Ψιλοσυμφωνώ, αλλά δεν θα το έλεγα μπαστάρδεμα αυτό που θέλω. Πιο πολύ ως μια απόκλιση προς μία χ κατεύθυνση, που μπορεί να δημιουργηθεί μέσα στην ρευστότητα που υπάρχει εξ ορισμού σ αυτήν τη μουσική
Τι εννοούμε indie label?Δεν γνωρίζω τον όρο γι’αυτό ρωτάω…
ποιοι ειναι αυτοι?
κατα τ αλλα το δισκιο ειναι τρομερο.και λιγο που τσεκαρα στο νετ εχει φοβερους στιχους κλασικα.μελλοντικα μαλλον θα αγοραστει.
επισης εχω ενα ονειρο τρελο να τους δω μαζι με my dying bride:roll:
Αν είσαι ο Φοίβος της μέταλ πάω πάσο, νομιζα οτι μιλάμε στο ίδιο μήκος κύματος. H Zeno Records είναι indie label, η Youth Attack είναι indie label, ο Γιάννης και η CTS είναι indie label, αδυνατώ να βάλω σ’αυτά τα indie labels όμως την Prophecy. Αλλά όλα υποκειμενικά είναι, στα πλαίσια του ορισμού της wikipedia και η Season of Mist indie label δηλώνει με το που μπεις στο site της.
Εχεις καποιο συγκεκριμενο λογο για τον οποιο δεν τη θεωρεις indie label;
Κατευθείαν στο ψητό.
Αρχίζει με το καταπληκτικό [I] Prey Tell…[/I] με την τρομερή κιθαριστική δουλειά (ριφφ, σόλο όλα υπέροχα) και το βιολί, συνεχίζει με το καλύτερο κομμάτι της χρονιάς [I]A Prophet…[/I] το οποίο είναι από τα καλύτερα γενικά που έχω ακούσει. Φολκ, προγρεσιβ, επικ στοιχεία, ανατολίτικες μελωδίες στην μέση τα καθαρά φωνητικά στο τέλος Η αποθέωση. Ξεχωριστό τόπικ θέλει γι αυτό το κομμάτι.
Μετά έχουμε το αβυσσαλέο [I]Blight of…[/I].
Εδώ για μένα τελειωνει το 1ο μέρος του αλμπουμ.
Νομίζω το 1ο μέρος θα μπορούσε να ναι μια γνωριμία για όσους δεν έχουν ψαχτεί με τους Αγγλους. Ενα κομμάτι που έχει τα τυπικά στοιχεία του προηγούμενου, ένα που πρέπει να το ακούσουν όλοι, καθηλωτικό, και ένα λυσσασμένο.
Με το ιντερλούδιο [I]Man’s Laughter [/I]περνάμε στο 2ο μέρος (για μένα).
Το 2ο μέρος είναι αυτό που είναι, αυτό που είπε ο Νομιστερακης, η ταυτότητά τους.
Ολα τα κομμάτια είναι ΥΠΕΡΟΧΑ. Το [I]The Underside…[/I] με το παράπονο που βγάζει ο αοιδός, το [I]Gatherer[/I] με το κορυφαίο βιντεοκλιπ και που ναι ορισμός της αρτιότητας, το instumental [I]Left Behind…[/I], τα [I]Corvus Corona [/I] και το τέλειο φιναλε του δίσκου.
Τέλος το bonus [I]Dead Love[/I] είναι φαντάζομαι έξω λόγω ύφους. Πιστεύω έπρεπε να το βάλουν γιατί πέρα ότι είναι ένα φανταστικό τραγούδι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα άλλα, είναι πέρα για πέρα στοιχειωτικό και το σβήσιμό του μαγευτικό.
Στην αρχή είχα ξενίσει κάπως γιατί το έβρισκα κατώτερο από τον προκάτοχό του. Δεν νομίζω να το ισχυριστώ τώρα, όπως και να χει είναι ένα ακόμη αριστούργημα.
Pound, Gatherer, Dead Love απευθύνονται σε όλους.
Album χρονιάς άνετα για μένα. Το ευχαριστήθηκα όσο κανένα album φέτος. Δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα από το κύριο στο πάνω ποστ. Μακάρι να τους βλέπαμε κιόλας ή εδώ ή στη χειρότερη κάπου κοντά.