Aνυπερβλητη νεοελληνικη μουσικη...!

Μολις πριν απο λιγο ειδα στο γνωστο κουτσομπολοκαναλο τη “θρυλικη” Βανδη να εορταζει με τους μυριαδες θαυμαστες της τα γενεθλια της…#-o#-o
Και απο διπλα ο μεγας χιπχοπας αρτιστας Βουρλιωτης να της δινει την τουρτα με τα κερακια…:(:(:frowning:
Απο κατω βεβαιως ολα αυτα τα χιλιαδεςδεκαπενταχρονοεφταχρονα χαζοπιτσιρικια (να τους βαλουμε να ψηφιζουν στα 16 οπως λενε τα πολιτικα κομματα,τεοια ωριμοτητα που θα ξαναβρουμε …:wink:

Μα σε τι καταντημα εχει περιελθει η νεοελληνικη μουσικη την τελευταια δεκαετια;
Με τι ελεεινη μουσικη και θλιβερους τυπους ερχονται σε πρωτη μουσικη επαφη τα πιτσιρικια;;
τι ειναι αυτα τα πραγματα ρε π…στη μου…;;;

Μα δεν υπαρχει καποιος να μαζεψει ολους αυτους και τον αρχικαταστροφεα χαζοφοιβο και να τους στειλει σε κανενα ξερονησι;
Ρε ουστ απο δω βλαχομπανιερα,
τραβα να φτιαξεις καμια φασολαδα, κουρμπα, ε κουρμπα…:blow::blow::blow::blow::blow:

Πραγματικα η κατασταση σημερα ειναι…Γαμησε τα…

στον πουτσο μας

Ευτυχώς που υπάρχουμε και εμείς οι αληθινοί μεταλλάδες και ροκάδες, οι πραγματικοί γνώστες της μουσικής. Πάλι καλά να λες, φίλε μου.

+516131654323

Βουρλιώτης και βούρλα δε λέω…

…αλλά καλά και 'συ, κατούρα και λίγο…!

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα έχετε με καλλιτέχνες όπως η Βανδή και η Βίσση, που πολλά χρόνια τώρα είναι στο προσκήνιο και οι φαν τους είναι όλο και περισσότεροι, γεμίζουν τα μαγαζιά και τις συναυλίες τους φίσκα σε αντίθεση με άλλες και άλλες συναυλίες. Νομίζω ότι η διαχρονικότητά τους μιλάει από μόνη της και είναι η μεγαλύτερη απόδειξη σε όλους εσάς που αμφισβητείτε την καλλιτεχνική αξία τους. Θα ήθελαν οι Deep Purple να είχαν στην Ελλάδα το κοινό που έχει η Βανδή. Το ίδιο και για μουσουργούς όπως ο Φοίβος και ο Καρβέλας. Αλλά ναι, οι στίχοι του ΝιΒο που έχουν και έναν φαινομενικό (ή έστω και δήθεν για σας) κοινωνικό προβληματισμό είναι σιχαμεροί σε σχέση με το φιλοσοφημένο “Nobody wants him He just stares at the world Planning his vengeance That he will soon unfold”.

ΜΟΝΟ Θέλξη ρε.

Καπου ειχα διαβασει πως το 8% του παγκοσμιου πλυθησμου ακουει Rock/Metal, ειναι τραγικα λιγο, οποτε δεν ειναι ελληνικο φαινομενο, με βαση αυτο το ποσοστο και τον δικο μας πληθυσμο υπαρχουν περιπου 880.000 μεταλαδες

Εντιτ : τα νουμερα αυτα ειναι μονο για έφηβους

…καλά το θέμα μας είναι μόνο οι μεταλλάδες ή το ότι η μισή Ελλάδα ακούει σκυλολαικά και τραβεστί ραπ ή δε ξέρω και εγώ τι άλλο…

…ρε ούτε τα βασικά δεν ξέρουν πολλά νέα παιδιά για την παγκόσμια μουσική σκηνή και για καλλιτέχνες που έχουν γράψει ιστορία…

Συμφωνώ ότι η πλειοψηφία του κόσμου είναι άσχετοι αλλά άν ήταν μουσικόφιλοι και είχε σπίτια γεμάτα με CD και βινύλια γιατί αυτό να μ’έκανε να νιώσω καλύτερα ας πούμε; Ας ακούει ο καθένας ό,τι και σε όποιο βαθμό γουστάρει ή και τίποτα… :wink:

…καλά μη λες τα αυτονόητα…

+1000 κ απο εμένα

Στέλιος Βαμβακάρης - Του Μάρκου

[CENTER]Φτιάξε και συ λιγάκι ροκ
Βάλε και μπουζουκάκι
Οι μουσικοί πεθαίνουνε
Εξάρχεια - Κουκάκι

Φτιάξε και συ λιγάκι ροκ
Μπορεί και να τα πάρεις
Στον πόλεμο τον Τρωικό
Τα φτύσε και ο Πάρης

Φτιάξε και συ λιγάκι ροκ
Στα σίγουρα πουλάει
Μια και του Μάρκου η πενιά
Πίσω πια δεν γυρνάει…[/CENTER]

από τον δίσκο “Ρομαντικοί Παραβάτες”.

Δεν υπαρχεις ρε :lol::lol::lol:

Τρελαίνομαι πραγματικά για τέτοια θρεντς.

Κάποιος (ροκάς συνήθως) που θεωρεί εαυτόν ψαγμένο μουσικά (τρομάρα του), εξαπολύει δριμύ κατηγορώ ενάντια στο “καλλιτεχνικό” σκυλολόι του τόπου μας. Αμέσως κάποιοι αγωνιώντας να παρουσιαστούν ως “ανοιχτόμυαλοι” τον χλευάζουν ως “true, κακιασμένο μεταλλά” και σπεύδουν να επικροτήσουν τους όσους αυτός κράζει.

Μάγκες καταλάβετέ το, το να δέχεσαι τα ΠΑΝΤΑ δεν σε κάνει ανοιχτόμυαλο, αλλά άτομο με απουσία κριτικής σκέψης. Μετά το στερεότυπο του true μεταλλά/ροκά έχουμε αποκτήσει και αυτό του ανοιχτόμυαλου. Και τα δύο είναι εξίσου γραφικά…

Το ποστ του ροκάκια είναι εξαιρετικά αφελές στη γραφή του, αλλά στην ουσία δεν λέει κάτι που δεν ισχύει…

Υπάρχει και το τόπικ “τι σημαίνει για σας το ροκ/μέταλ”. Το βλέπω να εξελίσσεται έτσι.

Εγώ που το έχω διαβάσει ολόκληρο τι κερδίζω?

Εδιτ: κρισπ έχεις ένα πολύ σωστό πόιντ σε αυτά που λες.

Και για να προσθέσω και να επεκτείνω τη σκέψη σου.

Ο πραγματικά ανοιχτόμυαλος είναι αυτός που καταλαβαίνει τη στενοκεφαλιά του άλλου, και προσπαθεί να του την αλλάξει χωρίς παράλληλα να τον χλευάζει.

Τϊποτα, πρώτα διάβασε το τόπικ του AMOLAD και βλέπουμε…

είχα κάνει υπερεπικό ποστ αποθέωσης ΛεΠα εδώ χθες βράδι αλλά χάθηκε. :frowning:
Αχ αυτές οι αλλαγές του σέρβου… [-X

Όποιος γουστάρει τη μουσική πάνω απ’ όλα το κάνει για τον εαυτό του. Για την πάρτη του. Είναι μια προσωπική απόλαυση, ανάλογη με εκείνη του να διαβάζεις ένα βιβλίο της επιλογής σου ας πούμε.

Ή έτσι θα πρεπε να είναι.

Κάποιοι τη βρίσκουν με πολλά μουσικά ακούσματα, κάποιοι όχι. Ορισμένοι μένουν στην επιφάνεια, σε ό,τι τους πλασάρει το ραδιόφωνο ας πούμε, ή οι κυρίαρχες τάσεις μιας εποχής, άλλοι όχι, το ψάχνουν συνεχώς. Άλλοι ψάχνονται σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα και μόνο, άλλοι σε περισσότερα. Όλους όμως τους υποκινεί η αγάπη για τη μουσική.

Προσοχή: 1) το οτι κάτι πλασάρεται και είναι δημοφιλές ΔΕΝ σημαίνει πως είναι απαραίτητα “κακό”, με την “αντικειμενική” έννοια. Με αυτή την έννοια καλλιτέχνες όπως ο Πικάσο, ο Νταλί, ή συγγραφείς όπως ο Τζόυς ή ο Τολστόι (τυχαία παραδείγματα) ποτέ δε θα είχαν γίνει δημοφιλείς. Πόσο μάλλον κάτι Metallica ή AC/DC.

