Κοίτα, πολλές φορές νιώθω και εγώ ότι δε σκέφτομαι αντικειμενικά και κακώς υποστηρίζω την αξία των 2 Σέρβων. Αλλά στην περίπτωση Μπάγεβιτς, τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους. Όσες φορές δούλεψε, ο Ολυμπιακός πήγε ψηλά. Και όπως είπες και εσύ, στο τέλος, αυτό μετράει. Να πηγαίνει ψηλά ο Ολυμπιακός…
Και ας μην αρέσει στη Θ7 ο Σέρβος… Και ας μη τον καταλαβαίνουμε εμείς και οι παίκτες…
Μόνο κάποιες παρατηρήσεις. Ο Τζόλε ούτε στα ντουζένια του δε μάρκαρε. Και για αυτό όταν δεν υπήρχε ο Βενετίδης από πίσω (που ήταν σκυλί) έψαχναν όλοι αριστεροπόδαρο στόπερ για να βοηθάει (Καραταΐδης, Σούρερ, Βάλλας).
Ακόμα, πέρσι ο Ρίμπο έλειψε σε πολλά ματς και ο Ολυμπιακός δεν είχε κανένα πρόβλημα. Το ίδιο και ο Τουρέ. Ακόμα και αν δεν ήταν ο Τζόλε ο ακρογωνιαίος λίθος, πολύ φοβάμαι ότι ούτε αυτοί ήταν…
Θυμάσαι τι έλεγε όλος ο κόσμος πέρσι στο 5-0 επί του Πανιωνίου με Καφέ και Μπαμπαγκίντα να κάνουν όργια από τα δεξιά? Ότι ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν τον Ολυμπιακό να έχει δεξιά πλευρά. Όλα αυτά τα χρόνια, ήταν τέτοια η αξία του Τζόλε που για αυτό γέρναμε στα αριστερά. Πήραμε πολλούς χαφ (Ζε Ελίας, Καρεμπέ, Ζέτεμπεργκ, Ρίμπο, Τουρέ, Γιαννακόπουλος, Καφές, Στολτίδης, Γεωργιάδης…) αλλά η μπάλα πάντα στα αριστερά πήγαινε (δε το συζητάμε όταν ήταν μέσα και ο Γρηγόρης, τότε η μπάλα ήταν ΜΟΝΟ στα αριστρερά!).
Φέτος που ο Τζόλε παίζει επιτέλους περισσότερα άξονα, και ο Ολυμπιακός επιτίθεται περισσότερο από τον άξονα. Δες τον περσινό τελικό κυπέλλου με ΑΕΚ, που μέχρι και ο Ρίμπο έχει κατασκηνώσει αριστερά για να πάρει μπάλα από Τζόλε και Γεωργάτο (που κάνουν τους υπόλοιπους γιο γιο) και θα καταλάβεις ότι κατά βάθος, τα πόδια του Τζόλε είναι τα σημαντικά
Εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται προφανές…
(Στο σχόλιο για τον Μπάγεβιτς έρχεσαι στα λόγια μου. Δεν αδίκησε ποτέ παίκτη και το συμφέρον του Ολυμπιακού κοίταζε πάντα. Δεν έβαλε τον εγωισμό του πάνω από τον Ολυμπιακό. Όσο τσακωμένος και αν ήταν με τον Ζιο, όταν πίστευε ότι έπρεπε να παίξει, τον έβαλε να παίξει. Ο Ζιοβάνι από την άλλη δεν έπαιζε σε σημαντικούς αγώνες γιατί πήγαινε να “φτιάξει τα δόντια του” δίχως να ενημερώνει κανένα, κρεμώντας την ομάδα.)
Η Ιεραρχία για μένα είναι : Ομάδα > προπονητής > παίκτες. Μη βλέπεις που στην Ελλάδα επειδή κοστίζει να πας κόντρα στους παίκτες βάζουν τελευταίο τον προπονητή…
(Πολύ καλή ιδέα να δούμε αγώνα παρέα! Κανονίζεται εύκολα!
)