Το κορυφαιο live που βρεθηκα ποτε,μια μυσταγωγια.Δεν εχω αλλα λογια πραγματικα.
Ενα ονειρο ζωης εγινε πραγματικοτητα.Δυσκολο να ζησω μεγαλυτερη live εμπειρια απ’τη χτεσινη,δυσκολο εως αδυνατο να ξαναδω τους AC/DC αλλα δε με νοιαζει.Αυτο που εχει σημασια ειναι οτι ο Angus και τ’αλανια του δονησαν για τα καλα το ΟΑΚΑ και μας χαρισαν στιγμες ευτυχιας.
Δεν αναφερω highlights,ολο το live ηταν ενα highlight απο την αρχη ως το τελος.
Δεν ξερω αν συνεβη μονο σε μενα, αλλα νιωθω οτι στη συναυλια αρχισα να προσαρμοζομαι στο Hell’s Bells.
Δεν ξερω αν ηταν το αγαπημενο μου AC/DC κομματι που με αφυπνισε ή οι ομορφες κοπελιες που εκαναν την εμφανιση τους στο The Jack.
Παντως μεχρι εκει απλα υπηρχα.
Κομματια υπερλατρεμενα, οπως Shot Down In Flames, Dirty Deeds, Back In Black, Thunderstruck, Rock ‘n’ Roll Train δεν υπαρχουν τοσο στη μνημη σαν αυτα του δευτερου μισου της συναυλιας.
Οχι οτι δεν τα εζησα, αλλα φανταζομαι οτι ημουν σε ενα μικρο παραλληλο συμπαν στα πρωτα 40-45 λεπτα.
ΥΓ.: Τα χιλιασα κι ελπιζω το ιδιο να κανουν και οι AC/DC.
Απλά τέλεια. Οπως έπρεπε να είναι! Και παρά τα εφε και τα βίντεο, η αυθεντικότητα σε όλο της το μεγαλείο! Απίστευτη εμπειρία…
Πολύ ωραίοι και οι Answer. Τους έθαψε όντως ο ήχος, αλλά μετά από όλα αυτα… peace on earth κτλ!
ήμουν κάγκελο στο διάδρομο προς το τέλος του, λίγο πρίν κατηφορίσει για την υπερυψωμένη σκηνή.
από κει βλέπαμε το άνοιγμα που είχε για να πάει ο Angus στη πλατφόρμα που θα τον ανέβαζε στη
σκηνή και να αρχίσει το σόου απο κει πάνω.
οταν μπήκε λοιπόν ακούγατε το solo αλλά δεν τον βλέπατε.
ο ΘΕΟΣ είχε καθήσει σε μια καρέκλα, ένας τεχνικός του σκούπιζε τη πλάτη και του έκανε αέρα με μια πετσέτα και αυτός σόλαρε!!!
οσοι είχαμε οπτική πρόσβαση είχαμε μείνει ΜΑΛΑΚΕΣ 8O8O
υ.γ: περιμένω πως και πως να σχολάσω για να πάω σπίτι και να αρχίσω το ψάξιμο για βιντεάκια
Για μια ακομα φορα αποδυκνειεται οτι αν στη χωρα μας ερθει ενα μεγαλο ονομα που κανει συναυλια και σοου μαζι σεβομενο το θεατη και το κοινο που το παρακολουθει (και οχι αυτο το θλιβερο καταντημα που βλεπω σε αλλα γκρουπ να στησουν 4 πασαλους,μια τεντα και ενα βιντεογουολ στο πισω μερος ), βρεθει μια εταιρεια που οργανωσει ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ το event και ριξει σωστη διαφημιση,τοτε το κονσερτο θα ΣΑΡΩΣΕΙ, οσο και να ειναι το εισητιηριο!!Οπως εγινε το 96 με U2, το 98 με Stones kai χθες.
Ελαχιστα γκρουπ σε προχωρημενη ηλικια,των 55 και 60 ετων εχουν καταλαβει οτι επειδη δεν εχουν τη δημιουργικη δεινοτητα των νιατων τους ,για να προσεγγισουν υπαρχων και νεο κοινο πρεπει να κανουν συναυλιες SHOW πρωτα απο ολα!Με μεγαλα εντυπωσιακα stage, εντυπωσιακα φωτιστικα,πυροτεχνηματα και surprises.
Ayto το καταλαβαν και το ξεκινησαν πρωτοι oi Rolling Stones επενδυοντας τεραστια ποσα στη δημιουργια “μαμουθ” εντυπωσιακων stage σε μεγαλα σταδια,συνεργαζομενοι με επαγγελματιες και επαγγελματικα αρχιτεκτονικα γραφει που σχεδιααζουν συναυλιακα event.
επειδη με αξιωσε οΘεος και ειδα τους Stones to 2007 live στο Ντυσελντορφ,βιωσα μια συγκλονιστικη εμπειρια ζωης,εκανα 3 μερες να συνελθω και θεωρω μεγαλη μ…κια που δεν τους ειδε το ελληνικο κοινο πριν απο δυο χρονια.
Οσον αφορα αυτους τους πανιβλακες και ασχετους που συνεχεια προτασουν το επιχειρημα “τι να παω να δω; γερους να χοροπηδανε επανω σε μια σκηνη;Να τα τσεπωσουν θελου…”,οντως οπως ανεφερα και στην αρχη υπαρχουν τετοια γκρουπ και θλιβομαι για αυτο, ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΕΤΣΙ!
Άργησα, αλλά να’μαικι εγώ. Αλέφαντος μιλάει τώρα.
