Για tribute band, πολύ καλός δίσκος ήταν το Jugulator. Όπως και το Demolition.
1 Like
Tribute band βασικά είναι στο Angel… και στο Redeemer… στο Jugulator πιο πολύ tribute band των Pantera ακούγονται
Painkiller > War of Words >= Resurrection >= Jugulator >> Angel of Retribution >> Nostradamus = Redeemer > Demolition.
Ναι, το Jugulator είναι καλύτερο από ό,τι και να έβγαλαν μετά το reunion. Και πιο εμπνευσμένο και καλύτερα κομμάτια. Μόνο σκατά σόλο έχει, κατά τα άλλα ΓΑΜΑΕΙ. Όπως γαμάνε και τα War of Words και Resurrection, ασύστολα συγκεκριμένα. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί κανείς τους δεν μπορούσε να κάνει ένα follow up της προκοπής (δεύτερο με Owens και δεύτερο Fight χάλια μαύρα, δεύτερο Halford επίσης σαφέστατα μετριότερο, Angel of Retribution, ε, αξιοπρεπές, το λες Brave New World ας πούμε, μετά πέφτει πάλι το επίπεδο και δεν ξανανεβαίνει κιόλας, να πεις ότι άξιζε τον κόπο. Το Jugulator πάντως είναι άλλη μια απόδειξη ότι όταν αφουγκράζονται οι Priest τι γίνεται γύρω τους προσαρμόζονται εντυπωσιακά. Μοντέρνο χέβυ μέταλ είναι με 90ς ήχο στις κιθάρες (Pantera; Pantera λοιπόν αλλά δεν θα έλεγα ότι τα ριφ θυμίζουν καθόλου Pantera). Και φυσικά η καλύτερη ερμηνεία του Owens έβερ.
Καλύτερο δίδυμο στο μέταλ LaRocque/Denner και LaRocque/Blakk και μετά ό,τι θέλετε 
Κάντε τόπικ για να ποστάρω εκτός από τις προβλεπέ λατρείες Megadeth (Mustaine/Poland και /Friedman φυσικά) και Helloween (Hansen/Weikath φυσικά) τους θεούς Psychotic Waltz και Helstar (Corbin/Barragan)
4 Likes
Υπέροχα δίδυμα υπάρχουν αρκετά ωραία
Αλλά όντως τόσο γαματοι και ισάξιοι όσο οι KK- Tipton δεν υπάρχει
Δύσκολο να πεις καλύτερο κλπ . Σίγουρα τεράστιο και επιδραστικό όσο λίγα
2 Likes
Έ όχι και καλύτερα το Redeemer και το Nostradamus από το Demolition. Μόνο του το Hell Is Home τούς ρίχνει στα αυτιά.
Το πόσο εμπνευσμένα είναι κάποια κομμάτια στο Demolition φαίνεται καλύτερα στο Live In London. H απόδοση της μπάντας είναι εξωπραγματική.
1 Like
Λοιπόν, εγώ πρώτος θα διατρανώσω ότι οι Priest είναι λατρεία, και μεγάλο κεφάλαιο για τον metal κόσμο (για του λόγου το αληθές). Ο ισχυρισμός που διατυπώθηκε όμως ότι είναι “πολλά επίπεδα παραπάνω” από τους Accept οπωσδήποτε ξενίζει όντας προφανέστατα ανακριβής.
Κατ’ αρχήν, όχι ότι είναι το πρωτεύον αλλά επειδή θίχτηκε το θέμα, ο Hoffmann τεχνικά δεν υστερεί από τους Tipton και Downing (δεν μιλάμε για κιθαριστικό δίδυμο).
Επίσης, από τη στιγμή που έκαναν την εμφάνιση τους στη δισκογραφία οι Accept – αυτό συνέβη το 1979, σημειωτέον – οι Judas Priest δεν κυκλοφόρησαν τίποτε που να υποσκελίζει τους αντίστοιχους καλύτερους δίσκους των γερμανών, με την εξαίρεση του Painkiller.
