…ναι σε όλα:):!:
Παραδόξως από αυτούς μου αρέσουν μόνο τα Script for a Jester’s Tear και Misplaced Childhood . Τα έχω ακούσει όλα τα άλλα πολλές φορές και μου φάνηκαν κάπως αδιάφορα.Θα ξαναπροσπαθήσω αλλά δεν το βλέπω να μου κάνουν το κλικ .
:dunno:
Μην ασχοληθείς με την περίοδο Hogarth. Αλλά ακού καλά τα άλλα δύο με τον Fish και ειδικά το Clutching At Straws
Fixed :roll:
Δεν είμαι fan, έχω ακούσει αρκετά ablum τους, λατρεμένα misplaced childhood και seasons end.
Αλλά live ΣΗΜΕΡΑ αξίζει να τους δεις; Παίζουν manchester και το ψήνω αλλά φοβάμαι μην φάω καμιά ξενερα…
Τι λέτε;
Την περίοδο με τον Hogarth την βαριέμαι και τα έχω ακούσει όλα.
Τώρα με τον Fish κάτι γίνεται αλλά δεν μου έχει κάνει ακόμα το κλικ.
Γιατί να μην ακούσει την περίοδο Hogarth;:-s
Oι Μarillion είναι μία πραγματικά σπανιότατη περίπτωση, γνώρισαν μεγάλη κριτική καταξίωση και επιτυχία στην αρχή της καριέρας τους, και μετά απο αρκετά χρόνια καριέρας (όταν όλα τα συγκροτήματα παρουσιάζουν συνήθως σημάδια κόπωσης, πτώση στην ποιότητα και επαναληψιμότητα) μπόρεσαν να αναδημιουργήσουν τη μουσική τους, παρουσιάζοντας μια εντελώς φρέσκια μουσική πρόταση, με έναν εντελώς δικό τους ήχο! Θα έλεγα λοιπόν πως αξίζει να ακούσει την περίοδο Hogarth μόνο και μόνο γιαυτόν τον λόγο κι ας μην του αρέσει αν και πχ άλμπουμς όπως το Brave ή ακόμη πιο πολύ το Marbles πολύ δύσκολο να μη του αρέσουν (το Μarbles είναι δίσκος-θρίαμβος για συγκρότημα με 20+ χρόνια καριέρας).
Για τον φίλο που ρώτησε αν αξίζει να δει τους Μarillion λάιβ: δεν τους έχω δει ακόμη (παραμένει ένα όνειρό μου) αλλά απόσα έχω ακούσει από άτομα που τους έχουν δει, απ’όσες κριτικές λάιβ έχω διαβάσει, και κρίνοντας και από τα DVD τους, μιλάμε για ΕΜΠΕΙΡΙΑ. Πιθανότατα η μπάντα με το μεγαλύτερο συναίσθημα στη μουσική της ever.
Συμφωνώ με amazing_journey.
Όσοι έχουν δει live τους Marillion λένε τα καλύτερα γι’ αυτούς και κυρίως για τον υψίστου επιπέδου επαγγελματισμό τους (κλικ στο [B]δείγμα[/B]).
Η περίοδος με τον Hogarth σε καμία περίπτωση δε μπορεί να απορριφθεί. Τα “Seasons End”, “Marbles” και κατά τη γνώμη μου κυρίως το αριστουργηματικό “Brave” αποτελούν μερικές αποδείξεις για αυτό.
Κατά τα άλλα, φυσικά η περίοδος με τον Fish ήταν αυτή που σφράγισε το απόγειο ενός εκ των σημαντικότερων prog συγκροτημάτων των τελευταίων 30 ετών.
3 φορές έχω αξιωθεί να τους δώ και πραγματικά άξιζαν και με το παραπάνω. Επιδιώξτε να τους δείτε σε Γαλλία ή Ολλανδία όπου έχουν φανατικό κοινό και ανταποδίσουν την αφοσίωση αυτή με μεγάλα σε διάρκεια sets και ορεξάτες εμφανίσεις.
