Αριστερα ημουν εγω! :Ρ
Μπορεις να μην ξυνεις την πληγη μου;;
Γιατι μου θυμιζεις πως εχασα το debate;;
Σορυ Αρης.
Therion καλό μου παιδί πες μου ότι ήσουν και στα τρελά πιτ μπροστά μπροστά :roll:
Που και που ειχε και προς τα πιο πισω παντως. :roll:
Στη μεση του μπροστα διαζωματος κοντα στο διαδρομο ημασταν.Οχι,γυρω μου ειχε σχετικη ηρεμια γαμωτο,μονο ο χιτσικερ προσεφερε στιγμες ΜΟΣΠΙΤ.Γι αυτο ειπα οτι μου φανηκε ψοφιο το κοινο απο μεσα.
Το εκπληκτικό για μένα με αυτήν τη συναυλία είναι ότι λειτούργησε αντίστροφα από ότι οι περισσότερες μεγάλων ονομάτων. Και εξηγούμαι: Συνήθως όταν δεις από κοντά κάποιον που τον είχες πολύ ψηλά στην εκτίμησή σου χάνεται ένα μέρος του μύθου. Θυμάμαι αυτό να συμβαίνει με τους Deep Purple, τους Rolling Stones, τον Robert Plant κτλ. Όχι γιατί παίζουν άσχημα, αλλά γιατί συνειδητοποιείς ότι αυτό που έζησες δεν ήταν μία larger-than-life εμπειρία. Ε, με τους AC/DC ήταν. Νόμιζα ότι ήξερα πόσο τεράστια μπάντα είναι αλλά μετά από αυτό που είδαμε αποδείχθηκαν ακόμα μεγαλύτεροι!
Φίλε therion μόλις σε έκανα report γιατί δεν ήρθες μπροστά για πιτ! [-X 
Αμα δα!
(προς admin : θα φάω μπαν για laugh assult? :-s )
Ειναι βεβαιο οτι θα ξαναερθουν Ευρωπη πριν σταματησουν;
Απο την Ελλαδα σιγουρα δεν εμειναν παραπονεμενοι.:-k:D
Καλά Ελλάδα ας το ξεχάσουμε.
Πιθανόν να έρθουν μια γύρα Ευρώπη το καλοκαίρι του 10 με αρκετά παλιά τραγουδάκια για να γύρισουν το DVD.
Με βλέπω Γαλλία του χρόνου 
μμμ πες μου ότι ήσουν αριστερά κάπου στα 15 μέτρα από την σκηνή και ελαφρώς διαγώνια … :-k
χεχε καταλαβαίνω κάπως έτσι είμαι όταν βλέπω τους maiden …
Νταξ, και φετος ετσι λεγαμε.
Ασε μας να ονειρευομαστε τουλαχιστον. 
Ή μαλλον ασ’ το γαμα το, θα δινω πανελληνιες.
Guardian.Ε με το χοροπήδημα δεν ξέρω ακριβώς αλλά μάλλον ήμουν-ήμασταν λίγο πιο μπροστά απ’ότι λες.
Για να υπολογισει κανεις ποσο κοσμο ειχε,βαλε ολη την αρενα να καθεται…σαν παρα πολλοι να βγαινουν
στο for those ήσουν στο μεγάλο pit ???
Πως μπορουσες εκεινη τη στιγμη να διακρινεις αν υπηρχαν αλλα πιτ και μαλιστα να καταλαβεις οτι βρισκεσαι στο μεγαλυτερο;; :-s
ναι προφανώς δεν μπορώ να ξέρω, αλλά από όσο πρόλαβα να δω δεν υπήρχε κάποιο άλλο εκεί κοντά + ότι είμασταν αρκετά μπροστά και αν άνοιγαν κι άλλα pit ο υπόλοιπον κόσμος θα έπρεπε να εξαϋλωθεί …
Να εξαϋλωθει.Χαχαχα!
