αυτό είναι πολύ καλό ε?δεν πρωτοτυπεί, και είναι αρκετά my bloody valentine-ικό, αλλά το θέμα πλέον στο shoegaze είναι να το νιώθεις.πράγμα το οποίο φαίνεται αρκετά στον ήχο.και ο ήχος τους είναι τέλειος.
μπράβο και στον grym που έχει αρχίσει και ασχολείται με το είδος.μακάρι να το κάνουν κι άλλοι για να μη μένει αυτό το thread στην αφάνεια του rockipedia.για mindy misty τώρα έχω ακούσει μόνο κάποια κομμάτια τους εδώ κι εκεί.δεν έχω βρει κάποια κυκλοφορία τους στο internet είναι η αλήθεια.οπότε θα ήθελα να μοιραστεί κάποιος τη γνώση του και μαζί μου. 8)
Αυτό εδώ είναι ΠΟΛΥ ωραίο άλμπουμ.
Με χαλάει λίγο η γλώσσα βέβαια αλλά τι να κάνουμε
Δεν ξέρω αν θεωρείται “κλασσικός” shoegaze ήχος αλλά μου θύμισε ώρες ώρες κάτι My Dying Bride κάτι Agalloch κλπ τα οποία δεν ακούω (πλέον) :!:
Μη γελάτε ρε, δεν ξέρω από shoegaze και τέτοια περίεργα
Υ.Γ.Το παραπάνω μοιάζει με Alcest; Είχα ακούσει Alcest αλλά δεν μου άρεσαν.
Ο Fursy των Les Discrets είναι παιδικός καλός φίλος του Stephane (Αlcest) κι έπαιζαν μαζί και στους Amesoeurs μ’εκείνη την πρώην γκόμενα του Neige. Υπάρχουν ομοιότητες θέλοντας και μη.
Αν θες να καταλάβεις shoegaze, άκου απλά τους δίσκους που έχουν ποσταριστεί στις πρώτες σελίδες κυρίως.
περσινός δίσκος, από τους πολύ καλούς. βασικά οι τύποι συνδυάζουν εξαιρετικά αμερική και αγγλία. με το ένα πόδι δλδ βρίσκονται στο shoegaze και με το άλλο στο indie rock. έχουν και κάποια μπλιμπλίκια που ευτυχώς δεν αφαιρούν κα8όλου από κι8άρες και γενικά από τη δύναμη του δίσκου. κι8αροτείχη λοιπόν, ποστ-πανκ μπάσο (που 8α μπορούσε να ακούγεται λίγο παραπάνω), ήλιος, χρώματα, άμμος και ποπ συνθέσεις με τρελά hooks. αρκετές τραγουδάρες μέσα (any time, pretty nettles, me you us them, iquit, loving like lowyers), τίποτα περιττό.
[B]Crystal Stilts[/B] - In Love With Oblivion (2011)
το περιμέναμε αυτό.δεύτερος δίσκος για τους νεοϋρκέζους crystal stilts, τρία χρόνια μετά το πάρα πολύ καλό “alight the night” ([B]κλικ[/B]).τα πράγματα σοβαρεύουν.εδώ αφήνονται σε shoegaze δίνες, που μπορεί να τους οδηγήσουν και σε “άρρωστες” γκαραζοψυχεδέλειες.ο ήχος απλώνεται, και συνδράμει στο να αναπτυχθεί η ψυχή του δίσκου.ακούστε το 7λεπτο [U]Alien Rivers[/U] για παράδειγμα.ταξίδι.είναι στιγμές που νιώθω ότι ακούω τους joy division να παίζουν στα late 60’s.και αυτό από μία μπάντα του 2011!
όσοι βρήκατε αυτό που ψάχνετε από το είδος στο περσινό “Sports” των Weekend, εδώ είστε.
4 κομμάτια, 23 λεπτά. Ίσα ίσα να μας γλυκάνουν και μετά να θέλουμε κι άλλο.
Shoegaze με έντονη μυρωδιά από Αμερικάνικο indie rock.
Άπλα στις κιθάρες, ζεστός ήχος στο μπάσο, στιγμές Pixies/Sonic Youth, ξεχαρβαλωμένα leads, ζεστασιά, γλυκιά θολούρα, φώς, ψυχεδέλεια.
πρέπει να ευχαριστήσω τον grym για το από πάνω ep. πράγματι θα ικανοποιήσει απόλυτα οπαδούς των pixies/sonic youth. θα προσέθετα και λίγο πρώιμους rem στο μίξερ. βασικά αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό που ψάχνω από τη μουσική. πολύ δυνατή πρόταση. εύγε!~ :thumbup:
να προτείνω και εγώ κάτι σε πιο υπόγεια και ανήλιαγα μονοπάτια, εξίσου όμως καλό.
ένα ep από τους kvb με τίτλο “minus one”, που μπορείτε να το ακούσετε ολόκληρο εδώ:
μην το ψάχνεις. προς το παρόν δεν υπάρχει κανένα λινκ.
και για μένα είναι το ίδιο ενοχλητικό, καθότι είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει στο χώρο του shoegaze/post punk για φέτος.
