αναμενουμε…
αλλα με τοσα που σκοπευεις να γραψεις - νομιζω οτι ξεφευγουμε απο το “αγαπημενα”…
Kαι ποιος σου ειπε οτι δεν τα αγαπαω ολα αυτα ?
Λες και το 1 στα 2 αλμπουμ που ακουω δεν ειναι death metal…
δεν ειπα οτι δεν τα αγαπας…εγω πχ διπλα στο covenant δεν μπορω να βαλω αλλους 25 δισκους… απλα καπου χανεται νομιζω- αλλα no prob γουστα του καθενος…
το ποσα ακους ή εχεις ακουσει αλλο θεμα…
προφανως θα εχεις να πεις αρκετα…
απλα το λεω γιατι στο τελος ισως καταληξει να γραφουμε 8 στα 10 που απλα ακουσαμε και ειναι 90ς…
αναμενουμε…
Σωστότατος ο αποπάνω για το πρώτο Nile:wink:. Αμα το είχα ακούσει ίσως και να το βαζα. Τέσπα:
Banished - Deliver Me Unto Pain (1994)
Εδώ έχουμε τους πρώην Baphomet στη τελευταία τους δισκογραφική δουλειά πριν διαλυθούν. Το ύφος είναι κατα βάση ογκώδες, παλιομοδίτικο Death metal και με τα blastbeats και όποια Thrashy σημεία να δίνουν την απαραίτητη δυναμική στον δίσκο. Ποιά η διαφορά με το “The Dead Shall Inherit” (1992)? Η εμφανής βελτίωση σε θέματα στίχων και η πιο ισορροπημένη παραγωγή (μπάσο και κιθάρες ακούγονται σε παρόμοια ένταση) χωρίς να χάνει σε Death metal feeling. Η απουσία σόλο μου κανε εντύπωση (όπως και στο προηγούμενο), αλλά είναι τόσο ωραία στημένα τα κομμάτια με όλα αυτά τα φοβερά riff να σκάνε στη μάπα μου που δεν με απασχολούσε καθόλου. Κρυμμένο διαμάντι του Death metal κατα τη γνώμη μου.
Αγαπημένα κομμάτια: Diseased Chaos, Deliver Me Unto Pain, Succumb To The Fear, Altered Minds, Enter The Confines
Κλείνοντας παραθέτω το videoclip για το ομώνυμο 8)
Six Feet Under - Haunted (1995)
Ο Chris Barnes έχει χωρίσει τους δρόμους του με τους Cannibal Corpse και η δημιουργία των Six Feet Under είναι η πρώτη του προσπάθεια. Κομμάτι της καταστροφικής τριάδας (μαζί με Maximum Violence και Warpath) της δισκογραφίας τους, το Haunted σε κοπανάει κάτω σα χταπόδι με το χαρακτηριστικό Thrashαριστό αλλά και ογκώδες Death metal του. Μια εξαιρετική μπάντα έχει μόλις γεννηθεί.
Αγαπημένα κομμάτια: The Enemy Inside, Silent Violence, Beneath A Black Sky, Suffering In Ecstacy
#-o
ξεχαστηκα…
παλιο ποστ
ακούστε το. σπέρνει.
electro-convulsive therapy κανονικα
MOSH
Τα έσπασε των Cancer το κομμάτι!
Τελικά η Αγγλία έχει ωραία πράγματα στον ακραίο χώρο. Τέσπα θέλω να ρωτήσω τον θρεντσταρτερ, τα άλμπουμ των In Flames πρό Clayman χωράνε εδώ?:-k
Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα πω ναι.
Μην το παραχέσουμε όμως και πήξουμε σε όλα τα Powerάδικα αλα Children Of Bodom. Επίσης περιπτώσεις τύπου Soul of a New Machine είναι δεκτές. Πιο σχετικά είναι με το Thread εξάλλου από τους In Flames
oops σόρρυ παίδες, κάηκα μεσημεριάτικα και πήρα φόρα, θα διορθώσω…
Napalm Death - Diatribes (1995)
To ότι οι Napalm Death είναι το σπουδαιότερο grind σχήμα το ξέρουνε κι οι πέτρες. Αυτό που δεν ξέρουνε όλες οι πέτρες είναι ότι στα mid-late 90s (από το “Fear, Emptiness, Despair” του '94 μέχρι που έφυγαν από την Earache το '98 ) υπήρξε μια περίοδος όπου έριξαν τις ταχύτητες και πειραματίστηκαν. Αποτέλεσμα ήταν οι πατάτες “Inside the Torn Apart” και “Words From the Exit Wound”, το πολύ καλό αλλά άνισο “Fear, Emptiness, Despair” και αυτή εδώ η δισκάρα.
Εδώ δεν έχει blastbeats από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά έμφαση δίνεται στο groove και τον death metal όγκο. Οι επιρροές από Machine Head δίνουν περίεργα κουρδίσματα στις κιθάρες που κάποια χρόνια αργότερα τα ξανακούσαμε από τις μπάντες της relapse και μείναμε λίγο βλάκες. Το hardcore background των Napalm Death σε συνδυασμό με τις death metal επιρροές εδώ δίνει ένα τσιμεντένιο και μουντό ήχο, κοντά σ’αυτό που στα 90ς ονομάζαμε deathcore (και που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την χαρά του λέλου που σημαίνει σήμερα η ίδια λέξη). Για τη φωνή του Barney δεν λέω τίποτα, ο τύπος σε πορώνει ακόμα κι όταν λέει γλυκόλογα σε γκόμενα, να πούμε μόνο ότι πειραματίζεται και με πιο “καθαρές” φωνές εδώ.
Kορυφαία κομμάτια τα Ripe for the Breaking , Diatribes και το Pitchshifter-ικό Cold Forgiveness.