Αντίθετα, υπέπεσαν σε ουκ ολίγα “στραβοπατήματα”: Κάποιοι κακοί δίσκοι (αλλά και διάσπαρτα τραγούδια σε άλλους δίσκους) που φλέρταραν ξεδιάντροπα με την pop – οι νεώτεροι ας ψάξουν και την συνεργασία με τους Stock, Aitken και Waterman (παραγωγοί των Kylie Minogue, Jason Donovan, Rick Astley και άλλων “υπέρλαμπρων” pop αστέρων των 80’s) που ξεκίνησε στο ίδιο πνεύμα, αλλά τελικά δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα οι καρποί της.
Κάποιες απέλπιδες προσπάθειες αργότερα να συμπορευτούν με τα τότε μοδάτα ρεύματα (Pantera), αλλά και κάποιες ανυπόφορες μετριότητες που ακολούθησαν.
Αντίθετα οι Accept ακόμη και στις λιγότερο καλές στιγμές τους υπήρξαν σταθεροί στις επιδιώξεις από την μουσική τους (και εδώ υπάρχει η εξαίρεση, μία και μοναδική, του Eat the Heat). Τα πεπραγμένα τους μάλιστα από το 2010 και εντεύθεν ούτε να τα ονειρευτούν δεν μπορούν οι Priest (και όχι μόνο αυτοί)!
Επαναλαμβάνω, για να μην παρεξηγηθούν τα γραφόμενα μου. Οι Judas Priest έχουν κυκλοφορήσει δισκάρες και καθόρισαν τον ήχο και την εικόνα του, υπό σχηματοποίηση ακόμη τότε, metal υβριδίου σε βαθμό που ελάχιστοι άλλοι μπορούν να καυχηθούν. Δεν αμφισβητείται ότι έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος από τους Accept.
Η συνολική πορεία τους ποιοτικά όμως, ειδικά κατά την περίοδο της παράλληλης δραστηριότητας τους, δεν δικαιολογεί σχόλια περί διαφοράς “πολλών επιπέδων” με τους γερμανούς.
3 Likes
Το AOR είναι απίστευτα καλό εκτός απο το lochness. Hellrider, Judas Rising +++
1 Like
Σωστά όσα λες, απλά οι κορυφές των Priest (η εξαίρεση του Painkiller που αναφέρεις) είναι και κορυφές του μεταλ και όχι μόνο. Οπότε μπορώ να δεχτώ το “πολλές σκάλες”, άσχετα αν οι Accept είναι πιο συνεπείς.
Δε θεωρώ σωστό να δίνουμε credit σε μία μπάντα που δεν πέφτει ποτέ από το 7άρι (και είναι συνήθως σταθερή στο 8-9άρι) και να μην το δίνουμε στη μπάντα που έβγαλε 5άρι, έβγαλε όμως και 11αρι, έναν από τους 10 κορυφαίους μεταλ δίσκους όλων των εποχών.
1 Like
Νομίζω ότι είναι σαφές ότι δίνω τα εύσημα στους Priest τόσο για την επιδραστικότητα τους όσο και για τους θεϊκούς δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει. Παρεμπιπτόντως, δύο είναι οι κορυφές τους που δύνανται να θεωρηθούν και κορυφές του metal, με τη δεύτερη να είναι προφανώς το Sad Wings of Destiny.
Το να ισχυρίζεται όμως κάποιος ότι βρίσκονται “πολλά επίπεδα παραπάνω” των Accept, ότι δεν τους βλέπουν καν, είναι εντελώς άκυρη υπερβολή.
Πέρα από το ότι η Ιστορία γράφει, εκτός από τις “ένδοξες” σελίδες, και τα μελανά σημεία (πόσο μάλλον όταν αυτά συνέβησαν την περίοδο όπου η δημιουργικότητα τους ήταν ακόμη ακμαία), αν εξαιρέσουμε τα δύο προαναφερθέντα LPs, να βάλω και το Stained Class, δεν έχουν βγάλει οι Priest κάτι ισάξιο με τα κορυφαία των Accept.
Αυτό δεν στοιχειοθετεί “πολλά επίπεδα παραπάνω”, τι να κάνουμε…
Το point σας το κάνατε όλοι νομίζω, δεν αδικείται καμία μπάντα. Έτσι που το πάτε όμως θα δούμε σε λίγο κανένα πόστ για Painkiller < από “put anything” και με αυτή τη ζέστη θα ανεβάσει θερμοκρασίες το φόρουμ
1 Like
Συμφωνώ απόλυτα μόνο που στο προσωπικό μου γούστο το Sad… είναι λίγο πάνω από το Painkiller.
