Το αν είναι έπος ή όχι το έχει δείξει ήδη η κινηματογραφική ιστορία.
Προσωπικά θαρρώ οτι το γενικό θέμα με το οποίο καταπιάνεται είναι αυτό του σωφρωνισμού. Συνάμα δείχνει διάφορα όπως το πώς η ανθρώπινη ψυχολογία μπορεί να “πλαστεί”. Το ειρωνικό είναι το γεγονός οτι το φαινομενο κατα το οποίο ο κεντρικός ήρωας ακούει κάτι χαρακτηριστικό (την ενάτη στο παράδειγμά μας) και σαλτάρει γιατί του φέρνει στο μυαλό την βασανιστική διαδικασία σωφρωνισμού του, μας κάνει να σκεφτόμαστε οτι ο ανθρώπινος νους είναι κάτι το εξιδανικευμένο, πολύ κοντά σε κάτι αυτοματοποιημένο και ρομποτικό. Λειτουργεί με απλές χημικές αντιδράσεις και ότι νιώθουμε και μας επηρεάζει σε βαθμό που σοκαριζόμαστε, είναι κάτι στην πραγματικότητα τόσο μεμπτό.
Το πιο σοβαρό post από τα 65 που έχεις κάνει.
Μια που σπούδασα το αντικείμενο, η λογική οτι η ανθρώπινη ψυχολογία μπορεί να πλαστεί, όπως λες, δεν είναι άλλη απο εκείνη μιας απο τις κύριες σχολές της Ψυχολογίας, εκείνη του συμπεριφορισμού ή μπιχεβιορισμού (behaviourism), η οποία μάλιστα την εποχή που έγινε η ταινία (τέλη 60ς - αρχές 70ς) ήταν στα φόρτε της στις ΗΠΑ. Χωρίς να θέλω να πολυλογήσω, σύμφωνα με αυτή την οπτική (η οποία πηγάζει απο τα περίφημα πειράματα με το σκυλί του Pavlov), η συμπεριφορά του ανθρώπου είναι ένα σύστημα απο μηχανικές αντιδράσεις οι οποίες μαθαίνονται ύστερα απο την έκθεση σε συγκεκριμένα ερεθίσματα. Αν το ερέθισμα συνδέεται με κάποια θετική ενίσχυση (για παράδειγμα, αν είσαι παιδί, και πας να διαβάσεις ένα βιβλίο να σου δίνουν ταυτόχρονα γλυκά οι γονείς σου), με την επανάληψη (βιβλιο-γλυκά) φτάνεις να αγαπάς τα βιβλία απο μόνα τους, χωρίς να συνοδεύονται απο γλυκά απαραίτητα. Το αντίθετο συμβαίνει αν πηγαίνοντας να ανοίξει κάποιος ένα βιβλίο, του έκαναν ηλεκτροσοκ. Τότε θα έφτανε να μισεί τα βιβλία, σταδιακά, άμα του το έκαναν ξανά και ξανά το ίδιο. Έτσι λέει η θεωρία (που φυσικά είναι μία απο τις πολλές)…
Η ίδια λογική υπάρχει και στην ταινία του Kubrick, όπου ο ήρωας, ο Άλεξ, εκτίθεται σε αυτή τη “νεοτερική μέθοδο σωφρονισμού” που δεν είναι άλλη απο την έκθεση στο ερέθισμα (βία) σε συνδιασμό με κάτι αρνητικό (το βασανιστήριο με τα μάτια). Τελικά ο Άλεξ φτάνει να απεχθάνεται τη βία, όχι όμως επειδή άλλαξε πραγματικά… Απλά αυτή η μέθοδος τον έκανε ένα άβουλο ον, που θέλει μεν αλλά δε μπορεί… Κατά βάθος παραμένει το ίδιο βίαιος με πριν, γιατί σαν άνθρωπος, μέσα του, δεν έχει αλλάξει… Και το πιο τραγικό είναι πως μπήκε στη μέση και η αγαπημένη του μουσική, η 9η του Μπετόβεν, με αποτέλεσμα να τη συνδέσει κι αυτή με τα αρνητικά ερεθίσματα, με αποτέλεσμα το φινάλε…
Κάτι ανάλογο, σε κοινωνικό επίπεδο, με την ταινία του Kubrick, κάνει και ο Aldus Haxley στο βιβλίο του “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος” (απο τα κλασικότερα έργα Ε.Φ.), όπου το Κράτος εφαρμόζει την ίδια τεχνική που εφάρμοσαν στον Άλεξ στο Κουρδιστό Πορτοκάλι, σε όλους τους πολίτες του… ώστε να τους κάνει να αγαπούν αυτά που το ίδιο θέλει να αγαπούν, και να μισούν αυτά που το ίδιο θέλει να μισούν.
Μπορείς να αναφέρεις παρόμοιες λέξεις με την λέξη “μπιχεβιορισμός” που σας μαθαίνουν στη σχολή σας για να γελάω με τους φίλους μου και να τις χρησιμοποιώ όταν την πέφτω στις γκόμενες;
Να μιλήσεις στις γκόμενες για φρουδική ψυχανάλυση. Συγκεκριμένα, για το στοματικό, το πρωκτικό και το φαλλικό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης, το άγχος του ευνουχισμού και τον φθόνο του πέους.
