Πωπω τι χρονιά ήταν εκείνη, ένας κι ένας όλοι οι δίσκοι. Είμαι μεταξύ Motorhead, Sabbath και AC/DC. Θα τον ρίξω σε άκεντέκε γιατι προτιμώ Overkill και Mob Rules αντιστοίχως (γαμώ τα επιχειρήματα, ε;). Τέλοσπάντων, νομίζω ότι μπακ ιν βλακ το χω λιώσει πολύ περισσότερο από τα άλλα. Α, και το Lightning To The Nations είναι φανταστικός δίσκος και το λέω εγώ που η σχέση μου με το NWOBHM δεν είναι και η καλύτερη.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά χάσαμε την ευκαιρία για μέχρι εξαντλήσεως κουβέντα πριν την δημοσίευση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας, όπως έγινε με κάποια από τα προηγούμενα έτη που παρουσιάστηκαν.
Καλά τα λέει, σε γενικές γραμμές, ο μαστρο-Popoff. Είναι πάντα πλεονέκτημα να τα έχεις ζήσει την εποχή που συνέβαιναν και να βλέπεις ποιοι δίσκοι άντεξαν στον χρόνο, ποιες προσδοκίες επαληθεύτηκαν και ποιες διαψεύστηκαν κλπ (κάνει βέβαια κι ένα λάθος, το Permanent Waves είχαν οι Rush το 1980, το Moving Pictures βγήκε την επομένη χρονιά)
Τα καλύτερα 10:
Black Sabbath-Heaven and Hell
Diamond Head- Lightning to the Nations
MSG- MSG
Def Leppard-On Through the Night
Iron Maiden-Iron Maiden
Ozzy-Blizzard of Ozz
Rush-Permanent Waves
Thin Lizzy-Chinatown
White Spirit – White Spirit
Yes – Drama (είναι λίγο πιο hard rock σε σχέση με τα προηγούμενά τους οπότε το βάζω και αυτό!).
Τιμητική μνεία:
Samson-Head On
Angel Witch-Angel Witch
BOC-Cultusaurus
Saxon-Wheels of Steel
Judas Priest-British Steel: το θεωρώ αδύναμο και αρκετά εμπορευματοποιημένο σε σχέση με τα προηγούμενα ή τα επόμενα (Killing Machine κλάσεις ανώτερο όπως και το Screaming ή το Defenders)
Ας κάνω κι εγώ μια λίστα, αφού μπήκα στον κόπο να το… “αναστήσω” το θέμα:
Η κορυφαία κυκλοφορία της χρονιάς δεν μπορεί αν είναι άλλη από το ντεμπούτο των Maiden, τα 'χουμε ξαναπεί, δύσκολα σε έτος εκείνης της δεκαετίας με δισκογραφική παρουσία των Irons βρίσκεις κάτι καλύτερο, θεϊκός δίσκος ο συγκεκριμένος έτσι κι αλλιώς.
Στη δεύτερη θέση θα προκρίνω τον απίστευτο πρώτο δίσκο των Angel Witch και από κοντά το “Lightning to the Nations” των Diamond Head. Απολύτως λογικά η νέα γενιά παίρνει τα ηνία από την κάπως κουρασμένη προηγούμενη – πόσο μάλλον όταν η δεύτερη συλλαμβάνεται να την απασχολεί κάπως υπερβολικά η εμπορική καταξίωση.
Μιλώντας για παλιότερους ήρωες, το “Five Symbols” του τεράστιου Roky Erickson με τους Aliens όχι απλώς αγγίζει, αλλά σφιχταγκαλιάζει την τελειότητα! Και φυσικά το άψογο “Permanent Waves” των Rush αξίζει να κλείσει την πεντάδα…
…χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι τα “Ace of Spades”,“Heaven and Hell”, “Back In Black”, ή το “Blizzard of Ozz” δεν είναι δισκάρες!
Εβγαλαν καλά άλμπουμ οι AC/DC και οι Motorhead αλλά δεν είναι το στυλ μουσικής που ακούω. Μου αρέσουν 1-2 τραγούδια από κάθε άλμπουμ τους αλλά δύσκολα θα ακούσω ολόκληρο το cd. Θα μπορούσα να τους βάλω βέβαια στην τιμητική μνεία…