Κατά τα άλλα δεν διαφωνεί κανείς ότι οι Priest είναι από τις σπουδαιότερες μπάντες που έβγαλε το μεταλ, η ισοπέδωση όμως των Accept είναι που μας χαλάει.
Και μεταξύ μας δίσκοι σαν τα Metal Heart, Restless and Wild , Balls To The Wall, Russian Roulette, Objection Overruled, Blood of the Nations δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από κανένα Priest. Και όπως βλέπετε μιλάμε για μπάντα με διάρκεια στις γαμάτες κυκλοφορίες .
2 Likes
Σύμφωνω με τα παιδιά Kk και Tipton προσωπικά τους θεωρώ το καλύτερο δίδυμο που πέρασε από τη μεταλ ποτέ απίστευτοι και οι δύο
1 Like
Και για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα, ότι έχουν βγάλει οι Priest από το 05 και μετά το θεωρώ πολύ καλο αγαπημένο. το nostradamus γιατί εκτός ότι είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα έχει μουσικαρες μέσα και η γ φωνή του Halford τσακίζει για εμένα. Ξέρω πολλοί δεν το προτιμάτε
Τα αγαπημένα μου του δίσκου, ειδικά το Judas Rising (το Knights of the Cross δηλαδή! ), αλλά ο δίσκος συνολικά δεν με κράτησε, δεν έχω κάτι κακό να πω, αξιοπρεπέστατος είναι (τον προτιμώ από το BNW παρεμπιπτόντως). Οι άλλοι δίσκοι που έβαλα πιο μπροστά είναι μια κλάση πάνω για μένα, ειδικά στο θέμα έμπνευσης.
Οι Priest είναι τοτέμ, πώς λέμε ότι Maiden, Metallica, Sabbath είναι κορυφαίοι και το πιάνουμε όλοι; Ε, εκεί είναι και οι Priest. Από εκεί και πέρα οι Accept είναι ένα σκαλοπατάκι κάτω (μαζί με άλλα ΘΗΡΙΑ κατά τα άλλα), λόγω μικρότερου μεγέθους στο peak τους (εννοώ σε reach παγκοσμίως) αλλά και λόγω εύρους ρεπερτορίου. Οι Accept έχουν καλύψει πολύ λιγότερο έδαφος μουσικά από τους Priest, δεν μπορείς να το προσπεράσεις αυτό. Δεν λέω πρέπει να σου αρέσουν περισσότερο, κλάιν - και οι AC/DC θεοί είναι, όλη η ουσία του ηλεκτρικού ροκ είναι. Αλλά όταν τα βάλεις κάτω η επιρροή των Accept (θεόρατη) δεν μπορεί να μπει δίπλα στους Priest, εδώ τσακώνονται ακόμα ποια από τις 3 δεκαετίες είναι η καλύτερη (δεν ξέρω/δεν απαντώ). Και δεν είπαμε ακόμα για τον Rob. Ο Hoffmann για μένα είναι ο μόνος που στέκεται σαν μέγεθος δίπλα στους KK/Tipton, είναι σχολή, είναι και αυτός τοτέμ της δεκαετίας, τον στέλνεις στο διάστημα να διδάξει χέβυ μέταλ ριφολογία και σόλο, κομπλέ. Αλλά ο UDO, η μορφάρα και λατρεία, ε, δεν είναι Rob κύριοι. Ο Rob είναι one in a million, είναι αυτός και ο Dio στο μέταλ, μετά όλοι οι υπόλοιποι.
