Αγαπημένοι 90's Death Metal δίσκοι \m/

Take The Stage
#81

Nόμιζα πως είχαν αναφερθεί οι Demilich, πραγματικά μια υπερ-αδικημένη μπάντα με ένα άλμπουμ μόνο στο ενεργητικό τους, κρίμα !!
Είναι από τους λίγους δίσκους που έχω ακούσει να ‘‘δένουν’’ τόσο καλά οι κιθάρες με τη δίκαση στα vτράμς (μπορεί να έχω εκφραστεί πολύ απλά, αλλά όποιος ακούσει το δίσκο προσεκτικά θα καταλάβει τι εννοώ…), από τα πιο προοδευτικά άλμπουμ στο death metal όχι μόνο για τα '90’s αλλά και γενικά !!!

Ωραίος ο Inhuman Guitar που ανέφερε και τους Capharnaum, το ντεμπούτο τους ήταν πολύ καλή κυκλοφορία…:):slight_smile:

#82

Οι αμερικανοί Master το 1991 κυκλοφόρησαν το δεύτερο τους δίσκο ‘‘On the Seventh Day God Created… Master’’, που χαλαρά πιστεύω πως πρέπει να μπεί στη λίστα με τα καλύτερα death metal αλμπούμς των '90’s.Αν και πιστεύω πως το ομώνυμο ντεμπούτο τους του 1990 έκανε μεγαλύτερο σάλο από αύτο, ο συγκεκριμένος δίσκος κινείται σε περισσότερο death metal μονοπάτια, γι’αυτό και το δίαλεξα…Όταν σε ένα δίσκο περιέχονται τραγούδια όπως τα ‘‘Used’’, ‘‘What Kind Of God’’, ‘‘Latitudinarian’’ και ‘‘Submerged In Sin’’ και εκτός του Paul Speckmann σε μπασό/φωνή παίζει κιθάρες ο Paul Masvidal (Cynic) ότι και να πούμε περισσεύει…πραγματικά ένα ξεχασμένο ‘‘διαμάντι’’ για το death metal !!!

#83

Ρε ολα τα εχουμε πει να πουμε.
Εχω γραψει εγω για Demilich στο death metal thread.

Λοιπον.Εφτιαξα την λιστα μου.Χεστηκατε θα μου πειτε…
Εχω φτιαξει 6 λιστες/υποκατηγοριες με δικα μου κριτηρια.
Οτι ποσταρω ειναι καθαρα δικη μου αποψη και οποιος δεν
συμφωνει καλα κανει.

I : Οι Αλανθαστοι : Μπαντες που νομιζω οτι δεν εβγαλαν ουτε
ενα μετριο αλμπουμ,που σε καμια δουλεια τους δεν με ξενερωσαν/απογοητευσαν.
Μπαντες που βγαλανε μονο δεκαρια ξερω γω.Οτι βγαλανε στα 90’s
προτεινεται για αγορα/ακροαση ανεπιφυλακτα.

Death : H μπαντα που κατα πολλους ορισε το death metal στην δεκαετια
του 90 μας προσεφερε μονο δισκους-διαμαντια.

[SPOILER]
Spiritual Healing : Εξωφυλλαρα - στιχαρες.Η τραγουδοποιια εχει χτυπησει κοκκινο,
η φωνη-γρυλισμα δινει ρεσιταλ,τα τραγουδια ειναι το ενα καλυτερο απο το αλλο,
το line-up ειναι δεμενο οσο δεν παει.Ο ηχος ειναι υπεραπιστευτος,καθαρος,
δυνατος οτι πρεπει για να αναδειξει το μεγαλειο του δισκου.
Αγαπημενα τραγουδια ? Σοβαρευτειτε.
Εδω μιλαμε για ιστορια.Εννοειται ολο.

