Υπόψιν προς όσους διαβάζουν τα βιβλία… Ακόμα και οι τίτλοι των κεφαλαίων (που μπορεί να δει κανείς με ένα απλό ξεφύλλισμα) είναι σπόιλερ… Κι αυτό γιατί έχουμε ονόματα χαρακτήρων για τίτλους, και αυτό απο μόνο του μειώνει λίγο τον παράγοντα έκπληξη… (ποιός ζει, ποιός πεθαίνει, ποιός συμμετέχει στο τάδε βιβλίο κλπ).
Ακόμα και ένα ξεφύλλισμα στον Μάρτιν μπορεί να σε σποιλεριάσει! 
Στο τελευταίο βιβλίο έχει υιοθετήσει τη συνήθεια να μην ονομάζει κάποια κεφάλαια με το όνομα του χαρακτήρα αλλά με μια “ιδιότητά” του. Συνήθως το κάνει αυτό σε πιο καινούριους χαρακτήρες, με μια σημαντική εξαίρεση.
Αν φοβάσαι τα spoilers πάντως, μη διαβάζεις καν το οπισθόφυλλο!
Παει και το τριτο βιβλιο
[spoiler]
λοιπον, καταρχας Martin, wtf. Εναν χαρακτηρα ηθελα πραγματικα να σκοτωσεις, και την εφερες την γκρινιαρα καταθλιπτικια παλι στη ζωη, μπραβο βλακα παραξενε.
γενικα ωραιο μακελειο επεσε σε σαυτο, πολυ θανατικο, καποια απο τα οποια δεν ηθελα, πχ Tywin, γιατι ηταν ωραιος χαρακτηρας και μαρεσε σαν βασιλιας (εστω Hand). Tωρα δε ξερω τι θα γινει με το βασιλειο, φανταζομαι Τομμεν συνεχιζει, με τη μανα του ναχει το πανω χερι. Ελπιζω σε κανα τουιστ και Jaime να παρει εξουσια, δινοντας χαρη και στον Τυριον και καπως ετσι να παει το πραμα. Δε ξερω, δε με απασχολει και τοσο. Γιατι οσο και να λεγεται Game of thrones κλπ, μεχει λιγο κουρασει η σαπουνοπεριλα του θεματος και απλα παρακολουθω, ετσι κι αλλιως οι περισσοτερες υποθεσεις που κανω βγαινουν λαθος (duh, αλλιως δεν θαταν καλο βιβλιο) αλλα νταξει. Το οτι ο Littlefinger ομως τα σχεδιασε ολα και τα αρχισε ολα τοξερα, γαματος.
να ρωτησω και τον χρηστη Red viper γιατι διαλεξε αυτο το γιουζερνεημ οταν μιλαμε για εναν ηρωα βλακεντιο
Τα κεφαλαια του wall παραμενουν τα αγαπημενα μου, μαζι με Jon, που απο τους βασικους ειναι και ο αγαπημενος μου ηρωας.
Απο αυτους που εχω γνωρισει so far, αγαπημενοι μου ειναι μακραν ο Jaqen H’gar, Barristan, Mormonts (πατηρ και ιος) και Hound. Τι νοημα εχει, απο τη μια στιγμη στην αλλη μπορει να μισησεις καποιον, γιαυτο ειναι ωραια η γραφη του μαρτιν, απο την αλλη…
ο τρελος εχει και καποια μεινοκτηματα τα οποια μου σπανε τα νευρα. Πρωτα απ’ολα οι περιγραφες του ειναι αρκετα κουραστικες και επαναλαμβανομενες, σε βαθμο εκνευριστικο. Ναι καταλαβαινω οτι ειναι φαντασυ σειρα, και καποια πραματα και μερη πρεπει οντως να τα περιγραφει εκτενως, αλλα αμα ξαναδιαβασω για την πανοπλια του Λορας θα τρελαθω. Να μη μιλησω για τα Weirwoods, που το καθενα ειναι ιδιο και παλι εκει, να τα περιγραφει λες και δεν υπαρχει αυριο.
