Πολυ καλο!! 8)
α π ι σ τ ε υ τ ο !
Ωραία με ψήσατε. Πάω να το ακούσω.
Παίζει να μου στείλει κάποιος link?
edit: Οκ μου ήρθε. Thanks wintersun .
Στο τοπ 5 της χρονιάς με το δεύτερο άκουσμα.
σκιζω τα πτυχια μου
να πουμε και γι’ αυτο εδω καποιες πρωτες σκεψεις. ειναι διαφορετικο αποτι εχουν κανει. ξεφευγουν απ’ το σκοταδι, φαινεται οτι θελουν να γινουν πιο μεηνστριμ με γλυκο τροπο, παιζοντας πιο ατμοσφαιρικα και θεατρικα σε στιγμες καταφερνουν πολλα. το Prophet For a Pound of Flesh ειναι το χιτ, αν δεν ειχε κι αυτο το εμβατηριοειδες καπου στη μεση θα μιλουσαμε για κομματι που μπαινει αμεσα στα 3 καλυτερα τους, απο κει κι επειτα η 4αδα [I]Gatherer[/I], [I]Left Behind[/I](απλα φανταστικο), [I]Corvus Corona[/I] (Part 1,2) ειναι αυτο που μου μενει σαν πρωτη εικονα απ’ τους αγγλους. ενα μειονεκτημα στα δικα μου αυτια ειναι το ταμπουρο και γενικα ο ηχος των τυμπανων, καθως στα μπλαστς δεν φαινεται καθαρα το τριγκερακι και γουσταρω, ενω στα ηρεμα σημεια νομιζω αδικει το πολυ λεφτο που εχει πεσει στο μαστεριν οπως και τον ντραμμερ που γνωριζει καλα το αντικειμενο.
Ποσο γαμει…
NoMisteraki +1 σε όσα λες και ειδικά για το έπος [I]Left Behind[/I]
Το ακούω συνέχεια την τελευταία βδομάδα. Η μαγεία είναι εδώ ξανά, δε με απογοήτευσαν. Μέχρι στιγμής δεν έχει ξεπεράσει το ‘‘Opportunistic thieves of spring’’, αλλά δεν ξεπερνιέται κι εύκολα το σοκ ενός τέτοιου δίσκου.
Πάντως δε μου φαίνεται τεράστια η αλλαγή τους, τουλάχιστον όχι τόση όσο από το ντεμπούτο στο δεύτερο. Το ‘‘A shadowplay for yesterdays’’ συνεχίζει ακριβώς εκεί που σταμάτησε το προηγούμενο και, βασικά, μόνο στο δεύτερο μισό του δίσκου (και στο bonus track) η μπάντα πειραματίζεται σε ακόμα πιο χαλαρές φόρμες (βλέπε πιο μελωδικά φωνητικά, πιο πιασάρικες μελωδίες κλπ.). Κατά τ΄άλλα τα black metal μέρη είναι εδώ (και ίσως περισσότερα απ’ ό,τι στο ‘‘Opportunistic thieves of spring’’), τα ουρλιαχτά επίσης κλπ. Πάνω- κάτω ίδιος τρόπος σύνθεσης, δηλαδή, μάλιστα θα έλεγα ότι το προηγούμενο ήταν πιο πειραματικό.
Πάντως έχουν πια έναν προσωπικό ήχο που τον πιάνεις με τη μία. Και από εκεί και πέρα το ζήτημα είναι τα τραγούδια, και εδώ δείχνουν ότι ακόμα βγάζουν εύκολα συνθεσάρες. Το ‘‘Gatherer of the pure’’, για μένα, είναι το νούμερο 1. Το εισαγωγικό ακορντεόν, η τέλεια ερμηνεία, η απίστευτη riff- ο- μελωδία στη μέση. Τα 2 μέρη του ‘‘Corvus corona’’ ακολουθούν, ενώ μεγάλο άσμα είναι το ‘‘Dead love’’ (bonus track), όπου ξεφεύγουν εντελώς. Δηλαδή αυτό μου θύμισε ακόμα και Crippled Black Phoenix που λέει ο λόγος.
Γενικά άλλος ένας μεγάλος δίσκος στο στυλ που υιοθέτησαν στο δεύτερο album τους.
Σίγουρα είναι από τα κορυφαία ακούσματα μου για το 2012.
Μπάντα με προσωπικότητα (κόντρα στην επικρατούσα αντίληψη, πίστευω πως δε σπανίζουν αυτές οι μπάντες στις μέρες μας*), με άποψη και ολοκληρωμένο έργο.
