…but the albums with the best mother-fucking riffs are
70s-> Master Of Reality (Sad Wings Of Destiny)
80s-> Master Of Puppets (Nightfall)
90s-> Seasons In The Abyss (Welcome To Sky Valley)
00s-> Dead Heart In A Dead World (Ad Astra)
Kαλα στα 90s σιγουρα εχει θεση καποιο των Πανθηρων,δε μπορω να αποφασισω ποιο με τιποτα βεβαια.
Για 80s το πρωτο που μου ρθε στο μυαλο ειναι Hall of the Mountain King.Αλλα υπαρχουν απειρα,θα επανερθω με edit λογικα…
70s Sabbath Bloody Sabbath (Stormbringer)
80s Master of Puppets (Alice in Hell)
90s Rust in peace (Vulgar display of power)
00s The Blackening (Ten thousand fists)
Eντάξει, τα 2 μάστερ. Ειδικά για το πρώτο, και να μην έβγαινε τίποτα άλλο σε doom ύφος, δε θα χαμε καταλάβει τη διαφορά αφού γέννησε όλο το είδος.
Για το 2ο δε λέω κουβέντα, και μόνο που μπορώ να στα τραγουδήσω ένα ένα τα ριφ από την αρχή ως το τέλος.
Τα σλέιερ έχουν απλά τα πιο γ$@#@%Ρ* άρρωστα ρίφ. Και όλα τα άλμπουμ που έβαλες στις παρενθέσεις σκίζουνε.
Δε συμφωνώ με νέβερμορ, ό,τι είχε να παίξει ο Λούμις τα έπαιξε στις 3 πρώτες δισκάρες, και μετά πατένταρε τον ήχο στο “κάτι-σαν-ντεθ”. Εμένα αυτός ο ήχος μου φέρνει αναγούλα, όχι τόσο στο DHIADW αλλά στα επόμενα. Ο δίσκος είναι αξιοπρεπής παρόλα αυτά.
Ήξερα ότι θα υπήρχαν ενστάσεις για το Νέβερμορ, το οποίο υπεραγαπώ βέβαια.
Το θέμα είναι ότι όταν ακούς από Τζούντας Πριστ και Αναηλέητορ ριφς μέχρι Κάντλμας ριφς στον ίδιο δίσκο, δεν μπορείς παρά να προσκυνήσεις.
70’s - Black Sabbath - Master Of Reality
80’s - Metallica - Master of Puppets
90’s - Kyuss - Welcome To Sky Valley
00’s - Karma to Burn - Almost Heathen