Περιμένω με μεγάλη αγωνία τα άρθρα του αυτήν την εβδομάδα. Αν καταφέρει και βγάλει ξανά “λαδί” τον Τεν Κάτε για την επιλογή Γκάμπριελ δεξιά και Κατσούρ αριστερά (έστω και για 20’) τότε θα μιλάμε για την πιο ευρηματική πένα της σύγχρονης δημοσιογραφίας…
προφανώς οι γνωστοί γαυροι του φόρουμ θα διαφωνούν για άλλη μια φορά, αλλά ο κάρπετ στο κάτωθι άρθρο νομίζω ότι συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που λέμε “ολυμπιακή νοοτροπία”.
προσωπικά κ έχοντας διαβάσει κατεβατά επί κατεβατών από γαύρους, “σχετικούς” κ μη, συμφωνώ 100%…
Τα κενά ήταν πάντα κενά. Δεν θέλω να ξαναγράψω για προπονητές που αδικήθηκαν, τεχνικούς διευθυντές που λείπουν, παράγοντες που εκδιώχθηκαν, στελέχη που δεν αξιοποιήθηκαν και άλλα τέτοια. Δεν έχει νόημα. Ασε που δεν πιστεύω ότι είναι οι πρακτικές το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι οι αντιλήψεις.
Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Παράταξη
Εχει αναρωτηθεί κανείς ποια είναι η αντίληψη του μέσου οπαδού του Ολυμπιακού για το τι είναι το ποδόσφαιρο; Η δική μου εντύπωση είναι ότι για την τεράστια βάση της παράταξης (σε αυτό έχει πολύ δίκιο ο Κώστας Νικολακόπουλος) που λέγεται Ολυμπιακός το βασικό και το κύριο σε κάθε άθλημα είναι η κατάκτηση της κορυφής. Είναι λάθος αυτό; Οχι απαραίτητα. Το να θες να είσαι πρώτος είναι για εκατομμύρια ανθρώπους (και όχι μόνο ποδοσφαιρόφιλους) κινητήριος δύναμη για δημιουργία και καταξίωση. Το να θες να είσαι πρώτος ειδικά στο ποδόσφαιρο οριοθετεί μια αντίληψη, δημιουργεί μια νοοτροπία. Χθες π.χ. έβλεπα τους πανηγυρισμούς του κόσμου του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης: δεν μπορώ να φανταστώ οπαδούς του Ολυμπιακού να πανηγυρίζουν μια δεύτερη θέση ακόμα κι αν αυτή οδηγούσε απευθείας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Προσοχή: δεν λέω ότι η μία αντίληψη είναι καλή και η άλλη όχι. Απλά επισημαίνω ένα δεδομένο.
Πρώτος
Ολοι αυτοί που χρόνια γκρινιάζουν στον Κόκκαλη για τον νεποτισμό, την έλλειψη σεβασμού σε κάποιες προσωπικότητες (από τον Μπάγεβιτς μέχρι τον «Ρίμπο» π.χ.), και το one man show που λέγεται διοίκηση της ΠΑΕ είναι πολύ λιγότεροι από εκείνους που θέλουν τον Ολυμπιακό πρώτο με κάθε κόστος. Ολο το σημερινό μπάχαλο του Ολυμπιακού (το οικονομικό άνοιγμα, η έλλειψη οργάνωσης, η αδυναμία να βρεθούν στελέχη κ.λπ.) δεν είναι παρά αποτέλεσμα μιας προτεραιότητας που ο πρόεδρος του Ολυμπιακού πάντοτε είχε: την προτεραιότητα να κερδηθεί το πρωτάθλημα για να μην γκρινιάζει και να μην εξεγείρεται ο κόσμος.