Συνεχιζοντας την γκρινια, οσο εχει μαστορευσει στην περιγραφη τοπιων, αλλο τοσο νιωθω οτι χωλαινει στην περιγραφη μαχων. Εννοω combat κανονικο, οπως στο Blackwater, ενω ειχε το ποτενσιαλ να γινει φοβερο ολο αυτο, δεν ενιωσα πολλα.Μπορει να φταιω και γω βεβαια, αλλα αποψαρες ειναι αυτες. Δηλαδη ενω το aftermath μαχων το περιγραφει τελεια γιατι ειναι κατι ‘ακινητο’, οπως πχ οταν αντικρυσαν το πεδιο μαχης στο Fist, στις πιο δυναμικες σκηνες ειναι πιο μετριος.
Τελος, αλλο ενα πραμα που μενοχλει ειναι το φαινομενο του ‘το λιβανιζω 342 κεφαλαια, στο τελος το βγαζω απο το μυαλο σου, σαν κατι που δε θα γινει, και μετα το κανω, με την πιο γελοια δικαιολογια/προφαση’. Αυτο μεκνευριζει. Το πιο προσφατο παραδειγμα ειναι με την Arya και τον Hound που ολο λεει θα τον φαει, και θα τον φαει, και τελικα δε το κανει ποτε, και τελικα απλα τον αφηνει, ενω φαινοταν πως ποτε δεν θα τον αφηνε. Με ξενερωσε, αν και λογικα δε νομιζω πως εχω τον τελευταιο Hound.
Tι αλλα; μμ, ηθελα περισσοτερο Theon μαρεσει τρελα σαν ηρωας, παρα την προδοσια, ετσι κι αλλιως αποφασισα να μη ‘δεθω’ με τους Starks απο τι στιγμη που πεθανε ο Ned γιατι φανταζομαι πως θα επεφτε ο θανατος της αρκουδας, οποτε κρατω σφαιρικες αποψεις και δεν ‘υποστηριζω’ καποιον οικο. (εκτος απο τους Mormonts :p). Eλπιζω ουτε μαυτον ναχουμε δει τα τελευταια, αλλα μαλλον τον γδαρανε, οποτε δεν ελπιζω πολλα.
Η Ντανη οσο με κουραζε στο δευτερο βιβλιο, αλλο τοσο πωρωτικη ηταν στο τριτο, αν και νταξει, πολλες πουτανιες εκανε, και εκνευριζει σε στιγμες, αλλα τι πεις, ΓΥΝΑΙΚΑ*.
Για τη Σανσα τι να πω, το μονο καλο που προσεφερε ηταν δικαιολογια να κοιμηθω. Οταν πηγαινε τεσσερις το πρωι και δε μπορουσα να σταματησω να διαβαζω, γυρναω σελιδα και βλεπω κεφαλαιο Σανσα και νταξει, εκλεινα απλα το βιβλιο. Το ιδιο με Catelyn. Ηλιθιε μαρτιν, ηλιθιε.
ygritte <3. οταν με το καλο φτασει η σειρα στο καστιν της, θα ειναι η ηρωιδα που περιμενω να δω περισσοτερο. φοβερη, κοκκινομαλλα με λιγο αραιωμενα δοντια, ΠΟΙΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ; πουτανες.
Αλλο που με τσαντισε ειναι πως σε ΚΑΘΕ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ της Arya ολο περιμενω να βρει τη Νυμερια, και ολο περιμενω, και περιμενω, και περιμενω και αρχιδια. πφφ.
Ειναι και αλλα που θελω να σχολιασω αλλα βαργιεμαι τωρα καπως…
Ισως κανω ενα μικρο break τωρα και δεν πιασω το τεταρτο βιβλιο κατευθειαν, να περιμενω και 2-3 αλλα ατομα που ταρχισαμε μαζι να με προλαβουν να το συζητησουμε γιατι ειναι χαζο να μιλας μονος σου, και δε περα δε θελω να διαβασω προηγουμενες σελιδες γιατι σιγουρα καποιος θα με σποηλεριασει.
αυτα.
