Τα κατάφερα και τελείωσα το Feast for Crows.
Δε θυμάμαι να έχω ξαναδιαβάσει βιβλίο μ’αυτόν τον τρόπο, πηδώντας παραγράφους και ολόκληρες σελίδες (μέχρι και 2-3 κεφάλαια σε κάποια φάση!), μόνο και μόνο γιατί με [U]κούραζε[/U].
Ενώ είμαι σύμφωνος με τη λογική της “ηρεμίας πριν (και μετά) την καταιγίδα” (aka, το Storm of Swords, αλλά και τα τελευταία βιβλία της σειράς που θα ακολουθήσουν), μου αρέσει που το pacing χαλαρώνει και γίνεται περισσότερο εσωστρεφές, χρειάζονται όντως τέτοιες αλλαγές σ’ ένα έπος με το βεληνεκές του ASOIAF, και όχι, η δράση ΔΕΝ είναι αυτοσκοπός, ωστόσο στο Feast for Crows πραγματικά αισθάνθηκα πως ο Μάρτιν απλά το παράκανε με τις ατελείωτες (ανούσιες? πάντως εμένα με κούρασαν) πληροφορίες, τα flash backs, το πλήθος νέων ονομάτων που αναφέρονται συνέχεια (μα ποιός τα θυμάται όλα αυτά?), και με μια γενικότερη φλυαρία που μου μετέδιδε σε σημεία.
[SPOILER]
Υπήρχαν βέβαια στιγμές που έλεγες πως η ιστορία αποκτάει πάλι φτερά, ενώ μπορώ να πω πως χάρηκα την ενδοσκόπηση στις δολοπλοκίες της Cersei και τις κόντρες με τους Tyrells, ή με την απεικόνιση των γεγονότων στο Dorne, γενικά είχε τις στιγμές του το βιβλίο… Αλλά τα κεφάλαια της Brienne ας πούμε τράβαγαν τόσο, μα τόοοοοοσο πολύ, πάνω κάτω, πέρα δόθε, αυτό που έγινε στο τέλος θα μπορούσαμε να το είχαμε δει πολύ πιο πριν. Σάνσα και Σαμ μάλλον αδιάφοροι, δυστυχώς. Τζέιμυ, ωραίος αν και πάλι είχες την αίσθηση πως τραβάει περισσότερο η αφήγηση του απ’ ότι χρειάζεται, ενώ τα κεφάλαια με τα Iron Islands απλά με κούρασαν τόσο που άρχισα να τα πηδάω στο τέλος.[/SPOILER]
Είχε τις στιγμές του το βιβλίο, αλλά πραγματικά θα λεγε κανείς πως αν όοοολα όσα περιγράφονται τα είχε συμπτύξει κατά το ήμισυ θα ήταν πολύ καλύτερα.
Προσοχή σπόιλερς
[SPOILER]Αφήστε που με ενοχλούν τα “φτηνά” cliffhangers, σαν εκείνα με τα οποία τελείωνει το βιβλίο - συγκεκριμένα η ιστορία της Cersei και το όχι του Jaime, η αναφορά στην “τύφλωση” της Άρια και κυρίως, το κρέμασμα της Μπριέν (πεθαίνει ή όχι? σε κάνει να αναρωτιέσαι, και άντε να διαβάσεις το επόμενο).
Τα πρώτα τρία βιβλία δεν είχαν cliffhangers σαν αυτά. Αφήστε που ο κόσμος δεν χρειαζόταν να περιμένει πέντε χρόνια για να βγει το επόμενο να δει τι θα γίνει![/SPOILER]
Μένει να δούμε αν ο Μάρτιν θα κατορθώσει να ενώσει όοοοολα τα κομμάτια του παζλ/ψηφιδωτού που έχει σχηματίσει ως τώρα για να μας δώσει μια κορύφωση όπου όλα μαζί θα οδηγούν σε ένα μεγάλο φινάλε - τότε ακόμα και η φλυαρία του FFC μπορεί να αποκτήσει νόημα, μέσα στο Όλο.
Προχωράω αμέσως στο Dance With Dragons…