Witchcraft - "The Alchemist"

ενταξει δεν εχω λογια…προσωπικα το βαζω μεσα στις καλυτερες κυκλοφοριες της χρονιας!το ομονυμο ειναι μακραν το καλυτερο κοματι που εχουν γραψει!ειμαι ο μονος που πιστευει οτι αν αυτη η μπαντα υπηρχε την δεκαετια του 70 τωρα θα μιλαγαμε για μια κλασικη μπαντα…ελπιζω οχι.:slight_smile:

Καταπληκτικό άλμπουμ τελικά. Μαζί με το καινούριο Black Bonzo, είναι μέσα στα καλύτερα της χρονιάς.
Ωραία πράγματα.

Μόλις του έριξα την πρώτη ακρόαση.

Ε, γενικώς δεν μου αρέσουν τα πισωγυρίσματα σε μουσικές άλλων εποχών και ίσως να ήμουν κομματάκι αρνητικά προετοιμασμένος για τον συγκεκριμένο δίσκο.
Ε ρε και να ήξερα τι θα άκουγα.
Νταξ, έμεινα κάγκελο κανονικά.
Τώρα παίζει για δεύτερη φορά, στο καπάκι.

Όταν ήρθαν στο underworld, έσπειραν κανονικά. Κάποιος να τους ξαναφέρει…γρήγορα!

πεστα χρυστοστομε. :thumbup:

από τα πρώτα μου ποστ στο φόρουμ για το Firewood. Άκουσα το Alchemist και δεν αλλάζω άποψη…

διαφωνω καθετως για ενα μονο λογο. μιλωντας απο τη μουσικη πλευρα, δεν υπαρχει μεγαλυτερος τροπος να εκτεθεις απο το να ακολουθεις εναν ηχο που σημερα θεωρειται αναχρονιστικος. να μη ξεχναμε οτι το 2004 που βγαλαν τον πρωτο τους δισκο δεν λανσαρονταν ακομα ονοματα οπως οι wolfmother, the answer και glyder στο ευρυ κοινο…

εκτος αν καταλαβα λαθος αυτο που θες να πεις.:-k

Εγω μαλλον συμφωνω με Καρβου. Ειναι το πιο ευκολο να βγαλεις ενα δισκο με ρετρο ηχο παιζοντας το back-to-the-roots και το συγκροτημα που επεστρεψε στις ριζες του ροκ. Αντιθετως αν πχ. λεγεσαι SOAD και εν ετει 98 βγαζεις δισκο σαν το ομωνυμο τρως κραξιμο. Το παρελθον “αγιοποιειται” και ολοι το νοσταλγουν. Ακομα κι αυτοι που δεν το εζησαν…

ναι, αλλα εμπορικα επιτυχημενο δεν ειναι. τουλαχιστον ως επι το πλειστον των περιπτωσεων.

εντιτ: το να παιζεις κατι που δεν ειναι εμπορικο, το κανεις μονο επειδη σε εκφραζει.

ποιος σου είπε ότι τρελαίνομαι για wolfmother, the answer και glyder; Απεναντίας, το να ακολουθήσεις τον ήχο που σήμερα θεωρείται αναχρονιστικός, αλλά όλοι μεγάλωσαν με αυτόν, είναι ο εύκολος δρόμος. Μπες σε ένα κλαμπάκι. Τα μισά μπιτάκια που χορεύει ο κόσμος και έκαναν επιτυχία είναι ροκ προηγούμενων δεκαετιών (Pink Floyd, Yes, Toto, Aerosmith, Def Leppard).

Απλά εκεί αυτός που κάνει την “ανανέωση” του ήχου, την κάνει σε μία κονσόλα με κουμπάκια που κάνουν μπιπ, ενώ εδώ την κάνουν σε κιθάρα, ντραμς και μπάσο. Στην ουσία του πράγματος δεν έχει καμία διαφορά απολύτως.

Αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε όρους τέχνης, αυτό το πράγμα που παίζουν αυτές οι μπάντες θα έπρεπε να λέγεται μεταμοντέρνο ροκ, καθότι εμπίπτει εντελώς στον ορισμό του μεταμοντέρνου στη τέχνη… Βέβαια οι ξένοι του έδωσαν ένα πιο πιασάρικο τίτλο-ταμπέλα.