*πρητενσιους σοβινισμος[/spoiler]
[SPOILER][SIZE=“6”][CENTER][I]χειμών γὰρ ἐγγύc[/I][/SIZE]
[/CENTER][/SPOILER]
[SPOILER]Γούστα φίλε μου Mr. Από τα λίγα που δείχνει για τον Red Viper κατάλαβα ότι επρόκειτο για ένα γαμάτο χαρακτήρα! Όπως και να έχει ένα απλό νικ είναι δεν έπεσε και άπειρη σκέψη. Γενικά πάντως από τις απόψεις σου δεν συμφωνούμε και σε πολλά οπότε υπάρχει μεγάλη διαφορά στο πώς αντιλαμβανόμαστε την σειρά 
Σε αυτούς που βρισκόμαστε σίγουρα είναι ο Jaqen και ο Theon! [/SPOILER]
Όσον αφορά τον Red Viper (το χαρακτήρα, όχι το χρήστη :p):
[SPOILER]Μόνο εγώ νομίζω ότι ο διάλογος κατά τη μονομαχία με τον Clegane είναι ένας μικρός φόρος τιμής στον Inigo Montoya από το Princess Bride;[/SPOILER]
παιδια να ρωτησω κατι κουλο.εχουν μεταφραστει τα βιβλια του στα ελληνικα εε?γιατι εψαξα και δεν βρηκα κατι.
Ναι, για το πάνω.
Έχοντας διαβάσει τα 2/3 του Storm of Swords, και μόλις τελείωσα ένα πολύ σημαντικό σημείο…
[SPOILER]Red Wedding.
Μα την αλήθεια, μου ρθε να παρατήσω το βιβλίο απο αηδία! Η ίδια αντίδραση που έβλεπα να έχει κόσμος στην σειρά, ενώ αποκεφάλιζαν τον Νεντ.
Τη τρέλα μου ρε πούστη! Και το [I]ήξερα[/I]. Αυτό ειναι το θέμα. Ήξερα πως θα σκοτωθούν βασικοί χαρακτήρες (δεν ήξερα ποιοί), ήξερα επίσης πως αυτός ο red wedding είναι απο τα πιο δραματικά σημεία της σειράς, που ο ίδιος ο Μάρτιν είπε πως δυσκολεύτηκε πολύ για να το γράψει.
Αλλά και πάλι ρε γαμώτο. Ενοχλήθηκα. Η όλη σκηνή ήταν αδίστακτη. Πόσο μάλλον αν γούσταρες τους χαρακτήρες. Μην έχοντας διαβάσει τα βιβλία και έχοντας ξεκινήσει με τη σειρά, μου άρεσε ο χαρακτήρας του Ρομπ, ήταν απο τους αγαπημένους μου, κι αυτό γιατί απλά ενσάρκωνε την κλασική φιγούρα του ηρωικού πολεμιστή-βασιλιά-αδερφού, και περίμενα περισσότερα. Περίμενα αναμετρήσεις, μάχες πλάι στον λύκο του τον Greywind (ή τον Jon), κάποια ενδεχόμενη συνάντηση με την Daenerys, και άλλα. Στα βιβλία εμφανίζεται λιγότερο, δεν έχει δικά του POVs, αυτό συμβάλλει κάπως στο να δεθεί λιγότερο ο αναγνώστης μαζί του (σε σχέση με τους Τζον ή Άρυα ας πούμε), αλλά και πάλι.
Φαίνεται ο Μάρτιν διατηρεί ζωντανούς μόνο τους χαρακτήρες που [I]δεν[/I] ενσαρκώνουν το κλασικό πρότυπο/φιγούρα του πολεμιστή/ήρωα. Αυτούς και τα παιδιά.Τους άλλους (Νεντ, Ντρόγκο, Ρομπ) τους σκοτώνει. Ακόμα και τον Τζέιμι, έπρεπε να τον κάνει παράλυτο για να τον διατηρήσει ζωντανό.