έχουν βγάλει και νέες εκδόσεις για το marbles και το marillion.com, τώρα το πήρα πρέφα.
[B]Marbles 2CD Deluxe 36 Page Digipack Edition, New Madfish 2011 Version[/B]
2011 Deluxe Digipack Edition
Released in April 2011 this 2CD Madfish edition of Marbles is packed in a deluxe 36 page hardback digibook re-worked by original designer Carl Glover. The book features unseen pictures not used in the original artwork. Track listing is as per the original double album.
[B]marillion.com 1CD Deluxe 36 Page Digipack Edition, New Madfish 2011 Version[/B]
2011 Deluxe Digipack Edition
This 1CD Madfish edition of Marillion.com is packed in a deluxe 36 page Hardback digibook. Re-worked artwork is by original designer Carl Glover. The book features unseen pictures not used in the original artwork.
στο σάητ τους πάντα. τα ψήνω…
Συμφωνώ απόλυτα για το Ocean Cloud! Απο τις πιο αγαπημένες μπάντες μου οι marillion, είχα την τύχει να τους δω 2 φορές live… αυτή την ατμόσφαιρα δεν την έχω ζήσει σε κανένα άλλο live… 
Γι αυτόν που ρώτησε παραπάνω ο Fish είχε έρθει στο Αν τον Οκτώβρη του '08. Είχε κόσμο, δε γινόταν χαμός, μόνο σκατοπορωμένοι με Fish και Marillion γενικότερα.
Επίσης, βαριέμαι να κάνω κουοτ, αλλά είναι εξαιρετικά άδικο για την μπάντα και τον 20ετη+, τραγουδιστή της Η., να αγνοήσεις τη δεύτερη περίοδο τους, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την πρώτη.
Ο Η. βγάζει τρελό συναίσθημα και μαζί του οι Μαριλλιον έχουν κυκλοφορήσει ΑΛΜΠΟΥΜΑΡΕΣ, και δεν εννοώ μόνο τα προαναφερθέντα.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε το λόγο που το Misplaced θεωρείται το opus magnum τους, και γιατί ο Fish έχει θεοποιηθεί.
Αλλά και η H.era είναι εξίσου αξιόλογη, be it Brave , Marbles, Season’s End, This Strange Engine.
Ακόμα και τα πιο μέτρια αλμπουμ τους έχουν μέσα διαμαντάκια.
Και κάτι ακόμα. Οι Marillion είναι μια μπάντα, που δε την ακούς μόνο. Τη νιώθεις. Αν δεν είσαι στη φάση να το κάνεις αυτό, τότε μάλλον δε θα σου πουν τίποτα και μπορείς να αγνοήσεις όποια περίοδο της θες, or the band altogether.
Προσυπογράφω όσα γράφει η Κορψέττα και ειδικά το κομμάτι για τον Hogarth!
[U]Marillion- Live At Cadogan Hall (2009)[/U]
just in case
αν διαβάζει κανείς διοργανωτής, μπορεί να τους φέρει. Ε? Ε? Ε? Ε? Ε? 
Αν συνεχιζει να διαβαζει ο διοργανωτης,ας γνωριζει οτι μολις υποσχεθηκαν 2 ατομα (μετα της συζηγου παντα,αλλιως παντοφλα) οτι θα παρεβρεθουν στη συναυλια που θα διοργανωσει
Mόλις ήρθε στο newsletter μου φρεσκότατο λέμε!
Νέο Μarillion τραγούδι από το επερχόμενο άλμπουμ!!!
Άντε γιατί πολύ κεφάλι σήκωσανε αυτοί οι Gazpacho να’ούμ:p
μια ομορφια
αντε σεπτεμβρη θα ζησω την εμπειρια απο κοντα!!!
πολύ όμορφο. σιγκναλ σε μισώ
[SPOILER]
[/SPOILER]
Και είμαι στη δουλειά γαμώτο γκρρρρρρρ!
Το απόγευμα δεν υπάρχω για κανέναν λέμε:p
Deckard ετοίμασε υπογλώσσια:p