Ευχαριστώ και έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για ένα δίσκο - διαμάντι:
In Flames - The Jester Race (1996)
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λέει ο λαός μας. Το ντεμπούτο του Anders Friden μας δίνει έναν από τους κορυφαίους δίσκους των Σουηδών. Ο δίσκος κατακλύζεται από υπέροχες μελωδίες και ακουστικά περάσματα μέσα σε ένα αρκετά χωσιματικό Death metal, στοιχεία που είναι σε απόλυτη ισορροπία εδώ. Οι In Flames μας χαρίζουν κομματάρες μελωδικού Death metal όπως ξέρουν να κάνουν καλά. Η πορεία από το Clayman και μετά δεν υστερεί σε ποιότητα. Παρόλα αυτά δε μπορεί να χαρακτηριστεί για κανένα λόγο μελωδικό Death metal (ίσως σκέτο μελωδικό metal).
Αγαπημένα κομμάτια: Moonshield, Graveland, Dead Eternity,The Jester Race, December Flower (ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ)
Bloodbath - Breeding Death E.P. (1999)
Παραμένουμε στη Σουηδία συνεχίζοντας όμως με κάτι αμιγώς Death metal. Μπορείτε να πείτε ότι είναι E.P. και δεν έχει θέση εδώ. ΣΚΑΣΙΛΑ ΜΟΥ. Ενα ντεμπούτο με 3 θεικά κομμάτια που σου ανοίγουν το κεφάλι στα 2 και άνετα στις αγαπημένες μου Death metal κυκλοφορίες. Επίσης :respect: για την αφιέρωση του άλμπουμ στη σκηνή του σουηδικού Death metal τελών '80 - αρχών '90. Και το αγαπημένο μου: I see dead evocation
I see undead despair
I see decapitation
In the wake of pain, Breeding Death
Δεν ειδα καπου τους (καπως υποτιμημενους) Gorefest με την (καρα-υποτιμημενη δισκαρα) False!
Kυκλοφορησε αρχες της δεκαετιας (92 αν θυμαμαι καλα)…Ε τι να πουμε, για ενα δισκο που αρχιζει με ενα κομματι οπως το “The Glorious Dead” (In your face πραγματα). Αριστα παιγμενο ντεθ, με καποια στοιχεια ελαφρως πιο τεχνικα απο δω και απο κει και στιχους ξυραφι…
Επειδή κανένας σας δε το χει βάλει και είναι δίσκος - ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ πάρτε να χετε: Behemoth - Satanica (1999)
Το άλμπουμ που σηματοδότησε τη στροφή των Πολωνών από το παραδοσιακό Black metal στο βάρβαρο Death metal που οι επιρροές του απαντώνται στα θεμέλια του ήχου (aka Morbid Angel), αλλά με ένα άκρως προσωπικό στύλ που τους κάνει άμεσα αναγνωρίσιμους. Η αρχή του σου δίνει να καταλάβεις τι παίζει εδώ: ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΟΣ!!! Από εδώ και έπειτα οι Behemoth ακολούθησαν μόνο ανοδική πορεία με γαμηστερά άλμπουμ που άφηναν το δικό τους στίγμα.
Αγαπημένα κομμάτια: Decade Of Therion, Of Sephirotic Transformation And Carnality, The Alchemist’s Dream, Chant For Eschaton 2000
Ηταν πιο παλια εχεις δικιο. Λογω Murphy και των συμμετοχων του σε αλλα πολλα μεγαλυτερα ονοματα της σκηνης (Death, Obituary, Cancer κλπ) οι συγκεκριμενοι παρα τ οτι κυκλοφορησαν μονο ενα αλμπουμ εγιναν εξω αρκετα γνωστοι.
Απ’ αυτα που ποσταρα θα ελεγα οτι οι πιο αδικημενοι ηταν οι Pyrexia που αν και ξεκινησαν πανω κατω την ιδια περιοδο με αρκετα μεγαλα ονοματα της Νεας Υορκης
(Suffocation, Incantation) δεν εγιναν ποτε ιδιαιτερα γνωστοι.