Όσο αφορά την Catelyn. Η τελική σκηνή ήταν ανατριχιαστική, σκληρή όσο δε πάει άλλο. Δεν ήταν απο τις αγαπημένες μου ομολογώ, αλλά είχε τόσο, μα τόσο σκληρό τέλος… Κρίμα, πολύ κρίμα. Δε ξέρω καν αν μπορώ να μιλήσω για τραγική μητρική φιγούρα εδώ, το πράγμα είναι χειρότερο.
Οκ, δε διαβάζω παραμύθια εδώ, είμαι στον κόσμο του Μάρτιν, οι ήρωες δεν πεθαίνουν στη μάχη αλλά σφαγιάζονται και με ύπουλο τρόπο, αλλά… δε ξέρω. Ώρες ώρες ένας καθαρός, ηρωικός θάνατος είναι ό,τι ακριβώς χρειάζομαι απο ένα fantasy…
Άντε να δούμε πως θα ξαναπιάσω το βιβλίο τώρα. Εννοείται όσοι έχετε διαβάσει τη συνέχεια μη πετάξετε κατα λάθος κανένα σπόιλερ για μετά (του τύπου “σκοτώνει τους πάντες ο Μάρτιν, όχι μόνο τους ήρωες, θα το δεις μετά”).
edit. Και μόλις έμαθα ένα σπόιλερ που αφορά την Catelyn. Τι πάω και τα ψάχνω. :PPPPPPP[/SPOILER]
MAJOR SPOILER! Μην διαβάσει πραγματικά κανείς που δεν θέλει spoilers!!!
[SPOILER]
[SPOILER] Προσωπικά θεωρώ το κεφάλαιο αυτό από τα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ! Μπορεί και το καλύτερο! Από άποψη αγωνίας και συναισθημάτων που μου προκάλεσε! Από την αρχή και χωρίς να έχω ιδέα, μιας και το είχα διαβάσει χρόνια πριν, ένοιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά στην όλη ατμόσφαιρα και στην αντιμετώπιση των γαμοFreys:)! Η σκηνή που τους την πέφτουν είναι συγκλονιστική! Να προσπαθούν να καλυφθούν όπου βρούνε. Να προστατεύουν τον Ρομπ με τα τραπέζια! Τα γράφω και ανατριχιάζω!! Τρομακτική εμπειρία!!
Φανταστική για μένα ήταν και η εισαγωγή του 3ου βιβλίου! Το 3ο σάλπισμα. Τόσο δραματικά πολυαναμενόμενο! Άλλη ανατριχίλα! Γενικά το Storm of Swords είναι το βιβλίο που έχω ευχαριστηθεί περισσότερο εβερ! Μεγάλες στιγμές![/SPOILER]
[/SPOILER]
Μα αυτό ακριβώς που γράφεις είναι και αυτό που κάνει τον Martin να ξεχωρίζει από το πιο “συμβατικό” fantasy. Για αυτόν ακριβώς το λόγο [SPOILER]δε μου φαίνονται πιθανές πολλές από τις θεωρίες που γράφονται για την καταγωγή και τη μοίρα του Jon.[/SPOILER]
Εγώ πάλι πάντα θεωρούσα ειρωνικό το ότι[SPOILER]ενώ όλα τα παιδιά των Ned ζουν, τουλάχιστον μέχρι το τρίτο βιβλίο, η Catelyn τα θεωρεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλα χαμένα γι’αυτήν, εκτός από τον Robb, άντε ίσως και τη Sansa. Και στο τέλος, είναι ο Robb αυτός που πεθαίνει.[/SPOILER]
παει και το τεταρτο, μου πηρε περισσοτερο καιρο αποτι περιμενα.
δεν ειχα διαβασει πουθενα κανενα ρηβιου, ουτε αυτα που λεγεται εδω (τωρα τα διαβασα), και ξερωγω, κουραστηκα πολλες φορες διαβαζοντας το. Καταλαβαινω πως ηταν βιβλιο ‘προωθησης’ πλοκης κλπ, αλλα ναι, με κουρασε.
Γελασα οταν διαβασα και καλα τη σημειωση του Μαρτιν που ελεγε 'ναι ρε παιδια και το αλλο θα βγει του χρονου, κουλαρετε, 2005".