Human : Εδω εχουμε να κανουμε με dream-team στο line-up.
Η τεχνικη ολων ειναι αδιαμφισβητη κατι που δινει την δυνατοτητα στον Chuck
να γραψει οτι πιο δυσκολο ειχε σκεφτει μεχρι τοτε.Και οι 8 συνθεσεις ειναι απεριγραπτα
τελειες,οι στιχοι για αλλη μια φορα ειναι αψογοι,η παραγωγη το ιδιο.

Individual Thought Patterns : Tο πιο δυσκολο τους αλμπουμ για μενα.
To all-star line-up για αλλη μια φορα κανει παρτυ με τους ορους τεχνικη/παιξιμο και οτιδηποτε εχει να κανει με δυσκολια.Ταυτοχρονα ομως ποιος μπορει να πει οτι βαζει καποια απο τα τραγουδια και η πορωση εστω και στο ελαχιστο μειωνεται ?Κατι που μονο ο Chuck καταφερνε μεσω της μουσικης του.
Δυσκολοι ρυθμοι,σκεπτομενοι στιχοι και ταυτοχρονα μεταλ για να γουσταρεις και να πορωνεσαι με τις απανωτες ριφαρες.Το αρχικο ριφ του trapped in a corner ειναι οτι λεει ο τιτλος του και το
Philosopher το ξερουν και οι πετρες πλεον.

Symbolic : Μπαντα που το hit-ακι της ειναι το Symbolic.Χρειαζεται να γραψω τιποτα
αλλο ? Αντε λοιπον.Για αλλη μια φορα ολα αγγιζουν το τελειο.9 συνθεσαρες που το
99% των υπολοιπων μπαντων του μεταλ δεν εχουν διανοηθει καν.

Sound Of Perseverance : Τελευταιο αλμπουμ των Death.
Αγαπημενο ακουσμα απο οταν ξεκινησα να ασχολουμαι με αυτη την μουσικη.
Ολος μα ολος ο δισκος ειναι τελειος.Η μπαντα εχει σχεδον χασει τον death metal χαρακτηρα της αλλα δεν εχει σημασια αυτο.Σημασια εχει οτι μας αφησαν ως τελευταιο αλμπουμ αυτο το αριστουργημα.[/SPOILER]

Morbid Angel : H αλλη τεραστια μπαντα του death metal.

Και τα 4 αλμπουμ της μπαντας αυτη την δεκαετια με τον τροπο
του το καθενα ειναι υπεροχα.Απο το διαμαντι Blessed Are The Sick το οποιο απλα
ειναι απαραιτητο και το Covenant το οποιο δεν παει καθολου πισω.
Τα αλλα δυο αλμπουμ μπορει πολλοι να μην τα προτιμανε αλλα ας σοβαρευτουμε.
Εδω μιλαμε για Morbid Angel.Πολυ καλοι δισκοι και τα Domination και Formulas…
Ναι μεν μπορει για πολλους μπορει να μην συγκρινονται με τα 3 πρωτα αλλα
ξερετε πολλα αλμπουμ που μπορουν να το κανουν ? Σημασια εχει οτι σε αυτους τους 2 δισκους συνανταμε καποια εξαιρετικα τραγουδια των θεων.

Bolt Thrower : Θετε και σχολιο τωρα ? :lol:

Warmaster : To επος το ιδιο.
Τα τελευταια grind στοιχεια στον ηχο της μπαντας ειναι σε αυτον τον δισκο.
Ο ηχος-μπουλντοζα καθιερωνεται και το Cenotaph με την ριφαρα
μεγατονων ειναι το χιτακι αυτο του δισκου.Ατμοσφαιρα,artwork,μουσικη συνθετουν
εναν επικο δισκο.

The IVth Crusade : Tι να πρωτογραψεις ? Για το ομωνυμο ? Για το This Time It’s War ? Για το Icon ? To Embers ?
Η μπαντα-μπουλντοζα συνεχιζει απο εκει που σταματησε στο προηγουμενο.
Ε πραγματικα δεν μπορω να γραψω πολλα λογια για ΒΤ.