Για εμένα το resume είναι 1. Ξέρουν μουσική και δεν παίρνουν ρίσκο. Είναι σαν να ζωγραφίζεις καλά και απλά να αντιγράφεις πίνακες του 18ου αιώνα με σπιτάκια και γατάκια. Χαίρω πολύ…

Το τι θα γινει εμπορικο και τι οχι δυστυχως ειναι ΚΑΙ αποφαση των δισκογραφικων. Χωρις να λεω φυσικα, οτι ισχυει για τους Witchcraft…

To θέμα είναι ο ήχος του συγκροτήματος να “λείπει” από τη μουσική σκηνή. Δηλαδή, οκ να είναι ρετρό αλλά να μην είναι χιλιοπαιγμένο από καινούρια συγκροτήματα…

Τώρα από εκεί και πέρα εξαρτάται τι ψάχνεις: Πρωτοτυπία ή τον αγαπημένο σου ήχο παιγμένο εμπνευσμένα

Εγώ προσωπικά και τα δύο…

Ξέρεις τι? Δε θα με πείραζε να έχει και τα 2. Για μένα για παράδειγμα, οι SOAD (μιας και αναφέρθηκαν) συνδυάζουν και τα 2. Τα περισσότερα που παίζουν έχουν χιλιοπαιχθεί από άλλους. Αλλά είναι τόσο πρωτότυπος ο τρόπος που τα συνδυάζουν, που σου παίρνει τα μυαλά. Δεν ανακάλυψαν οι SOAD τη παραδοσιακή Αρμένικη μουσική για παράδειγμα.

Και σε αυτό το δίσκο των Witchcraft, μου φάνηκε μονόμπαντο αυτό το πράγμα…

πολυ σωστος!

οσον αφορα το ποστ του καρβου:

ναι ρε μαναμ, δεν αντιλεγω, το θεμα ομως ειναι οτι ακους τους Witchcraft και μεν μπορει να ειναι επηρεασμενοι απο 70’ς μπαντες, αλλα οπως και να το κανεις ειναι Witchcraft και οχι κοπια των Sabbath ή των Zeps.

και στο κατω κατω, που ειναι το κακο να παιζεις οπως παλια; αυτο δε το καταλαβαινω. ακουω μουσικη για ευχαριστηση, και το βασικο μου κριτηριο ειναι να γουσταρω τις μελωδιες και γενικα το τραγουδι. οι μισες καινουργιες μπαντες αντιγραφουν η μια την αλλη και οι αλλες μισες αντεξαν να βγαζουν δισκαρες το πολυ 4-5 χρονια. οκ, ο ηχος παει μπροστα, αλλα καπου υπαρχει τελμα, ακριβως επειδη υπαρχει αυτη η νοοτροπια.

οφ τοπικ σχολιο:

γιαυτο και πιστευω οτι η μουσικη των θιατερ σε συνδυασμο με τον Τυπο κατεστρεψαν το μεταλ και γενικα τη συγχρονη ροκ/μεταλ σκηνη. επειδη υιοθετηθηκε το Prog ως μουσικο ιδιωμα και πλεον ολοι ψαχνουν κατι ‘νεο’ και οχι κατι ‘καλο’. δε μιλω για σενα, μιλω γενικα. απλα μου τη σπαει αφανταστα πλεον να βλεπω ριβιουζ που λενε ‘μοιαζουν με ταδε, παρε ενα 5’. ξερεις ποσες μπανταρες εχουν θαφτει ετσι;

επειδη η κουβεντα εχει ψωμι, αν θελετε να συνεχιστει καντε ενα νεο θρεντ. διαφορετικα ας το αφησουμε εδω για να μη βγουμε εντελως οφ τοπικ.

στη κριτική για το ρετρό ροκ, δεν είμαστε οφ τόπικ, γιατί αυτό το πράγμα παίζουν οι Witchcraft. Σε μερικούς αρέσει και σε άλλους τους ακούγεται απλά ευχάριστο (δε μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος που ακούει τις επιρροές τους, το θεωρεί αυτό άσχημη μουσική).