Τεσπα, τωρα οντως κανω διαλειμμα και δεν προχωραω στο αλλο, μιας και δεν τοχω αγορασει ακομα…αλλα ναι, λιγο διαλειμμα απο το φανταζοκοσμο του.
γενικα αυτο το ποστ δεν ελεγε τιποτα.
επισης, ειδα πως μιλαγατε για ‘σαπουνοπερες’ και θυμηθηκα πως τολεγα και γω στα αλλα ποστ μου, χωρις ναχω διαβασει τα πρωτα νομιζοντας πως θα σποηλεριαστω. χαιρομαι που δεν ειμαι ο μονος που εχει την ιδια αποψη, χωρις να σημαινει πως δεν ειναι πολυ καλη σειρα βιβλιων.
και για του λογου το αληθες
Μερικά σχόλια, έχοντας τελειώσει το Storm of Swords… Εννοείται το περιεχόμενο του σπόιλερ μόνο για όσους το έχουν διαβάσει…
[SPOILER]
Το βιβλίο ήταν εξαιρετικό, αλλά ταυτόχρονα σκοτεινό, βαρύ και σκατόψυχο. Ήταν επίσης το πιο ανατρεπτικό της σειράς, περισσότερο και απο το πρώτο. Το πρώτο μέρος του είχε πιο αργούς ρυθμούς, ίσως και καναδυο σημεία που θα τα έλεγα βαρετά, η συνέχεια όμως, μέχρι το φινάλε, είναι εκρηκτική. Το βιβλίο τελειώνει και σχεδόν όλες οι ισορροπίες δύναμης που βλέπαμε στην αρχή του έχουν ανατραπεί. Σχεδόν όλα! Σα να ξεκινάει η ιστορία πάλι απ’την αρχή.
Αυτό όμως είναι επικίνδυνο. Ένα έργο τόσο επικών διαστάσεων (και κυριολεκτικά, όσο αφορά τον ογκο του, και μεταφορικά) χρειάζεται έναν μαέστρο συγγραφέα, ο οποίος θα μπορέσει να πάρει όλα τα διασκορπισμένα μέρη του και να δημιουργήσει απο αυτά μια αρτια σύνθεση, ένα σύνολο απο το οποίο τα μέρη οδηγούν στο όλο και το όλο στα μέρη. Και εδώ γεννιέται το ερώτημα μου. Θα κατορθώσει ως το τέλος (και τα 7 βιβλία) ο Μάρτιν να κάνει κάτι τέτοιο? Ή το πλήθος των γεγονότων που περιγράφονται και το τεράστιο καστ χαρακτήρων θα δίνουν την αίσθηση του τυχαίου, του χαοτικού? Κόσμος πάει κι έρχεται, δένεσαι με χαρακτήρες μόνο για να τους δεις να πεθαίνουν μετά, και άλλοι παίρνουν τη θέση τους, χωρίς να διακρίνεις εύκολα κάποια αίσθηση πως όλα αυτά θα οδηγήσουν σε έναν μεγάλο σκοπό, πως οι θάνατοι αυτοί εξυπηρέτησαν τελικά κάτι.
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ πάντως οι συνθετικές ικανότητες του Μάρτιν είναι αξιοθαύμαστες. Αυτό φαίνεται πέρα για πέρα στον χαρακτήρα του Littlefinger, και στις αποκαλύψεις που κάνει στο τέλος, πως τόσα και τόσα φάνηκε πως τα είχε σχεδιάσει! Ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται γεγονότα απο το πρώτο κιόλας βιβλίο με αυτά που γίνονται μετά είναι αριστοτεχνικός.
