Xαχαχα, όχι πάλι αυτή η κουβέντα ρέι!
Βάζω το σχόλιο μου περί του τι θεωρείται προγκ σε σποιλερ για να μη κουράζω
[SPOILER]Βασικά είναι ένα θέμα σωστής ταμπέλας. Γιαυτό τον λόγο δεν είναι και ιδιαίτερης σημασίας.
Αν θέλουμε όμως να το αναλύσουμε σαν θέμα, πρέπει να μπούμε στη λογική της ταμπέλας. Οι μουσικές κατηγορίες (για να τελειώνει κάποτε αυτό) δημιουργήθηκαν και εξελίχθηκαν ταυτόχρονα με την εξέλιξη της μουσικής δημοσιογραφίας (της έντυπης που αριθμεί πολλά χρόνια ύπαρξης αλλά και της διαδικτυακής τώρα). Ο λόγος ύπαρξης τους έχει να κάνει με το ότι είναι ένας καλός τρόπος να περιγράψεις μια μουσική στους αναγνώστες ενός εντύπου ή ενός site χωρίς ο άλλος να έχει ακούσει νότα. Αυτός είναι ο μόνος λόγος ύπαρξης αυτής της διαφοροποίησης σε genres. Με απλά λόγια, η ταμπέλα είναι ένα σημείο αναφοράς, απλά για να ξέρεις πάνω κάτω που κυμαίνεται ηχητικά αυτο που θα ακούσεις.
Στο progressive έχουν επικρατήσει δύο ορισμοί, όχι διαφορετικοί, απλά ο ένας είναι υποσύνολο του αλλου. Ο πρώτος, συντμημένος ορισμός, περιλαμβάνει τα μεγαθήρια των '70ς (με αυτά τα σχήματα δημιουργήθηκε ο όρος βασικά) και έκτοτε oτιδήποτε ακολούθησε την δική τους τεχνοτροπία σε μία σειρά απο χαρακτηριστικά: μακροσκελείς συνθέσεις, μείξη ετεροκλητων μουσικών στοιχείων, στριφνάδα ακολουθούμενη απο μελωδικότητα, συγκεκριμένη τεχνοτροπία πλήκτρων, συγκεκριμένα time signatures, εγκεφαλικά lyrics/artwork κτλ κτλ. Ο δεύτερος ορισμός περιλαμβάνει πολύ πολύ περισσότερα σχήματα, πολύ πιο ετερόκλητων ήχων που σπάνε τα κριτήρια του πρώτου ορισμού. Για να έχετε μια καλή ιδέα του δεύτερου ορισμού (όσοι δεν ασχολείστε με prog) ρίξτε μια ματιά στην κατηγοριοποίηση του site progarchives.com. Θα παρατηρήσετε ότι ο ορισμός του τι εστί prog έχει διευρυνθεί τόσο πολύ ώστε μαζί με τα prog related περιλαμβάνει ένα σεβαστό ποσοστό του συνολικού ροκ!
Για να καταλήξω λοιπόν στο θέμα τι θα πρέπει να θεωρείται prog και τι όχι, βάσει της λογικής οτι μια ταμπέλα έχει σκοπό να καθοδηγεί κάποιον για το τι πρόκειται να ακούσει, ο δεύτερος ορισμός είναι τόσο χαοτικός που μάλλον αποπροσανατολίζει, μπερδεύει, και ίσως αδικεί σχήματα που έχουν πραγματικά τεράστιες διαφορές μεταξύ τους.
Κατα συνέπεια το ότι Yes και Isis εν δυνάμει μπαίνουν σε μια ίδια ταμπέλα (βάσει του δεύτερου ορισμού του prog) αδικεί τα σχήματα, ενώ δεν βοηθάει και τον αναγνώστη ενος review ή οτιδήποτε αλλου, να καταλάβει περίπου τι μουσική παίζει το συγκρότημα. Θα μου πεις, για αυτό υπάρχουν περισσότερες λέξεις, θα μπει η λέξη post όταν μιλάς για τους Isis δίπλα σε αυτον του progressive ε και θα καταλαβεις κατι παραπάνω. Τεσπα, είναι μια προσέγγιση. Aπτην άλλη, αποφυγή της χρήσης της λέξης progressive και αντικατάστασης της από την λέξη “experimental” ίσως θα ήταν περισσότερο σωστή και θα βοηθούσε στην καθιέρωση του πρώτου ορισμού του Prog ο οποίος οπως ανέφερα είναι πιο αυστηρός και πιο συμπαγής…Άλλη προσέγγιση αυτή.
Το λοιπόν, η προσωπική μου ταπεινή άποψη είναι οτι η χρήση του πρώτου ορισμού είναι μάλλον πιο βοηθητική, αξιοποιεί καλύτερα τη φιλοσοφία της χρήσης μιας ταμπέλας, που έχει σαν σκοπό να περιγράψει κάτι, για να βοηθήσει κάποιον που δεν έχει ακούσει νότα, να καταλάβει τι παίζει.
Όλη η ανάλυση όμως αυτή αλλά και το αιώνιο δίλημμα στο οποίο αναφέρεται και ο Deckard, έχουν μάλλον πολύ μικρή σημασία, μπροστά στη χαρά της μουσικής που προσφέρουν μπάντες που είτε ανήκουν στο προγκ με τον ένα του ορισμό ή και με τους δύο. [/SPOILER]