Σοβαρά τώρα. Μια χαρά είναι η παραγωγή.
Και on topic το τραγούδι μέσα από το δίσκο που μπαίνει στα αγαπημένα μου της χρονιάς είναι αυτό εδώ:
- Δεν είναι και Death Magnetic (έχει 03
), αλλά αν πανηγύσει κάποιος, Άδωνι θα θυμήσει.
Μια χαρά στα είπε ο @Outshined 
Τι είν το DR βρε παιδιά?
το Dynamic Range υποθέτω
http://dr.loudness-war.info/album/list?artist=protest+the+hero+&album=palimpsest
http://dr.loudness-war.info/album/list?artist=metallica&album=death+magnetic
βρήκα τώρα και μία καλή περιγραφή του τι σημαίνει να υπάρχει καλό και κακό dynamic range:
When you go to see a live show, you feel the pulse of the music, the pounding bass, the searing guitars, the pummeling riffage, the jabs of the drums. Music that is brickwalled doesn’t sound like much of anything except lifeless white noise. There is nothing to be gained from turning it up. It sounds exactly the same at any volume, which is the reason why it is done at all.
3 Likes
Nαι, το rating δεν καταλαβαίνω όμως. Τι διαφορα έχει το 0 από το 4? Το 4 από το 6? Το 6 από το 8?
Προφανώς καταλαβαίνω ότι όσο ανεβαίνει ο αριθμός, αναπνέει περισσότερο, αλλά ποιές είναι διαφορές μεταξύ τους?
είναι νομίζω στη μονάδα μέτρησης των decibels, και έχει να κάνει με τη δυναμική (ή την απουσία της) στην μίξη δυνατών σημείων και ήρεμων. Όταν δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά στα decibels μεταξύ του πιο δυνατού και του πιο ήρεμου (2db) τότε τα πάντα ακούγονται στο ίδιο σημείο, ενώ όταν υπάρχει μεγάλη διαφορά (π.χ.10db, ή >6 που αναφέρθηκε) τότε η μουσική έχει διαφορετική δυναμική, τα δυνατά σημεία χτυπάνε δυνατά, τα ήρεμα είναι ήρεμα και το αυτί διαχωρίζει τους ήχους και ξεκουράζεται. Αυτά καταλαβαίνω εγώ, μπορεί να είναι και λάθος. Είναι σίγουρα μπακαλίστικα!
1 Like
…και το εθιμικό plus one που δε βρέθηκε στο Spotify:
2 Likes
Επειδή μία λίστα ποτέ δεν είναι αρκετή.
-
Apocalyptica - Catharsis
Όταν οι Αποκαλύπτικα γράφουν μπαλάντες το σύμπαν ανασαίνει. -
Blues Pills - Low Road
Οι Πιλλζ που αγαπήσαμε. -
Doves - Broken Eyes
Straight outta Manchester. -
Draconian - Ascend Into Darkness
Το χτίσιμο και τα τελευταία δυόμισι λεπτά είναι ο ορισμός της τελειότητας.- -
Make Them Suffer - Erase Me
If I said that I’m sorry you could call me insincere. -
Sharptooth - Say Nothing (In The Absence Of Content)
Σοβαρή υποψηφιότητα για πιο συνειδητοποιημένο core της χρονιάς. -
Soccer Mommy - Circle The Drain
Κίτρινο γουόκμαν, διπλογραμμένη κασέτα και πάμε.
Τα non-album singles (προς το παρόν):
-
King Gizzard & The Lizard Wizard - If Not Now, Then When?
Προφανώς έβγαλαν δισκάρα. Προφανώς έβγαλαν και άσχετη σινγκλάρα με δέκα μέρες καθυστέρηση. -
London Grammar - Californian Soil
Τέσσερα σούπερ ραδιοφωνικά λεπτά. Με την πολύ καλή έννοια. -
Royal Blood - Trouble’s Coming
Κίνηση μεγάλου παίκτου.
Τα δικά μας:
-
Furor - Tightrope
Μόνο ξύλο. -
Nalyssa Green - Κοράλλια
Μόνο καρδούλες. -
Senserase - The Hunt
Μόνο μαθ. +σόλο μπάσο.
Τα ετεροχρονισμένα (ναι, πάλι):
-
Heavens Gate - Livin’ In Hysteria
Όταν στα σκάει ο γιουροπάουερ οδηγός. -
Mason Williams - Classical Gas
Η υπέροχη στιγμή που πατάς παύση στο επεισόδιο* και βλέπεις δεκαπέντε φορές την ίδια σεκάνς τρώγοντας τα πτυχία σου. -
Nine Inch Nails - Came Back Haunted
Χωρίς λόγο.
*. Δεν πιστεύω να ρώτησε κανείς ποιας σειράς.
6 Likes
Κλαρινογαμπρος με V κεφαλαίο. ΡΟΛΟΓΑΡΑ δε βλέπω κι ανησυχώ, αλλά θα έχει κόψει άπειρες φορτωτικές με το μοιραίο βλέμμα και το τσιγάρο να κρέμεται απ’τα χείλη, έτσι.
Ειδικη μνεια σε αυτο το τραγουδι γιατι το εβαλα να παιζει σημερα και θυμηθηκα οτι το εχω ΛΙΩΣΕΙ φετος.
Καταπληκτικη τραγουδαρα και με ρεφρεναρα.
1 Like
Και βίντεο κλιπάρα… να τα λέμε κι αυτά!!
1
Οτι πιο κοντά σε Dio, χωρίς τον Dio. Γνωστοί παίκτες - αλλά κερδίζουν την κορυφή με το σπαθί τους/τα κομμάτια τους.
Nils = αηδόνι. Ο Dio αυτής της γενιάς, (θενκς που κουοτάρεις Τραγακούλα)
Φανταστικός δίσκος, ωραιότατο κομμάτι.
Doom που θυμίζει Sabs με Martin ? Yes Please.
Αυτό που έλειπε απο τους Ryche εδώ και καιρό και ευτυχώς εσχάτως ξαναβρίσκουν. Λυρισμός, αμεσότητα, στιβαρότητα.
Παιχτούρα με ευαισθησίες και τεχνοτροπία ιδιαίτερη. Queenίζει πολύ συχνά, αλλά αυτό βγαίνει αβίαστα και φυσικά.
Μετά απο ψιλομάπες - γράψανε κάτι καλό, αλλά χάσανε τον αοιδό. Ειδώμεν.
Αρκετά δισκάκια και χρονάκια μετά το θάνατο του σπουδαίου S.Lee, κατάφεραν να βγάλουν ένα μερακλίδικο δίσκο που δεν κλαίει τη μοίρα του, αλλά κοιτάζει το παρελθόν στα μάτια.
Songwriting. Παμπάλαια (ανέκδοτα) αλλα και νέα κομμάτια, που όμως ακούγονται εξίσου καλά - όλα.
Επειδή τολμάει να μην είναι “μέταλ”. Ούτε κάν - ακριβώς αυτό που περίμενες.
Fair enough :
4 Likes
Χαιρομαι που βλεπω Couch Slut παντου παντου 
1 Like