουδίστρια.

Για την Den Adel ακριβώς όπως τα είπατε στα τελευταία ποστ εννοείται, τρομερή φωνή και πολύ ιδιαίτερη σα παρουσία γενικά, εύκολα από τις καλύτερες στον χώρο.

Προσυπογράφω τα σχόλια των φίλων σχετικά με την Sharon, εξαιρετική φωνή και σκηνική παρουσία. Πάντως παιδιά οι συγκρίσεις του inforgiving και του Hydra με τα παλιότερα δεν ευσταθούν γιατί πλέον είναι ουσιαστικά μια τελείως διαφορετική μπάντα με άλλο τελείως ήχο.
Σχετικά με το Hydra πάντως υποψιάζομαι οτι στην προσπάθειά τους να ψαρέψουν περισσότερους οπαδούς και από άλλους χώρους (εξού και τα ντουέτα με xzibit και Tarja) ίσως το χάσανε κάπου. Δεν φαίνεται να υπάρχει μια συνοχή στο άλμπουμ. Περισσότερο φαίνεται σα μια συλλογή από διάφορα τραγούδια χωρίς μάλλον συγκεκριμένη ταυτότητα. Τέλος πάντων Θα δείξει.

Sent from my iPhone 5 using Tapatalk

Δεν θα το έλεγα, μάλλον όλα τα τραγούδια έχουν πάνω κάτω την ίδια ταυτότητα. Ενώ ξεκινάς να ακούς το δίσκο και λες “οκ καλη φαση, πιασάρικα κομματάκια” κάπου από τη μέση αρχίζει να κουράζει το όλο θέμα. Είναι σαν να ακούς το ίδιο κομμάτι με διαφορετική ενορχήστρωση.

Κατάλαβα τι λες, όπως το θέτεις μάλλον έτσι είναι. Πιθανότατα το χειρότερο άλμπουμ της καριέρας τους, απλά καλό.

Sent from my iPhone 5 using Tapatalk

Εγώ πάλι θα έλεγα πως αυτό είναι το πιο Evanescense άλμπουμ τους. Και στα 2 προηγούμενα είχα πολλές ομοιότητες αλλά εδώ ίσως ακόμα περισσότερο. That being said δεν με χαλάει καθόλου. Το κάνουν πολύ καλύτερα από τους Evanescense η φωνή είναι 905786598 φορές καλύτερη από την Amy. Καλύπτει απόλυτα την δική μου ανάγκη για εύκολα pop/rock hit-ακια.

Nαι όντως, συμφωνώ απολύτως. Όντως η φωνάρα ανεβάζει κατά πολύ τα κομμάτια, γενικά είναι ευχάριστο άκουσμα, αν και κάπως επαναλαμβανόμενο.

Πιο Evanescence από What Have You Done δε πάει. Πραγματικά το θεωρώ αδύνατο. :stuck_out_tongue:

Έχοντας ακούσει το δίσκο μερικές φορές, να πω κι εγώ μια γνώμη.

Για αρχή, ηχητικά μου ακούγεται καθαρά σα συνέχεια του Unforgiving. Δεδομένου αυτού, οι κιθάρες είναι στα επίπεδα που μας έχουν συνηθίσει τον τελευταίο καιρό, με τα ορχηστρικά/ χορωδειακά σημεία να είναι καθαρά συμπληρωματικά, τις δομές των κομματιών όσο πιο απλές γίνεται και τη Den Adel πρώτο πλάνο σε όλη τη διάρκεια του αλμπουμ.

Στα των κομματιών, ξεχώρισα με διαφορά τα πρώτα 4 και το Silver Moonlight, που μου φερε στο μυαλό τις παλιότερες μέρες της μπάντας, χωρίς να ξεφεύγει εντελώς από τον σημερινό τους ήχο. Αξιοσημείωτο το πόσο κολλητικό είναι το We Run, προσπερνώντας το αναπόφευκτο σοκ της πρώτης φοράς που ακούς ραπάρισμα πάνω από χορωδεία.

Απο κει και πέρα ο δίσκος κυλάει συμπαθητικά αν και προβλέψιμα, εξαιρώντας το Edge of the World πέρασε και δεν ακούμπησε στο ελάχιστο (ακριβώς όπως και το Fire and Ice του προηγούμενου) και το Dog Days που μου φαίνεται σαν το πιο χτυπητό φιλλερ που χουν γράψει μέχρι τώρα.

