Τα έσπασε των Cancer το κομμάτι!
Τελικά η Αγγλία έχει ωραία πράγματα στον ακραίο χώρο. Τέσπα θέλω να ρωτήσω τον θρεντσταρτερ, τα άλμπουμ των In Flames πρό Clayman χωράνε εδώ?:-k
Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα πω ναι.
Μην το παραχέσουμε όμως και πήξουμε σε όλα τα Powerάδικα αλα Children Of Bodom. Επίσης περιπτώσεις τύπου Soul of a New Machine είναι δεκτές. Πιο σχετικά είναι με το Thread εξάλλου από τους In Flames
oops σόρρυ παίδες, κάηκα μεσημεριάτικα και πήρα φόρα, θα διορθώσω…
Napalm Death - Diatribes (1995)
To ότι οι Napalm Death είναι το σπουδαιότερο grind σχήμα το ξέρουνε κι οι πέτρες. Αυτό που δεν ξέρουνε όλες οι πέτρες είναι ότι στα mid-late 90s (από το “Fear, Emptiness, Despair” του '94 μέχρι που έφυγαν από την Earache το '98 ) υπήρξε μια περίοδος όπου έριξαν τις ταχύτητες και πειραματίστηκαν. Αποτέλεσμα ήταν οι πατάτες “Inside the Torn Apart” και “Words From the Exit Wound”, το πολύ καλό αλλά άνισο “Fear, Emptiness, Despair” και αυτή εδώ η δισκάρα.
Εδώ δεν έχει blastbeats από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά έμφαση δίνεται στο groove και τον death metal όγκο. Οι επιρροές από Machine Head δίνουν περίεργα κουρδίσματα στις κιθάρες που κάποια χρόνια αργότερα τα ξανακούσαμε από τις μπάντες της relapse και μείναμε λίγο βλάκες. Το hardcore background των Napalm Death σε συνδυασμό με τις death metal επιρροές εδώ δίνει ένα τσιμεντένιο και μουντό ήχο, κοντά σ’αυτό που στα 90ς ονομάζαμε deathcore (και που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την χαρά του λέλου που σημαίνει σήμερα η ίδια λέξη). Για τη φωνή του Barney δεν λέω τίποτα, ο τύπος σε πορώνει ακόμα κι όταν λέει γλυκόλογα σε γκόμενα, να πούμε μόνο ότι πειραματίζεται και με πιο “καθαρές” φωνές εδώ.
Kορυφαία κομμάτια τα Ripe for the Breaking , Diatribes και το Pitchshifter-ικό Cold Forgiveness.
Στηρίζουμε και το Skinny Puppy t-shirt του Shane Embury στο εσώφυλλο.
Demigod - Slumber Of Sullen Eyes(1992)
Η Φινλανδία πριν το ρίξει στα κλαρίνα, τις ατμοσφαιρικές power σούπες των nightwish και πριν οι Sentenced γίνουν οι προηγούμενοι Him ήταν μια χώρα που είχε μια πολύ αξιόλογη Death Metal σκηνή. Από αυτή τη σκηνή οι πιο γνωστές μπάντες είναι μάλλον οι Demilich και οι Demigod(έχουν και σχεδόν το ίδιο όνομα). Όταν ξεπεράσω και τη βαρεμάρα μου μπορεί και να γράψω και 2 λογάκια για τους Demilich αλλά προς το παρόν ας πούμε κάτι για τους Demigod που είναι και πιο κοντά στο κλασσικό αρχετυπικό Death Metal των αρχών των 90’s. Σε γενικές γραμμές οι Demigod ανήκουν στο οικοδομικό Death Metal(Which means μπουλντοζοmetal) με ύφος που κινείται πάνω-κάτω ανάμεσα στη φλωριδιανή ταχύτητα, τον όγκο τον Bolt Thrower(έχει και μπόλικα Doomy κοψίματα και ανατολίτικα μελαγχολικά Leads Trademark αυτής της τεράστιας μπάντας) με κάμποση από (τότε) Σουηδία και έναν ήχο σα να πήρες το Σουηδικό ξύσιμο της εποχής και να έχωσες από πάνω τους μπόλικη μπασαδούρα. Όποιοι δεν έχουν ακούσει και ζεστάθηκαν κλικ, κλικ και κλικ