Όχι ρε for those δεν έπαιζε να μπω σε πιτ.Τα κανόνια δεν τα χάνω με τπτ. Στο Shoot to Thrill στο TNT και στο Let there ήμουν
ε λογικά σε κάποιο από αυτά θα moshαραμε μαζί 8)8)8)
εντομεταξύ σήμερα τι γαμάτο ξύπνημα που είχα …
Ηταν 28/5/2009
Το πρωί ξύπνησα δύσκολα καθώς το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καλά. Παρόλο που είχα πάει σε άλλες συναυλίες και είχα ταξιδέψει ξανά στην Αθήνα, πρώτη φορά ένιωθα το στομάχι μου κόμπο από το άγχος. Με μιας πήρα την απόφαση να σηκωθώ από τα μαξιλάρια και να αρχίσω να προετοιμάζομαι. Για την ακρίβεια, τα είχα όλα έτοιμα από το προηγούμενο βράδυ. Ουσιστιακά θα έλεγχα αν όλα ήταν στην θέση τους για να το μεγάλο ταξίδι: Θεσσαλονικη —> Αθήνα.
Ανεβηκα στο τραίνο με τα φιλαράκια μου. Ολοι μια αγκαλιά, μια παρέα. Η φλογα έκαιγε μέσα μας, καθώς ακούγαμε το Rock n Roll Train όντας μέσα σε τραίνο οδεύοντας για την μεγαλύτερη Rock συναυλία της ζωής μας. Το μυαλό μας φαντασιωνόταν το glorious στάδιο που θα φιλοξενούσε τους ΘΕΟΥΣ της κλασσικης αλήτικης πουτανιάρικης Rock μουσικης. Αυθεντική μουσική. Πρώτη ύλη της κιθάρας που αποτελεί την βασική βιταμίνη των πεντατονικών τάστων. Μια αρχαία τεχνική που λίγοι ξέρουν σήμερα στις μπάσταρδες μερες του MTV και MAD. Το mp3 μου όμως ήξερε καλά να ρυθμίζει τα αυτιά μου με ηλεκτροφόρο equalizer - δίνοντας τροφή και λάμψη στις αστραφτερές rocknotes.
6 ώρες πέρασαν χωρίς να το πάρουμε πρέφα και είμασταν στον σταθμό Λαρίσσης.
5:00 είμασταν στον ηλεκτρικό όπου η ζέστη και ο ιδρώτας είχε κυριαρχίσει το σύμπαν. Τότε φώναξα:
- Δώστε Volt στο κλιματιστικό !
Για καλη μας τύχη, μετα απο 3-4 στάσεις μας ενημερωσαν να κλεισουμε τα παραθυρα γιατι επιτελους θα άνοιγε το κλιματιστικο:lol:
5.30 ΟΑΚΑ
AC/DC Fans παντου. Μπλουζες, καπελα, κερατα, κασκολ, σημαιες. Τα πάντα όλα που θα έλεγε και ο κυρ Νικος.:lol:
9.30 Let the show begins
Ενα animation παιζει με τον Angus να τον ερεθιζουν δυο γκομενες. Τον δενουν στο τραινο που έχει εκτροχιαστει αλλά παρόλα αυτά αυτός κατάφερνει να αποδράσει και να σωθεί. Με την σύγκρουση του τραίνου βλέπουμε φλογες και εκρηξεις στην σκηνη. Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα τους AC/DC Live και το Rock n Roll Train να ηχει στα αυτια μας.
Χορευαμε σαν μικρα παιδια. Ορμομενοι απο το παθος και την δυναμη της μπάντας, ειχε πραγματικα περάσει μέσα μας. Νιωθαμε πιο φρέσκοι. Πιο ενεργητικοι! Πιο δραστήριοι! Πιο κινητικοι! Χτυπιομασταν και συμπεριφερόμασταν να μας είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα. Αλλωτε μας περνούσαν με συνεχη τάση και άλλωτε μας εψηναν σε εναλλασόμενη. Ούτε μία φορα δεν μας γείωσαν. Το κύκλωμα είχε μείνει στο ON και το βραχυκύκλωμα είχε κανει την δουλειά του.