Όσο για αυτό που λες “που ειναι το κακο να παιζεις οπως παλια”, πάλι θα σου δώσω παράδειγμα από τα εικαστικά (έτσι κι αλλιώς η τέχνη είναι τέχνη, δεν αλλάζει στα βασικά). Εγώ στο σαλόνι μου, μπορεί να επιλέξω να βάλω τον πίνακα που ζωγράφισα μόνος μου και είναι τεχνοτροπίας του 19ου αιώνα. Μαγκιά μου και καμάρι μου. Αυτή η τεχνοτροπία μου αρέσει και τέρμα. Αλλά δε θα έχω ποτέ την ψευδαίσθηση ότι αυτός είναι ο καλύτερος πίνακας για το έτος 2007 ή ότι είναι περισσότερο σεβαστός από κάποιον που όντως ρισκάρει και δημιουργεί…

Έτσι γίνεται και εδώ. Ακούγεται ευχάριστο, αλλά εγώ προσωπικά περισσότερο θα εκτιμώ κάποιον που είναι επίσης τεχνίτης και παίζει κάτι σαν αυτά του Nihilist (:p) με τα ουρλιαχτά και που τα σιχαίνομαι, παρά αυτούς. Εγώ και ο ChrisP δεν αμφισβητούμε το αν είναι εύηχοι ή όχι. Είναι πολύ εύηχοι και εύπεπτοι. Ο τρόπος που το πέτυχαν είναι αυτός που δε μας κάνει να τους θαυμάζουμε τόσο και ως ένα βαθμό μας τους κάνει αδιάφορους…

Όσο για αυτό για τους Theater, διαφωνώ ότι φταίνε αυτοί, αλλά όντως είναι άσχετο και δεν επεκτείνομαι…

Τα πράγματα είναι απλά: [SIZE=“7”]ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΤΕ[/SIZE] τους ΘΕΟΥΣ κ αφήστε τις πολυλογίες! Τέλος.8)
“The Alchemist” δισκάρα! Ξανά τέλος.8)

τελευταιο (ελπιζω:p ) ποστ επι του θεματος.

εδω εχασες τη μπαλα. κοκκινη καρτα μεγαλε :stuck_out_tongue: η μουσικη δεν εχει χρονικους περιορισμους. δεν υπαρχει ουτε καν ως αγραφος ο κανονας οτι η ‘‘καλη’’ μουσική πρεπει να ειναι αυτή που ειναι ‘‘μπροστα’’, επειδη αυτο αφηνεις να εννοηθει οσον αφορα τα καινουργια. πλεον εχουν παιχτει ολα στο ροκ/μεταλ. τα παραδειγματα/εξαιρεσεις ειναι μετρημενα στα δακτυλα των 2 (ή τεσσαρων) χεριων. σεβομαι τις μπαντες που προσπαθουν για κατι νεο. αν δεν εχουν ομως αποτελεσμα, δεν εχει νοημα (*). το αποτελεσμα μετρα.

ειναι πολυ πιο ευκολο το να αντιγραψεις κατι που ηδη πουλα απο το να παιζεις με εναν ρετρο ηχο. εχω αδικο; οι witchcraft δεν ανηκουν στα εμπορικα γκρουπ.

η ιδια παγιδα στη οποια (κατα τη γνωμη μου) πεφτεις ειναι γενικα μερος της κουλτουρας των 00’ς. ολοι ψαχνουν για το επομενο breakthrough που θα φερει το νεο ανεμο, και καταληγουν να χανουν το νοημα. μουσικη = διασκεδαση. το εχουμε πλεον ξεχασει αυτο.

θα σου φερω ενα τρανο αποδεικτικο στοιχειο. μπορει οι glyder να μην ειναι οι νεοι thin lizzy, αλλα ειναι γεγονος οτι προκειται για μια απιστευτα ποιοτικη hard rock μπαντα απο το χωρο των newcomers. το ιδιο συμβαινει και με τους witchcraft. προσωπικα δε ψαχνω τους νεους sabbath, γιαυτο και γουσταρω τους witchcraft, επειδη διαφορετικα θα τους ελεγα ρετρο.

και νεοι σαμπαθ π.χ. μπορει να μην υπαρχουν, αλλα οι witchcraft ειναι κατι πολυ καλυτερο (για τα 70’ς δεδομενα) απ οτι αντιστοιχο εχει βγει τα τελευταια 10-15 χρονια. αν δε σεβομαστε αυτο, τι πρεπει να σεβομαστε; καποιον που απλα προσπαθει για κατι νεο; στις περισσοτερες μπαντες ειτε ισχυει το (*), ειτε ακολουθουν ενα εμπορικα επιτυχημενο ρευμα, αρα δε καταλαβαινω γιατι δικαιουνται ‘σεβασμο’ γιαυτο και μονο ως κριτηριο.

