Περα απο το victim of changes χρηζει αναφορας η συγκλονιστικη ερμηνεια του Rob στο blood red skies (αδικημενο κομματι ακομα και απο τους ιδιους τους Priest)
παρά το ότι ξεγελά με την “επικούρα” του, το κομμάτι (η κομματάρα σωστότερα) είναι - κατά βάση - new wave-ια. Αρα είναι φολς. 
Πες το και new wave-epic…
Ο Metal God:):!:
Επισης δεν νομιζω να εχει αναφερθει η επικη κορωνα του Mιχαλη Παγωνη των Marauder στο intro του Free Like An Eagle…Πορωση ομως 8)
Νομίζω ότι οι 2 κορώνες του τραγουδιστή των Domine στο true believer βάζουν πολλούς κάτω.
Απλά ακούστε, 0:03 με 0:20, τι νότε πιάνει ο άνθρωπος, και όλο το υπόλοιπο κομματάρα απλά! ριφαρες, στιχάρες (επικούρα! :p)
έντιτ: ξέχασα κα αυτήν στο 5:32…ι
[FONT=“Verdana”]Έλα, Rob Halford τί να λέμε τώρα?
Εύκολα, μιας και ο πισωγλέντης Metal God ήταν ο πρώτος (αν μιλάμε για metal) που ξεκίνησε αυτό το παραλήρημα με τις τσιρίδες και τα απόκοσμα falsettos.
Πολλοί ακολούθησαν, πολλοί τον αντέγραψαν, αρκετοί ίσως και να τον ξεπέρασαν σε ικανότητες, αλλά η κατάσταση (κυρίως) στο power metal με τις κορώνες ξέφυγε αρκετά και προσωπικά δεν με αγγίζει πια.
Πιστεύω πως το θέμα δεν είναι να φτάσεις την υψηλότερη νότα που μπορεί ένας (μη-ευνούχος :p) άνδρας, αλλά να πετύχεις τον ερμηνευτικό στόχο σου.
Ένα παράδειγμα αυτού που αναφέρω είναι το παρακάτω κομμάτι των Priest.
Εδώ ο Halford δίνει ρέστα. Ξεκινάει πολύ μπάσα, σε σημείο που όταν μπαίνει με τα (γνωστά) ψηλά φωνητικά, νομίζεις ότι πρόκειται για 2 διαφορετικοί τραγουδιστές.
Το ανατριχιαστικό σημείο ξεκινάει στο 2:58 , με την κορύφωση κάπου στο 3:31 , όπου ο Rob όχι μόνο κινείται σε υψηλότατη κλίμακα, αλλά ερμηνεύει και στίχους σε αυτά τα 30’’ ! Υποκλιθείτε ---->
Judas Priest - Dreamer Deceiver (“Sad Wings Of Destiny” album , [1976] )[/FONT]
Συμφωνω με ολα σχεδον οσα λες και το Dreamer Deceiver ειναι ΕΠΟΣ! Και ειναι πολυ δυσκολοτερο να ερμηνευει κανεις σε υψηλη κλιμακα χωρις να ακουγεται ενοχλητικος παρα να ‘χτυπαει’ απλως ψηλες νοτες (ΟΚ, πολυ εντυπωσιακο κι αυτο). Απλα να πω οτι πριν απο τον Rob υπηρχαν αρκετοι που λογικα τον επηρεασαν, Ian Gillan, David Byron, Robert Plant οι πρωτοι που σκεφτομαι. Συμφωνω παντως οτι τα φωνητικα δεν ειναι αλμα εις υψος (αλλωστε ο ορος ‘κορωνα’ ειναι αδιαφορος τονικοτητας) αν και, οπωσδηποτε, οι ψηλες νοτες και μια αρκετα μεγαλη εκταση ειναι χαρακτηριστικα που πρεπει να εχει ενας καλος rock/metal τραγουδιστης και ειναι ισως πιο απαραιτητα σε αυτα τα ειδη μουσικης απ’ο,τι αλλου. Σχετικα με το poll…προσωπικα ψηφισα την επιλογη ‘αλλο’ κι αυτο γιατι εχω πολλες κορωνες στο μυαλο μου που δεν περιλαμβανονται εδω…Λοιπον, εχουμε και λεμε…
Jeff Scott Soto - As Above So Below (φοβερο κομματι γενικοτερα και εξαιρετικη ‘οπερετικη’ ερμηνεια απο τον Soto )
Mark Boals - Leonardo (δεν τρελαινομαι για τη φωνη του ομως σ’ αυτο το τραγουδι πιανει τις ψηλοτερες νοτες που εχω ακουσει απο αντρα (χεχε, αυτο σηκωνει συζητηση:p) σε full voice και οχι falsetto)
Midnight - Valhalla (εκει που δεν πιστευεις στ΄αυτια σου ανεβαινει κι αλλο!)