…For Victory : Και αυτο μονο τον δισκο να ειχαν βγαλει εμεις ‘We will remember them’
Αψεγαδιαστο.Απο την αρχη ως το τελος του.Σχεδον 40 λεπτα πορωσης και ρυθμικου
headbanging.

Mercenary : 4ο και τελευταιο για την δεκαετια αλμπουμ της μπαντας.Και αυτο ζεχνει
πολεμο.Απο το εξωφυλλο στην μουσικη για αλλη μια φορα η ποιοτητα ειναι ιδια και
απαραλλαχτη.Μπολικα χιτακια και εδω απο μια μπαντα που οπως μας εδειξε και λαηβ
γουσταρει να παιζει αυτη την μουσικη.

At The Gates : Στις 4-5 αγαπημενες μου μπαντες ολων των εποχων.

Απο το ωμο,ακατεργαστο,στριφνο μα ταυτοχρονα ποιοτικο ντεμπουτο στο σκοτεινο
και για πολλους μετριο δευτερο στους πειραματισμους του Terminal και
απο εκει στο Slaughter Of The Soul.
Απο δισκο σε δισκο οι αλλαγες-προοδος στην συνθεση και στον ηχο της μπαντας ειναι εμφανεις.
Οσοι δεν εχουν ακουσει το Slaughter πραγματικα δεν εχουν ακουσει ενα απο τα αλμπουμ που καλως ή κακως βρηκε κανα εκατομμυριο ακολουθητες-αντιγραφεις.
Οι μελωδιες των ATG κατι που εκτος απο την ιδιαιτερη και μοναδικη συνθεση των τραγουδιων τους ειναι σκοτεινες και πιο πολυ προσθετουν
στο ολο αποτελεσμα παρα το μειωνουν.

Obituary : H πιο ‘βρωμικη’ και ροκ εντ ρολ μπαντα του ειδους.

Απο το επος Cause Of Death μεχρι και το καταπληκτικο live με τον τιτλο Dead οι Φλοριδιανοι παρεδωσαν δειγματα σωστου,καλοπαιγμενου,mid-tempo death metal.Ειδικη μνεια στην σιναχωμενη αρκουδα-τραγουδιστη της μπαντας ο οποιος ειναι ανετα η πιο πορωτικη και αναγνωρισιμη φωνη στο ειδος.Αν ακουσει καποιος τα αλμπουμ της μπαντας θα προσεξει και μπολικα αψογα τοποθετημενα thrash σημεια αντι για παρουσια blast beats που το μονο που κανουν ειναι να προσθετουν και αλλη πορωση στο ακουσμα.Groove και αγιος ο Lemmy.

Immolation : H πιο σκοτεινη,στριφνη,υποχθονια μπαντα απο αυτην την πρωτη κατηγορια

Σιγουρα οι τυποι ηταν και ειναι ηγετες.Η τεχνικη τους ειναι απαραμιλλη και τα τραγουδια τους αν και δυσκολα στο αμυητο αυτι σε αυτον που ειχε ακουσει 5 πραγματα ερχονται ως μαννα εξ ουρανου.Μισος και σκοταδι ειναι 2 λεξεις που περιγραφουν τελεια την μουσικη της μπαντας.Δυσκολη,περιεργη μα ταυτοχρονα μοναδικη και αψογα παιγμενη.Με μολις 3 καταπληκτικα αλμπουμ στα 90’s οι Immolation κρατανε ψηλα την σημαια της Νεας Υορκης.

Suffocation : H μπαντα που ορισε το Brutal Death Metal.