Αυτό περί “χαρακτήρων που πεθαίνουν στο έτσι” είναι αναφορά περισσότερο στα γεγονότα του Red Wedding. Παράτησα το βιβλίο για δυο μέρες μετά απο κείνο το σημείο και δεν διάβασα άλλο. Τα έγραφα και πίσω. Περιμένω κάποια μορφής “δικαίωση” για τον υπερβολικά σκληρό θάνατο του Robb (και όλου του σκοπού των Starks ουσιαστικά, ξεκινώντας ήδη απο τον Νεντ). Ο θάνατος του Tywin (η μόνη στιγμή που φώναξα “ΝΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΠΑΡΤΑ ΚΩΛΟΓΕΡΕ”) και του Joffrey (που τον είχα σποιλεριαστεί και έτσι μου το χάλασε λίγο) ήταν καλά, αλλά δεν αρκούν. Ίσως γιατί δεν προήλθαν απο κάποιον Σταρκ. Όπως και να χει, η τελική αυτή σκηνή με τον Τύριον ήταν απο τα highlights του βιβλίου. Ο Μάρτιν λέει πως ο Τύριον είναι ο αγαπημένος του χαρακτήρας και φαίνεται. Τον φυλάει για τις πιο kick ass ατάκες και σκηνές.
Στον Μάρτιν γενικά αρέσουν οι “cripples,bastards & broken things”. Απ’αυτή την άποψη θα λεγε κανείς πως οι πλέον ασφαλείς χαρακτήρες στη σειρά είναι όλοι αυτοί οι “παράξενοι”. Ακόμα και ο Jaime ρε γμτ, έπρεπε να γίνει παράλυτος για να αναδειχτεί η γαματοσύνη απο μέσα του! Ποιός το περίμενε πως με το τέλος του βιβλίου, ο Τζέιμυ, ποιός, ο Τζέιμυ, θα γινόταν απο τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες εκεί μέσα! Άντε να δούμε πως αλλιώς θα εξελιχθεί μετά… Όπως και να χει, η “μεταμόρφωση” αυτή του Τζέιμυ απο τα highlights όλης της σειράς (και του Μάρτιν σαν συγγραφέα).
Οι μονομαχίες των Cleganes απο τις κορυφαίες επίσης στιγμές του βιβλίου. The Hound vs Beric Dondarrion, δίπλα στο pit με τη φωτιά, επική μάχη, όπως και εκείνη του αδερφού του με τον Red Viper… Το χει ο Μάρτιν με τις μονομαχίες.
Και Red Viper (στον χρήστη αναφέρομαι), το όνομα σου είναι το απόλυτο ΑΝΤΙΣΠΟΙΛΕΡ! Εύγε! 
Υπέθετα πως ο Red Viper θα έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο απο το γεγονός πως τον είχες νικ, και θεωρούσα δεδομένο το οτι θα σκοτώσει τον Mountain. Φαντάσου έκπληξη μόλις είδα το αντίθετο! Ήταν ωραίος χαρακτήρας, για το λίγο που τον είδαμε ομολογώ… απο κείνους που λες, καλό θα ήταν να τον βλέπαμε παραπάνω… Αλλά ο Mountain παραείναι μπρουταλιά για να τον στερηθούμε απο τώρα, προσωπικά θέλω πως και πως να δω αναμέτρηση ανάμεσα σ’αυτόν και τον αδερφό του… Ένιωθα πως δεν ήταν η ώρα του εν ολίγοις, και χάρηκα που είδα αυτήν την κατάληξη.
(αν και με τον Μάρτιν το πλέον πιθανό πλέον είναι τόσο ο Mountain όσο και ο Hound να πεθάνουν στο παρασκήνιο απο τα τραύματα τους, με τον πιο ξενέρωτο τρόπο δλδ - γιατί να το παθαίνει μόνο ο Drogo δλδ :PP)
Η Ντενέρυς έχει μια εντυπωσιακή εξέλιξη και storyline στο βιβλίο, ωστόσο δεν μπορώ να ταυτιστώ με τον χαρακτήρα της. Η στάση απέναντι στον Τζόρα ήταν άδικη - φοβάμαι πως θα το μετανιώσει. Έπειτα, ο όλος “μεσσιανισμός” που αποπνέει (σωτήρας του κόσμου, απελευθερωτής των σκλάβων, ακόμα και αν αυτοί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να τους ελευθερώσει) σε συνδιασμό με όλη αυτή τη δίψα της να κατακτήσει τον θρόνο, δε ξέρω. Με προβληματίζει. Η επανεμφάνιση του Σερ Μπάρισταν ήταν εντυπωσιακή ομολογώ!