Σα σύνολο παίζει στο επίπεδο του Unforgiving, με τη διαφορά ότι σε αυτό υπάρχουν έντονα σημεία που δεν τραβάνε και το αποτέλεσμα δεν ακούγεται τόσο ομοιόμορφο. Ό,τι χάνει σε συνοχή βέβαια το κερδίζει από μεμονωμένα κομμάτια, οπότε μικρή η διαφορά.

Aνέβηκε και το review, γενικότερα τον βρήκα ευχάριστο δίσκο, χωρίς όμως να εντυπωσιαστώ ιδιαίτερα http://www.rocking.gr/reviews/album/Within-Temptation—Hydra/5331/

Μάλλον μέτρια παραγωγή που δεν βοηθάει το τελικό αποτέλεσμα. Τα όργανα δεν μου φαίνεται ότι ακούγονται καθαρά και η φωνή της Sharon ακούγεται στο βάθος σα να τραγουδάει μακριά. Γενικά ηχητικά το άλμπουμ μου άφησε μια ανάμεικτη και μάλλον μπερδεμένη αίσθηση. Αυτά συμβαίνουν αν δεν προσλάβεις ένα παραγωγό που να ξέρει τι δουλειά του!
Κατά τα άλλα συμπαθητικό άλμπουμ που όμως με τίποτα δεν στέκεται δίπλα στο unforgiving καθότι πολύ κατώτερο με τραγούδια που θα ακούσεις κάποιες φορές τώρα αλλά θα ξεχάσεις ότι υπάρχουν σύντομα.
Η φωνή της Sharon όπως πάντα εξαιρετική που όμως αιςθάνομαι ότι χαντακώνεται λίγο και πνίγεται από την μέτρια παραγωγή. Ούτε καν η φωνάρα της Tarja δεν αναδεικνύεται όσο θα μπορούσε. Θεωρώ πάντως δεδομένο ότι στο Female voices of metal θα το τραγουδήσουν live!
Δυστυχώς έφτασε η ώρα και για τους Within Temptation να παρουσιάσουν το πρώτο μέτριο άλμπουμ τους.

Sent from my iPhone 5 using Tapatalk

Με τους WT από heart of everything και μετά (όπως και με τους Ιταλιάνους μετά το Karmacode) έχω το εξής θέμα:
Τα τραγούδια είναι αντικειμενικά καλά,ακούγονται ευχάριστα αλλά δεν υπάρχει μέσα κανένας από τους λόγους που με έκαναν να τους γουστάρω αρχικά.
Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες,όπως εκείνα τα περίεργα ψιλά φωνητικά της Σάρον (πχ εδώ
http://youtu.be/IOYgWyZ4Qz8 ) που σε έκαναν να κολλήσεις μαζί τους και από την στιγμή και δεν υπάρχουν (ή υπάρχουν με το σταγονόμετρο) οπότε δεν αποκτάς την ίδια σύνδεση με τα τραγούδια τους πλέον.
Οι Evanescence δεν είναι κακοί,ούτε είναι κακό να τους μοιάζεις,αλλά γιατί να μοιάζεις σε οτιδήποτε άλλο πέρα από τους Within Temptation όταν είσαι οι Within Tempation;
Στο Rockwave η εμφανισή τους ήταν στο καπάκι ή ταυτόχρονη (δεν θυμάμαι καλά) με τους Carcass που τότε ειχαν πρόσφατα επανασυνδεθεί οπότε ήταν αναμενόμενο να περάσει στα ψιλά.

Άννα πολύ σωστά τα λες! Απλά πλέον κινούνται σε εμπορικότερα μονοπάτια και το Hydra είναι κομμένο και ραμμένο για να αρέσει όχι σε εσένα και εμένα και γενικά τη γενιά του mother earth και συναφών άλμπουμ αλλά στη γενιά του unforgiving.
Ακόμα κι έτσι πάντως είναι ένα μετριότατο άλμπουμ τίγκα στα φιλεράκια με πέντε καλά τραγούδια μόνο.
Ευτυχώς που υπάρχει τουλάχιστον το Paradise (το μόνο κομμάτι με αρκετά συμφωνικά μέταλ στοιχεία) και όχι τυχαία βέβαια όπως τυχαία δεν είναι και η επιλογή της Tarja.
Πρόκειται για φοβερά μελετημένο άλμπουμ από πλευράς μάρκετινγκ αλλά στην πορεία έχασαν στο καλλιτεχνικό κομμάτι αν και μάλλον δεν τους ενδιέφερε και τόσο.
Απογοητεύτηκα πολύ πάντως!

Sent from my iPhone 5 using Tapatalk