Mε αντιστοιχα πρωτο και τελευταιο για την δεκαετια δυο καταπληκτικα Ep’s και στο ενδιαμεσο 3 υπεροχα αλμπουμ οι ετεροι Νεο-υορκεζοι δειχνουν σε ολους οτι η βαρβαρη μουσικη δεν χρειαζεται 40000 blast beats.Με 2 κιθαριστες πραγματικα απαιχτους,με φωναρα και γενικα συνολικα με μια μπαντα που παντα τσακιζε κοκκαλα οι Suffocation με το σπαθι τους κερδιζουν μια θεση στις μπαντες που οχι απλως ξεχωρισαν αλλα δεν εριξαν ποτε τον πηχυ της ποιοτητας.Δυνατος,βαρβαρος ηχος,τραγουδαρες με το κιλο,πραγματικα καταπληκτικο death metal απο ατομα που κατεχουν το αθλημα οσο λιγοι.Ισως μετα τους Morbid Angel η μπαντα με τους περισσοτερους ακολουθητες/αντιγραφεις.

#84

καλη η λιστα αλλα της λειπει κατι… Deicide, Cannibal, Napalm Death

#85

Deicide και Cannibal εχουν απο 1-2 κιτρινες καρτες μεσα στην δεκαετια.
Του Napalm Death αν εξαιρεσεις την 4-5ετια που το γυρισανε στο death
και στις πατατες οπως πολυ σωστα σχολιασε ο Βleedin
(και συμφωνω σε ολα που εγραψε) ποτε δεν τους θεωρουσα death metal.
Και ποιος σου ειπε οτι τελειωσα ? Aυριο εχει και αλλα.Και μεθαυριο.Και σε 2 μερες.
Και σε 3. :stuck_out_tongue:

#86

Πασο τοτε:)

Αντιθετως εγω γουσταρω Deicide της προηγουμενης 10ετιας αποκλειστικα. Απο τα 00ς
και μετα κατι γλυκαναλατες σουπες βγαζουν (αντε μ εξαιρεση το Scars που ειχε 3-4 αξιολογα κομματια)

και Cannibal το ιδιο δεν εχω παραπονο απο τις 90ς κυκλοφοριες τους.

#87

Τις κιτρινες καρτες στους Deicide τις καταλαβαινω ( μην σου πω και κοκκινες δηλαδή) αλλα στους Κανιβαλους ποιες ειναι οι κίτρινες στα '90? :-k Για μένα τουλαχιστον μονο στα '00 έπεσαν οι cannibal και αυτό περισσότερο επειδή αρχισαν να επαναλαμβάνονται σε υπερβολικό βαθμό πλέον. Σταθερη αξια για μενα αν και ποτε δεν έβγαλαν το αριστούργημα.

Στα υπόλοιπα συμφωνώ πάνω κάτω, μονο εναν αστερισκο στους Death. Τα human και individual ποτέ δεν τα θεώρησα τόσο τέλεια άλμπουμ. Μάλλον λιγάκι μπερδεμένα ειδικα το δευτερο. Το Symbolic είναι για μένα το άλμπουμ που προσπαθουσαν να κάνουν απο τότε αλλα δεν τα κατάφεραν και τόσο καλά σε αυτά τα 2 άλμπουμ.

#88

Το Human και το Individual είναι τα άλμπουμς που όλοι οι Progressivάδες θα τα ψάχνουν με το τηλεσκόπιο, ποιο τέλεια δε γίνονται. Κανένα μπέρδεμα και πουθενά, ειδικά το Human που δεν εστιάζει στο να ακουστεί Progressive και τεχνικό απλά είναι και τα 2 δεν είναι καν εκ πρώτης όψεως ασαφές πουθενά

#89

Όχι, διαφωνώ. Μπερδεμένα είναι. Μας μπερδεύουν και θα μας μπερδεύουν για το ποιο είναι υπερτελειότατο ανάμεσά τους. :wink: Μιλάμε για δύο άφταστα άλμπουμ. Αν τα πεις διαμάντια ξερωγώ τα υποβιβάζεις. Γενικώς συγκινήθηκα με το ποστ του κοσμά για τους Death, αλλά και για τους υπόλοιπους. Άλλες εποχές ρε γμτ. Καλά και τα καινούρια, αλλά μιλάμε για δίσκους που εμάς τους παλιούς μας έχουν καθορίσει μουσικά.