Ωραίο θεματάκι έχετε εδώ και εγώ έλειπα. Λιγο καθυστερημενα λοιπόν και αφού τα βασικά έχουν ήδη αναφερθεί και πω και εγω 2-3 πραγματάκια.
Malevolent Creation-eternal
Για μένα το καλυτερο τους άλμπουμ και το πιο ακραιο τους. Γαμάτα ριφ, γαμάτη παραγωγή αλλα και πάρα πολυ καλό songwriting για τόσο ακραια μουσική, κάτι χαρακτηριστικό άλλωστε της δεκαετίας αυτης στον χωρο του death. Το άλμπουμ που τους ξεχώρισε αλλα δυστυχώς δεν καταφερε να τους ανεβάσει στα επίπεδα (δημοτικότητας) που άξιζαν.
Deicide-decide/once upon the cross
Το πρωτο καθαρά death συγκρότημα που άκουσα. Τα 2 συγκεκριμένα άλμπουμ είναι πιθανόν αυτά που έχουν περάσει πιο συχνά από το στερεοφωνικό μου. Οι εποχές που οι deicide ήταν μια μπαντα με ξεχωριστη μουσική ταυτότητα πριν γίνουν μια death μπαντα της σειράς απο το serpents και μετά. Δεν μπορω μέχρι σήμερα να ξεχωρίσω ένα απο τα 2.
Death-symbolic
Βλεπω πως οι πιο πολλοί αναφεραν το human αλλα για μενα αυτο εδώ είναι μακράν το καλυτερο τους απο την πιο τεχνική περιοδο που ξεκινησαν με το spiritual healing (ισως και το καλυτερο τους άλμπουμ γενικότερα). Τεχνική και songwriting σε τελεια ισορροπία.
Αυτα μαζί με πολλά ακομα που έχουν αναφερθει και βαριεμαι τωρα (και πιθανόν βαριεστε) και ξαναπαρουσιάζω έχουν σημαδεψει την δεκαετία αυτη για μενα. Ρωτηστε και τους γείτονες μου
θα επανέλθω φυσικα αργότερα και με μερικά ακόμα (και ναι αυτό είναι απειλη)
Ένας δίσκος που βγήκε το 1992 και πιστεύω πως άνετα μπαίνει στα καλύτερα death metal άλμπουμ των '90 είναι το ‘‘Imperial Doom’’ από τους Monstrosity (αν το αγαπημένο μου από αυτούς είναι το ‘‘Millennium’’ του '96,θα προτιμήσω το ντεμπούτο τους λόγω της εντύπωσης που μου είχε κάνει όταν το είχα πρωτοακούσει!!!).Πρωτοποριακές για την εποχή συνθέσεις και απίστευτη παραγωγή !!!
Mια μπαντα για την οποια δεν εχω δει/διαβασει :-k κι αναρωτιεμαι γιατι αραγε τοσα χρονια ουτε καν σε underground αφιερωματα ειναι οι Φινλανδοι Demilich. Το Nespithe του 93 ειναι το μοναδικο full length τους (βλεπε Disincarnate).
Εππηρεασμενοι απο το Human κατα βαση και πατωντας πανω σε αμιγως Holdsworthικες κιθαριστικες τεχνικες (και Atheist του Unquestionable) το συγκεκριμενο αλμπουμ δεν ειναι απλως μια ακομα κυκλοφορια που απλα δεν εγινε γνωστη. Εππηρεασε επι της ουσιας ακομα και μπαντες που ηδη δισκογραφουσαν και με μεγαλη επιτυχια μαλιστα.
Η στροφη που εκαναν οι Gorguts με το Obscura οφειλεται σ ενα μεγαλο βαθμο σ αυτο το αλμπουμ. Οι επισης Φλοριδιανοι Capharnaum και εκ των πρωτομαστορων του τεχνικου death οφειλουν πολλα σ αυτο το αλμπουμ (βλεπε Reality Only Fantasized του 97). καθως και συγχρονες μαματες μπαντες του “ΑΚΡΑΙΑ” τεχνικου οπως οι Spawn of Possession (check check !!!) και Severed Savior
