Το biophilia πρέπει να αξιωθώ να το ακούσω κάποτε :?
οχι…
Μουσικά πρόκειται για δεκάρι ακατέβατο.
Και στο υπόβαθρο, πρόκειται για ένα ‘app album’, το πρώτο που βάζει στο παιχνίδι τόσο έντονα την αλληλεπίδραση της μουσικής με την τεχνολογία. Why not? Έχει όλα τα φόντα να καταστεί καθοριστικό για τα '10s, που είναι και το ζητούμενο του thread.
Μιλαμε για το μεταλ ομως…Ετσι?
ως τωρα δεν με εχει κερδισει. μου κανει πολυ αδιαφορο για bjork. θα δειξει.
Γιατί τα
1991- Nevermind/Ten
μέταλ είναι;
Ειναι παντως σχετικο με το μεταλ, τοσο το Ten οσο και το Nevermind…Απλα θεωρησα οτι η ολη 1991-2001-2011 φαση κ τους δισκους που χαρακτηρισαν 10ετιες αναφεροσουν στη rock-metal σκηνη.
Να σημειώσουμε κάτι εδώ…
Το Nevermind κατόρθωσε να ρίξει στον καιάδα όλη την μουσική ‘ιδεολογία’ της γκλαμ και γενικά συμβατικών δομών της ροκ και της μέταλ για αρκετά χρόνια,και φυσικά να ανεβάσει στο προσκήνιο πολλά αλτέρνατιβ genres.
Το Lateralus έκανε κάτι αντίστοιχο?
Πάντως είμαι σίγουρος ότι κανένα άλμπουμ φέτος (και γενικά αυτές τις εποχές) δεν δύναται να το κάνει αυτό…
^ Έχω την εντύπωση ότι το Lateralus έκανε το αντίστροφο: συμφιλίωσε μια πολύ μεγάλη μερίδα “old school” ακροατών (δε λέω μόνο για τους μεταλλάδες γιατί πλέον πρέπει να είναι προφανές ότι το φαινόμενο ήταν γενικό) με μια αισθητική την οποία θεωρούσαν εχθρική.
Άλλο “ροκ”, άλλο “μέταλ”. Μπορεί να ακούγονται και από οπαδούς και των δύοειδών βέβαια τα άλμπουμ. Γενικά αναφέρομαι κυρίως όμως σε ροκ/μέταλ είδη, τα όποια έχουν και τη δυναμική να κάνουν κάτι τέτοιο. Ο comealot το πίανει αρκετά καλά στην πρώτη παράγραφο του ποστ του. Γνωστό άλλωστε το χουλιγκανικό σύνθημα το οποίο αναφέρεται στο νέβερμαϊντ…
ΕΚΛΕΙΣΕΣ ΤΩΝ SANCTUARY ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΜΑΚΑΡΙΤΗ
:D:D:D
σε σποιλερ, γιατι ειναι οφ τοπικ.
[SPOILER]εννοω οτι εδινες περισοτερη βαση σε αυτα που αγοραζες, ακριβως επειδη εσκαγες λεφτα. προσεξε, δεν εννοω οτι επειδη κατεβαζεις κατι απο το νετ δεν αξιζει. η οτι σωνει και καλα επειδη σκαγαμε το Χ ποσο οτι ολα τα σιντι/δισκοι αξιζαν. απλα οπως και να το κανεις οταν κατεβαζεις σε μια ωρα 5 δισκους, ε και να βγει κατι μαπα δεν σε νοιαζει και τοσο, [B]με την εννοια οτι δεν κοπιασες ιδιαιτερα να το αποκτησεις[/B]. ενω οταν περιμενες κατι να κυκλοφορησει πως και πως, ή οταν ανακαλυπτες κατι καινουριο, γυρνουσες σπιτι και του αφιερωνες καμποσο χρονο. και ναι φιλε, και τους στιχους διαβαζες, και το εξωφυλο χαζευες, οποτε ασε τους “μυθους γυρω απο τη μουσικη” και τις πιπες. ολοι οσοι ξερω και αγοραζαμε σιντι και δισκους, ετσι καναμε. τωρα αν εσυ ψωνιζες 40 cd τη βδομαδα και δε σε ενοιαζε, αυτο δεν αντιπροσωπευει και πολλους εχω να σου πω.[/SPOILER]
βγαινουμε οντως οφ τοπικ και παμε για αλλο ενα σιντακηδες vs ιντερνετακηδες.
ναι προφανως και οταν εσκαγες λεφτα για να ακουσεις μουσικη, εδινες προσοχη σε ενα αλμπουμ οχι γιατι κοπιασες για να το αγορασεις, αλλα γιατι δεν ειχες και τιποτα αλλο να ακουσεις. το ιντερνετ δεν σου αφαιρει αυτην την δυνατοτητα, πως το λενε. αν θελει καποιος να κατεβαζει 50 αλμπουμ τη μερα, δικο του προβλημα. απο τη στιγμη που αρχισα να κατεβαζω, λατρεψα αμετρητα αλμπουμ και η μονη διαφορα που εγινε με οσα απο αυτα αγορασα ηταν οτι μεγαλωσε η δισκοθηκη μου. δεν τους γουσταρα περισσοτερο επειδη ανοιξα ενα γαμημενο βιβλιαρακι.