Θαμπσάπ στον deathster για το Covenant. Morbid Angel ποτέ δεν είχα την τρέλα που είχα για τους υπόλοιπους, αλλά έστεκε πάντοτε πολύ ψηλά.

Επίσης τα End complete και Βack from the dead (pure death hardcore και όχι deathcore) των Obituary αποτελούν αγαπημένους δίσκους από ένα αγαπημένο συγκρότημα. Ακούστε χιτάκια Im in pain, corrossive και Killing time από το πρώτο και τα πρώτα 5-6 κομμάτια του δεύτερου, και απλά βάλτε δίπλα την πλειονότητα των σημερινών αντίστοιχων κυκλοφοριών, ακόμα και απ’τις ίδιες μπάντες. Είναι να μη σε πιάνει νοσταλγία μετά?

#90

Παντως οταν μιλαμε για Deicide και 90ς μιλαμε για…
το ομωνυμο, “Legion” (10/10) “Οnce Upon The Cross” και Serpents of the Light (επισης 10/10). Tα κατα τεκμηριο καλυτερα αλμπουμς που κυκλοφορησαν ever οποτε για ποιες κιτρινες και κοκκινες μιλαμε ?

Μετα τιθεται θεμα κατα ποσο κανουν σε καποιον οι Deicide γενικως :-k

#91

Ηθελα να γραψω και αλλα πραγματα χτες αλλα κουραστηκα και θα κουραζε και
το κειμενο.

Ειχα σκοπο στην επομενη κατηγορια (The Americans) να ελεγα γιατι δεν
εχω ως αγαπημενα ολα τα Deicide και Cannibal Corpse.
Οι Deicide με τα 3 πρωτα ειναι τιτανες του Death Metal.Το Serpents of the
light το βρισκω ανισο και αχρωμο και ποτε δεν μου αρεσε οσο τα αλλα 3 και
το εκπληκτικο τους live.
Οι Cannibal Corpse με Eaten,Tomb και Bleeding ως πραγματικα αγαπημενα
δεν μπορουσαν να μπουν στην προηγουμενη κατηγορια.
Το Bloodthirst δεν το εχω ακουσει καν,το Vile δεν με τρελαινει και το Butchered
δεν το εχω ακουσει οσο πολυ οσο τα αλλα 3.Το Gallery ειναι καλο αλλα ουτε
αυτο το λατρευω.
Δεν διαφωνω οτι ολες οι κυκλοφοριες των δυο αυτων μπαντων μπορει να ειναι
κορυφαιες αλλα εμενα δεν μ’αρεσουν ολες.

RedRum οι Obituary ειναι ο ορισμος της εννοια χιτακι.Οσοι δεν το εχουν ακουσει
ας τσεκαρουν το live τους για να δουν τι εστι μεγαλη μπαντα.

Ενα πραγματικα τεραστιο πλεονεκτημα των μεγαλων μπαντων των 90’s ηταν ολες
ειχε αρκετες διαφορες μεταξυ τους.Παρτε ολες τις μπαντες που ποσταρα και αρκετες
απο τις υπολοιπες που ποσταριστηκαν.Βρισκεται πολλες ομοιοτητες ?
Η αρχη της δεκαετιας του 90 ηταν χρυση περιοδος για το death metal.