Ευχαριστώ και έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για ένα δίσκο - διαμάντι:
In Flames - The Jester Race (1996)
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λέει ο λαός μας. Το ντεμπούτο του Anders Friden μας δίνει έναν από τους κορυφαίους δίσκους των Σουηδών. Ο δίσκος κατακλύζεται από υπέροχες μελωδίες και ακουστικά περάσματα μέσα σε ένα αρκετά χωσιματικό Death metal, στοιχεία που είναι σε απόλυτη ισορροπία εδώ. Οι In Flames μας χαρίζουν κομματάρες μελωδικού Death metal όπως ξέρουν να κάνουν καλά. Η πορεία από το Clayman και μετά δεν υστερεί σε ποιότητα. Παρόλα αυτά δε μπορεί να χαρακτηριστεί για κανένα λόγο μελωδικό Death metal (ίσως σκέτο μελωδικό metal).
Αγαπημένα κομμάτια: Moonshield, Graveland, Dead Eternity,The Jester Race, December Flower (ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ)
Bloodbath - Breeding Death E.P. (1999)
Παραμένουμε στη Σουηδία συνεχίζοντας όμως με κάτι αμιγώς Death metal. Μπορείτε να πείτε ότι είναι E.P. και δεν έχει θέση εδώ. ΣΚΑΣΙΛΑ ΜΟΥ. Ενα ντεμπούτο με 3 θεικά κομμάτια που σου ανοίγουν το κεφάλι στα 2 και άνετα στις αγαπημένες μου Death metal κυκλοφορίες. Επίσης :respect: για την αφιέρωση του άλμπουμ στη σκηνή του σουηδικού Death metal τελών '80 - αρχών '90. Και το αγαπημένο μου:
I see dead evocation
I see undead despair
I see decapitation
In the wake of pain, Breeding Death
Cancer και Demigod.
Ελα οι παλιουρες να διδασκουν μπαλιτσα !
Θα ποστάρεις εσύ ποτέ?
Ακόμα περιμένω 
Τελειωμο δεν εχει η λιστα
Βάζε τη σιγά-σιγά ρε κοπρόσκυλο
Υπερτατο.Το ακουω τωρα…!
Κολλημα με Νεκροφαγους ομως
Δεν ειδα καπου τους (καπως υποτιμημενους) Gorefest με την (καρα-υποτιμημενη δισκαρα) False!
Kυκλοφορησε αρχες της δεκαετιας (92 αν θυμαμαι καλα)…Ε τι να πουμε, για ενα δισκο που αρχιζει με ενα κομματι οπως το “The Glorious Dead” (In your face πραγματα). Αριστα παιγμενο ντεθ, με καποια στοιχεια ελαφρως πιο τεχνικα απο δω και απο κει και στιχους ξυραφι…
“From ignorance to oblivion” <—κλικ
Διοτι τα τυμπανα που ηχογραφησε ο Culrross σ αυτο το αλμπουμ δεν εχουν ξαναπεχτει ΠΟΤΕ με τετοιο τροπο !!!
Επειδή κανένας σας δε το χει βάλει και είναι δίσκος - ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ πάρτε να χετε:
Behemoth - Satanica (1999)
Το άλμπουμ που σηματοδότησε τη στροφή των Πολωνών από το παραδοσιακό Black metal στο βάρβαρο Death metal που οι επιρροές του απαντώνται στα θεμέλια του ήχου (aka Morbid Angel), αλλά με ένα άκρως προσωπικό στύλ που τους κάνει άμεσα αναγνωρίσιμους. Η αρχή του σου δίνει να καταλάβεις τι παίζει εδώ: ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΟΣ!!! Από εδώ και έπειτα οι Behemoth ακολούθησαν μόνο ανοδική πορεία με γαμηστερά άλμπουμ που άφηναν το δικό τους στίγμα.