Kiske - Eagle Fly Free (απο τα καλυτερα τελειωματα στην ιστορια του metal)
Sebastian Bach - Quicksand Jesus (ισως η καλυτερη ερμηνεια του)
Sebastian Bach - 18 And Life (ή μηπως οχι?)
…και φυσικα πολλοι πολλοι αλλοι που τωρα δε μου ερχονται αλλα και ορισμενοι που παρελειψα συνειδητα θεωρωντας τους αυτονοητες επιλογες (Halford, Dickinson, Eric Adams, Tate)
Μαλακια που δεν εβαλα παραγραφους, το ξερω…
Αν εννοεις τη studio version δεν τραγουδαει ο Benito αλλα ο Paul Davidson:p
Εκτος αν αναφερεσαι σε live ή επανηχογραφηση οποτε με πιανεις αδιαβαστο!
Νοτα οποιασδηποτε τονικοτητας κρατημενη κατα βουληση του τραγουδιστη…και κανονικα ο τραγουδιστης αφηνει ολη του την αναπνοη οποτε η κορωνα εχει συνηθως vibratto
Helloween - We Got The Right. Kiske μάκραν το καλύτερο vibrato…
Για τον Halford που αναφέρθηκε,μην ξεχνάμε και τι έκανε στο Run of the Mill.Δεν υπάρχει το τελείωμα του τραγουδιού!!!
^ Σωστοοοοός ! Βασικά ήμουν μεταξύ Run Of The Mill και Dreamer Deceiver .
Τι δισκάρα αυτό το Rocka Rolla ! Κάργα 70-ίλα ! Υποτιμημένος δίσκος…
Πάρτε κι άλλη μία κορώνα του τύπου "επειδή μπορώ, φάτε τη στη μάπα από την αρχή του τραγουδιού " . :lol:
Πόσο απίστευτες υπερκομματάρες τα Savage και Run of the Mill… 
Sebastian Bach SR σε ότι και να πει!!!
Βασικά δεν είναι τόσο ότι το θεωρώ υπερδισκάρα ή κάτι τέτοιο…Έχει βέβαια κάποια πολύ γαμάτα κομμάτια…Αλλά οι ικανότητες δεν κρύβονται,ειδικά σε τέτοια κομμάτια.Ο άνθρωπος δίνει τη ψυχή του!
κραυγαρες και του tony harnell σχεδον σε ολα.
Rob Halford αλλα περισσότερο για το Dreamer Deceiver παρα για το Victim of Changes.
Σωστή και η τοποθέτηση για Blood Red Skies. Τεράστιο κομμάτι που θα έπρεπε να βρίσκεται σε περίοπτη θέση στα σετλιστ greatest hits των Priest, Το έπνιξε η μετριοτητα του αλμπουμ. Εμενα δε με χαλάει και τόσο βέβαια…
Eγώ θα συνεχίσω να ζω στο μικρό μου κόσμο και να διατυμπανιζω ότι το Ram it Down είναι δίσκαρος. Καλά για το Blood Red Skies δεν το συζητώ καν… υπερκόμματος.
Ον τόπικ. Όλες οι κορώνες του Halford.