#92

O τρίτος δίσκος των σουηδών Edge Of Sanity ‘‘Τhe Spectral Sorrows’’ είναι για μένα πολύ ξεχωριστός δίσκος…Θύμαμαι ότι εκείνο τον καιρο πήγαινα κάθε σάββατο πρώι βόλτα στα τότε δισκάδικα (Happening, Rock City, Unisound, μοναστηράκι…), πρός αναζήτηση νέων ήχων…Όπως κοίταγα τα βινύλια στο rock city, ξαφνικά την προσοχή μου τράβηξε το κομμάτι που είχαν βάλει στο μαγαζί…Με το που το άκουσα λίγο πήγα στο ταμείο και ρώτησε τι είναι αύτο που παίζει και μου είπε (ρίχνοντας μου ένα υποτιμητικό βλέμμα) ‘‘δεν το ξέρεις ? αυτό είναι από τον καινούγιο δίσκο των Edge Of Sanity’’.Mε το που μου είπε το όνομα την ίδια μέρα το αγόρασα (όπως και τo ‘‘Unorthodox’’ και το ‘‘Νothing But Death Remains’’, σε βινύλια στην μαγική τιμή των 1500 δρχ. το καθένα).Από τότε τον δίσκο τον έχω λατρέψει, όπως και το συγκρότημα…Το τραγούδι που είχα ακούσει ήταν το ‘‘Jesus Cries’’…'Ανετα από τις καλύτερες κυκλοφορίες των '90’s !!!

#93

το συγκεκριμενο οποτε το ακουω μαρεσει ολο και περισσοτερο…
μου το ειχαν δωσει σε mp3 χωρις να εχει τιτλους κομματιων δισκο κλπ μετα απο καιρο καταλαβα κατα τυχη ποιο ειναι και τι ακουω…
θα το ξαναφρεσκαρω στην μνημη και πρεπει επιτελους να του περασω και τιτλους…

#94

The Americans :

Autopsy :

[SPOILER]Αλλη μια τεραστια μπαντα απο την Αμερικη.
Αλλη μια μπαντα με δικο της μοναδικο και χαρακτηριστικο ηχο.
Η σαπιλα,η περιεργη αισθηση του groove,η ολη ατμοσφαιρα που σε παραπεμπει
σε horror/splatter ταινιες,η φωναρα του πολυταλαντου Chris Reifert ειναι
καποια απο τα μπολικα καλα στοιχεια αυτης της μπαντας.

Aγαπημενα : Mental Funeral και Acts Of The Unspeakable[/SPOILER]

Malevolent Creation :

[SPOILER]Τεραστια μπαντα ! Απο τα εκπληκτικα 2 πρωτα στο υπερεπος
Fine Art Of Murder λατρευω αυτη την μπαντα οσο λιγες.Οι πολλες αλλαγες μελων
ισως να μην τους εκανε καλο αλλα οταν μια μπαντα εχει βγαλει δισκους σαν το Ten
Commandments,Retribution,Eternal,Fine Art Of Murder και αλλους φοβερους
στα 00’s δεν μπορει διαολε ειναι μεγαλη.Moναδικη παραφωνια το Stillborn.
Το υφος τους εχει αλλαξει με τα χρονια αλλα παραμενουν μια απο τις μεγαλυτερες μπαντες του ειδους.

Αγαπημενα : The Ten Commandments, Retribution, Eternal, In Cold Blood,
The Fine Art of Murder[/SPOILER]

Cannibal Corpse :

[SPOILER]Μια απο τις πιο γνωστες death metal μπαντες παγκοσμιως.
Ομολογω οτι ειμαι φαν της Chris Barnes περιοδου τους τοτε που πραγματικα
ηταν αρρωστοι.Μουσικα και στιχουργικα.Απιστευτη τεχνικη,φοβεροι δισκοι,
υπερσαπιος και δυνατος ηχος.Τα 4 πρωτα τους αλμπουμ τα λατρευω
ολοκληρα (ενταξει οχι και τοσο το Butchered) και απο εκει
και περα διασπαρτα (οχι και λιγα) απο καθε αλμπουμ.
Δεν με πολυενδιαφερει τι κανανε/κανουν πλεον αλλα εχουν βγαλει διαμαντια.