Αγαπημένα κομμάτια: Decade Of Therion, Of Sephirotic Transformation And Carnality, The Alchemist’s Dream, Chant For Eschaton 2000
τα ευκολως εννοουμενα παραλειπονται !!!
Μην ξεχνας το LAM…
10/10
Δεν παραλείπονται, από αυτά αρχίζουμε και φτάνουμε μέχρι τα κρυμμένα διαμάντια του είδους αυτού:wink:. Με πιάνεις?
Σε πιανω αν και δεν ξερω σε πια κρυμμενα διαμαντια αναφερεσε.
Παντως το Satanica ειναι καρα classic και must have
Για μένα είναι μπάντες όπως οι Disincarnate που πόσταρες παραπάνω οι οποίοι είναι γνωστοί στο underground περισσότερο και επηρέασαν αρκετές μπάντες.
Ηταν πιο παλια εχεις δικιο. Λογω Murphy και των συμμετοχων του σε αλλα πολλα μεγαλυτερα ονοματα της σκηνης (Death, Obituary, Cancer κλπ) οι συγκεκριμενοι παρα τ οτι κυκλοφορησαν μονο ενα αλμπουμ εγιναν εξω αρκετα γνωστοι.
Απ’ αυτα που ποσταρα θα ελεγα οτι οι πιο αδικημενοι ηταν οι Pyrexia που αν και ξεκινησαν πανω κατω την ιδια περιοδο με αρκετα μεγαλα ονοματα της Νεας Υορκης
(Suffocation, Incantation) δεν εγιναν ποτε ιδιαιτερα γνωστοι.
Ωραίο θεματάκι έχετε εδώ και εγώ έλειπα. Λιγο καθυστερημενα λοιπόν και αφού τα βασικά έχουν ήδη αναφερθεί και πω και εγω 2-3 πραγματάκια.
Malevolent Creation-eternal
Για μένα το καλυτερο τους άλμπουμ και το πιο ακραιο τους. Γαμάτα ριφ, γαμάτη παραγωγή αλλα και πάρα πολυ καλό songwriting για τόσο ακραια μουσική, κάτι χαρακτηριστικό άλλωστε της δεκαετίας αυτης στον χωρο του death. Το άλμπουμ που τους ξεχώρισε αλλα δυστυχώς δεν καταφερε να τους ανεβάσει στα επίπεδα (δημοτικότητας) που άξιζαν.
Deicide-decide/once upon the cross
Το πρωτο καθαρά death συγκρότημα που άκουσα. Τα 2 συγκεκριμένα άλμπουμ είναι πιθανόν αυτά που έχουν περάσει πιο συχνά από το στερεοφωνικό μου. Οι εποχές που οι deicide ήταν μια μπαντα με ξεχωριστη μουσική ταυτότητα πριν γίνουν μια death μπαντα της σειράς απο το serpents και μετά. Δεν μπορω μέχρι σήμερα να ξεχωρίσω ένα απο τα 2.
Death-symbolic
Βλεπω πως οι πιο πολλοί αναφεραν το human αλλα για μενα αυτο εδώ είναι μακράν το καλυτερο τους απο την πιο τεχνική περιοδο που ξεκινησαν με το spiritual healing (ισως και το καλυτερο τους άλμπουμ γενικότερα). Τεχνική και songwriting σε τελεια ισορροπία.
Αυτα μαζί με πολλά ακομα που έχουν αναφερθει και βαριεμαι τωρα (και πιθανόν βαριεστε) και ξαναπαρουσιάζω έχουν σημαδεψει την δεκαετία αυτη για μενα. Ρωτηστε και τους γείτονες μου
θα επανέλθω φυσικα αργότερα και με μερικά ακόμα (και ναι αυτό είναι απειλη)