Όπως είπε και ο NoMisteraki κινούνται πλέον σε λιγότερο σκοτεινούς και περισσότερο ατμοσφαιρικούς ήχους, χωρίς να μειώνει σε κάτι το αποτέλεσμα.
Το BM λειτουργεί σαν αφετηρία και όχι σαν περιορισμός στον ήχο τους.
Φοβερή δουλειά, λίγο τσιμπημένη η τιμή στο artbook που θα ήθελα να αποκτήσω και έτσι θα αρκεστώ σε άλλη έκδοση.
*ειδικά μπάντες που έχουν σαν εφαλτήριο το Black Metal παρουσιάζουν εξαιρετικά έργα με προσωπικό στίγμα.
Όχι και λίγο τσιμπημένη τιμή τα 39 ευρώ.
Εξωπραγματική είναι.
Όπως εξωπραγματικά είναι και τα 5 ευρώ διαφορά μεταξύ digipack και jewelcase (στο οποίο δεν υπάρχουν οι στίχοι).
Δυστυχώς έτσι είναι να υπογράφεις σε μεγάλη εταιρεία, έχει τα θετικά και τα αρνητικά.
Μωρε καλα ολα αυτα αλλα η Prophecy δεν ειναι μεγαλη εταιρια. Απλα κανει καλες επιλογες ονοματων και εχει καταφερει να χτισει ενα σεβαστο ροστερ προς μια συγκεκριμενη κατευθυνση. Κατα τ αλλα, indie label τη λες κι αυτη.
Οι AFOS έφυγαν από την Transcendental Creations (ένα indie label) για να πάνε σ’ένα μεγάλο. Μπορεί η Prophecy να μην είναι major στα πλαίσια της SOM, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεσαι σε αυτήν σαν “indie label”.
γιατί όχι;
για τον ίδιο λόγο που πας offline ένα λεπτό μετά αφού μου μιλήσεις και απορείς γιατί δεν σου απαντάω.
Αλλάζω το “μεγάλη” με το “καθαρά επαγγελματική” για να μη στεναχωριέστε.
Κατά τ’ άλλα ο δίσκος είανι υπέροχος, ευτυχώς δεν είναι κόπια του “Opportunistic…” και γενικά συμφωνώ με NoMister αν και αυτό με τα τύμπανα δεν το πολυπαρατήρησα είναι η αλήθεια…
Εγω κολλησα εδω. Γιατι δεν ειναι indie label;
Σοφότατη κουβέντα αυτή. Για μένα σχήματα σαν τους Αφος και τους DGT (για να ονομάσω μόνο δύο από τα διάφορα που υπάρχουν) είναι οι πραγματικοί κερδισμένοι σε όλη αυτή την ιστορία. Πατώντας στις καταβολές τους εξελίσσουν τον ήχο τους για να πουν αυτά που έχουν να πουν.
Το δισκάκι το κατέβασα και το άκουσα 2 φορές, εν συνεχεία το αγόρασα πριν φύγω για διακοπές, αλλά δε μου έκανε καρδιά να το ανοίξω και να το ακούσω αποσπασματικά. Η ζελατίνα έσπασε όταν γύρισα στη βάση, και με τις 3 πρώτες προσεκτικές ακροάσεις, ανακυρήχτηκε 3ο σερί αριστούργημα. Πραγματικά έχει γίνει κορυφαία δουλειά στη μελωδία με σημείο αναφοράς κιθάρες-βιολί-πλήκτρα.
Όσον αφορά την κουβέντα που προηγήθηκε, οφτοπικ αλλά η Transcedental Creations δεν είναι indie label. Eίναι ένα από τα κορυφαία indie label. Πραγματικά αυτοί που την τρέχουν νιώθουν.
Κάπου πρέπει να έχει ξαναγίνει μια τέτοια κουβέντα. Το bm είναι ίσως ένα από τα πιο περιοριστικά μουσικά είδη και ταυτόχρονα ένα από τα πιο ανοιχτά σε ερμηνείες. Το θέμα είναι πως θα το χειριστεί ο εκάστοτε καλλιτέχνης
Μαζί την έχουμε κάνει σίγουρα, αφού αν θυμάμαι καλά στο αντίστοιχο τόπικ έχω δηλώσει πως τo δικό μου το μπιεμ το απολαμβάνω καλύτερα σαν το μπριαμ, μια καλή τουρλού και μπάσταρδο, όπως άλλωστε και όλα τα μουσικά είδη.