Αγαπημενα : Eaten Back To Life,Tomb Of The Mutilated,The Bleeding[/SPOILER]

Deicide :

[SPOILER]Ενα απο τα καλυτερα ντεμπουτα στην ιστορια του death metal,δυο
ακομα καταπληκτικοι δισκοι,ενα ανισο και μαλλον μετριο σε σημεια τεταρτο
αλμπουμ και ενα λαηβ απολαυση ο απολογισμος της μπαντας στα 90’s.Τα 3 πρωτα
αλμπουμ ειναι αψογα σε ολα.Τα αδερφια Hoffman παιζουν την μια ριφαρα απο την
αλλη,ο Asheim βασανιζει τα drums και ο Benton βρυχαται καταρες και
αντιχριστιανικους στιχους με το κιλο.Βαρβαρη μα ταυτοχρονα τελεια παιγμενη
μουσικη.Το Serpents ειναι και ο μοναδικος λογος που δεν μπαινουν στην πρωτη
λιστα.

Aγαπημενα : Deicide,Legion,Once Upon The Cross,When Satan Lives
[/SPOILER]

Incantation :

[SPOILER]Mια απο τις πιο σκοτεινες death metal μπαντες.
Βορβορωδης ηχος συνωνυμο της λασπης,δυσκολη στριφνη μουσικη,περιεργα
δυστροπα ριφ.
Η Νεα Υορκη εχεις διαφορες με την Φλοριντα και αυτο φαινεται στις μεγαλες
μπαντες.Sorry για την ελλειπη περιγραφη αλλα δυσκολα περιγραφεται με λιγες
λεξεις αυτος ο ολεθρος.

Aγαπημενα : Οnward To Golgotha,Mortal Throne Of Nazarene[/SPOILER]

Six Feet Under :

[SPOILER]Οτι βγαλανε στα 90’s μ’αρεσει !
Απο το εκπληκτικο ντεμπουτο τους με τον απλο τιτλο Haunted στα αλλα 2 πολυ καλα
αλμπουμ και στο EPακι τους,οι SFU προσφεραν ποιοτικο ρυθμικο mid tempo death metal
με μπολικη δοση groove και τα σχεδον χιπ-χοπ φωνητικα του Barnes να κολλανε
τελεια με την ολη μουσικη της μπαντας.Ομολογω οτι δεν καταλαβαινω γιατι
δεν τους εβαλα στην πρωτη κατηγορια αλλα δεν βαριεσαι.

Αγαπημενα : Ολα ![/SPOILER]

Massacre - From Beyond :

Eνα κολασμενο αλμπουμ.Ενα μνημειο της ακραιας μουσικης.
Ενα αλμπουμ που δεν λειπει απο καμια λιστα με τα καλυτερα/σημαντικοτερα.
Το Rhythm Section του Spiritual Healing τον Death,ο δαιμονας Kam Lee και ο Rick
Rozz (Και οι 4 λιγο ή πολυ επαιζαν στους Death) εβγαλαν εναν απο τους καλυτερους
δισκους του ειδους.Συστηνεται ανεπιφυλακτα.

Monstrosity - In Dark Purity :

Το ακουω απ’οταν βγηκε.Ολα ειναι τελεια σε αυτον τον δισκο.
Το κιτσ εξωφυλλο.Η δυνατη,ογκωδης και καθαρη οσο χρειαζεται παραγωγη.
Ολα τα τραγουδια ειναι καταπληκτικα.Απο το εναρκτηριο Destroying Divinity (Click)
με την ριφαρα του στα Angels Venom (Click) και Perpetual War (Click)
(ακουστε την ριφαρα που σκαει στο 1.05) αυτος ο δισκος ειναι γεματος
με πορωτικα death metal τραγουδια που θα αρεσουν σιγουρα
σε οποιον θελει να ακουσει πολυ καλο φλοριδιανο metal

Vital Remains - Forever Underground :

Η μπαντα που εχει τσακωθει με τις μικρες
διαρκειες στα τραγουδια της εν ετει 1997 εβγαλε το εν λογω διαμαντι.
Βιαιο,σκοτεινο,βλασφημο και γεματο απο εμπνευσμενη μουσικη.
Φωνη,τεχνικη και παραγωγη ειναι στα γνωστα υψηλα επιπεδα των Γιανκηδων.
Το I Am God (Click) με το εκπληκτικης ομορφιας break στο 5.10
με τις σπανιολικες ακουστικες κιθαρες ειναι το καλυτερο τραγουδι
ενος παρα πολυ καλου δισκου.