αν πάντως εντοπίσω κάτι, θα είσαι ο πρώτος που θα το μάθει. :country:
Τι να κάνουμε, θα βολευτούμε με bandcamp προς το παρόν.
Post-punkίζει αρκετά είναι η αλήθεια αλλά λόγω εφέ και “wall of sound” απ’τις κιθάρες το λές χαλαρά shoegaze.
Κάνει και για ξεχαρβάλωμα-χορό με συνοδεία χαμηλού φωτισμού red light (όχι σε μπουρδέλο ρε ) και γλυκιάς μέθης από αλκοόλ.
Άνετα όμως…
Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό χαζολογάω στο φόρουμ, αφού για μουσική γράφω κατά κύριο λόγο στο blog. Επειδή έχω αρχίσει να έχω τύψεις, για πάμε λίγο…
[B]Singapore Sling[/B] - Never Forever (2011)
Οι Ισλανδοί Singapore Sling κυκλοφορούν τον έκτο δίσκο τους, και ηχούν πιο shoegaze από ποτέ. Πολύ πιο κοντά στο post punk παρά στην γκαραζοψυχεδέλεια, ηχογραφούν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχω ακούσει φέτος (και όχι μόνο) στο είδος. Η αλήθεια είναι ότι αυτόν τον ομιχλώδη, θορυβώδη ήχο, με ένα μπάσο που σου καίει το μυαλό και με κολασμένη ατμόσφαιρα, τον βρίσκεις συχνά τελευταία. Αυτό που κάνει όμως τους Singapore Sling να ξεχωρίζουν είναι κάτι που δε μπορώ να ορίσω επακριβώς, και εστιάζεται στον τομέα της έμπνευσης. Μια κιθάρα που θα σου σκάσει από το πουθενά, μια ράθυμη επαναλαμβανόμενη μπασογραμμή με την οποία θα κολλήσεις, ένας στίχος μέσα στο γκρίζο σύννεφο.
Οι Singapore Sling στο “Never Forever” παίρνουν όλη τη σκανδιναβική μιζέρια και τη συνδυάζουν με τα παθιασμένα riffs της αναβίωσης του shoegaze που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια. Οι τύποι νιώθουν αυτό που κάνουν, και εσύ χρειάζεσαι λίγη μιζέρια στο καλοκαίρι σου…
[B]TRUE WIDOW ? As High as the Highest Heavens and from the Center to the Circumference of the Earth[/B]
Δευτερος δισκος για αυτους τους φοβερους Αμερικανους ,μετα το ομωνυμο του 2008.Την πρωτη φορα που τον ακουσα ,μου φανηκε μαλλον αδιαφορος.Τωρα μετραω 3 βδομαδες συνεχων ακροασεων και καθε φορα μου δινει κατι διαφορετικο,εναν ακομα λογο να τον ξανακουσω.
Δν ξερω τι ακριβως παιζουν,σιγουρα η μουσικη τους ειναι επηρρεασμενη απο το ολο ρευμα του [B]shoegaze [/B]και γι αυτο τον εβαλα εδω.Το tag που υπερισχυει για την μουσικη της ενλογω μπαντας ειναι [B]slowcore[/B].Στην αρχη ειπα “μπαα” ,αλλα τελικα ταιριαζει.!
Τo [B]slowtempo [/B]στα τραγουδια τους επικρατει σχεδον καθολικα.Οι κιθαρες [B]stonerizoun [/B]σε σημεια,το μπασο κανει εξαιρετικη δουλεια και φτιαχνη περιφημα τη μουντη και καταθλιπτικη ατμοσφαιρα που στοχευουν τα παλικαρια απο το Τεξας.
Εχουμε ποικιλια αντρικων και γυναικειων φωνητικων,η [B]ψυχεδελεια [/B]ειναι διαχυτη και “αρρωσταινει” τον ακροατη,βοηθουμενη βεβαια απο το[B] lo-fi [/B]μοτιβο των ηχων .Προσθετουμε και τα [B]post rock[/B] ψηγματα και εχουμε περιγραψει επαρκως το εν λογω δισκιο !!
Γενικα πολυ καλος δισκος και αυθεντικο grower που λενε και στο χωριο μου,απ τις πιο αναπαντεχα ενδιαφεροντες κυκλοφοριες που ακουσα φετος,παροτι το συγκεκριμενο στυλ δν ειναι “my cup of tea”.Βοηθαει βεβαια και η κρυα ,καταθλιπτικη και “ξενη” Αθηνα βεβαια που σε βαζει στο αναλογο mood ,ακουγωντας τον δισκο στο δρομο …
To ακουσα 2 φορες απο χτες και εχω μεινει μαλακας!!!
Μεγαλη δισκαρα,να πω την αληθεια περιμενα κατι πολυ νεροβραστο αλλα τελικα σε καμια περιπτωση δεν μου αφησε αυτη την αισθηση.
Εν αναμονη του καινουριου λοιπον…
Video Clip απο το τον επερχομενο δισκο : Les Discrets - Ariettes Oubliées