Τα πάντα όλα, μάθετε σώου στους άρχοντες ρε παιδιά, τι να λέμε τώρα, αυτός ο Άγγος, (τον είχα κάποτε στη Δράμα) διδάσκει ο άνθρωπος, πάνω, κάτω, ψηλά, χαμηλά, με τα σόλα του τις τούμπες του και τα όλα του. Και ας είναι κάποιας ηλικίας, φαίνεται ο παίχτης και ας κάνει και κάποια λαθάκια, δεν τον βγάζεις ποτέ. Και παίζει για ένα κομμάτι ψωμί. Ρε εδώ του σκίστηκε το πουκάμισο σα του Σάκη και δεν είχε δεύτερο να βάλει και συνέχιζε μέσα στη νύχτα μισόγυμνος, τι να λέμε τώρα…
Και ο άλλος που ναι σα μπετατζής με την τραγιάσκα και το γελέκο, ρώτα μένα να σου πω, μια χαρά παιδί είσαι και ας μην είσαι όπως παλιά, χωρίς εσένα δε γίνεται ματσάκι αγορίνα μου, άκου το δάσκαλο, πάντα έτσι να παίζεις και θα μείνεις δέκα χρόνια στην κορφή. Με τις κινήσεις σου τα πέρα δώθε σου, αυτοκράτορας.
Και οι άλλοι καλοί παίχτες αλλά δεν τις λες και πριμαντόνες. Στις ομάδες όμως χρειάζονται και οι εργάτες και δεν πρέπει να παραπονιέται κανείς. (θυμάμαι είχα κάποτε το Ζήφκα στον Ηρακλή, αλλά όλοι ήξεραν το Βάσια, τι να λέμε τώρα)
Και ο κόσμος είναι κοντά στην ομάδα, στηρίζει τους παίκτες, είναι θερμοί, φωνακλάδες, σπουδαίοι οπαδοί έστω κι αν εχτές με τη βία είχε καμιά 45άρα (μάξιμουμ).
Όσο για το σώου, Αλέφαντος μιλάει, μόνο ο μεγάλος Κόκκαλης και ο μάνατζερ των εσυτίσαι τα κάνει αυτά. Και κανόνια να βαράνε και τρένα να βγαίνουνε (όχι σαν αυτό το Δώνη, που το έπαιξε προπονητής) και καμπάνες να σημαίνουνε, μου’ρθε να κάνω το σταυρό μου, και κούκλες με κάτι βυζά να!, τι να λέμε τώρα… Μάθετε από τον άρχοντα ρε…
ΥΓ. ΚΑΥΛΑ…
Τώρα που ηρέμησα, θέλω να πω κι εγώ ,μερικά πράγματα…
Θέλω να ευχαριστήσω τους Brian, Angus, Malcolm, Phil, Cliff που υπάρχουν.Θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί 2 φορές μέσα σε 2 μήνες, με έκαναν να νιώσω στα 29 μου, σαν το 3χρονο παιδάκι που τρώει το πρώτο του παγωτό.Θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί με έκαναν στα γεράματα να τρέχω μόνος μου από τις 10 το πρωί στο χώρο της συναυλίας για να πιάσω μπάρα.Και μόλις το έκανα το χαμόγελο μου έφτανε μέχρι τα αυτιά(Μιλάνο).Θέλω να τους ευχαριστήσω, γιατί έλεγα οτι στην Αθήνα θα αράξω χαλαρά να τους απολαύσω αλλά μου την βαράει και πάω γύρω στις 2 πάλι μόνος μου.Και βλέποντας οτι δεν έχει πολύ κόσμο, λέω δε γαμιέται θα το παλέψω πάλι για μπάρα.Και πάλι τα κατάφερα, και πάλι ένοιωσα σαν παιδάκι.Θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί στις συναυλίες τους ένοιωσα σαν 14 χρονών που φίλησα για πρώτη φορά τον παιδικό μου έρωτα.Θέλω να τους ευχαριστήσω, γιατί με έκαναν να βουρκώσω 5-6 φορές, βλέποντας τους να περνάνε από μπροστά μου, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι έβλεπα εκείνη την στιγμή.Θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί με έκαναν να χτυπιέμαι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.Θέλω να τους ευχαριστήσω που κάθομαι και βλέπω τα βιντεάκια στο youtube και βουρκώνω.Θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις, είμαι βουρκωμένος.Θέλω να τους ευχαριστήσω για τα συναισθήματα που μας προσφέρουν.Θέλω να τους ευχαριστήσω που υπάρχουν…
Υ.Γ.Λυπάμαι όλους αυτούς που κλαίγονται για τα λεφτά, για το ένα για το άλλο.Γιατί είμαι σίγουρος οτι από τον Δεκέμβρη που ανακοινώθηκε η συναυλία έχουν πιει 100 καφέδες, 200 μπύρες κι έχουν κάνει 200 πακέτα τσιγάρα.Αφήστε μας να ζούμε το όνειρό μας και ζήστε στη μιζέρια σας.Αλλά σας παρακαλώ μην μας ζαλίζετε με τα κόμπλεξ σας.Κρατήστε τα για σας και μην τα γράφετε εδώ.Δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε βρε αδερφέ, πως το λένε?
Υ.Γ.2 Εύχομαι σε όλους αυτούς που γκρινιάζουν/σνομπάρουν και δεν ξέρω γω τι άλλο, να νοιώσουν μια φορά στη ζωή τους, αυτά που ένοιωσα στις 2 συναυλίες.