#95

Κοσμά, ο λόγος που δεν έχεις αναφέρει ακόμη τους Entombed είναι για να κάνεις γνωστό συντάκτη να σε μισήσει?? :p:lol:

(ένηγουεη, εγώ νομίζω ότι ο λόγος για αυτό είναι ότι είχαν κάποια παραστρατήματα από τον ήχο. και όπως ειπες θα δώσεις βάσεις στους “αλάνθαστους”.παρ’ όλα αυτά, μόνο και μόνο τα δύο πρώτα να είχαν βγάλει τους κάνουν μια κατηγορία μόνους τους. )

Να ρε άνθρωπος, και γω το στιλμπορν ποτέ δεν το πολύ-μπορούσα. Κατά τα άλλα ιμολέησιονς, σαφφοκέησιονς δεν τους παλευα ποτέ (ναι ρε είμαι φλώρος, τι θέτε;;;), και αυτή τη στιγμή ακούω για πρώτη φορά Vital Remains και γουστέρνω.

#96

καλα τα λες (ειδικα για Vital και Ιncantation)

αν και νομιζω πως η περιοδος 96-99 των cannibal ειναι πολυ αδικημενη
και μιλαω κυριως για το Bloodthirst (και το Gallery) οπου για μενα παιχτικα/δημιουργικα ειιναι ανωτερα των προκατοχων τους απλα δισκοι οπως το Tomb αλλα και το Bleeding (10/10) εχουν και λογω παλαιοτητας πλεον αποκτησει τη σφραγιδα των classics.

Six Feet Under απ την αλλη μ εξαιρεση το Haunted και το μισο Maximum Violence τους θεωρω πολυ flat και σαβουρε μπαντα και δεν τους παιρνω στα σοβαρα. και live επισης δεν μ αρεσουν [-X

#97

Πολυ γαματος δισκος ομως

#98

τι εχετε ρε παιδες με το serpents of the light???:stuck_out_tongue:
νταξει δεν θα το συγκρινω με once upon the cross και legion λογο του οτι εχω να τα ακουσω πολυ καιρο…αλλα γαμω το δια το μονο αδυνατο σημειο του προσωπικα πιστευω οτι ειναι το father baker-τελευταιο κομματι - και αυτο με την λογικη οτι πρεπει να βρω καποιο αδυνατο σημειο…
νομιζω το ειχα γραψει και παλιοτερα αλλου αν το deicide παιρνει 10 τοτε serpents για μενα 9.5 (αν οχι 10αρι καθαρο)…
τεσπα…γουστα…:slight_smile:

οσο για suffocation (χωρις να τα εχω ακουσει ολα) μπορω να πω οτι με αφηνουν αδιαφορο…:wink:

#99

ειναι μεχρι να ακουσεις το pierced from within:)αν δεν το εχεις ακουσει ακομα:)

#100

καλα τα λες για Serpents, τα ξαναειπαμε αλλωστε τα 4 πρωτα ειναι μπομπατα !!!

τωρα για Suffo νομιζω πως μαλλον δεν θα χεις ασχοληθει οσο πρεπει ακομα μαζι τους.
ειναι αυτο που λεμε ΜΠΑΝΤΑ με κατι ΚΑΜΠΑΝΕΛΙΑ ΝΑΑΑΑΑΑ.
και βασικα checkare τα απαντα!!! Χωρις πλακα η ενεργεια, και η κτηνωδια ολων ακομα και των 00ς δισκων τους θα ειναι αξιομνημονευτη κι οταν πια δεν θα υπαρχουν !!!