Ο Κόκκαλης δεν νομίζω ότι διαμόρφωσε αυτή την αντίληψη, τη βρήκε! Ποτέ δεν θυμάμαι στον Ολυμπιακό να υπήρχαν πρόεδροι που ζητούσαν την υπομονή του κόσμου π.χ. Η ομάδα της δεκαετίας του 80 που κέρδισε πέντε πρωταθλήματα σε επτά χρόνια είναι ζήτημα αν μια φορά ξεκίνησε και τελείωσε τη σεζόν με τον ίδιο προπονητή. Στη μυθολογία του Ολυμπιακού χώρος για προπονητές δεν υπήρξε ποτέ, πόσω μάλλον για τεχνικούς διευθυντές, υπεύθυνους επικοινωνίας, σκάουτερ, επικεφαλής ακαδημιών κ.λπ. Κανείς δεν ξέρει ποιος προπονούσε τον Θρύλο της δεκαετίας του 60 που κατέκτησε τα σερί πρωταθλήματα! Αμφιβάλλω αν τον θυμάται κι ο Σάββας…
Αντιλήψεις
Μ’ αρέσει να συζητάμε για την όποια επόμενη μέρα του Ολυμπιακού: είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, πολύ πιο ενδιαφέρουσα από αυτή που αφορά τα λάθη που προηγήθηκαν. Η δική μου ερώτηση είναι σε αυτή την επόμενη μέρα ποιες ακριβώς αντιλήψεις των οπαδών θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να υπηρετηθούν από κάποιο νέο διοικητικό πλάνο. Το πλάνο της δεκαπενταετίας του Κόκκαλη, κατά τη γνώμη μου, εξυπηρέτησε σχεδόν άψογα τις απαιτήσεις μιας τεράστιας μερίδας του κοινού του Ολυμπιακού, που παραδόξως είναι κι αυτή που σήμερα κάνει τη μεγαλύτερη φασαρία.
Ο Κόκκαλης είχε ως προνομιακό συνομιλητή του τον οργανωμένο λαό, τίμησε παράγοντες μεγάλης ηλικίας που βρήκε στον Ολυμπιακό και το παράσημό τους ήταν η Ολυμπιακοφροσύνη, έκανε ακριβές μεταγραφές που ο κόσμος γούσταρε πηγαίνοντας συχνά κόντρα στις υποδείξεις των προπονητών, προστάτευσε την ομάδα (όπως του φώναζαν μετά το ματς με τον Απόλλωνα το 1996) φέρνοντας τον Θωμά και ελέγχοντας το σύστημα για χρόνια. Επίσης, όπως ο κόσμος του Ολυμπιακού γουστάρει, δεν χάρισε τίτλους (έφτασε να πάρει έναν στα χαρτιά), ήταν επιθετικός με τους αντιπάλους του και όχι «κότα», διοίκησε ως πρώτος μάγκας όπως έκαναν οι παραδοσιακά μεγάλοι πρόεδροι του συλλόγου.
Φασαρία
Ο Κόκκαλης κέρδισε ένα σωρό τίτλους, πέτυχε την πιο μεγάλη διατήρηση πρωτιάς στην Ελλάδα. Αυτό ο κόσμος το γούσταρε πάντα πιο πολύ από τις υποδομές και την προσοχή στους ισολογισμούς. Αυτή η εγκαθίδρυση μιας δυναστείας προϋποθέτει χρήματα, εξουσία, ανδρείκελα στα θεσμικά όργανα που συνεργάζονται έναντι ανταμοιβής ή γιατί σε φοβούνται. Με οργάνωση, τεχνικούς διευθυντές, προσεκτικές μεταγραφές, πίστη στη δουλειά των προπονητών και προσοχή στα μπάτζετ δεν κερδίζεις διαρκώς πρωταθλήματα: δείτε την Μπαρτσελόνα π.χ. που είναι και της μόδας. Αν θες να λειτουργήσεις έτσι θα πρέπει να απευθύνεσαι σε ένα άλλο κοινό το οποίο, για παράδειγμα, δεν θέλει το πρωτάθλημα με κάθε κόστος, προτιμά από τους συνεχείς τίτλους το ωραίο θέαμα, δεν νοιάζεται ποιος θα παίξει πλάγιος την Κυριακή, δεν ενδιαφέρεται ποιος διοικεί την ΕΠΟ. Υπάρχουν οπαδοί του Ολυμπιακού με τέτοιες αντιλήψεις; Υπάρχουν βέβαια, αλλά αμφιβάλλω αν είναι πολλοί. Σίγουρα δεν κάνουν τη φασαρία που κάνουν οι άλλοι.
