Ρε Πλεξ με άγχωσες κανονικά λέμε, ψαχνόμουνα στα μέταλ αρκάιβς να δω ποιός πέθανε από Wolf!
Βικ, μίλαγα σ’ ένα λάιβ με ένα φίλο ο οποίος συμβαίνει να είναι από τους πιο διαβασμένους ανθρώπους στα της “σκηνής” αυτής, κατά τη γνώμη μου (και βασικά απ’ ότι θυμάμαι τον ξέρεις κι εσύ, είναι ο Κώστας που βγάζει το Steel for an Age) και είχαμε την ίδια κουβέντα. Αυτός λοιπόν έχει τη θεωρία ότι οι Wolf δεν έχουν πιάσει στη μεγάλη (λέμε τώρα) μάζα που ασχολείται μ’ αυτή τη σκηνή, επειδή δεν πουλάνε underground-ιλίκι και καλτίλα (με την κακή έννοια). Δεν ξέρω αν συμφωνώ απόλυτα μ’ αυτό (ή βασικά αν με χαλάει καλά-καλά αυτή η καλτίλα, για να είμαι ειλικρινής), αλλά αρκετά βάσιμο point, νομίζω.
Πάντως γενικά είμαι αντίθετος στο να λέμε “γιατί αυτοί κι όχι οι άλλοι”, δεν διαλέγω πλευρές, ό,τι είναι ατσαλένιο και μου “μιλάει” απλά το αγκαλιάζω χωρίς διακρίσεις (και χωρίς πολλά-πολλά γενικώς).
Ναι, με τον Κωστέλλο γνωριστήκαμε από κοντά τώρα πρώτη φορά, είχαμε ανταλλάξει αποψάρες από το νετ προηγουμένως και ξέρει πολύ καλά τον φίλο μου τον Μανώλη που έγραφα στο μπλογκ (αυτός που μου έβαλε Wolf). Με βοήθησε και με τα κείμενα που έγραφα γιατί μου είχε στείλει την θαυμάσια συνέντευξη που είχε κάνει για το φανζίν του πριν κυκλοφορήσει. Άρχων. Το πόιντ που λες μου μου το είχε πει και μένα και δεν είναι άκυρο καθόλου. Είναι αυτό που έλεγα ότι βρίσκονται μεταξύ Up the Hammers κοινού που ψοφάει για καλτίλα (αν μπορούσαν να έχουν εξώφυλλα μόνο από τον Arnold θα βοηθούσε) και του κοινού που θέλει Sabaton και όλα τα κλισέ του χέβυ μέταλ ιλουστρασιόν. Αλλά και πάλι νομίζω ότι το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι ο μέσος μεταλλάς απλά δεν πέφτει πάνω τους ποτέ. Και για να πέσει πάνω τους υπάρχουν συγκεκριμένοι τρόποι.
Και εγώ αντιπαθώ πολύ την κλάψα και την μίρλα για το κακό μας κατεστημένο που αδίκησε τους θεούς. Απλά αναφέρομαι στην πεποίθησή μου ότι αυτή η μπάντα είναι υψηλών προδιαγραφών, σκάλες πάνω από άλλες που έχουν γνωρίσει επιτυχία ή σχετική επιτυχία εγχωρίως. Kαι έχω μια πικρία που δεν αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι, τόσα χρόνια και τόσες δισκάρες μετά. Όπως έλεγα και αλλού, λίγες είναι οι χέβυ μέταλ μπάντες σήμερα που να αξίζουν και να ξεχωρίζουν, αν τις κλάνουμε κιόλας, καληνύχτα.
Τέλος πάντων, η καλή μουσική ποτέ δεν χάνεται και φυσικά δεν θα χαθεί και η κληρονομιά των Wolf, απλά θα τους θυμηθούν όταν έχει παρέλθει η ακμή τους ή έχουν διαλυθεί. Κλασσικά.
Εγω καθαρο heavy metal δεν ακουω, αλλα αυτοι [B]αξιζουν[/B] οσο δεκα απο τα αλλα συγκροτηματα που ακουω. Ευχαριστιες στον Vic που εκανε λογο για αυτους και μας προετρεψε.