2) Υπάρχουν όντως πράγματα που πλασάρονται και η αξία τους είναι όσο εκείνη μιας tabloid εφημερίδας. Είναι επιφανειακά και έχουν ως μόνο στόχο να πουλήσουν.

Ποιός κάνει τον διαχωρισμό όμως? Ποιός ισχυρίζεται πως κατέχει την “αντικειμενική κρίση” για το τι είναι “ανώτερο ποιοτικά” και τι όχι? Κάποιοι απο μας θα πούμε πως “ναι, υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια”, και κάποιοι όχι.

Η κουβέντα πραγματικά τραβάει σε μάκρος (και απο ένα σημείο και έπειτα φτάνει να έχει ως και φιλοσοφικές προεκτάσεις, εξ’ ου και η δυσκολία της). Ισχύει πως ουκ ολίγοι στίχοι ροκ/μέταλ τραγουδιών για παράδειγμα μόνο για την “ανωτερότητα” τους δε μπορούν να καυχιούνται, σε σχέση με τα “σκυλοτράγουδα”. Υπάρχουν όμως και εκείνες οι απόπειρες που πραγματικά μπορείς να μιλάς για τέχνη, για κάτι ποιοτικό και με βάθος, κάτι που κάνει τη διαφορά.

Τελικά καταλήγουμε στον διαχωρισμό “τέχνη vs διασκέδαση”. Δε νομίζω πως τους AC/DC τους ενδιέφερε ποτέ το να είναι “καλλιτεχνικά ανώτεροι”. Απο την άλλη, μπαίνει μέσα και ο παράγοντας “ροκ κουλτούρα” σε αντίθεση με την “δημοφιλή κουλτούρα” ας πούμε. Οτι δηλαδή “ναι μεν οι AC/DC έχουν αφελείς στίχους, αλλά είναι ΡΟΚ, άρα και προωθούν μια “α” στάση ζωής, κλπ κλπ” (θα έλεγε κάποιος).

Εν ολίγοις: το θέμα έχει ένα σωρό προεκτάσεις. Ας πούμε απλά πως όπου υπάρχει “μάζα” υπάρχει και η “ελίτ”. Όπου υπάρχει “μαζική κουλτούρα”, υπάρχει και ελιτισμός. Ή, όπου νομίζει ο άλλος οτι υπάρχει.

Κλείνω λέγοντας: ακούμε μουσική, επειδή μας αρέσει. Σε κάποιον αρέσουν περισσότερα, σε κάποιον λιγότερα. Αδιαφορούμε για ταμπέλες όπως “κλειστόμυαλος” ή “ανοιχτόμυαλος”, όπως αδιαφορούμε για το αν αυτά που ακούμε εμείς τα ακούει ο “πολύς ο κόσμος”, ή όχι. Απλά κάνουμε αυτό που γουστάρουμε, ακούμε ό,τι κάθεται καλά στο αυτί μας, and that’s that. :wink:

θα συμφωνησω και θα πω οτι γενικα θεωρω τον ορο “ανοιχτομυαλος” αστειο οταν μιλαμε για μουσικη γιατι εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι το μυαλο (δηλαδη η σκεψη, οχι ο εγκεφαλος) δεν πρεπει να παρεμβαλλεται στην πρωτη επαφη με ενα νεο ακουσμα. αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.

αυτο που λεει δεν ισχυει ακριβως γιατι “νεοελληνικη” μουσικη δεν ειναι μονο το σκυλοποπ. ειμαστε στην εποχη του ιντερνετ. γκρινιαζαμε πριν για το τι προβαλουν τβ και ραδιο θα γκρινιαζουμε και τωρα? μια μερα να κατσει να μπει στο μαισπεις στοιχημα οτι θα βρει τουλαχιστον 5 αξιολογους νεους ελληνες μουσικους/μπαντες. αντι να ανοιξει ενα θρεντ με την κλασικη γκρινια ας ανοιγε ενα και να πει “ρε παιδια προτεινετε καμια καλη καινουρια ελληνικη μπαντα η μουσικο να δουμε τι παιζει”. και ακομα οταν λεμε “νεοελληνικη” εννοουμε με ελληνικο στιχο η μουσικη (οπως κι αν οριζεται η “ελληνικη μουσικη”) κατι θα υπαρχει. και αφηνω Θαναση απ’εξω.

δηλαδη γιατι να μπεις στον κοπο να ανοιξεις ενα θρεντ για το τι εκανε η Βανδη. Στειλε γραμμα στο μεταλ χαμερ να κερδισεις και σι ντι. κανει και ριμα.