Σκαλοπατάκι κάτω οι Accept όμως, έστω σκαλοπάτι, όχι όμως επίπεδα, εκτός και αν μιλάμε για εμπορική απήχηση και τη φωνή. Κατά τα άλλα τεράστιοι, γιατί να το ξεψειρίζουμε;
Α! Δεν συμφωνώ καθόλου ότι στα 80ς οι Priest ήταν μετριότατοι ή ξεφτίλες. Το Turbo είναι “ξεφτίλα” γιατί προδώσανε το μέταλ - αλλά γαμάει για αυτό που είναι (τουλάχιστον το ομώνυμο ή το Locked In εγώ τα θεωρώ κλάσικς και τραγουδάρες) και έχει και αποψάρα. Επίσης οι Priest πάντοτε φλερτάρανε με το πνεύμα της εποχής (εξ αρχής αλλά και στα 80ς πριν το Turbo). Και το Painkiller φλερτ με το τρεντ του σπιντ/θρας απλά δεν χάλασε κανέναν - καλά το κάνανε (και τότε και μετά, στην δισκάρα το Jugulator, εγώ πάντως το έχω πολύ ψηλά, το έχω λιώσει παντελώς αυθόρμητα και με κανέναν φανμποϊσμό). Οι Fight τι είναι δηλαδή το 93; Βερμουδάτοι και γκρουβάτοι, ούτε υποψία αλυσίδας και ατσαλιού δεν υπάρχει. Και γα-μά-ει. Μέσα στα πράματα ο Ρομπ, γνήσιος. Και μετά με το coming out, ξεδίνει σε ιντάστριαλ και ηλεκτρονικά ξέρω γω και μετά παραδέχεται το λάθος του που έφτυσε το χέβυ μέταλ και ανασταίνεται. Σαν τον Ντίκινσον, άλλος από κει που ξεπέρασε το μέταλ και δεν ξέχναγε να το πει, μέχρι το Accident of Birth (α, ρε Roy Z, πήρε από το χέρι δύο τοτέμ του μέταλ, διόλου ευκαταφρόνητο).
Κάτι ήθελα να πω και το ξέχασα. Α, ναι, οι Priest είναι Stonehedge και ΧΩΡΙΣ το Painkiller, δηλαδή και με την δισκογραφία τους μέχρι εκεί, πάλι τα ίδια θα ισχύανε. Το Painkiller είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια έβερ στο μέταλ, που έλεγε και ένας φίλος και έχει απόλυτο δίκιο. Δεν ξέρω άλλη μπάντα στον νιοστό της δίσκο στην τρίτη της δεκαετία να σου πετάει το μάλλον, ίσως magnum opus της, τρελαίνεσαι, αυτά είναι προνόμια ελαχίστων.
Και να φανταστείτε δεν είμαι Πριστάκιας. Αλλά τι λέμε τώρα, κλίνουμε το γόνυ και τέτοια.
6 Likes
Bασικα ολο το κυμα τοθ NWOBHM ηταν τρομερο με raven,hlocasut ,motorhead ,saxon επισης πολυ καλοι και τωρα στα γεραματα εχουν βαλθει να τρελανουν κοσμο γενικα ακομα υπαρχει κατι αξιολογ τουλαχιστον!
βσκ ναι το πολυψυρίζουμε. Ολα καλά. (Ο Νοστράδαμος έχανε λίγο, τα κομμάτια δεν είναι κακα, αλλα το ξεχειλώμα και το κονσεπτ, δεν την παλεύουν τόσο… τεσπα. Το Τζουγκιου, μια χαρά είναι - το demolition με εξαίρεση 3,5 δεν μου λέει και πολλά. Και κρίμα γιατι πήγαν να το κάνουν με Τσαγκαρίδη αλλα για κάποιο λόγω αλλαξοπιστήσανε, θα τους είχε μοντάρει καλύτερα πιστεύω. Τεσπα. Για να δούμε τώρα, στα POST αποσυρση γεράματα - τι θα κάμουν λέγανε 1-2 δισκάκια ακόμα χαχα
Vic … με το συμπαθειο, αλλά αντε γαμησου επιτελους !! δεν γινεται το ενα σου ποστ να ειναι καλυτερο απο το αλλο.
Ουστ ρε. Πες καμια χοντραδα να τσακωθουμε και να την βγαλουμε εξω . Δεν θα εισαι εσυ η φωνη της λογικης ναουμε!
2 Likes
@Vic, στο δεύτερο σεντόνι σου ήθελα να σηκωθώ όρθιος και να χειροκροτήσω. Εύγε αγόρι μου. Συμφωνώ μέχρι και με τα σημεία στίξης. Και για τον Roy Z, και για το Painkiller, και για τον Halford και για τα πάντα.
2 Likes
καρδουλες μπαντου γαμω την ΜΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ !
1 Like