Ο Μπραν είναι ο πιο βαρετός χαρακτήρας των βιβλίων ως τώρα, τέλος. Όσο ενδιαφέρουσα είναι η Άρυα, τόσο αδιάφορος είναι ο Μπραν για μένα. Θα θελα πολύ να είχαμε κανένα Robb POV αντί για την ατελείωτη φλυαρία του Bran, αλλά φαίνεται ο Μάρτιν το σκέφτηκε αλλιώς…
8 ) Η κορυφαία στιγμή του Τζον στο βιβλίο δεν ήταν η μάχη στο τείχος. Ούτε το τέλος, που τον ανακήρυξαν Lord Commander. Αλλά η στιγμή εκείνη στη σπηλιά με την Igritte. Πολλοί θάνατοι στα βιβλία γενικώς. Λίγη αγάπη. Δεν είδαμε τον Τζον να θρηνεί για τον θάνατο του Ρομπ, ή για την Ιγκρίτ, και σκέφτομαι πως λίγο συναισθηματισμός παραπάνω όταν πρόκειται για τέτοια δε θα έβλαπτε, απο την πλευρά του Μάρτιν.
Θα δούμε που ανήκει το AFFC… Για την ώρα κάνω ένα break. Απο Σεπτέμβρη η συνέχεια. :)[/SPOILER]
Ellanor πραγματικά με καλύπτεις απόλυτα σε όλα! Μόνο στον Bran διαφωνούμε λίγο:) Συμφωνώ πολύ και με τις ανησυχιές σου όσον αφορά την εξέλιξη της σειράς και τον προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει ο Μαρτιν. Τελειώνω το Dance with Dragons και είμαι αισιόδοξος για να το θέσω χωρίς spoilers;)
Άντε, τελείωσε το βιβλίο, γιατί είμαι περίεργος να δω από που πηγάζει η αισιοδοξία σου!!
Από απλά πράματα:) Μου αρέσει πολύ το γράψιμό του καθώς και η πλειονότητα των εξελίξεων. Άμα δεν τελειώσει όλη η σειρά όμως δεν μπορώ να ξέρω.
Το γράψιμο παραμένει καλό, καμία αντίρρηση, αλλά οι εξελίξεις είναι άλλο καπέλο. Τέλος πάντων, για να μην πετάξω κανά spoiler, τελείωσε το βιβλίο, δες τι γράφω για αυτό μερικές σελίδες πριν και τα ξαναλέμε.
παει το 2ο 8)
[SPOILER]η ναυμαχια τρομερη και ο τυριον θεος σε ολο το βιβλιο, μακραν πιο καλος απο ολους. την νταινερυς μπορει να την δειχνει λιγο αλλα η φαση στο ναο μαρεσε πολυ και περιμενω να την δω στη σειρα, για το θιον εχω να πω οτι απλα επιβεβαιωσε το σιχαμενο χαρακτηρα που μου εκανε απο την αρχη. επισης καθοριστικο πλεον ρολο εχει η οσα που φαινεται λιγο στο 1ο, καθως και τα οι μικροι ριντ στην εξελιξη του μπραν πιστευω.καλυτερος φυσικα ολων ο τυριον οπως ειπα και πριν, δηλαδη το πως τους “πηδηξε” μεσα στο παλατι κι εβαλε τα πραγματα στη θεση τους το καταυχαριστηθηκα και ανυπομονω να δω τι θα γινει και πως θα εμφανιστει μιας και ολοι τον εχουν για νεκρο. για τελος αφηνω την κατλυν που πραγματικα με αυτο που της συμβαινει δεν ξερω ποσο θα αντεξει ψυχικα. [/SPOILER]
Αφενός συγχαρητήρια που διαβάζεις τόσο γρήγορα!Αλλά όντως σου αξίζει ένα διάλειμμα και επανέρχεσαι…θα χαρείς και έξτρα βιβλία, όχι σαν εμάς που μετά από το a dance with dragons θα πρέπει να περιμένουμε πάλι >.<
Κάποια σχόλια για τα παραπάνω…
[SPOILER]3) Συμφωνώ απολύτως για τον Ρομπ. Ok, χάρηκα με το θάνατο του Τζόφρι - κωλόπαιδο, μας σκότωσε ολόκληρο Νεντ!- αλλά ο θάνατος του Ρομπ ήταν τόοοοοσο άδοξος!Δε γίνεται να μας προετοιμάζει για νίκες και μάχες με τη γαματοσύνη του Ρομπ και μετά να τον σκοτώνει, χωρίς καν να του δίνει την ευκαιρία να αμυνθεί. Επίσης, με στεναχωρεί προφανώς και ο θάνατος του ανταρόλυκου
Αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι όταν διάβασα το συγκεκριμένο κεφάλαιο, ήμουν σίγουρη ότι ο Μάρτιν είναι Λάννιστερ φαν. Απαράδεκτοοοο!!