ποσο ακυρο ηταν αυτο, σορρυ. tape (και cd-r μετεπειτα) trade bro. [B]ειχες και παραειχες[/B] να ακουσεις απο γνωστους και φιλους.
και ναι, οταν ανοιγες “αυτο το γαμημενο βιβλιαρακι” και διαβαζες ολες τις δολοπλοκιες στο “Them” του King Diamond, και ολη την ιστορια και το concept πισω απο το Crimson Idol των WASP, βλεπεις ολες τις εικονες που εχει μεσα το πρωτο Doomsword, διαβαζες τους στιχους του Chuck ή του Walkyier και ελεγες “τι γραφει ο θεος”, πραγμα που δεν θα το εκανες αν απλα τα κατεβαζες, ε ναι, καβλωνεις παραπανω οτι κ να μου λες. και ξεκολλα, κανεις δεν λεει οτι ενας δισκος-πατατα θα γινει δισκαρα με ενα ωραιο booklet. αλλα του προσθετει στο ολο αποτελεσμα, οπως και ναχει.
υποστηρίζω αμέριστα nir1. άλλη μαγεία είχε το να αγοράζεις cd μετά κόπων και βασάνων,αλλιώς εκτιμούσες αυτό που πήρες, άλλη σημασία του έδινες. και φυσίκα το βιβλιαράκι μέσα ήταν όλα τα λεφτά. μόνο και μόνο που καθόσουν και διάβαζες τους στίχουσ φτάνει. δε θέλει τίποτα άλλο. και μη μου πεις ότι είναι η ίδια φάση το να διαβάζεις τους στίχους απο το μπουκλετ και η ίδια από κάποιο σάιτ. τουλάχιστον για μένα (για να είμαστε και ακριβείς) η διαφορά είναι τεράστια.
Ρε σεις ήμαρτον, υπάρχει θρεντ γι’ αυτά τα άκυρα που λέτε, βρείτε το και πηγαίνετε εκεί.
ωραια η κουβεντουλα μαγκες αλλα οντως εχουμε ξεφυγει καμποσο. το θεμα ειναι οτι η κουβεντα “κυλαει” οποτε… ενιγουει, back to topic.
[SPOILER] btw, προτεινω στο τοπικ μετα ανεκδοτα, καθε σακη-τακη-ια να ειναι και αυτη off topic :p[/SPOILER]
καμια προταση για το “μπαμ” του 2011 ???
Ξαναγυρνώντας κάπου στην αρχή αρχή του τόπικ θα μπορούσε/έπρεπε να είναι έτσι
1991- Nevermind/Black
ή κάπως έτσι
1991- Nevermind/Ten/Black
να τα περιλαμβάνει όλα…
εγώ έχω ακόμα ερωτήματα πάντως. ποια ανησυχία και ανάγκη δημιουργεί το ερώτημα για το ποιος δίσκος είναι αυτός που θα αλλάξει τα δεδομένα; γιατί χρειάζεται κάποιος έναν τέτοιο δίσκο; πραγματικά πιστεύετε οτι οι δίσκοι που αναφέρατε ήταν αυτοί που άλλαξαν τα δεδομένα, ή αυτοί που τους προώθησαν; εν τέλει, άλλαξαν όντως αυτά τα δεδομένα; γιατί το σκότωμα της λακ καταλογίζεται στους νιρβάνα ως επίτευγμα κι όχι στον καταναλωτισμό που απλώς έπρεπε να αλλάξει προϊόν για να συνεχίσει να ακμάζει; γιατί το σκότωμα των εναλλακτικών μουσικών ιδιωμάτων δεν καταλογίζεται ως νίκη των spice girls και των backstreet boys;
Όνεσλυ, εγώ ορισμένες φορές πνιγμένος μέχρι το μέτωπο στον κυκεώνα των αντεργκράου διαμαντιών ορισμένες φορές αισθάνομαι ότι μου λείπουν τέτοιοι δίσκοι.
Και εν πάση περιπτώσει, το γιατί χρειάζεται το μουσικό κοινό τέτοιους δίσκους νομίζω ότι είναι προφανές, αν το δεις κυνικά. Όπως επίσης και το γιατί δεν τους χρειάζεται.
Για μένα το θέμα είναι να συνειδητοποιήσεις τι σου προσφέρει η κάθε κατάσταση, να επιλέξεις ποια σου ταιριάζει Ή να καταφέρεις να τραφείς με τα θετικά της καθεμίας.
αφού σου λείπουν, γιατί δεν ακούς ξανά το λατεράλους, το τοξίσιτι κ.λπ.; νομίζω έχω πρόβλημα να βλέπω τα προφανή τότε, ή δεν είμαι αρκετά κυνικός. αν θέλεις πες μου.