Έλα ρε μακριά από φεγγάρια και φώτα την νύχτα!!
Μόλις τώρα είδα το avatar μου…
Πάντως από φώτα μακριά!
Να πηγαίνεις τον Νοέμβριο στο χωριό σου μόνο και μόνο για να βοηθήσεις την γιαγιά σου να μαζέψει ελιές…Το χωριό άδειο,μόνο παππούδες γιαγιάδες κι εσύ.Τα απογεύματα καφές μέσα στο σπίτι,τα βράδια σε παρακμιακό μικρό καφενέ-μπαράκι.
Να είσαι καθισμένος σε αναπαυτική καρέκλα,και να απλώνεις τα πόδια στο γραφείο…
Να είσαι στο Sonisphere λίγο πριν αρχίσουν οι Metallica,και να ξέρεις ότι ήρθε η αγαπημένη σου στιγμή στο festival,όταν ακούς το Know Your Enemy (ΟΧΙ των Green Day) playback από τα μεγάφωνα :lol:
Bonus:Να το τραγουδάς και να χορεύεις σαν τρελός μόνος σου,και μετά από μισό λεπτό να αρχίζουν και άλλοι 1-2 
Να ακούς ένα κομμάτι με το οποίο είχες κόλλημα παλιά,και να ξανακολλάς μαζί του…
Να ακούς από άτομο που γνώρισες πριν από μισό χρόνο ότι είσαι αυτός με τον οποίο δέθηκε πιο πολύ από τότε που ήρθε σαν φοιτητής στην πόλη σου.
Bonus:Να ακούς το ίδιο πράγμα 2-3 μέρες μετά,από άλλο άτομο (κοπέλα κιόλας :p)
Να ακούς κάτι που να το ξέρετε μόνο εσύ και αυτός που στο λέει.
Να λες κάτι που να το ξέρετε εσύ και αυτός στον οποίον το λες.
Να καταλαβαίνεις ότι ένα άτομο δεν αξίζει την προσοχή σου,και να βγαίνεις από το δίλλημα ‘να τον εμπιστευτώ ή όχι?/να μοιραστώ πράγματα μαζί του ή όχι?/να τον θεωρώ φίλο μου ή όχι?’.
Να τελειώνεις ένα καλό βιβλίο και να νιώθεις άδειος μετά…
Να τελειώνεις μια καλή σειρά και να νιώθεις άδειος μετά…
Να ξυπνάς 1-2 λεπτά πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι που έβαλες χθες το βράδυ (συμβαίνει συνέχεια)
Deja Vus
Να πατάς σε γη εντελώς ξένη για πρώτη φορά,ολομόναχος,με κάποιο σκοπό στον νου σου…
Να πηγαίνεις μια χρονιά σε μια μπάντα που σε αρέσει,να έχει 100-200 άτομα,και την επόμενη χρονιά που ξαναέρχεται να έχει καμιά 1000.Κοιτάς τους άσχετους που πήγαν για να ακούσουν ένα χιτάκι και γελάς…
+1. Και επίσης αναλόγως υπέροχο αφότου τελειώσει το ωράριο να μένεις εκεί λίγο παραπάνω απλά για να το ευχαριστηθείς και να κάνεις ότι ευχαριστεί εσένα. 
Υπέροχη εμπειρία όταν πηγαίνεις σε ένα καινούργιο βιβλιοπωλείο που ανακάλυψες τυχαία σε μια βόλτα σου. Μπαίνεις μέσα και αρχίζεις και ψάχνεις τι μπορεί να έχει που δεν γνώριζες ως τώρα, ξανακοιτάς βιβλία που είχες ξεχάσει, πιάνεις κουβέντα με τον υπόλοιπο κόσμο. Η όλη εμπειρία είναι ακόμη καλύτερη σε μικρά βιβλιοπωλεία όπου δεν πιέζεσαι από όλο το σαματά και το χαμό.