Στηρίζουμε και το Skinny Puppy t-shirt του Shane Embury στο εσώφυλλο.
Demigod - Slumber Of Sullen Eyes(1992)
Η Φινλανδία πριν το ρίξει στα κλαρίνα, τις ατμοσφαιρικές power σούπες των nightwish και πριν οι Sentenced γίνουν οι προηγούμενοι Him ήταν μια χώρα που είχε μια πολύ αξιόλογη Death Metal σκηνή. Από αυτή τη σκηνή οι πιο γνωστές μπάντες είναι μάλλον οι Demilich και οι Demigod(έχουν και σχεδόν το ίδιο όνομα). Όταν ξεπεράσω και τη βαρεμάρα μου μπορεί και να γράψω και 2 λογάκια για τους Demilich αλλά προς το παρόν ας πούμε κάτι για τους Demigod που είναι και πιο κοντά στο κλασσικό αρχετυπικό Death Metal των αρχών των 90’s. Σε γενικές γραμμές οι Demigod ανήκουν στο οικοδομικό Death Metal(Which means μπουλντοζοmetal) με ύφος που κινείται πάνω-κάτω ανάμεσα στη φλωριδιανή ταχύτητα, τον όγκο τον Bolt Thrower(έχει και μπόλικα Doomy κοψίματα και ανατολίτικα μελαγχολικά Leads Trademark αυτής της τεράστιας μπάντας) με κάμποση από (τότε) Σουηδία και έναν ήχο σα να πήρες το Σουηδικό ξύσιμο της εποχής και να έχωσες από πάνω τους μπόλικη μπασαδούρα. Όποιοι δεν έχουν ακούσει και ζεστάθηκαν κλικ, κλικ και κλικ
Ευχαριστώ και έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για ένα δίσκο - διαμάντι:
In Flames - The Jester Race (1996)
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λέει ο λαός μας. Το ντεμπούτο του Anders Friden μας δίνει έναν από τους κορυφαίους δίσκους των Σουηδών. Ο δίσκος κατακλύζεται από υπέροχες μελωδίες και ακουστικά περάσματα μέσα σε ένα αρκετά χωσιματικό Death metal, στοιχεία που είναι σε απόλυτη ισορροπία εδώ. Οι In Flames μας χαρίζουν κομματάρες μελωδικού Death metal όπως ξέρουν να κάνουν καλά. Η πορεία από το Clayman και μετά δεν υστερεί σε ποιότητα. Παρόλα αυτά δε μπορεί να χαρακτηριστεί για κανένα λόγο μελωδικό Death metal (ίσως σκέτο μελωδικό metal).
Αγαπημένα κομμάτια: Moonshield, Graveland, Dead Eternity,The Jester Race, December Flower (ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ)
Bloodbath - Breeding Death E.P. (1999)
Παραμένουμε στη Σουηδία συνεχίζοντας όμως με κάτι αμιγώς Death metal. Μπορείτε να πείτε ότι είναι E.P. και δεν έχει θέση εδώ. ΣΚΑΣΙΛΑ ΜΟΥ. Ενα ντεμπούτο με 3 θεικά κομμάτια που σου ανοίγουν το κεφάλι στα 2 και άνετα στις αγαπημένες μου Death metal κυκλοφορίες. Επίσης :respect: για την αφιέρωση του άλμπουμ στη σκηνή του σουηδικού Death metal τελών '80 - αρχών '90. Και το αγαπημένο μου:
I see dead evocation
I see undead despair
I see decapitation
In the wake of pain, Breeding Death
Cancer και Demigod.
Ελα οι παλιουρες να διδασκουν μπαλιτσα !
Θα ποστάρεις εσύ ποτέ?
Ακόμα περιμένω
Τελειωμο δεν εχει η λιστα
Βάζε τη σιγά-σιγά ρε κοπρόσκυλο
Υπερτατο.Το ακουω τωρα…!
Κολλημα με Νεκροφαγους ομως
Δεν ειδα καπου τους (καπως υποτιμημενους) Gorefest με την (καρα-υποτιμημενη δισκαρα) False!
Kυκλοφορησε αρχες της δεκαετιας (92 αν θυμαμαι καλα)…Ε τι να πουμε, για ενα δισκο που αρχιζει με ενα κομματι οπως το “The Glorious Dead” (In your face πραγματα). Αριστα παιγμενο ντεθ, με καποια στοιχεια ελαφρως πιο τεχνικα απο δω και απο κει και στιχους ξυραφι…
“From ignorance to oblivion” <—κλικ
Διοτι τα τυμπανα που ηχογραφησε ο Culrross σ αυτο το αλμπουμ δεν εχουν ξαναπεχτει ΠΟΤΕ με τετοιο τροπο !!!
Επειδή κανένας σας δε το χει βάλει και είναι δίσκος - ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ πάρτε να χετε:
Behemoth - Satanica (1999)
Το άλμπουμ που σηματοδότησε τη στροφή των Πολωνών από το παραδοσιακό Black metal στο βάρβαρο Death metal που οι επιρροές του απαντώνται στα θεμέλια του ήχου (aka Morbid Angel), αλλά με ένα άκρως προσωπικό στύλ που τους κάνει άμεσα αναγνωρίσιμους. Η αρχή του σου δίνει να καταλάβεις τι παίζει εδώ: ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΟΣ!!! Από εδώ και έπειτα οι Behemoth ακολούθησαν μόνο ανοδική πορεία με γαμηστερά άλμπουμ που άφηναν το δικό τους στίγμα.
Αγαπημένα κομμάτια: Decade Of Therion, Of Sephirotic Transformation And Carnality, The Alchemist’s Dream, Chant For Eschaton 2000