σα παραδειγμα (χοντρικα) πιστευω με πιανεις. α, και τους witchcraft δε τους σπρωχνει καμια πολυεθνικη οπως π.χ. τους system of a down. την αγαπη του κοσμου ομως την κερδισαν απ’ το ντεμπουτο, σε εποχη μου ο ‘‘ρετρο’’ ηχος δεν ηταν τοσο στο προσκηνιο οσο σημερα. :wink: :wink:

και αυτο για τους θιατερ ισχυει. πλεον οι συγκρισεις για θεματα τεχνικοτητας εχουν γινει γελοιες. δεν εχω ακουσει ποτε να ισχυει η ισοτητα: μη τεχνικη μουσικη = μη progressive = κακη. αν εχεις progmetallades φιλους καταλαβαινεις τι εννοω.

ρε γιαννη κανεις και συ ενα λαθος ομως.

οι witchcraft παιζουν μια μουσικη που ναι αποδεκτη απο χιλιαδες κοσμο (αυτοι που γεμισανε την μαλακασα στους sabbath και που θα συνεχισουν στο μελλον να ακουνε αυτο το ειδος μουσικης).
μπορει να μην παιζουνε τη μουσικη που ναι εμπορικη τωρα.παιζουνε ομως την μουσικη που ναι σταθερη αξια στο χωρο αυτο εδω και 30χρονια!!!
και απο τη στιγμη που υπαρχουν “δανεια”\φοροι τιμης σε τοσο μεγαλα και τρανα συγκροτηματα, μενουν και πιο ευκολα στο μυαλο!!

παραδειγμα απο τον προηγουμενο δισκο τους το πρωτο κομματι chylde of fire στα 2:04 ακους ακριβως το ριφ του iron man
και δεν ειναι μονο αυτη η μπαντα
πχ στο δισκο των the answer το into the gutter ξεκιναει με το ριφ του paranoid ελαφρως παραλαγμενο.

τωρα θα μου πεις ενταξει ολοι το κανουν και μερικες φορες βγαινει και αφορμητα.
αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν ειναι και εμπορικη η μουσικη τους
και οσο για το θεμα των εταιρειων ειναι μεχρι να το παρει καποια χαμπαρι.

ποιος θα πιστευε οταν ακουγε mastodon και shadows fall στο ξεκινημα τους οτι θα υπογραψουνε σε τοσο μεγαλες πολυεθνικες!!
γιατι αν το retrorock θεωρειται μη εμπορικο τοτε πχ το ντεμπουτο ep των mastodon θα τανε εμπορικη αυτοκτονια!!!

edit : τις γουσταρω τρελα τις ρετροροκ μπαντες σε περιπτωση που καποιος καταλαβε το αναποδο! :slight_smile:

Είναι ένα χαζό θρέντ που έχω φτιάξει πριν από αρκετό καιρό και όπου δεν έγινε ποτέ συζήτηση επί της ουσίας…
“Γιατί ακούτε αυτήν τη μουσική”

Αν γνωρίζει ο καθένας την προσωπική του απάντηση σε αυτό μπορεί να γνωρίζει και τι θέλει… Ναι, εγώ γουστάρω πρωτοτυπία (και όχι με την έννοια που progressive metal είναι οι μπάντες που μιμούνται τους θήατερ)… Θεωρώ ανούσιο να ακούει κάποιος μόνο μια μουσική που ό,τι είναι να παιχτεί έχει ήδη παιχτεί.

Και όσον αφορά το τονισμένο, διαφωνώ! Φυσικά και δεν έχουν παιχτεί όλα. Η μουσική αλλάζει συνεχώς και δε μιλάω για breakthrough bands που πολλές φορές είναι κατασκευάσματα των μουσικών κυκλωμάτων. Ακόμα και μια πολύ μικρή-ανεπαίσθητη καινοτομία να κάνει ένα group, αυτό είναι ένα βήμα μπροστά στη μουσική. Μακροπρόθεσμα θα φανεί.

Επίσης, φυσικά και τα παραδείγματα θα είναι μετρημένα στα δάχτυλα των 2 χεριών! Εκ φύσεως δε γίνεται να είναι αλλιως. Διαφορετικά δε θα μιλάγαμε για avant-garde (εμπροσθοφρουρά) αλλά για κυρίως σώμα -χρησιμοποιώντας τον όρο avant-garde με την κανονική και όχι την σελτικφροστική σημασία της.