Τέλεια εμπειρία όταν κάνεις τη βόλτα μιας πόλης του εξωτερικού με την κοπέλα σου και τους κολλητούς σου και βλέπεις εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους και κουλτούρες από αυτό που εσύ γνώριζες ως τώρα. Ειδικά αν η αρχιτεκτονική της πόλης είναι τόσο υπέροχη όπως της Νέας Υόρκης ή του Μονάχου μιλάμε για εξωπραγματική εμπειρία. 8) Μιας και ανέφερα τα ταξίδια, ανεκτίμητη είναι και η στιγμή που προσγειώνεται το αεροπλάνο και δεν χρειάζεται πια να επαναλαμβάνεις “κάνε να τελειώσει σύντομα, κάνε να τελειώσει σύντομα!”
12345
- να κολλας με ενα τραγουδι και να σου ερχεται συνεχεια στο μυαλο οπου εισαι
Να ταξιδευεις με το πλοίο ή αεροπλάνο και να είναι βραδυ προς πρωι που μολις,ισα ισα,σχεδον γινεται μετα,και να ακούς pink floyd.Αχχχ
αυτό.
Να πέφτει στα χέρια σου ένα cd. Tυχαία. Πατάς το play.
Και μέσως αισθάνεσαι εκείνη την ανατριχίλα στη ραχοκοκκαλιά και ξέρεις ότι έχεις μόλις ερωτευτεί.
Έχει να μου συμβεί πολλά χρόνια με τέτοια ένταση γαμώτο, αλλά όλα τα cd που μου έχει συμβεί τα θυμάμαι ένα προς ένα, ξέρω στίχους και απ’όλα, και ακόμη μετά από αναρρίθμητες ακροάσεις ανατριχιάζω πάντα στα πρώτα δευτερόλεπτα:roll:
να έχεις βγει μόνος και να γίνεσαι ντιρλα. το περπάτημα μέχρι το σπίτι να σου φαντάζει αδύνατο. να ανακαλύπτεις όμως ότι έχεις ένα 5ευρω στην τσέπη. να παίρνεις ταξί
το κεφάλι μοοου
Οι λίγοι φίλοι που σε κάνουν να γελάς.
-η βροχή
-τα ταξίδια το βράδυ
-η σοκολάτα 
-μια αγκαλιά :roll:
Να σου έρχεται στο μυαλό ένα καινούριο δήθεν ανέκδοτο!
Ναι διάολε αυτό είναι ευτυχία!8)8)
Jack Daniels
αξία ανεκτίμητη :roll:
quoted for truth
το ιδιο ισχυει και για jim beam
Έτοιμος ήμουν να το γράψω. Και δεν ισχύει το ίδιο, ισχύει κάτι πολύ παραπάνω
Nα ξυπνας και να συνειδητοποιεις οτι εχεις κανα διωρο υπνου ακομα. 8)
Μια αφίσα από συναυλία.
Ένα μπλοκάκι σημειώσεων με αφιέρωση μπροστά.
Εισιτήρια κινηματογράφου από κάποια παμπάλαια προβολή που όμως τα κρατάς ακόμα γιατί σου θυμίζουν κάτι.
Φωτογραφίες απ’την εποχή που δεν υπήρχαν ψηφιακές μηχανές και εκτύπωση σε υπολογιστές.
Και τόσα άλλα ακόμη…
Να κατεβενεις φουλ με το σκειτ την κατηφορα απο το σπιτι σου στο σχολειο ακουγοντας μουσικη και να βρισκεις εκει αλλους 5 φιλους σου…να κανετε σκειτ απο το πρωι μεχρι το βραδυ και να πεθαινετε στα γελια…μου λειπει πολυ αυτη η εποχη…
Να ακους και με τα 2 αφτια, χωρις το ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΔΕΞΙ ΑΦΤΙ να ειναι βουλωμενο.
+1000000
πάντα μου άρεσε αυτό…ειδικά στον στρατό (αν και δύσκολο για δίωρο)