Αλλαγή
Ο Κόκκαλης παρουσιάζεται σήμερα σαν ένα είδος μονάρχη που καταρρέει. Δεν τον βλέπω έτσι. Για μένα υπήρξε ο ηγέτης μιας δημοκρατίας (
σοβιετικού τύπου που κινήθηκε με σεβασμό στις αντιλήψεις του λαού: ο Κόκκαλης πάντα τα θέλω τού λαού είχε στο μυαλό του. Σήμερα τον κατασπαράζει ο ίδιος λαός που θεωρεί κατόρθωμα τη δημιουργία της Ριζούπολης και μαγκιά το πρωτάθλημα με την ένσταση για τον Βάλνερ. Εχω αμφιβολίες για το αν ο Κόκκαλης μπορεί στα 70 του να υπηρετήσει τις αντιλήψεις ενός τέτοιου λαού. Και σχεδόν τη βεβαιότητα ότι όποιος τον διαδεχθεί δύσκολα θα τις αλλάξει…
Μίλκοβιτς
Στη λήξη του τέταρτου τελικού του βόλεϊ και μετά τη νίκη του Ολυμπιακού ο Ισίδωρος Πρίντεζης ανέφερε όλα τα κατορθώματα του Ιβάν Μίλκοβιτς. «Χρυσό» στους Ολυμπιακούς στο Σίδνεϊ, Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ματσεράτα, πρώτος σκόρερ σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα κ.λπ., κ.λπ. Κι όμως αυτός ο υπερπαίκτης, που δεν έχει να αποδείξει τίποτα και τα έχει πάρει όλα, πανηγύριζε σαν μικρό παιδάκι ένα πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό στην Ελλάδα κι ανέβηκε μάλιστα και στην εξέδρα για να αγκαλιάσει τη διοίκηση της ομάδας, δηλαδή τον Συγγελίδη και τον Μαρινάκη.
Το υπογραμμίζω σε μια στιγμή που γίνεται μεγάλη συζήτηση για τον Ολυμπιακό του ποδοσφαίρου και τη στελέχωσή του. Για μένα δεν είναι πρόβλημα ότι ο Ολυμπιακός έχασε ένα πρωτάθλημα, ούτε θα είναι πρόβλημα αν χάσει κι άλλα όντας χειρότερος από τους όποιους αντιπάλους του: αυτά όταν μιλάμε για αθλητισμό είναι λογικά πράγματα. Πρόβλημα θα αποκτήσει ο Ολυμπιακός όταν χάσει την ικανότητα να μεταμορφώνει σε ένθερμους και φανατικούς οπαδούς του τους μεγάλους αθλητές που φοράνε τη φανέλα του. Τότε ναι, η επόμενη μέρα του θα είναι αληθινά δύσκολη.
Σε αυτή τη δωδεκαετία των θριάμβων του Κόκκαλη υπήρξαν πολλοί ποδοσφαιριστές που δέθηκαν με τον σύλλογο: οι επιτυχίες το καθιστούν αυτό γενικά πιο εύκολο. Η ίδια η εξέδρα αλλά και ο Τύπος του Ολυμπιακού έχουν την ικανότητα να πωρώνουν τους παίκτες, να τους μαθαίνουν να σκέφτονται και να αγαπάνε την ομάδα πιο πολύ απ’ οτιδήποτε άλλο.
Στο βόλεϊ δεν υπάρχει Κόκκαλης, τα προβλήματα της ομάδας ήταν μεγάλα, ο σύλλογος έμεινε μακριά από την πρώτη θέση έξι ολόκληρα χρόνια, όμως βλέποντας τον αυθόρμητο πανηγυρισμό του Μίλκοβιτς καταλαβαίνεις γιατί επανήλθε στην κορυφή: δεν είναι τα χρήματα που τον έκαναν πρώτο, είναι το δέσιμο όλων με την ομάδα, η πίστη σε έναν κοινό σκοπό και έναν κοινό στόχο. Αυτό είναι που στο τέλος μετατρέπει έναν σπουδαίο παίκτη σε ορκισμένο οπαδό κι αυτό στον Ολυμπιακό συνέβαινε σχεδόν πάντα. Αν η ομάδα αυτό το χάσει, αν για κάθε παίκτη υπάρχουν λαϊκά δικαστήρια αντί για λατρεία κανένας λεφτάς δεν θα αντιστρέψει τα πράγματα. Αν αρχίσει το εμπόριο της μουρμούρας και της γκρίνιας, η νύχτα θα είναι μεγάλη.
Έχει απόλυτο δίκιο.
Σε ένα πράγμα έχει άδικο. Στο θέμα της Μπαρτσελόνα. Ούτε τους Καταλανούς τους νοιάζουν οι ισολογισμοί. Και για αυτό όταν είχε έρθει ο Λαπόρτα τα είχαν βάψει μαύρα, αποκαλώντας τον yuppie που δε ταιριάζει με τη φιλοσοφία της Βαρκελώνης. Ακόμη δε τον γουστάρουν κι ας έκανε τη Μπαρτσελόνα κερδοφόρα επιχείρηση. Όταν τη πήρε η Μπάρτσα έχανε κάθε χρόνο κοντά στα 60 εκ.? και πλέον έχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πέρσι σίγουρα έβγαλε και μεγάλο κέρδος. Οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί δεν είναι αποτέλεσμα νοοτροπίας της εξέδρας, αλλά του Λαπόρτα και της διοίκησης.
(FYI:Η Ρεάλ αν δεν πάρει σύντομα τίτλους και δε φτάσει στο top level της Ευρώπης, οδεύει προς οικονομική καταστροφή. Ήδη έχει ένα χρέος 600+ εκ. ? και είχε ήδη πουλήσει το προπονητήριο που είχε στη Μαδρίτη (φιλέτο γειτονιά) για να φτιάξει τους Γκαλάκτικος πριν από πολλά χρόνια. Αιτία για αυτό το άνοιγμα είναι η αποτυχία της Ρεάλ να παράγει νέα μεγάλα ταλέντα από τις ακαδημίες της. Ουσιαστικά ο Κασίγιας και ο Γκούτι ήταν οι τελευταίοι παικταράδες που βγήκαν από τα φυτώρια της και δε χρειάστηκε να δώσει εκατοντάδες εκατομμύρια για να συμπληρώσει αυτές τις θέσεις στο ρόστερ της)
Επίσης είναι άδικο να συγκρίνεις την οποιαδήποτε ομάδα με τη Μπαρτσελόνα σε θέματα νοοτροπίας της εξέδρας. Όχι στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη ολόκληρη δεν υπάρχουν ομάδες με αυτή τη νοοτροπία.
o καρπετοπουλος παντως αν κατσει να μιλησει σοβαρα για μπαλα και οχι για παρασκηνια και διαιτητες,λεει πολυ καλα και σωστα πραγματα.
δυστυχως αυτη η νοοτροπια για την οποια μιλαει στο αρθρο του ειναι ο καρκινος στον ολυμπιακο και οχι ο κοκκαλης και ο καθε κοκκαλης.
Και σε άλλα πράγματα έχει άδικο και προσπαθεί με τον γνωστό ύπουλο τρόπο του να απαξιώσει όσα πετύχαμε στα 13 αυτά χρόνια:
Π.χ. “Θεωρούν κατόρθωμα τη δημιουργία της Ριζούπολης”
Ρε σιχαμένε ρουφιάνε, στη Ριζούπολη έγιναν κάποια επεισόδια που δεν ήταν χειρότερα από αυτά που γίνονται δυστυχώς στα περισσότερα ντέρμπυ στην Ελλάδα σε παλιά/μικρά γήπεδα, σίγουρα γίνονταν σε κάθε επίσκεψη του Ολυμιακού σε Λεωφόρο/Φιλαδέλφεια παλιότερα και στην Τούμπα μέχρι και σήμερα.
Από εκεί και πέρα, στη Ριζούπολη έπαιξαν δύο ομάδες, μία πιό άνετη που προπορευόταν ση βαθμολογία και έπαιζε και για το Χ και μία με την πλάτη στον τοίχο.
Και κέρδισε θριαμβευτικά η ομαδάρα που έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο γιατί είχε τα άντερα και τους παγκόσμιας κλάσης παιχταράδες Τζόλε, Ζιοβάνι, Καρεμπέ, τον εξαιρετικό στο σκοράρισμα ακραίο χαφ Στελάρα, τον αθόρυβο εργάτη Ζέτερμπεργκ, την αμυντικάρα τον Άντζα και την ψυχάρα τον Αμανατίδη. Απέναντι μας είχαμε μία ομάδα με σαφές κόμπλεξ κατωτερότητας, τους βάλαμε στην παριοχή τους από την αρχή και το 2-0 έγινε νωρίς.
Ναι, η Ριζούπολη είναι κατόρθωμα Καρπέτόπουλε, αλλά είναι κατόρθωμα κυρίως αγωνιστικό.
Από τότε η προπαγάνδα η δική σου και κάτι αστείων σαν τον Φύσσα ψάχνει να την απαξιώσει…
Η Ριζούπολη επίσης δείχνει και τι λέιπει από τον σημερινό Ολυμπιακό (το γράφει και ο Καρπετόπουλος με την αναφορά στον Μίλκοβιτς). Αν η σημερινή μας 11άδα κατέβαινε στη Ριζούπολη να παίξει με την τότε 11άδα θα είχε την ίδια και χειρότερη τύχη από τα βαζέλια.
Ακόμα και όπως είναι οι παίχτες σήμερα! :roll:
Έχω την υποψία πως ο Καρεμπέ πρέπει να είναι και τώρα πιό γυμνασμένος από τον Ντουντού!
Εγώ πάντα ξεχωρίζω τους Ολυμπιακούς σε 2 είδη. Σε αυτούς που είναι υπερήφανοι για τη Ριζούπολη και σε αυτούς που λυπούνται για αυτό που εγινε.
Mule, το post σου είναι τεράστια απογοήτευση.
μπραβο mule εισαι ο νεος εξελιγμενος τυπος ανθρωπου… #-o
ρε συ χρηστο τι καθεσαι 10 το πρωι κ γραφεις για τον καρπετοπουλο ? πανε πιες εναν γκαφε στην αγ.νικολαου 
(μη τρωτε ρε τη χαλασμενη πρεζα που λεγεται μπαλα/οπαδιλικι σας δουλευουν ψιλο γαζι κ τους προσκυνατε και απο πανω)
Αν η τότε 11άδα του Ολυμπιακού έπαιζε με την τότε 11άδα της ΑΕΚ ή με την τότε 11άδα της Μακάμπι πάλι θα ρεζιλευόταν; Μεγάλη ομαδάρα εκείνος ο Ολυμπιακός, τι να λέμε τωρα…
Πάντως, το άρθρο του Καρπετόπουλου δείχνει εξαιρετικά τη νοοτροπία της Sportday. “Γράψτε αυτό που θέλουν να ακούσουν οι αναγνώστες μας, ακόμη κι αν δε το πιστεύετε, ώστε να πούνε -καλά τα λένε- και να μας αγοράζουν”. Η άποψη του Καρπετόπουλου για το ματς της Ριζούπολης, εδώ και πολλά χρόνια, ήταν λίγο πολύ η άποψη του Mule. Απλά δεν έχει πρόβλημα να κάνει μια κωλοτούμπα ακόμη.
Ας γράψουμε στο κείμενο μας αυτά που θα χαροποιήσουν τον κόσμο. Π.χ. ο Ολυμπιακός δεν είναι Μπαρτσελόνα (o’rly?) και οι χούλιγκαν του είναι οι μόνοι στην Ελλάδα που αν είναι να πάρουν τίτλο, δεν τους πειράζει μία Ριζούπολη. Λεσ και οι υπόλοιπες ομάδες στην Ελλάδα, έχουν εξέδρες με νοοτροπία της Μπαρτσελόνα και την ώρα του ματς είναι πιο ήσυχες και από καπουτσίνους μοναχούς που πήραν όρκο σιωπής. Να μη θυμηθώ τους τελικούς των πλέη οφ στο μπάσκετ στα 90ς, που οι καμεραμάν έμπαιναν στο ΣΕΦ και στο τάφο του Ινδού, φορώντας το κράνος της μηχανής τους.
Mule, πού να βλεπες και το original post monte, είχε πιο πολλή πλάκα!
Μπορώ πάντως να σε λέω μπαμπά… :lol:
@ awake:
Ρε μαν μη μας πρήζεις άλλο, το καταλάβαμε ότι είμαστε πίθηκοι που ασχολούμαστε με ομάδες.
Μαστούρωνε εσύ με ανώτερα πράγματα όπως το Aenima και το Wire και μη σε νοιάζει…
Iσχυει. Λαϊκισμός μέχρι εκει που δεν πάει. Σιχαμένη εφημερίδα…
Γαμάνε πάντως και Αenima και Wire…
Έχουμε ξαναδιαφωνήσει για αυτό και παλιότερα θυμάμαι. 
Η διαφορά μας όμως δεν είναι μόνο στο ποιά πλευρά υποστηρίζουμε αλλά και στο πως εγώ ήμουν εκεί οπότε επίτρεψε μου να έχω αρκετά ξεκάθαρη άποψη και για όσα έγιναν (στα οποία για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις δεν συμμετείχα και ούτε επικροτώ) και για όσα δεν έγιναν και πήραν διαστάσεις urban legend από λουζεράδες που έψαχναν για άλλοθι.
Μπράβο Awake που ανακάλυψες την Ολλανδία σχεδόν 15 χρόνια μετά από εμένα και από τότε μας άρχισες τα αφ’ υψηλού ποστς στο φόρουμ και μας κάνεις και μάθημα.
Αν ξαναέρθεις σε καμία Τιτανομαχία θύμησε μου να σου πώ για τα επεισόδια και τα οπαδιλίκια που έχω δεί εκεί όταν δούλευα με Ολλανδούς στις αρχές της περασμένης δεκαετίας και να σου τα συγκρίνω με τον κόσμο του Ολυμπιακού.
Η τότε 11άδα του Θρύλου όταν έπαιξε με την τότε 11άδα της ΑΕΚ και τον Βασσάρα σε ματς ανάλογης κρισιμότητας ένα χρόνο πριν τη Ριζούπολη στο ΟΑΚΑ έδειξε την ποιότητα της και την ατομική κλάση του Αλεξανδρή. Τα θυμάσαι είμαι σίγουρος, μην ποστάρω από youtube τώρα, έτσι; 8)
:lol:
Το έκανε έντιτ; :-s
Μule αγόρι μου αποφάσισε. Μιλάς για την χρονιά της Ριζούπολης ή για την προηγούμενη; Την χρονιά της Ριζούπολης, μέσα στην Ριζούπολη το ματς με την ΑΕΚ είχε λήξει 1-2 αντί για 1-10. Που κολλάει το 4-3; Το 2001-2002 ήσασταν καλύτεροι από την ΑΕΚ και νικήσατε. Μία σεζόν αργότερα η “ομαδάρα” του Ολυμπιακού με τους “παγκόσμιας κλάσσης παίκτες” που επικαλείσαι απέναντι σε μια άλλη ΑΕΚ σε σχέση με ένα χρόνο πριν παρακαλούσε να τελειώσει το παιχνίδι μπας και πάρει το Χ (άλλα το έβαλε στο τέλος ο Κατσουράνης). Μην απαντάς ότι να’ναι… έλεος.
Δεν φταίω εγώ αν δεν κατάλαβες ή δεν θες να καταλάβεις την απάντηση…
Το έγραψα πως το 4-3 ήταν ένα χρόνο πριν, δεν μπερδεύω τις χρονιές, η ομάδα μας ήταν πάνω-κάτω η ίδια, οι παίχτες που ανέφερα στο ποστ μου περί Ριζούπολης ήταν στο ρόστερ μας και τις δύο χρονιές. Αυτό που λέω είναι πως τότε όταν τα πράγματα έφταναν να κρίνονται σε ένα ματς ο Ολυμπιακός είχε τον κάθε αντίπαλο.
Το ματς για το οποίο κομπάζεις -τα περί 1-10 μόνο για τα εξώφυλλα του οπαδικού σας τύπου κάνουν- ήταν ένα freak result σε μία χρονιά που η ΑΕΚ δεν διεκδίκησε τον τίτλο βυθισμένη στα εσωτερικά προβλήματα που της προκαλούσαν οι κόντρες Μπάγεβιτς-οργανωμένων και Ψωμιάδη-Ντέμη που οδήγησε σε διοικητική αστάθεια και στην κατεδάφιση του γηπέδου σας από τον Γρανίτσα.
Όσο για το να αμφισβητείς με εισαγωγικά την παγκόσμια κλάση Τζόλε-Ζιο-Καρεμπέ, τι να πώ; Eκτίθεσαι…
το έκανα εδιτ γιατι ο κάρβου φοβήθηκε μην χαλαστει ο μιουλ
κατά τα άλλα αστειότητες. η ριζούπολη μάλλον έμεινε στον κόσμο γιατι οοοοοοοοοοοολο κ κάτι παραπάνω έγινε από τα “γνωστά” που γίνονται “παντού”
Mπα, μάλλον λιγότερα έγιναν γιατί ήταν απογευματινό ματς και έτσι δεν μπόρεσε να σβήσει κανείς τα φώτα, ούτε έπεσε καμία φωτοβολίδα για να επαναληφθεί ο αγώνας…
…ούτε και πιστολίδι μετά από ήτα της ομάδας:):!:
Κι εγώ με όσα είχα ακούσει (δεν ξέρω τι είχαν ακούσει οι Παναθηναϊκοί) είχαν γίνει τόσο χοντρά πράγματα που την επομένη ο Φιλιππίδης έλεγε τους παίκτες του “κότες” και τους έριχνε το φταίξιμο και λίγο καιρό μετά που τον είχαν σουτάρει από τον ΠΑΟ, η ευθύνη για το 3-0 ήταν … η εξέδρα της Ριζούπολης. Και το έλεγαν αυτό οι άνθρωποι που ξήλωσαν όλο τον τότε ΠΑΟ.
Θα πρέπει να είναι τρελός κάποιος για να νομίζει πως η πλειοψηφία των Ολυμπιακών είναι περήφανη για τα οποιαδήποτε επεισόδια, αλλά εθελοτυφλεί όταν νομίζει πως ο Ολυμπιακός χάρη στη συμπεριφορά της εξέδρας στη Ριζούπολη κατέκτησε το τίτλο και για αυτό κακώς οι οπαδοί του (όλοι) χαίρονται για αυτό το τίτλο.
Τίτλος: Τι(ς) πταίει για τον έβδομο άκαρπο χρόνο του Τριφυλλιού
Συντάκτης: Αντώνης Καρπετόπουλος - Ι. ΣΕΡΕΤΗΣ
Ημερομηνία: Κυριακή 18 Μαΐου 2003