Mogwai μ’ ενθουσιασαν γρηγορα αλλα και γρηγορα ξεκολλησα. Mono, σταθερη αξια. Κομματαρες και το λαηβ εφετο ηταν για πολλα ξυραφια, οπως πρεπει.
πλεον κοιταω με καθαρο μυαλο το πολλ και ειμαι της αποψης οτι οι γκευμπι ειναι η κορυφη. οι Pelican ο πατος. οι Russian Circles στη μεση, λογω του εντερ και οι αλλοι απλα αδιαφοροι. οι σορα ξεφευγουν και καλα δεν ειναι στο πολλ, τα καινουργια κομματια που ακουστηκαν στο λαηβ δε, οπως ειπε και συντακτης του χαμμερ, θα θυμιζουν περισσοτερο ιντελλιτζεντ μπιεμ παρα ποστ ροκ. οτι και να βγαλουν παντως θα ειναι δικο τους κατασκευασμα, για το μονο που ειμαστε σιγουροι ειναι οτι θα ειναι σκοτεινο, περισσοτερο κι απ’ το μαλβαλ.
οντως λειπουν οι sigur ros
mogwai δεν εχω ακουσει ακομη, καποιος να μου πει περιπου τι παιζουν?
έχουν τον κλασικό “καθαρό” post rock ήχο,αυτόν δηλαδή που έχεις στο μυαλό σου ως post rock.είναι άλλωστε από τους πρώτους του είδους.
για μένα αξίζουν για τα ξεσπάσματά τους όπως π.χ. στο υπερέπος we’re no here.
αν θες την άποψή μου άκου το mr.beast πρώτα.
επίσης να προσθέσω και εγώ πως οι sigur ros όντως λείπουν από το πολλ.
οταν λες ‘‘καθαρο’’ ποστ ροκ ηχο, σαν ποιους λες?
σαν russian circle?
σαν mono?
σαν explosions?
σαν gybe?
από αυτά που γράφεις πιο πολύ σαν explosions.
από τις μπάντες του πολλ περισσότερο σαν τους god is an astronaut θα έλεγα.
Για το πρώτο περάστε παρακαλώ απο το λογιστήριο, ευχαριστούμε για την συνεργασία και άλλα τέτοια όμορφα…
για το spoiler
Ισλανδία ftw!!!
Σοβαρά, Sigur ros είναι μεγάλος έρωτας, μαγευτική μουσική, Jonsi δεν υπάρχει (η φωνή του είναι ανωμαλία της φύσης, με την καλή έννοια) και η μουσική τους αγγίζει πολύ βαθειά χωμένες ευαίσθητες χορδές…νομίζω η γλώσσα αποθεί αρκετούς αλλά μπορεί να κάνω και λάθος…την έχω ξαναεκφράσει την λατρεία μου…δεν τους λες όμως και post rock…τους λες Sigur Ros 
Εγώ πάλι θα έλεγα, πως η φωνή είναι αυτό που κάνει τους Sigur Ros τόσο ξεχωριστούς για το είδος. Όταν όλοι λίγο-πολύ παίζουν instrumental, τα Ισλανδικά και οι ανύπαρκτες γλώσσες του Jonsi, ουσιαστικά κάνουν τη φωνή του άλλο ένα “μουσικό όργανο” δίχως όμως να χάνεται τελείως αυτό το “ιnstrumental” χαρακτηριστικό των post rock συγκροτημάτων. Νομίζω πως οι Sigur Ros αν δεν είχαν τη φωνή του Jonsi δε θα ήταν το ίδιο πετυχημένοι.
Συμφωνώ…μα και εγώ αυτό λέω για την ανωμαλία της φωνής του…λειτουργεί περισσότερο σαν ένα ανθρώπινο όργανο που παράγει μελωδία παρά σαν τραγούδι στίχων…Η γλώσσα εννοω τα ισλανδικά με τα οποία δεν έχουμε καμμία οικειότητα και οι περίεργοι φθόγγοι μπορούν να αποθήσουν κάπιους πρώιμους ακροατές…
Όχι πετυχημένοι, χωρίς τον Jonsi δεν θα παρήγαγαν τόσο όμορφα μουσικά ταξίδια…
Και ο καρβου καλά σου είπε για την γλώσσα, οι περισσότεροι στίχοι είναι σιγκουρωσικα, δεν υπάρχουν σε καμία επίσημη γλώσσα και δεν είναι ισλανδικά =p
Α, οκ δεν το γνώριζα αυτό…φαντάστηκα ότι θα είναι η μητρική τους γλωσσα…πάντως τίτλοι κομματιών και άλμπουμ είναι ισλανδικές λέξεις…προφανώς όμως ότι και να είναι ακολουθούν κάποια συντακτική ακολουθία και βγάζουν κάποιο νόημα , ε? δεν είναι απλά φθόγγοι άσχετοι?
παντως ειχα διαβασει καπου οτι στο σιντι του ατιτλου αλμπουμ () ειχε αδειες σελιδες για να γραφεις τι νομιζεις οτι ακους απο αυτα που τραγουδα
α, και δεν πιστευω οτι οι sigur ros θα πρεπει να θεωρουνται post-rock, η οτιδηποτε κοντα σε αυτο τον χαρακτηρισμο