Παραδόξως κι εγώ συμπάθησα αρκετά τον Τζέιμι. Εκεί που εκνευρίζομαι με τις βλακείες του Μάρτιν προς τους Σταρκ, μου αρέσει πως μπορεί να δώσει διαφορετικές πληροφορίες για έναν όχι και τόσο συμπαθή χαρακτήρα και να σου αλλάξει αυτομάτως τη γνώμη.
Διαφωνώ κι εγώ με τον Μπραν. Θέλω να πιστεύω ότι τον κρατάει ζωντανό γιατί θα προσφέρει κάτι στο μέλλον…όπως και τον Ρίκον. Eίναι πολύ συμπαθητικός όμως σαν χαρακτήρας!
Συμφωνώ απολύτως για τον Τζον!Βέβαια και η σκηνή που ανακηρύχθηκε Lord Commander ήταν μία κάποια δικαίωση, αλλά σαν ρομαντικές ψυχές που είμαστε, στηρίζουμε το ειδύλλιο!Βέβαια όπως φάνηκε δεν ήταν και για χόρταση…:p[/SPOILER]
Οταν περιμενεις κατι πολυ παντα ενδομυχα φοβασαι την πιθανοτητα να σε απογοητευσει.Απο την ωρα ομως που ξεκινησα το ADWD ενοιωσα και παλι αυτο το γλυκο συναισθημα της επιστροφης σε ενα αγαπημενο μερος που ποτε δεν προδιδει τις προσδοκιες σου.Με απλα λογια:Ανοθευτη αναγνωστικη απολαυση.Ειμαι ακομη στην αρχη(καμια 200αρια σελιδες) αλλα δεν συντρεχει πια κανενας λογος ανησυχιας.Ολα οσα αγαπησα ειναι εδω!
Αν παντως ο λογος που διαβαζει καποιος αυτην την σειρα
ειναι για το που θα καταληξει φοβαμαι οτι θα απογοητευτει.Ο Martin ειναι φανερα θιασωτης του το ταξιδι αξιζει και οχι ο προορισμος (οπως παντα υποστηριζω και εγω για την τεχνη) και μα τους Επτα,τους Παλαιους Θεους και τον Αρχοντα του Φωτος τι αξεχαστο και ατελειωτο ταξιδι ειναι τουτο!!!
Με εκφράζεις απόλυτα φίλε μου! Τελειώνω το Dance και νοιώθω όπως και εσύ! Έχω μεν αγωνία για το πως που θα καταλήξουν όλα, αλλά πραγματικά ευχαριστιέμαι όσο τίποτα το ότι βρίσκομαι εκεί στα μέρη που έχω αγαπήσει παρακολουθώντας αγαπημένους και μισητούς χαρακτήρες και την επική διαμάχη τους σε πολλαπλά επίπεδα!
Ένα παλιό κλασσικό τεστάκι. Είμαι περήφανος που όσες φορές το έχω κάνει με έχει βγάλει Dolorous Edd! χεχεχε