Ευχαριστώ και έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για ένα δίσκο - διαμάντι:
In Flames - The Jester Race (1996)
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λέει ο λαός μας. Το ντεμπούτο του Anders Friden μας δίνει έναν από τους κορυφαίους δίσκους των Σουηδών. Ο δίσκος κατακλύζεται από υπέροχες μελωδίες και ακουστικά περάσματα μέσα σε ένα αρκετά χωσιματικό Death metal, στοιχεία που είναι σε απόλυτη ισορροπία εδώ. Οι In Flames μας χαρίζουν κομματάρες μελωδικού Death metal όπως ξέρουν να κάνουν καλά. Η πορεία από το Clayman και μετά δεν υστερεί σε ποιότητα. Παρόλα αυτά δε μπορεί να χαρακτηριστεί για κανένα λόγο μελωδικό Death metal (ίσως σκέτο μελωδικό metal).
Αγαπημένα κομμάτια: Moonshield, Graveland, Dead Eternity,The Jester Race, December Flower (ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ)
Bloodbath - Breeding Death E.P. (1999)
Παραμένουμε στη Σουηδία συνεχίζοντας όμως με κάτι αμιγώς Death metal. Μπορείτε να πείτε ότι είναι E.P. και δεν έχει θέση εδώ. ΣΚΑΣΙΛΑ ΜΟΥ. Ενα ντεμπούτο με 3 θεικά κομμάτια που σου ανοίγουν το κεφάλι στα 2 και άνετα στις αγαπημένες μου Death metal κυκλοφορίες. Επίσης :respect: για την αφιέρωση του άλμπουμ στη σκηνή του σουηδικού Death metal τελών '80 - αρχών '90. Και το αγαπημένο μου:
I see dead evocation
I see undead despair
I see decapitation
In the wake of pain, Breeding Death