Μηδαμινή σχεδόν αμελητέα αντίσταση στην μουσική. Αυτό έκανε ο μουσικό κύμα να μας διαπερνάει όλο και περισσότερο. Οι ηλεκτρικες νοτες που ηχούσαν απο τον τρισδιαστατο ηχο του σταδίου πολλαπλασίαζαν τους χτύπους της καρδιά μας σε δέκατα έκτα με μικρες παύσεις.
Πιστευω πως οσοι ειμασταν εκεί έχουμε μέσα μας το Rock. Εχουμε παρεστιγμένη διάρκεια προσέγγισης της Rock μουσικής. Εχουμε πάει στην κόλαση μεσω περιφεριακής οδού (aka Highway to Hell) και αναστηθήκαμε. Το μνημόσυνο κάναμε τα καλύτερα μαμισια της ζωή μας με την Rosie και τα προσόντα της. Ολα στο όνομα του Rock όπου τιμήσαμε τους AC/DC.
Εκεινη την στιγμη, οπου έσκαγαν τα κανόνια.
Εμεινα ακινητος.
Παγωμενος.
Σταυρωνοντας τα δυο μου χέρια οπως οι μοναχοι.
Ακλονητος.
Σοβαρος και καρφωμενο βλεμα στην σκηνη.
For Those About To Rock…
We Salute You φωναξα με οσα δυναμη ειχα μεσα μου και επεσα στα γονατα οπου προσκηνυσα την σκηνη.
Πολλοι τρομαξανε διπλα μου.
Αλλα πραγματικά, ένιωσα την αναγκη να το κανω και δεν σας κρίβω οτι ένιωσα πολλή μεγάλη ικανοποίηση που μου δώθηκε η ευκαιρια να το κανω live. Να ευχαριστησω με τον τρόπο μου, τους AC/DC. Αυτους που με την μουσική τους μπορουν να γιατρέψουν ακόμα και τον καρκίνο για μερικά λεπτά που κρατάει το Thunderstruck. Για αυτούς που απο το πουθενά, πιστεύοντας στον εαυτό τους και στο Rock απέδειξαν και αποδεικνυουν ότι το Rock είναι στην καρδιά μας και όχι στα ρούχα μας. Ειναι o drummer των παλμών μας. Ειναι η μελωδία της φωνής μας. Είναι το μπάσο των νεύρων μας. Είναι ο εαυτό μας. γυμνός μπροστά από έναν καθρέφτι. Η γυμνή αλήθεια που δειχνει πραγματικα “ποιος εισαι”. Οι AC/DC εχθες είχαν εμάς για καθρέφτη τους. 50.000 κοσμο να τους δειχνουν “τι πραγματικα σημαίνουν”. Και αυτοί μας το ανταπέδωσαν με το να γίνουν ο δικό μας καθρέφτης.
Κοιτώντας τον Angus Young θα καταλάβεις ότι έχει γεννηθεί για αυτό. Ειναι μοναδικός performer και ξέρει να δίνει ρέστα και πότε να ληστέβει το μαγαζί. Το να βρισκεσαι μαζι του είναι σαν να σου μεταδίδει ένα μερος της ιστορίας της Rock. Ανατριχιάζεις! Νομιζεις οτι ταξίδεψες πισω στο χρόνο στα 70s. Κι όμως είναι 2009 σα να σου λέει ότι το Rock ποτε δεν θα πεθάνει. Πάντα θα ζει μέσα σου όμως και και μέσα σου.
Η τελετή έγινε. Στο έδωσα. Στο μετέδωσα. Εχεις το χάρισμα. Πάρε την κιθάρα σου και δώστο και στους άλλους. Αυτο το μυνημα περνουσε ο Angus εχθες. Rock Never Dies.
Μοναδικος ήχος και μοναδικο σου με τρομακτικά εφέ.
Πραγματικά, μέσα απο την καρδιά μου, ηταν το καλυτερο Live που εχω δει ποτε και δε νομιζω να ξαναδω.
Πολλες φορές το βλέπεις…
Μια φορά το ζεις!
AC/DC
Let the flame of the Rock shall free to burn forever
Ε ναι κάπου κοντά θα ήμασταν.
Ρε guardian γιατί μου κλέβεις τα όνειρα ρε? :lol:
