Έχει σπείρει πολύ πόνο ο θρύλος 
Back on topic:
Ο Σάντος φεύγει, ο ΠΑΟΚ έρχεται
Λέγονται πολλές υπερβολές για τον Σάντος και τα πεπραγμένα του στον ΠΑΟΚ. Χθες κοίταζα ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι μικροί που υποτίθεται ότι επί των ημερών του βελτιώθηκαν: δεν βρήκα πολλούς. Ο Μαλεζάς, ίσως ο πιο βελτιωμένος Ελληνας παίκτης φέτος, ήταν στον ΠΑΟΚ και πριν από τον Σάντος: να δεχτώ ότι τον βοήθησε. Ο Βιεϊρίνια σίγουρα έγινε επί των ημερών του καλύτερος: όλοι οι άλλοι είναι φτασμένοι παίκτες.
Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Το κατόρθωμα του Σάντος (αν πρόκειται περί κατορθώματος) είναι ότι πήρε πολλά από παίκτες που έρχονταν από μέτριες χρονιές πριν βρεθούν στον ΠΑΟΚ. Ο Κοντρέρας, ο Γκαρσία, ο Μουσλίμοβιτς, ο Χαλκιάς, ακόμα κι ο Ιβιτς, που έκανε σπουδαία χρονιά ως κρυφός φορ, είναι μεγάλα παιδιά που δουλεύοντας με τον Σάντος θυμήθηκαν τις καλές τους μέρες: δεν τον συμπαθούσαν βέβαια όλοι. Δεν θέλω να προστεθώ στο κάρο των τελάληδων που υπερβάλλουν: στη μεταμόρφωση προς το καλύτερο όλων αυτών καταλυτική είναι και η ίδια η ομάδα! Στον ΠΑΟΚ οι παίκτες περνάνε καλά: έχω γνωρίσει τουλάχιστον πέντε στη ζωή μου που μου ορκίζονται ότι θα πήγαιναν να παίξουν στη Θεσσαλονίκη ακόμα και χωρίς χρήματα. Ενας τέτοιος φυσικά είναι ο Θοδωρής Ζαγοράκης.
Πηδηματάκια
Δεν μου κάνει εντύπωση ότι ο Σάντος αποφάσισε να φύγει έπειτα από μία ?σε πολύ γενικές γραμμές? καλή χρονιά. Ετσι έκανε και την πρώτη φορά που ήρθε στην ΑΕΚ: διεκδίκησε ένα πρωτάθλημα, κατέκτησε ένα Κύπελλο, δημιούργησε (και χάρη στους ρεπόρτερ) μια καλή εικόνα στους οπαδούς και όταν κατάλαβε ότι την επόμενη σεζόν ο πήχης θα είναι ψηλά, την έκανε για τον Παναθηναϊκό με ελαφρά πηδηματάκια. Στον ΠΑΟΚ κατά κάποιον τρόπο επαναλαμβάνεται η ιστορία: του χρόνου για να γίνει ένα βήμα μπροστά η ομάδα πρέπει να κερδίσει κάτι. Ο μαστρο-Σάντος αγαπάει τη χωρίς πίεση δουλειά και τα πλάνα τριετίας: με το «εδώ και τώρα αποτελέσματα» είχε πάντα ένα πρόβλημα. Τολμώ μια πρόβλεψη: όπως γύρισε στην ΑΕΚ, θα γυρίσει και στον ΠΑΟΚ. Πότε; Οταν πάλι δεν θα υπάρχει η πίεση για τίτλους και μια δεύτερη θέση θα αποτελεί λόγο πανηγυρισμών. Δεύτερος, άλλωστε, τερματίζει εύκολα.
Απολογισμό
Κάνοντας ένα μίνι απολογισμό της τριετίας του, ομολογώ ότι δεν τα πήγε κι άσχημα ?αν και πιστεύω πως η τύχη του ήταν εκείνη η πρώτη απογοητευτική χρονιά του. Ο ΠΑΟΚ την πρώτη χρονιά με τον Σάντος τερμάτισε δέκατος. Ο,τι ακολουθούσε θα ήταν μοιραία καλύτερο και θα του έδινε χρόνο. Με δεδομένο ότι η δεύτερη χρονιά θα ήταν επιτυχημένη, η ομάδα θα έφτανε χωρίς προβλήματα ηθικού και σε μια τρίτη, δηλαδή τη φετινή. Ο αποκλεισμός από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις του έδωσε τη δυνατότητα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα παίζοντας με μια ήδη δεμένη ομάδα ένα μόλις ματς την εβδομάδα: όταν χρειάστηκε να παίξει δύο αποκλείστηκε στα Γιάννενα κι έφερε ισοπαλία με τον Ηρακλή! Παίζοντας ένα ματς την εβδομάδα, παρουσιάστηκε στο τέλος στα πλέι οφ με έναν ΠΑΟΚ γεμάτο αθλητική φρεσκάδα. Βρίσκοντας τον διαλυμένο και χωρίς καθοδήγηση Ολυμπιακό και την ΑΕΚ που ταλανίζεται από έριδες έκανε πάρτι. Ομως, αυτό το κλείσιμο της σεζόν δημιουργεί υποχρεώσεις για την επόμενη: δεν είμαστε για τέτοια!
Λάθος
Κάνει λάθος που φεύγει. Ο ΠΑΟΚ έχει μια στιβαρή διοίκηση και μια ομάδα που και του χρόνου μπορεί να είναι αξιόμαχη, παρ’ όλο που τρεις-τέσσερις βασικοί ποδοσφαιριστές μεγαλώνουν. Μου λένε φίλοι από τη Θεσσαλονίκη (που τα του ΠΑΟΚ τα ξέρουν) ότι ήθελε εγγυήσεις πως η ομάδα θα ενισχυθεί και πως τέτοιες δεν υπήρχαν, ότι τον τελευταίο καιρό ένιωθε λίγο όμηρος κάποιων παικτών και πως είχε κάπως θυμώσει και με τις φήμες ότι ο Κονσεϊσάο ψάχνει προπονητή. Μπορεί να είναι κι έτσι, όμως το βέβαιο είναι ότι οι ανταγωνιστές του δύσκολα μπορεί να είναι πολύ καλύτεροι ?όλοι θα αντιμετωπίσουν το μεταγραφικό παζάρι με όρους λιτότητας. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να έχει τα οικονομικά του προβλήματα, αλλά αυτά σπανίως βγαίνουν στο φως. Στον ΠΑΟΚ (και ίσως μόνο στον ΠΑΟΚ) θα μπορούσε να δουλέψει με ελάχιστη κριτική, τον κόσμο συσπειρωμένο, τον Τύπο ολόκληρο μαζί του: αυτά δεν είναι μικρά πράγματα και θα έλεγα ότι είναι απαραίτητα για να κάνεις πρωταθλητισμό. Ομως η δική μου απορία όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην Ελλάδα είναι αν ο καλός Σάντος τον πρωταθλητισμό τον αντέχει και ειλικρινά δεν έχω καταλάβει.
Επόμενος
Ο επόμενος κινδυνεύει από τις συγκρίσεις μαζί του, διότι ο κόσμος κρατά πάντα τις τελευταίες εικόνες και ξεχνά τα πολλά που προηγήθηκαν. Είναι επίσης δύσκολο να του εξηγήσεις τη διαφορά της επιτυχίας με τη συγκυρία: επιτυχία είναι να κατακτήσεις έναν τίτλο, συγκυρία να έρθεις δεύτερος λόγω κατάρρευσης των αντιπάλων. Τι προπονητή χρειάζεται ο ΠΑΟΚ; Για μένα η απάντηση είναι απλή: χρειάζεται κάποιον ικανό να κάνει πρωταθλητισμό. Πρωταθλητισμό στην Ελλάδα κάνεις όταν «καθαρίζεις» χωρίς να αγκομαχάς τους μικρούς, παίζοντας ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Πρωταθλητισμό κάνεις με 40-42 βαθμούς στην Τούμπα. Πρωταθλητισμό κάνεις «σκουπίζοντας» τους 5 τελευταίους εκτός έδρας που παίζουν για να σωθούν και ψάχνοντας δέκα βαθμούς στα υπόλοιπα 10 εκτός έδρας ματς. Επειδή η ομάδα είναι έτοιμη και η διοίκηση ικανή, αυτά για τον ΠΑΟΚ θα πρέπει να αρχίσουν να γίνονται στόχος και σκοπός. Για τον καλό Φερνάντο δεν ήταν ποτέ εύκολα.
Αυτά έγραψε λοιπόν ο άνθρωπος που είχε σκοπό να μας αποδείξει ότι ο Τεν Κάτε υπήρξε ο μεγαλύτερος δάσκαλος τακτικής που πέρασε ποτέ από τα μέρη μας. Αποδεικνύει μια φορά ακόμα ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα πάντα είτε διαστρεβλώνοντάς τα είτε αποκόπτοντάς από το περιβάλλον τους ώστε να καταλήξεις στο συμπέρασμα που θες.
τι γράφει λάθος για τον σάντος ? για κάνε μια ανάλυση…
Δυο διευκρινήσεις.
Πρώτον, δε θεωρώ τον Σάντος κανέναν σούπερ προπονητή. Έχει τα μειονεκτήματά του, αλλά σε γενικές γραμμές τον θεωρώ επιτυχήμενο δεδομένων των συνθηκών που δούλευε και των γενικότερων καταστάσεων. Ειδικά δε η πορεία του με την ΑΕΚ των Λύμπε, Κατσουράνη, Ασουνσάο, Άλβες και μετά ρόστερ επιπέδου Λεβαδειακού όπου διεκδίκησε πρωτάθλημα μέχρι τέλους είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη.
Δεύτερον, ο Καρπετόπουλος ως γνήσιος κουτοπόνηρος προσέχει καλά αυτά που γράφει ώστε και να σφάξει με το βαμβάκι τον Σάντος και να μην μπορεί κανείς να του πει ότι κάνει κάποια χοντράδα εναντίον του Πορτογάλου.
Πάμε στην ανάλυση τώρα…
Λέγονται πολλές υπερβολές για τον Σάντος και τα πεπραγμένα του στον ΠΑΟΚ. Χθες κοίταζα ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι μικροί που υποτίθεται ότι επί των ημερών του βελτιώθηκαν: δεν βρήκα πολλούς. Ο Μαλεζάς, ίσως ο πιο βελτιωμένος Ελληνας παίκτης φέτος, ήταν στον ΠΑΟΚ και πριν από τον Σάντος: να δεχτώ ότι τον βοήθησε. Ο Βιεϊρίνια σίγουρα έγινε επί των ημερών του καλύτερος: όλοι οι άλλοι είναι φτασμένοι παίκτες.
Το κατόρθωμα του Σάντος (αν πρόκειται περί κατορθώματος) είναι ότι πήρε πολλά από παίκτες που έρχονταν από μέτριες χρονιές πριν βρεθούν στον ΠΑΟΚ. Ο Κοντρέρας, ο Γκαρσία, ο Μουσλίμοβιτς, ο Χαλκιάς, ακόμα κι ο Ιβιτς, που έκανε σπουδαία χρονιά ως κρυφός φορ, είναι μεγάλα παιδιά που δουλεύοντας με τον Σάντος θυμήθηκαν τις καλές τους μέρες: δεν τον συμπαθούσαν βέβαια όλοι. Δεν θέλω να προστεθώ στο κάρο των τελάληδων που υπερβάλλουν: στη μεταμόρφωση προς το καλύτερο όλων αυτών καταλυτική είναι και η ίδια η ομάδα! Στον ΠΑΟΚ οι παίκτες περνάνε καλά: έχω γνωρίσει τουλάχιστον πέντε στη ζωή μου που μου ορκίζονται ότι θα πήγαιναν να παίξουν στη Θεσσαλονίκη ακόμα και χωρίς χρήματα. Ενας τέτοιος φυσικά είναι ο Θοδωρής Ζαγοράκης.
Ποιος άλλος “μικρός” θα μπορούσε δηλαδή να βελτιωθεί στον ΠΑΟΚ του Σάντος, που 2 χρονιές τώρα κάνει σεζόν Τσάμπιονς Λιγκ? Ο Μπαλάφας? Ο Κουτσιανικούλης που κόβω το κεφάλι μου ότι δεν ήταν επιλογή του και είναι υπερτιμημένος γενικά? Ο Μαλεζάς ήταν στον ΠΑΟΚ και πριν τον Σάντος αλλά αξιόπιστος αμυντικός ήταν με αυτόν. Ο Βιεϊρίνια όμως, που ήταν πανάγνωστος πριν και τώρα είναι το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο του ΠΑΟΚ γιατί να μην πιστωθεί στον Σάντος πέρα από την περσινή 3η και την φετινή 2η θέση?
Tα δε μπολνταρισμένα είναι σοφιστείες της πλάκας. Τι πάει να πει “θυμήθηκαν τις καλές τους μέρες”? Αν δεν χρησιμοποιούνταν σωστά από τον προπονητή τους (πχ ο Γκαρσία πλαισιώθηκε με έναν γρήγορο χαφ όπως ο Βίτολο και απελευθερώθηκε) σκατά θα θυμούνταν.
Τώρα το “στον ΠΑΟΚ περνάνε καλά” ας μην το σχολιάσουμε γιατί οι περίοδοι των προσφυγών κατά κύματα είναι νωπές ακόμα στη μνήμη μας. Στον ΠΑΟΚ μπορεί να περνάνε καλά αλλά σ’ αυτό συνέβαλε η εύρυθμη λειτουργία της ομάδας κομμάτι της οποίας ήταν και σοβαρός της προπονητής.
Δεν μου κάνει εντύπωση ότι ο Σάντος αποφάσισε να φύγει έπειτα από μία ?σε πολύ γενικές γραμμές? καλή χρονιά. Ετσι έκανε και την πρώτη φορά που ήρθε στην ΑΕΚ: διεκδίκησε ένα πρωτάθλημα, κατέκτησε ένα Κύπελλο, δημιούργησε (και χάρη στους ρεπόρτερ) μια καλή εικόνα στους οπαδούς και όταν κατάλαβε ότι την επόμενη σεζόν ο πήχης θα είναι ψηλά, την έκανε για τον Παναθηναϊκό με ελαφρά πηδηματάκια. Στον ΠΑΟΚ κατά κάποιον τρόπο επαναλαμβάνεται η ιστορία: του χρόνου για να γίνει ένα βήμα μπροστά η ομάδα πρέπει να κερδίσει κάτι. Ο μαστρο-Σάντος αγαπάει τη χωρίς πίεση δουλειά και τα πλάνα τριετίας: με το «εδώ και τώρα αποτελέσματα» είχε πάντα ένα πρόβλημα. Τολμώ μια πρόβλεψη: όπως γύρισε στην ΑΕΚ, θα γυρίσει και στον ΠΑΟΚ. Πότε; Οταν πάλι δεν θα υπάρχει η πίεση για τίτλους και μια δεύτερη θέση θα αποτελεί λόγο πανηγυρισμών. Δεύτερος, άλλωστε, τερματίζει εύκολα.
Καταρχάς ο άνθρωπος ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ κύπελλο. Έχει άλλο τίτλο η ΑΕΚ εκτός από αυτόν την τελευταία δεκαετία? Και μάλιστα το έκανε μια βδομάδα αφού είχε χάσει το πρωτάθλημα από έναν καθομολογουμένως ανώτερο Ολυμπιακό. Ο τελικός του κυπέλλου ήταν θρίαμβος του Σάντος επί του Λεμονή, όποιος θυμάται το ματς καταλαβαίνει τι λέω.
Μετά μας λέει ότι την έκανε μόλις κατάλαβε ότι την επόμενη χρονιά ο πήχης θα ήταν ψηλά επειδή δεν άντεχε τον πρωταθλητισμό. Και πήγε που? Στον Παναθηναϊκό για να κάνει πρωταθλητισμό! Στον Παναθηναϊκό που προερχόταν από τη σεζόν των προημιτελικών Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί δεν θα έκανε πρωταθλητισμό να υποθέσω? Ο κόσμος είχε υπομονή? Απέτυχε, δεν πετυχαίνουν όλοι παντού…
Μας λέει τέλος ότι τερματίζει εύκολα δεύτερος. Θα ήθελα να μάθω πότε μπορούσε να τερματίσει πρώτος όμως και απέτυχε. Ίσως το 2002 μόνο, αλλά έπεσε πάνω σε έναν Ολυμπιακό που έκανε τα καλύτερα ματς της χρονιάς του στα 2 ντέρμπι με την ΑΕΚ.
Κάνοντας ένα μίνι απολογισμό της τριετίας του, ομολογώ ότι δεν τα πήγε κι άσχημα ?αν και πιστεύω πως η τύχη του ήταν εκείνη η πρώτη απογοητευτική χρονιά του. Ο ΠΑΟΚ την πρώτη χρονιά με τον Σάντος τερμάτισε δέκατος. Ο,τι ακολουθούσε θα ήταν μοιραία καλύτερο και θα του έδινε χρόνο. Με δεδομένο ότι η δεύτερη χρονιά θα ήταν επιτυχημένη, η ομάδα θα έφτανε χωρίς προβλήματα ηθικού και σε μια τρίτη, δηλαδή τη φετινή. Ο αποκλεισμός από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις του έδωσε τη δυνατότητα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα παίζοντας με μια ήδη δεμένη ομάδα ένα μόλις ματς την εβδομάδα: όταν χρειάστηκε να παίξει δύο αποκλείστηκε στα Γιάννενα κι έφερε ισοπαλία με τον Ηρακλή! Παίζοντας ένα ματς την εβδομάδα, παρουσιάστηκε στο τέλος στα πλέι οφ με έναν ΠΑΟΚ γεμάτο αθλητική φρεσκάδα. Βρίσκοντας τον διαλυμένο και χωρίς καθοδήγηση Ολυμπιακό και την ΑΕΚ που ταλανίζεται από έριδες έκανε πάρτι. Ομως, αυτό το κλείσιμο της σεζόν δημιουργεί υποχρεώσεις για την επόμενη: δεν είμαστε για τέτοια!
To μπολντ είναι η σοφιστεία της χρονιάς. Αντί να πει ότι παρέλαβε μια ομάδα της πλάκας σχεδόν και την έφτασε προκριματικά τσάμπιονς λιγκ σε 2 χρόνια, το δικαιολογεί ότι έγινε με ντετερμινιστικό τρόπο. Δηλαδή αφού ήταν 10ος ο ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσε να πάει χειρότερα, οπότε αναμενόμενα βγήκε 3ος γεγονός που του έδωσε τη δυνατότητα να βγει 2ος. Γελάω γαμώ! :lol:
Κάνει λάθος που φεύγει. Ο ΠΑΟΚ έχει μια στιβαρή διοίκηση και μια ομάδα που και του χρόνου μπορεί να είναι αξιόμαχη, παρ’ όλο που τρεις-τέσσερις βασικοί ποδοσφαιριστές μεγαλώνουν. Μου λένε φίλοι από τη Θεσσαλονίκη (που τα του ΠΑΟΚ τα ξέρουν) ότι ήθελε εγγυήσεις πως η ομάδα θα ενισχυθεί και πως τέτοιες δεν υπήρχαν, ότι τον τελευταίο καιρό ένιωθε λίγο όμηρος κάποιων παικτών και πως είχε κάπως θυμώσει και με τις φήμες ότι ο Κονσεϊσάο ψάχνει προπονητή. Μπορεί να είναι κι έτσι, όμως το βέβαιο είναι ότι οι ανταγωνιστές του δύσκολα μπορεί να είναι πολύ καλύτεροι ?όλοι θα αντιμετωπίσουν το μεταγραφικό παζάρι με όρους λιτότητας. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να έχει τα οικονομικά του προβλήματα, αλλά αυτά σπανίως βγαίνουν στο φως. Στον ΠΑΟΚ (και ίσως μόνο στον ΠΑΟΚ) θα μπορούσε να δουλέψει με ελάχιστη κριτική, τον κόσμο συσπειρωμένο, τον Τύπο ολόκληρο μαζί του: αυτά δεν είναι μικρά πράγματα και θα έλεγα ότι είναι απαραίτητα για να κάνεις πρωταθλητισμό. Ομως η δική μου απορία όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην Ελλάδα είναι αν ο καλός Σάντος τον πρωταθλητισμό τον αντέχει και ειλικρινά δεν έχω καταλάβει.
Παραθέτω ένα σχόλιο από σημερινό Πανούτσο ο οποίος ίσως είναι ο μόνος που γνωρίζει πράγματα που δεν αρέσουν στον κόσμο αλλά δε φοβάται να τα πει (βλ. περίπτωση Κοζώνη): “Στην περίπτωση της αποχώρησης του Σάντος από τον ΠΑΟΚ ρόλο, εκτός από την ενίσχυση της ομάδας τη νέα σεζόν, έπαιξε και η ενίσχυση του πορτοφολιού των παικτών και του προπονητικού τιμ αυτή τη σεζόν. Μετά την αποχή της ομάδας από την προπόνηση πριν από το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα ο Σάντος ζήτησε να συναντηθεί και συναντήθηκε με τον Θόδωρο Ζαγοράκη. Στη συνάντηση τέθηκε το θέμα των πληρωμών στους παίκτες αλλά και στον ίδιο τον Σάντος, που εκείνη την εποχή τού οφειλόταν ένα οκτάμηνο. Αργότερα πήρε ένα μέρος από τα οφειλόμενα, αλλά τα οικονομικά στην ομάδα και φέτος προβλέπονται δύσκολα.”
O Σάντος έκανε υπέρβαση με το υλικό που είχε ακόμα και με αυτόν τον Ολυμπιακό και αυτήν την ΑΕΚ για αντιπάλους. Για να κάνει του χρόνου όχι πρωταθλητισμό αλλά νέα πορεία τσάμπιονς λιγκ, θέλει ενισχύσεις που μάλλον η διοίκηση του καλού Ζαγόρ δεν μπορεί να τις εγγυηθεί. Είναι εμφανές και από τον ποιον παίρνει για αντικαταστάτη, έναν άσημο (προπονητικά) Πορτογάλο. Δεν ξέρω αν έκανε καλά ή κακά που έφυγε, αλλά το να λες ότι δεν αντέχει τον πρωταθλητισμό χωρίς να κοιτάς τα μέσα που έχει για να τον πετύχει είναι φανερά άστοχο.
δεν τα λες άσχημα, αλλά
ο Σάντος - που πλέον δηλώνει Έλληνας - ξέρει επίσης πως του χρόνου (κ δεδομένου, μην γελιόμαστε ότι σεντόνι ο ΠΑΟΚ θα βλέπει στην τβ), αν δεν πάρει κούπα κ ενδεχομένως πρωτάθλημα, οι ίδιοι που λένε σήμερα για “δάσκαλο”, θα του κάψουν το αμάξι, γιατί ο Έλληνας δεν δέχεται ότι η ομάδα δεν έχει λεφτά (γιατι ειναι οπαδός του προέδρου) αλλά θέλει να σταυρώσει τον προπονητή γιατί ο μαλεζάς δεν πήρε κούπα. έτσι αν δεν του δώσουν κάτι παραπάνω από φέτος, πόσο πιο ψηλά να πάει. ναι, ο παοκ βελτιώθηκε, αλλά δεν έπαιξε την μπαλάρα: πέτυχε μια νεκρή ΑΕΚ κ το τέλος εποχής του γαύρου. φέτος μπορούσε να πάρει 2 φορές πρωτάθλημα, κ κλώτσησε την ευκαιρία κ τις δύο. ποιος φταίει για αυτό?
αγαπώ Σάντος. αν κ δεν ξεχνώ ότι οι ομάδες του συχνά δεν βλέπονται. ο άνθρωπος μάλλον κοίταξε να σώσει την ηρεμία του γιατί ήξερε ότι με την τρέλα που βαράει τα παοκια, ήδη από τον (σχεδόν δεδομένο) αποκλεισμό από τσουλου, θα άρχιζε η υπερμουρμούρα. επίσης ποιος σου λέει ότι δεν βαρέθηκε να κάνει τον ειρηνοποιο στα αποδυτήρια των απλήρωτων, όπως κ ο μπάγεβιτς φέτος ?
δεν ξέρω αν ο σάντος φοβήθηκε τον πρωταθλητισμό - ο κάρπετ υπερβάλλει, δεν φιδιάζει όμως. σίγουρα όμως φοβήθηκε τον πρωταθλητισμό τύπου “πάρε 5 αγνώστους κ μακάρι να σου βγουν” τύπου βιερίνια κ παράλληλα να εύχεσαι να μην μας ζητήσει λεφτά το κράτος γιατι δεν υπάρχει σάλιο.
επίσης μην ξεχνάμε (τα έγραφε ο κάρπετ) ότι φέτος πολύ συχνά ο παοκ έπαιζε με την τύχη του, με τις ζορισμένες νίκες. ομάδα που δεν παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, δεν παίρνει κούπα, συμφωνούμε νομίζω σε αυτό. από την άλλη όταν το υλικό σου είναι ιδανικό για κλωτσοπατηνάδα, αλλά αν ανοιχτεί (ειδικά στην αθήνα) κ φάει 2-3 από κανά ατρόμητο σου παίρνει 3 αγωνιστικές να συνέλθεις, να δεις πως από νοέμβριο, ο “δάσκαλος” θα γινόταν καρπουζάς.
νομίζω ότι με τον καιρό ο σάντος σαγηνεύτηκε με το να φτιάχνει ομάδες που παίζουν παραπάνω των δυνατοτήτων του και ξέχασε πως να φτιάχνει ομάδες τίτλων. ειδικά, όταν δνε έχει το μπάτζετ.
παρόλα αυτά το “δεν θα δουλέψω πουθενά για τους επόμενους δύο μήνες γιατι ειμαι κουρασμένος” με προβληματίζει, ειδικά αν πάει πειραιά μετά από δύο μήνες κ κάτι
Το ίδιο λέμε, για να κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει να χεις και το ρόστερ. Άμα βλέπει ότι το ρόστερ δεν είναι για πρωτάθλημα αλλά η απαίτηση παραμένει καλά κάνει και φεύγει. Όπως κι εσύ δεν θα πας σε μια δουλειά που θα σου πουν “θέλουμε αυτό κι αυτό” αλλά μερικά μηχανήματα που απαιτούνται λείπουν.
Το ποδόσφαιρό των ομάδων του είναι αναμφισβήτα στα μειονεκτήματά του αλλά η αλήθεια είναι ότι με προβληματίζει λίγο το με ποιο ρόστερ θα μπορούσε να παίξει και καλή μπάλα και να πάρει τα αποτελέσματα που του ζητούσαν. Θυμάμαι μάλιστα τον Κάρπετ να τον υπερασπίζεται για τη μπάλα της ΑΕΚ 2004-06, τονίζοντας ότι “αυτό του ζήτησαν -αποτελέσματα- και τώρα του γκρινιάζουν”.
Επίσης φέτος ουσιαστικά του δόθηκε η ευκαιρία να διεκδικήσει πρωτάθλημα και την κλώτσησε με τον Άρη, Προηγουμένως όμως είχε κερδίσει στο ντέρμπι κορυφής τον Παναθηναϊκό. Ένα κέρδισε, ένα έχασε. Τα ματς του ΠΑΟΚ ήταν όντως στην κόψη του ξυραφιού αλλά αφενός σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει νάναι σύμπτωση και αφετέρου θες και τύχη για να προχωρήσεις.
Μπορεί και να βαρέθηκε να κάνει τον ειρηνοποιό στα αποδυτήρια, λοιπόν? Γιατί αυτό είναι “φόβος πρωταθλητισμού”?
Τεσπά, ξαναλέω, δεν είναι ο προπονηταράς προφανώς αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να ισοπεδώνει ο Κάρπετ ότι έχει πετύχει χρησιμοποιώντας αστήρικτες σοφιστείες και αυθαίρετα επιχειρήματα υπάρχει μεγάλη απόσταση. Δεν ξέρω γιατί είναι εμπαθής μαζί του (δεν έχει πάψει να ασχολείται και να πετάει το φαρμάκι του όλη τη σεζόν). Στο κάτω κάτω ο ΠΑΟΚ υπό την καθοδήγηση του Σάντος έχει καταφέρει να σπάσει εν μέρει το δίπολο των δυναστών -κατά Κάρπετ- του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Τέλος ούτε εγώ θέλω να δω Σάντος σε 2 μήνες στον Πειραιά.
Αν γίνεται να υπογράψει την Πέμπτη, ας το κάνει! 
κλώτσησε το πρωτάθλημα κ μετά με την ΑΕΚ. αν κέρδιζε, μείωνε στον πόντο (ή δεν θυμάμαι καλά?) :-s
θέλω να έρθει στο λιμάνι, να αποθεώσει το τσουκουτσουκου με τον νεγκλιτσιώτη τον πάντο κ τους παπαδόπουλους, να παίρνει αποτελέσματα κ μετά να δω αν θα τον διώξετε γιατί στον πειραιά “θελουν να βλεπουν μπάλα”… :lol:
πλάκα πλάκα ρε σάντος έλα πίσω στην αεκ
Βασικά ο Σάντος φευγει γιατί:
- Έφτασε στο ταβάνι των στόχων με τον ΠΑΟΚ. Πιο ψηλά, δεν μπορεί να πάει και το κυριότερο γιατι:
- Είναι το νούμερο 1 φαβορί για να αντικασταστήσει τον Ρεχάγκελ στην Εθνική ειδικά τώρα που όπως έγινε γνωστό ο Μπάγεβιτς μένει στην ΑΕΚ.
Κατά τα άλλα, είναι άδικο το γεγονός ότι μένει στα μυαλά του κόσμου σαν λούζερ επειδή “φτάνει στην πηγή αλλά δεν πίνει νερό” ξεχνώντας όλοι πως αυτό το εχει κάνει με ρόστερ που ακόμα και το να έφταναν στην πηγή αποτελούσε υπερβαση.
Δε χάνει ευκαιρία για μαχαίρωμα στον Σάντος ο Κάρπετ:
Το μπλακ άουτ στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου στοίχισε στον ΠΑΟΚ τον αποκλεισμό: το διάβασα τόσες φορές χθες, που νόμιζα ότι είναι καλοκαιρινό τραγούδι. Το λέει η ίδια η πραγματικότητα του ματς.
Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο ΠΑΟΚ δέχτηκε τρία γκολ σε επτά λεπτά κι από 1-0 που προηγούνταν βρέθηκε να χάνει 1-3. Βέβαια, κανείς δεν τόλμησε να πει ακόμα ότι αν δεν τα δέχονταν θα κέρδιζε 3-0, αλλά δεν αποκλείεται να το ακούσουμε κι αυτό. Αλλωστε, από χθες ακούγεται κατά κόρον ότι πέρυσι ο ΠΑΟΚ δεν είχε δεχτεί τρία γκολ σχεδόν ποτέ κι άρα δεν θα τα δέχονταν και τώρα αν είχε τον Σάντος. Αυτή η άποψη είναι σοβαρότερη από την επισήμανση του μπλακ άουτ.
Στο ξεκίνημα των ημιχρόνων, όταν το κεφάλι των παικτών είναι καθαρό, διαπιστώνεις νοοτροπίες και προθέσεις: μετά, όσο το ματς τρέχει, πολλά μπορούν να μεταβληθούν. Η ατυχία του Παύλου Δερμιτζάκη είναι ότι με καθαρό μυαλό ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε τα τέσσερα ημίχρονά του στα δύο ματς με τον Αγιαξ με νοοτροπία ομάδας που έχει δουλέψει τρία χρόνια με τον Σάντος.
Ξεκινήματα
Ας θυμηθούμε ψύχραιμα τα τέσσερα αυτά ξεκινήματα των ημιχρόνων στα ματς του ΠΑΟΚ με τον Αγιαξ. Στο πρώτο ματς ο ΠΑΟΚ για δεκαπέντε-είκοσι λεπτά περνάει μια θύελλα: ότι χάνει μόνο 1-0 οφείλεται στην αστοχία των Ολλανδών. Στο β’ ημίχρονο, μολονότι ο ΠΑΟΚ έχει ισορροπήσει το ματς προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, πάλι ξεκινά φοβισμένα: ο Αγιαξ μέχρι το 60’ χάνει δύο ευκαιρίες περπατώντας, ούτε καν πιέζει! Το ξεκίνημα του ματς στην Τούμπα είναι εξίσου κακό: ο ΠΑΟΚ περιμένει στοϊκά. Στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο και πληρώνεται ακριβά. Στην πραγματικότητα, σε αυτά τα δύο ματς η ομάδα «παπαγαλίζει» το ποδόσφαιρο που της έχει μάθει ο Σάντος μέχρι ο νέος της προπονητής να καταφέρει να την υποχρεώσει να κάνει κάτι που δεν θέλει, δηλαδή να παίξει επιθετικά. Στην Τούμπα ο Δερμιτζάκης το κάνει όταν βγάζει τον Βιτόλο για να περάσει στο ματς τον Μουσλίμοβιτς. Παίζει 4-3-3 με τρεις φουλ κυνηγούς και δύο δημιουργούς, τον Ιβιτς και τον Σορλέν. Ο αντίπαλος του Δερμιτζάκη δεν ήταν μόνο ο Αγιαξ, ήταν η ίδια η νοοτροπία της ομάδας, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί την τελευταία τριετία. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή τη νοοτροπία προσπάθησαν να διατηρήσουν ο Ζαγοράκης κι ο Βρύζας διώχνοντας τον Μπερέτα.
ΠοτέΕιπώθηκε ότι ο ΠΑΟΚ πέρυσι δεν είχε δεχτεί τρία γκολ σχεδόν ποτέ. Πολύ σωστά. Ομως ποιος τα δέχτηκε αυτά στο ελληνικό πρωτάθλημα; Ο ΠΑΟ ποτέ. Ο Ολυμπιακός στη χειρότερη χρονιά της τελευταίας δωδεκαετίας του επίσης ποτέ. Η μετριότατη ΑΕΚ ποτέ. Ο Αρης μόνο μία φορά στην Τούμπα. Ειλικρινά δεν θυμάμαι αν πέρυσι στο ελληνικό πρωτάθλημα δέχτηκαν ποτέ τρία γκολ ο Πανιώνιος κι ο Ατρόμητος! Ο Ηρακλής νομίζω κι αυτός μόνο μία φορά υπέφερε, στο «Κλ. Βικελίδης» από τον Αρη. Δεν θυμάμαι κανένα να αποκαλεί τον Μπουμπένκο, τον Προτάσοφ ή τον Κωφίδη προπονητικές ιδιοφυΐες γιατί ο «Γηραιός» δεν δεχόταν τρία γκολ! Αλλωστε, όλοι ξέρουμε γιατί όλες αυτές οι ομάδες δεν δέχτηκαν ποτέ τρία γκολ σε ένα ματς: ο πιο βασικός λόγος είναι ότι δεν υπήρχε κανένας να τους τα βάλει! Ποιος, δηλαδή, να του βάλει τρία γκολ πέρυσι του ΠΑΟΚ; Ο ΠΑΟ που δεν κέρδισε ντέρμπι στον β’ γύρο; Ο Ολυμπιακός που κατέρρευσε; Ή η ΑΕΚ που οι μισοί τσακώνονταν με τους άλλους μισούς; Ναι, θα πει κάποιος, αλλά στον ΠΑΟΚ δεν είχε ξανασυμβεί τέτοιο μπλακ άουτ. Του είχε συμβεί. Οχι μόνο στα Γιάννενα, όπου έφτανε να βρεθεί πίσω στο σκορ για να καταρρεύσει, αλλά και με τον Αρη στο «Κλ. Βικελίδης», όπου στο ξεκίνημα του ματς κάνει μια άθλια εμφάνιση και μένει ζωντανός μόνο και μόνο γιατί ο Κάμπορα αστόχησε σε πέναλτι. Αλλά τότε έφταιγε για όλα ο Σπάθας?
Δυστυχώς
Ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από τον Αγιαξ επειδή, δυστυχώς, ο Δερμιτζάκης είναι στο τιμόνι του μόνο είκοσι μέρες: αν ήταν τρεις μήνες θα είχε περισσότερες ελπίδες να πείσει την ομάδα ότι μπορεί να κερδίσει και με άλλο σκορ πέραν του 1-0 που έχει συνηθίσει. Ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε επειδή δεν κατάλαβε ότι στα ματς με τον Αγιαξ την πρόκριση μπορούσε να του τη δώσει η επίθεσή του: η άμυνα των Ολλανδών, βαριά και στατική, ήταν το αδύναμο σημείο τους. Αυτό ?να μπορείς δηλαδή να σκοράρεις? στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι αναγκαίο: τύχη έχουν μόνο όσοι σκοράρουν εύκολα. Από τα δεκαπέντε ματς που έγιναν την Τετάρτη για το Τσάμπιονς Λιγκ μόνο τρία έληξαν 1-0. Στο ποδόσφαιρο του καιρού μας δεν μπορεί να αφήνεις την μπάλα στον αντίπαλο και να ταμπουρώνεσαι για να τον χτυπήσεις στην κόντρα, όταν τύχει, ή να περιμένεις να του βάλεις γκολ από καμιά στημένη φάση. Αυτά μπορεί να τα κάνεις στον Ολυμπιακό του Μπάντοβιτς, στον Αστέρα Τρίπολης και στην Ξάνθη. Για να προκριθείς στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει να σκοράρεις, να μοχθήσεις, να μη φοβηθείς.
«Τεσσάρες»Ξέρετε γιατί με χάλασε ο αποκλεισμός του ΠΑΟΚ; Γιατί το ίδιο το ματς έδειξε πως ο ΠΑΟΚ έχει τρόπους να παίξει επίθεση: στην πραγματικότητα ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε μόνος του, υιοθετώντας λανθασμένες τακτικές συμπεριφορές. Ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε πληρώνοντας κυρίως τις υπερβολές που συνόδευσαν τα περσινά κατορθώματά του. Τον έπεισαν ότι πέρυσι βρήκε μια συνταγή επιτυχίας, όμως το ποδόσφαιρο του 1-0 στην Ευρώπη μόνο επιτυχίες δεν εγγυάται. Ο Μπερέτα, έστω κι αν υπερέβαλε στην απαίτηση, τελικά είχε κάνει σωστά την ανάλυσή του. Σίγουρα ο Δερμιτζάκης αν είχε την ομάδα πιο νωρίς θα την είχε προειδοποιήσει για τη λανθασμένη ανάγνωση των ικανοτήτων της: ο ΠΑΟΚ με Σαλπιγγίδη, Βιεϊρίνια, Μουσλίμοβιτς, Ιβιτς, Σορλέν, Φιλόμενο, Κουτσιανικούλη έχει ρόστερ για να ρίχνει «τεσσάρες» ακόμα και στον Αγιαξ. Αλλά τρία χρόνια παράγοντες, προπονητές και μια συγχορδία από ΜΜΕ έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον πείσουν πως ακόμα και με τον Θρασύβουλο για να έχει τύχη πρέπει να κρατήσει το μηδέν.
Πρώτη κρίση
Ο Λίνεν δεν έκανε μια προετοιμασία που στόχο είχε να φτάσει ο Ολυμπιακός καλοκαιριάτικα στα ευρωπαϊκά του ραντεβού σε πολύ καλή κατάσταση: αυτό το έκανε πέρυσι ο Κετσπάγια, με αυστηρή εντολή του Σωκράτη Κόκκαλη, και στο τέλος το πλήρωσαν και ο Ολυμπιακός και ο Τιμούρ. Ο Κετσπάγια απολύθηκε νωρίς επειδή το κυνικό του ποδόσφαιρο δεν εκτιμήθηκε κι ο Ολυμπιακός μετά τον Δεκέμβρη κατέρρευσε, επειδή το ρεζερβουάρ του έμεινε από βενζίνη, όπως συνήθως συμβαίνει με τις ομάδες που δεν έχουν κάνει την πρέπουσα προετοιμασία. Φέτος ο Γερμανός μοιάζει να δουλεύει με σκοπό να είναι καλά η ομάδα στη σεζόν κι όχι να τρέχει καλοκαιριάτικα. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως και να ήθελε να παρουσιάσει έναν Ολυμπιακό σε καλύτερη κατάσταση, δύσκολα θα το κατόρθωνε: οι διεθνείς έχουν λιγότερη από δεκαπέντε μέρες δουλειά στα πόδια και οι νεοαποκτηθέντες ακόμα δεν έχουν βρει σπίτι στην Αθήνα. Η ομάδα είναι πολύ καινούργια (ο Λίνεν παρέλαβε το απόλυτο τίποτα) και οι καινούργιες ομάδες μπορούν εύκολα να πάθουν ένα χουνέρι στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων όταν βρουν απέναντί τους μια Μακάμπι έμπειρη, ψυχωμένη και πολύ συνηθισμένη να δίνει αγώνες τέτοιον καιρό. Είναι εύκολο κανείς να χρησιμοποιήσει τα δύο ματς για να καταθέσει απορίες σχετικά με τη διαχείρισή τους ή να εκφράσει ερωτήσεις για τις καθυστερημένες μεταγραφές και την πληρότητα του ρόστερ. Αυτό θα ήταν εύκολο και την ίδια στιγμή λανθασμένο: τα δύο ματς δεν είναι απ’ αυτά που προσφέρονται για συμπεράσματα. Από την πλευρά μου έχω μόνο μία απορία: αν μπορεί ο Ολυμπιακός να στηρίξει μια χρονιά πάνω σε παίκτες που στις καθυστερήσεις ενός ματς βουτάνε για πέναλτι (Ντουντού) ή αποβάλλονται (Ντιόγο). Κατά τ’ άλλα, ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε δύο φορές 5-0, τα ματς αυτά δεν θα σήμαιναν τίποτα.
Περισσότερο ενδιαφέρουσα θα είναι η επόμενη μέρα του αποκλεισμού, κυρίως γιατί θα πρέπει να δούμε πώς ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα διαχειριστεί αυτή την πρώτη κρίση. Χωρίς προηγούμενα δεδομένα κάθε εκτίμηση είναι εξαιρετικά δύσκολη…
Πολιτικό μανιφέστοΤρομερή η δήλωση του Δημήτρη Ελευθερόπουλου, σύμφωνα με την οποία διάλεξε τον Ηρακλή επειδή τον συγκίνησε ο ξεσηκωμός του λαού του στην υπόθεση της έκδοσης του πιστοποιητικού συμμετοχής της ομάδας στο πρωτάθλημα. Σε μία μόνο φράση ο «Ελέ» τα έβαλε όλα μέσα: γνώση της ιστορίας, συναίσθημα, σεβασμό στους λαϊκούς αγώνες, αίσθηση δικαίου, πίστη στην κοινή προσπάθεια, διάθεση συμμετοχής! Τέτοια πολιτική δήλωση θα τη ζήλευε κι ο Ομπάμα.
(Πάντως, είναι αστέρι ο Μήτσος. Αν δεν έβρισκε δουλειά και συμβόλαιο στον Ηρακλή, με τέτοια πολιτική αντίληψη μέχρι για περιφερειάρχης μπορεί να κατέβαινε).
Έτσι όπως γράφει για κάποια πράγματα ώρες - ώρες, λαμόγιο μου φαίνεται ο τύπος.
Καλά ακόμα και 10 χρόνια μετά, άμα φέρνει κακό αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ, ο Σάντος θα φταίει για τον Καρπετόπουλο.
παντως τον Ελε τον εκανε πουτανα :lol::lol::lol:
(και πολυ καλα του εκανε -τετοια δηλωση ουτε ο Ψωμιαδης…)
παντως στο θεμα του ολυμπιακου δεν εχει ιδιαιτερο αδικο…
Ο απίθανος έκατσε κι έγραψε ολόκληρο άρθρο για τον Κατσουράνη ώστε υπογείως να αποθεώσει ΠΑΛΙ Τεν Κάτε!
:respect:
Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί…
Κουκουλάκης
Γιατί γίνεται φασαρία; Κυρίως γιατί οι περισσότεροι από τους νεόκοπους παράγοντες που κυκλοφορούν δεν μπορούν ή δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο. Ο Σταύρος Αδαμίδης, π.χ., νομίζει ότι ουρλιάζοντας θα τον φοβηθούν οι διαιτητές. Κάποιοι μπορεί, κάποιοι άλλοι το πιθανότερο είναι ότι θα τον πάρουν στην πλάκα! Φυσικά και μπορεί διά του θορύβου που δημιουργεί να πετύχει την τιμωρία ενός ή δύο ή πέντε ή και δέκα: αποκλείεται, όμως, ακόμα και αν τους διαγράψει προσωπικά όλους, να πάρει πίσω τους βαθμούς που οι διαιτητές μπορεί να του στερήσουν απλώς επειδή στράβωσαν μαζί του. Είναι εύκολο να φωνάζεις για τη διαιτησία, αλλά δεν καλύπτουν αυτές οι φωνές την αποτυχία και αυτό κάποιος πρέπει να του το υπενθυμίσει. Χθες το θέμα ήταν ο Κουκουλάκης, και όχι ότι η ΑΕΚ έχει πετάξει πέντε βαθμούς στις τρεις πρώτες αγωνιστικές. Οταν αυτοί οι βαθμοί λείψουν και η απόσταση από την κορυφή θα μεγαλώσει, το θέμα δεν θα είναι οι διαιτητές αλλά η ανύπαρκτη σχεδόν μεταγραφική ενίσχυση, οι αμέτοχοι, ο Μπάγεβιτς, η έλλειψη σεβασμού της ομάδας στα κέντρα των αποφάσεων κ.λπ. Ειδικά ο Αδαμίδης θα έπρεπε να κοιτάξει όχι πώς η ΑΕΚ θα πετύχει την τιμωρία 30 διαιτητών, αλλά πώς θα πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα, πράγμα που με εμφανίσεις όπως αυτές που έγιναν στα ματς με την Κέρκυρα και την Τρίπολη μου μοιάζει δύσκολο.
Αντιλήψεις
Η πρόταση του Κιντή να περάσει η διαιτησία στη Λίγκα μέσω της σύστασης επιτροπής που θα λειτουργεί ως ανεξάρτητη αρχή είναι η μόνη σοβαρή που ακούστηκε. Ουσιαστικά προτείνει την υιοθέτηση του μοντέλου της Πρέμιερ Λιγκ. Αυτό προϋποθέτει δύο ακόμα πράγματα: τη μη τιμωρία των διαιτητών για οποιοδήποτε σχεδόν λάθος και την ύπαρξη πολύ αυστηρών ποινών για όσους καταφέρονται εναντίον διαιτητών. Βάσει αυτού του μοντέλου θα έπρεπε ο Δαλούκας και ο Κουκουλάκης να μην έχουν πρόβλημα (απλώς θα τους γίνονταν συστάσεις) κι ο Μαρινάκης με τον Αδαμίδη θα αντιμετώπιζαν αξέχαστες ποινές. Το αντέχουν αυτό οι Ελληνες παράγοντες; Πολύ αμφιβάλλω!
Στην Αγγλία η τιμωρία του διαιτητή είναι κάτι άγνωστο και όταν υπάρχει σχεδόν ποτέ δεν ανακοινώνεται: εδώ θεωρείται νίκη, λες κι η ομάδα θα πάρει πίσω βαθμούς! Στην Αγγλία ο αρχιδιαιτητής ανακοινώνει ορισμούς για ολόκληρο σχεδόν τον πρώτο γύρο και όχι για μία αγωνιστική όπως εδώ. Οι διαιτητές ξέρουν τι ματς έχουν να δώσουν, προσέχουν τη φόρμα τους, συγκεντρώνονται. Εδώ όταν αυτό κάποτε το πρότεινε ο Κώστας Φινοκαλιώτης τον είπαν τρελό!
Το πρόβλημα δεν είναι τα μοντέλα, είναι οι παράγοντες, δηλαδή οι αντιλήψεις. Εγινε κάτι ύποπτο στα Αρης - ΠΑΟ και ΑΕΚ - Αστέρας; Οποιος έχει στοιχεία, στη Δικαιοσύνη. Απορώ με τον ΟΠΑΠ, που ανέχεται να δηλητηριάζεται η αξιοπιστία του πρωταθλήματος από ανθρώπους που ο ίδιος επιδοτεί. Δεν καταλαβαίνει ο Σπανουδάκης ότι με τις υστερίες και τις κραυγές του διώχνουν πελάτες;
Δεν υπάρχει πρωτάθλημα χωρίς διαιτητικά λάθη: στη Ρεάλ προχθές δόθηκε ένα πέναλτι απίστευτο. Το πρόβλημα είναι οι αντιλήψεις. Για να ακολουθήσεις το μοντέλο της Πρέμιερ Λιγκ χρειάζεσαι Αγγλους. Οχι διαιτητές. Παράγοντες.
Τελικά για να κάνει επική κωλοτούμπα ένας άνθρωπος απλώς χρειάζεται να φύγουν από το προσκήνιο αυτοί που συμπαθεί (Ντέμης) και αυτοί που αντιπαθεί (Γκαγκάτσης). :roll:
ΥΓ. Στο ίδιο κείμενο εξυμνεί πάλι τον Τεν Κάτε, ε! :lol:
Aυτό ακριβώς! Έχει χάσει κάθε αξιοπιστία, δεν νομίζω να τον παίρνει κανείς στα σοβαρά πλέον, αν κάποιος ενημερωνόταν μόνο από τη στήλη του καρπετ για τα όσα συμβαίνουν στο Ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία 10 χρόνια θα βρισκόταν πλέον στα πρόθυρα της σχιζοφρένειας…
ωραίο κείμενο από κάρπετ θεωρώ. διαβάστε το
Εχουμε χάσει την επαφή?
14/10/2010 3:50:32 μμ. Αυτό το άρθρο διαβάστηκε 2612 φορές.
Μετά το ματς της Εθνικής είχα σκοπό, όταν θα έβγαινε στον NovaΣΠΟΡ FΜ 94,6, ν’ αρχίσω να τραγουδάω τον εθνικό ύμνο. Ηθελα να βάλω κι ένα σεντόνι σαν χλαμύδα (φουστανέλα, δυστυχώς, δεν έχω) και να τραγουδάω Διονύσιο Σολωμό ντυμένος σαν αρχαίος Ελληνας: θα είχα να το λέω.
Του Αντώνη Καρπετόπουλου
(karpetshow@yahoo.gr)
Τελικά, για λόγους σεβασμού προς το κοινό, έκανα την κριτική μου, η οποία συνοψίζεται στα εξής απλά: ντράπηκα για τη διαιτησία του Χάνσον, επειδή δεν θέλω ομάδες να πέφτουν θύματα κλοπής από ομάδες που συμπαθώ ή νιώθω ότι με εκπροσωπούν. Δεν είδα τίποτα σπουδαίο στο ματς πέραν της έξυπνης τακτικής να περιμένουμε τους Ισραηλινούς για να τους χτυπήσουμε στην κόντρα. Προβληματίστηκα και για το ότι στο ποδόσφαιρο κερδίζει σχεδόν πάντα όποιος έχει αβάντα, ακόμα κι αν είναι χειρότερος από τον αντίπαλό του: σε άλλα σπορ δεν συμβαίνει. Ομολόγησα ότι δεν μπορώ να καταλάβω τι διάβολο ανανέωση γίνεται σε μια ομάδα στην οποία για να παίξει ο φορμαρισμένος Φετφατζίδης πρέπει να χτυπήσει ο Νίνης και να γίνει υποχρεωτική αλλαγή. Ολα αυτά τα είπα με τη συνηθισμένη μου χαλαρότητα, αρνούμενος σε ένα βράδυ εθνικής υστερίας (για το τίποτα) να θριαμβολογήσω.
Οχετός
Ο οχετός των εναντίον μου τοποθετήσεων από τους καλούς ακροατές του σταθμού που ακολούθησαν δεν με πείραξε, για τον ίδιο λόγο που δεν χάρηκα και με τους λίγους που πήραν το μέρος μου: είναι μέρος της δουλειάς να κρίνονται οι κρίνοντες. Δεν είμαι πολιτικός για να με απασχολούν αυτά. Υπήρχε, ωστόσο, μια διαφορά: το σύνολο όσων διαφωνούσαν με όσα είπα μιλούσαν βίαια ?στα όρια της χυδαιότητας. Είναι σίγουρο ότι αν αντί για την Εθνική το σχόλιο αφορούσε τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ ή την ΑΕΚ, αυτά τα όρια θα είχαν ξεπεραστεί και οι άνθρωποι θα έφταναν σε απειλές: τα έχω ζήσει και τα ξέρω, αλλά βλέπω ότι γίνονται συνεχώς χειρότερα. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα γιατί έχουμε προ πολλού σε αυτή τη χώρα σταματήσει να μιλάμε για το παιχνίδι, την ηθική του και την ομορφιά του.
Κανόνες
Το ποδόσφαιρο γιγαντώθηκε επειδή είναι ένα λαϊκό παιχνίδι με απλούς κανονισμούς. Οι κανονισμοί του δεν είναι σύνθετοι, όπως αυτοί του μπάσκετ, αλλά υπάρχουν για να εφαρμόζονται και για να εξασφαλίζουν μια ισορροπία. Το ποδόσφαιρο δημιουργήθηκε έτσι ώστε να μην έχει κανείς απόλυτο αβαντάζ: ο τεχνίτης μπορεί να μαρκάρεται σκληρά, ο δυνατός όταν υπερβαίνει τα όρια και χρησιμοποιεί υπέρμετρα τη δύναμή του, δηλαδή το προσόν του, τιμωρείται. Ακόμα κι ο ταλαντούχος ταχύς παγιδεύεται από το τεχνικό οφσάιντ, που είναι μια διαβολιά. Ολα αυτά βασίστηκαν στην ηθική του παιχνιδιού, που ήταν απολύτως σεβαστή: ο θεατής ποτέ δεν λυπήθηκε έναν αδύναμο τεχνίτη και ποτέ δεν ήθελε ο δυνατός να κάνει επίδειξη της δύναμής του. Τα δυνατά παιδιά μπορούσαν να παίξουν ράγκμπι, η ταχύτητα έπρεπε να συνδυάζεται με προσοχή, η τεχνική από μόνη της δεν αρκεί. Κυρίως, η ηθική του αθλήματος λέει ότι αυτός που αξιοποιεί το προσόν του για να αποκτήσει παράνομα αβαντάζ ή για να ξεγελάσει ένα διαιτητή είναι απατεώνας. Αν ρίχνεις ξύλο αποβάλλεσαι. Αν τρέχεις γρήγορα και πέφτεις ωραία, τσιμπάς την καρτούλα σου. Δεν υπάρχει ηθική που να επιβάλλει να ψάχνεις τα ριπλέι για να δεις αν υπάρχει επαφή. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει παράπτωμα που να λέγεται «επαφή». Υπάρχει λάκτισμα, σπρώξιμο, αγκωνιά, μπουνιά, βιαιοπραγία, απαγόρευση στον αντίπαλο να παίξει: η «επαφή» είναι μια δική μας ιστορία. Η ιστορία μιας χώρας που ξέχασε ότι το ποδόσφαιρο υπάρχει επειδή βασίζεται σε κανόνες ηθικής και ψάχνει «επαφές» και πέναλτι για να δικαιολογήσει τη φτώχεια της σε όλα τα επίπεδα.
Επαφές
Οταν ο Γιαννακόπουλος πήγε στην Μπόλτον κι έψαχνε τις «επαφές» για να πέσει, τον άρπαξε ο αρχηγός της ομάδας και του είπε να μην κοροϊδεύει τον κόσμο ?αυτόν τον κόσμο που στο γήπεδο τον σφύριζε: ο Στελάκης συμμορφώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ στην Αγγλία κι άρχισε να μιλάει για επαφές όταν γύρισε στην πατρίδα. Εδώ, άλλωστε, σε χρόνο-ρεκόρ μαθαίνουν όλοι να βουτάνε: ο Σαλπιγγίδης κάποτε δεν έπεφτε ποτέ, τώρα δεν χάνει ευκαιρία. Ο Σκόκο πέφτει και κοιτάει και την κάμερα. Ο Φετφατζίδης ακόμα δεν έχει βάλει γκολ και σε κάθε ματς ζητεί δύο πέναλτι. Ο Νίνης στις καλές του μέρες φτάνει και τα τρία. Ο Ελ Ζαρ, πριν καν καταλάβει τι είναι ο ΠΑΟΚ, στην Ξάνθη έψαχνε την «επαφή». Την επαφή με τη μιζέρια της ελληνικής πραγματικότητας.
Βρίζουν
Ακουγα στον Μιαούλη τους τύπους να βρίζουν και καταλάβαινα την κατάντια μας ?ποτέ δεν εξαίρεσα τον εαυτό μου. Είμαστε παραγωγοί ασχήμιας, απολογητές της κακοποίησης του αθλήματος, στερημένοι που περιμένουμε ένα πέναλτι-μαϊμού για να χαρούμε ή να εκτονωθούμε ουρλιάζοντας. Χειροκροτούμε απατεώνες κι αν κάποιος τολμήσει και το πει, είμαστε έτοιμοι να του επιτεθούμε στο όνομα μιας ανηθικότητας που γουστάρουμε. Το πρόβλημα δεν είναι οι παίκτες που βουτάνε, οι παράγοντες που στήνουν ματς, οι προπονητές που διδάσκουν την τέχνη της κουτοπονηριάς. Το πρόβλημα είμαστε εμείς…
Κριτική
Ειλικρινά δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ο ελληνικός Τύπος ξέχασε την αξία της κριτικής. Ηταν στο Euro της Πορτογαλίας, όταν το θαύμα είχε αποτέλεσμα οι δημοσιογράφοι να μεταμορφωθούν σε πιστοί; Ηταν μετά την Πορτογαλία, όταν ο σεβασμός για το έπος επέβαλλε ένα δέος που μετέτρεψε προπονητές και ποδοσφαιριστές σε ιερές αγελάδες; Ηταν όταν η Εθνική προκρίθηκε στα τελικά του Euro του 2008 και η ΕΠΟ πήρε μαζί της ασκέρια από φίλους δημοσιογράφους, αφήνοντας εκτός αποστολής όσους είχαν την κακή συνήθεια να επισημαίνουν ότι κάτι στην Ομοσπονδία είναι σάπιο; Ειλικρινά, δεν το θυμάμαι. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι τον καιρό που γινόταν κριτική είχαμε μάλλον καλύτερη εικόνα. Αλλωστε, η ομάδα του Euro του 2004 ήταν αποτέλεσμα κριτικής, ακριβώς όπως κι αυτή που πήγε στην Αυστρία και στη συνέχεια στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής.
Υπερβάλλω; Καθόλου. Η κριτική του ελληνικού Τύπου έφερε τον Στέλιο Γιαννακόπουλο στην Εθνική: ο Ρεχάγκελ προκλητικά τον αγνοούσε, θεωρώντας τον μέρος του γκρουπ των παικτών του Ολυμπιακού που χαλούσαν το κλίμα στα αποδυτήρια. Η ίδια κριτική, στοχευμένη και τεκμηριωμένη, έφερε παραμονές του κρίσιμου ματς με την Ισπανία στην Εθνική τον Καψή, τον οποίον ο Γερμανός δεν έβλεπε, και λίγο πριν ξεκινήσει το Euro τον Κατσουράνη, που προ Πορτογαλίας δεν είχε παίξει σχεδόν καθόλου. Η ίδια κριτική έφερε στην Εθνική τον Σαμάρα, σχεδόν επέβαλε κάποτε την κλήση του Γκέκα, ανάγκασε τον κόουτς να προβληματιστεί για τον Στολτίδη και τον Ζήκο. Σήμερα κριτική δεν γίνεται: ή ανακαλύπτουμε δικαιολογίες για το κακό παιχνίδι ή δημιουργούμε εθνικούς μύθους μιλώντας για νέους, ωραίους, τριάντα τελικές προσπάθειες κι άλλα υπέροχα.
Η ομάδα κέρδισε δύο ματς με αντιπάλους αδύναμους και προβληματικούς. Ακριβώς επειδή έπαιξε μέτρια θα έπρεπε να χτυπήσουν καμπανάκια. Το ότι κέρδισε (όπως κέρδισε) θα πρεπε να διευκολύνει τη δουλειά μας. Αντί να την κάνουμε, μιλάμε για πράγματα που δεν υπάρχουν, όπως π.χ. η ανανέωση. Ανανέωση δεν είναι να χτυπήσει ο Νίνης και να μπει ο Φετφατζίδης: ανανέωση είναι να πεις «χαίρετε» στους χαφ που το 2012 θα είναι πάνω από 33 χρόνων. Η ομάδα μέχρι το τέλος των προκριματικών θα πρέπει να μάθει να παίζει χωρίς αυτούς. Αλλιώς, ακόμα κι αν προκριθεί στα τελικά του Euro, θα γελάει πάλι ο κόσμος μαζί μας.
Ποιος να συγκριθεί μαζί σου…
Περιζήτητος ήταν στα πηγαδάκια του Καραϊσκάκη στο ημίχρονο του ματς της Εθνικής ο Γιάννης ο Σπάθας, δηλαδή ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε σοβαρά να πει δυο κουβέντες για την εκπληκτικής ομορφιάς διαιτησία του «περίεργου» Σουηδού Χάνσον.
«Ε, καλός είναι και προσπαθεί, αλλά δεν είναι και της δικής μας, της παλιάς μας της σχολής», ήταν το απολογιστικό σχόλιο του κάποτε μεγάλου δάσκαλου?
(Ετσι είναι αυτά. Ούτε ο «κοκαλιάρης» θα μπορούσε να φανταστεί πως θα τον ξεπερνούσαν ο Σόφοκλες κι ο Τέο, και μάλιστα κάνοντας καριέρα σε διεθνές επίπεδο).
Πάντως αν εξαιρέσεις τον Καραγκούνη, ο κορμός της Εθνικής δεν αποτελείται από παίκτες που μέχρι το 2012 δεν θα είναι σε θέση να παίξουν σε υψηλό επίπεδο.
πάντως η διαιτησία στο ματς της εθνικής ήταν μια ωραία ευκαιρία για να δούμε πόσο ωραίοι φίλαθλοι είμαστε και πόσο σωστοί…
εμείς που οταν οργανώνουμε πορείες για ενα ανάποδο πλάγιο σε ντέρμπι , είπαμε απλά οτι ο διαιτητής “άνετα σφυρίζει και εδώ” ή οτι ο διαιτητής “έχει πλάκα”
Eγω δεν το ειπα.