Trust me 
Δε ξέρω αν θα τις ρίξεις έτσι, αλλά σίγουρα θα πέσει πολύ γέλιο! :lol:
Ενα αλλο θεμα με το οποιο καταπιανεται ο Κιουμπρικ στη ταινια ειναι αυτο της βιας.Ενω τα περισσοτερα μελη της κοινωνιας δειχνουν να αντιδρουν στη βια και να την καταδικαζουν στην ουσια τα ιδια λειτουργουν βιαια οπως φαινεται στη ταινια με τις αλεπαλληλες επιθεσεις των θυματων του Αλεξ.
Ακομα,αξιοπροσεκτη ειναι η χρηση της μουσικης και των χρωματων,με χαρουμενη μουσικη στης ερωτικες και βιαιες σκηνες(καπου ειχα διαβασει,δεν θυμαμαι που,πως μια πιθανη εξηγηση γι αυτο ειναι οτι βλεπουμε τις σκηνες αυτες μεσα απο τα ματια του Αλεξ,οποτε αφου αυτος εβλεπε την βια και το σεξ ως μια πλακα,μας παρουσιαζοντε κι εμας με τον αναλογο τροπο) οπως επισης εντονα,“χαρουμενα” χρωματα πριν τον εγκλεισμο του Αλεξ στην φυλακη και σκουρα, “ψυχοπλακωτικα” χρωματα μετα.
Εξαιρετικη η ερμηνεια του McDowell.
Απο τις αγαπημενες μου ταινειες!Τρομερο Βιωμα!
απλά, σημείο αναφοράς για τις άλλες ταινίες. αξεπέραστη
να σημειώσω για τις ερμηνείες που αναφέρθηκε προηγουμένως, ότι είναι τόσο δυνατές, από τον τελευταίο κομπάρσο ως τον πρωταγωνιστή, γιατί ο κιούμπρικ είχε μια εμμονή με την τελειοποίηση των σκηνών, τόση που να γυρίζει κάθε σκηνή 100 φορές (!) κατά μέσο όρο, εκεί που άλλοι σκηνοθέτες γυρίζουν 7-10 φορές κατά Μ.Ο.
Successor, επειδη πηγες να το παιξεις πιο εξυπνος απτους αλλους και δεν σου βγηκε αρχισες παλι να κοροιδευεις?? :lol:
Ποσο εγωισταρος μπορει να εισαι πια?? Κατανταει αστειο :lol:
συγκλονιστικη ταινια απλα
η ατακα της ταινιας που με τρελανε : “finally i am cured…”
Aνετα στις αγαπημενες μου ταινιες. Γνκ ο Κιουμπρικ εχει κανει διαμαντια. Dr. Strangelove και Lolita ρεεεεε. Μιλαει για τις σχεσεις θυτη-θυματος.
Στο κουρδιστο πορτοκαλι (που κακως το μεταφραζουμε μιας και πρεπει να παραμενει clockwork orange διοτι το orange παραπεμπει στο ουρακοταγκος.), βλεπουμε το πως μπορουν καποια πραγματα να πλασθουν απο αλλους -μεχρι και το ανθρωπινο μυαλο και σε αφηνει με το ερωτημα του αν μπορουμε να ζησουμε με την απολυτη ελευθερια σκεψης (που εννοειται και παραπεμπει σε πραξη). Τι να λεμε, η ταινια ηταν και θα ειναι μακρια απο την εποχη της.
Quiz για γερούς λύτες: Γιατί ο Κιούμπρικ δεν έχει πάρει Oscar* ?
παρ’ολο που εβγαλε αριστουργηματα , δεν πηρε γιατι ειχε διαφορες με την κριτικη επιτροπη οπως και ο Χιτσκοκ
αυτο νομιζω
Δεν εχει παρει το full metal jacket;
εδιτ/ στο μπαρυ λυντον δεν πηρε γιατι δεν ηταν επιτυχια στο box office;
ναι εχεις δικιο ,σεναριου
Καταπληκτικη ταινια. Αυτο που μου αρεσει περισσοτερο στις ταινιες του κιουμπρικ ειναι οτι μπορεις να βγαλεις απειρα νοηματα για το τι προσπαθει να σου περασει μεσα απο αυτη.
Κορυφαίο το clockwork αλλά στο spoiler τα είπες όλα!
και μην ξεχναμε την καταπληκτικη μουσικη της…ειδικα εκει που ακουει Μπετοβεν και λεει “σκεφτομουν υπεροχες εικονες στο μυαλο μου…” ειναι απολαυστικο
εκτος τοπικ: οσο για το Dr Strangelove , ειναι απλα εξαιρετικο, πολυ καυστικο χουμορ και αδικημενο.ανεπαναληπτος ο Πητερ Σελερς…
Για σκηνοθεσία λέω.
E, τοτε το αλλο. Επειδη δεν ηταν ψηλα στο box office το μπαρυ λυντον; (λεω γι’αυτο που προταθηκε)