Άν η μουσική, και ο σκληρός ήχος δεν εξελισσόταν σήμερα, δε θα ήθελα να τον ακούω, θα ξενέρωνα. Είναι μεγάλος ο ενθουσιασμός μου όταν ακούω ένα δίσκο την εποχή που βγαίνει και γνωρίζω ότι αυτή η μουσική δεν υπήρχε στο παρελθόν, έστω και αν υπήρχε παρόμοια.

Για να οντοπικιστώ, πάμε στην περίπτωση των Witchcraft. Ναι, δεν έχουν να παρουσιάσουν κανένα ιδιαίτερα καινούριο ήχο! Η λέξη ρετρό σου έρχεται κατευθείαν στο μυαλό… Αν όμως όταν τους ακούω γουστάρω μέσα μου, πορώνομαι και θέλω να το ξανακούσω, φυσικά και δε θα το απορρίψω. Όταν είναι καλοπαιγμένο και εμπνευσμένο, φυσικά και είναι καλοδεχούμενο. Όμως σπάνια θα φτάσει τη θέση που έχουν μέσα μου άλλα συγκροτήματα.

Υπάρχει όμως η περίπτωση έναν καινούριο δίσκο να τον απορρίψω όσο εμπνευσμένος και αν είναι. Αν ανήκει σε ένα μουσικό κίνημα που βγαίνουν άπειρα (συμπαθητικά έως πολύ καλά) συγκροτήματα με τον ίδιο ήχο. Δηλαδή θα πω, έλεος πια εντάξει καλοπαιγμένο-εμπνευσμένο αλλά όχι άλλο αυτός ο ήχος ρε παιδί μου.

Τέλος, να πω άλλο ένα μικρό πρόβλημα που προκύπτει. Σκέψου τον μικρό που ακούει Edguy πχ το πρώτο μέτσαλ του συγκρότημα. Καραγουστάρει-πορώνεται, λιώνει και αγαπάει τους δίσκους τους. Καιρό μετά μαθαίνει τους Maiden βάζει να ακούσει τα παλιά cd τους, νάμπερ οβ δε μπησ, παουερσλεηβ κτλ. Του αρέσουν αλλά λέει σαν τους Edguy δεν είναι. Θα πεις εντάξει μικρός είναι θα μεγαλώσει. Όμως ακόμα και όταν μεγαλώσει, όσο και να αγαπήσει τους Maiden, υπάρχει η πιθανότητα να μην έχουν τη θέση που έχουν οι Edguy στην καρδιά του. Πως το λένε, μπορεί μέσα του να γουστάρει περισσότερο όταν ακούει βέην γκλόρυ όπερα, παρά πης οβ μάιντ.

Και θα μου πεις, σιγά μην δεν έχει ακούσει μέηντεν, αλλά σκέψου και την περίπτωση Θήατερ-Κάνσας, ή άλλες ακόμα χειρότερες. Ο μικρός καλά κάνει και γουστάρει Εντγκαι, έχουν και καλύτερη παραγωγή, του μοιάζουν καλύτερα. Όμως υπάρχει ο παράγοντας χρόνος. Και υπάρχει ο παράγοντας “ποιος έκανε κάτι πρώτος και ποιος όχι”. Υπάρχουν κάποια breakthrough bands που πρέπει όλοι να τα ακούμε “πρώτα” για να “πιάσουμε το νόημα”, αν γίνομαι κατανοητός.

Στο παρελθόν που η μέτσαλ/ροκ μουσική σκηνή είχε χώρο για λίγους, τα περισσότερα breakthrough bands ήταν γνωστά ή σε όλους, ή σε όσους έψαχναν λιγάκι. Πια, που ο καθένας μπορεί να μπει σε ένα στούντιο και να ηχογραφήσει, η εντόπισή τους είναι πιο δύσκολη. Ίσως με το τόσο αντεργκράουντ πια να μην πρέπει να μιλάμε για breakthrough μπάντες, αλλά για breakthrough ρεύματα (κάτι σαν τους ζωγράφους και τους λογοτέχνες, που ξεκινάνε ταυτόχρονα να δημιουργούν μια νέα σχολή)

Ένιγουει, αρκετά σας κούρασα με τα κουραφέξαλα. Το witchcraft είναι ένας πολύ καλός δίσκος για μένα και τον ακούω πάρα πολύ ευχάριστα (γουστάρω δηλαδή). Έτσι απλά! Δε θα τον εκθειάσω όμως με τον ίδιο τρόπο που εκθειάζω άλλους δίσκους.

Edit: 2ο μεγαλυτερο ποστ μετα απο αυτο του Scarsick… :stuck_out_tongue: