Ποια είναι η άποψή σας για το ιστορικό αυτό συγκρότημα; Πείτε εσείς και όταν θα ρολάρει η κουβέντα θα χωθώ και εγώ…
οι active member μια περιοδο μου αρεσαν πολυ…
μετα τους ψιλοβαρεθηκα. Εχουν καποια τραγουδια ( οπως το καλωσηρθες παραξενε στο τοπο σου) που οι στιχοι τους ειναι πολυ σωστοι… βασικα νομιζω με τη μουσικη τους δεν κολλαω πολυ…
αλλα δεν μπορω να πω (ειναι κατα τη γνωμη μου) οι καλυτεροι στο ειδος τους.
Αν κι εχω πολυ καλες σχεσεις με το Ελληνικο Hip Hop οι Active Member ποτε δε μ’αρεσαν.Αμα ψαξει κανεις μπορει να βρει κι αλλα καλυτερα ονοματα της εποχης τους και της μετεπειτα.
Εμενα μου αρεσουν αρκετα, κυριως για τους καταπληκτικους στιχους…
Τα τελευταια κομματια τα ακουσατε???
Σ’ έχω δει στα πιο παράξενα και όμορφα μέρη
όπου κρατούσα μικρόφωνο βρισκόσουν εκεί
με ένα τσιγάρο ή μ’ ένα ποτήρι στο χέρι
κάπου στο βάθος μακριά από τη σκηνή
σ’ είδα χειμώνα σ’ ένα χώρο ζεστό μικρό
και καλοκαίρι σε φευγάτο νησί
σ’ είδα σε γήπεδο σε κάποιο μακρινό χωριό
και στην Αθήνα σε μεγάλο μαγαζί.
Σ’ είδα κι αλλού με κόσμο πολύ στριμωγμένο
και σε μέρος που ήμασταν εμείς κι εμείς
σ’ είδα να γελάς και άλλοτε θυμωμένο
και γούσταρα λόγω τιμής
σ’ έχω ακούσει δυνατά να τραγουδάς και να φωνάζεις
να τα κάνεις τριγύρω σου κομμάτια
σ’ έχω πιάσει για ώρα προσεκτικά να κοιτάζεις
τα ‘χουμε πει τόσες φορές με τα μάτια.
Σ’ είδα να μου χτυπάς την πλάτη και να φεύγεις
να δακρύζεις και το κεφάλι να σκύβεις
σ’ έψαχνα κάπου στο φως, αλλά κι εσύ τ’ αποφεύγεις
στην αρχή μου φαινόταν πως κι εσύ κάτι κρύβεις
με την πάρτη σου που λες είχαν πολλοί τρελαθεί
σ’ είχαν περάσει για χαμένο ή ασφαλίτη
τώρα ξέρω το Low Bap όπου βρεθεί
έχει ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Ρε, δε με νοιάζει από που ‘ρθες σου λέω
κι εμείς εδώ είμαστε περαστικοί
στον ουρανό ν’ ανέβω και να τα λέω
πάω στοίχημα πως θα ‘σαι και εκεί
Ρε, δε με νοιάζει ποιος σ’ έστειλε, τι θες
ούτε αν είσαι από άλλο πλανήτη,
εδώ χρωστάμε λύπες και χαρές
σ’ ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Δε σ’ έχω πιάσει πάνω απ’ άλλους να θέλεις ν’ ακουστείς,
όμως μαντεύω πως καλά με τα λόγια θα τα πας
δεν αγριεύεις χωρίς λόγο κι αν πιαστείς
τότε κουλάρεις ξανά και στο τοίχο ακουμπάς
υποψιάζομαι περίπου ποιο τραγούδι γουστάρεις
και νιώθω πως ακούς πάντα τ’ “Ονειρολόγιο”,
ωραία, ακόμα ένας τρελός ταξιδιάρης
που είν’ η ζωή του ένα Low Bap δρομολόγιο.
Υπάρχουν φίλοι που δεν έχουν δώσει δραχμή,
ενώ εσύ πληρώνεις μάλλον εισιτήριο
υπάρχουνε κι αυτοί που δεν είχανε τιμή,
ποιο θα τους διάλεγες, για πες μου, εσύ μαρτύριο
υπάρχουν κι άλλοι όχι και τόσο κουρασμένοι
θυμίζουν μαθητές μέσα στην τάξη
μπροστά που κάθονται οι καλά οι διαβασμένοι
και πίσω αυτοί που είναι αλλού μα και οι εντάξει
Μου ‘παν στα δύσκολα πως ρώταγες για μένα
τότε γέλασα πολύ κι η ψυχή μου το χάρηκε
τους είπα να σε βρουν, όμως τα ίχνη σβησμένα
κάποιος τους είπε πως ο αλήτης χάθηκε
εγώ όμως ξέρω την επόμενη φορά
όταν θα ψάξω από πάνω απ’ τη σκηνή
σε μια γωνιά, στη τελευταία τη σειρά
πάω στοίχημα ξανά πως θα 'σαι εκεί.
[I]"Νοιώθω την ένταση τριγύρω κακό σημάδι
σαν άρωμα πολέμου απλωμένο στο σκοτάδι
τα πάντα είναι ανήσυχα διάχυτος ο φόβος
βαριά ατμόσφαιρα και επώδυνος ο χρόνος.
Γίνεται αρχή ακούω παντού δηλώσεις
να σε καλούν το χρέος λεει να πληρώσεις
και εσύ καλό παιδί υπακούς στον αρχηγό
βουτάς στο όχλο και βούρ για το κενό.
Με θιγμένο εγωισμό και συνείδηση νεκρή
μα δε σκέφτηκες ρε βλάκα ότι μπορεί
να κονομάν με τη μαγκιά σου ή τα χαμένα όνειρά σου
κρατώντας εθισμένη τη γενιά σου
σε ένα παιχνίδι και καλά περιθωριακό
ποντάροντας για πάντα στης ζωής το μυστικό
και στη δίψα εκείνη που έχει κάθε παιδί
παλεύοντας στο βούρκο την αλήθεια για να δει.
Να ξεχωρίσει, να παίξει, να νικήσει
κι αφού γυρίσει το παιχνίδι να ζητήσει
λίγη εξουσία και για χάρη όλων αυτών
να μπει για τα καλά στο παιχνίδι των δειλών.
Μη μασάς με τη στημένη βία όλων αυτών
μη μπεις ποτέ στο παιχνίδι των δειλών
μην αφήνεις την ζωή σου στα χέρια των πολλών
φτύσε το στημένο το παιχνίδι των δειλών.
Φοράν στη βία μάσκα ριζοσπαστική
της δώσαν και όνομα σαν φόρμα αστική
και την ρίχνουν να χορεύει εδώ και εκεί
κι η γιορτή καλά κρατεί.
Κι όλοι εκείνοι οι εκλεκτοί εκ του ασφαλούς
να συλλέγουν για στημένους οπαδούς
ψυχές βασανισμένες με ενοχές
που αναζητούν την ελπίδα σε παλιότερες ευχές.
Και τέλειο σαν θύμα με συναίσθημα αρκετό
για να γίνει ένα σύγχρονο ερπετό
μεταλλαγμένο με ανθρώπινη μορφή
και έτσι ζυγώνουν οι μεγάλοι την κορφή.
Σέρνοντας θύματα μαζί τους
κι ανοίγει πιο πολύ η όρεξή τους
να ποντάρουν στη βία εν ονόματι τρελών
στο στημένο το παιχνίδι των δειλών.
Μη μασάς με τη στημένη βία όλων αυτών
μη μπεις ποτέ στο παιχνίδι των δειλών
μην αφήνεις την ζωή σου στα χέρια των πολλών
φτύσε το στημένο το παιχνίδι των δειλών.
Σταμάτα ρε το παιχνίδι είναι στημένο
γι’ αυτό είμαι εδώ και συνεχίζω να επιμένω
πως δε σου αξίζουν όλα αυτά και είναι κρίμα
να νοιώθεις άνετα ενώ είσαι το θύμα.
Μάθε ρε να φτύνεις ότι σου χαλάει τη γεύση
και όπως πάντα πίσω υπάρχει μια θέση
που γράφει το όνομα σου με γράμματα δικά σου
και έχει κλειδωμένο ότι άφησες απ’ τα όνειρά σου.
Μα πρέπει να το πας απ’ την αρχή
τα πράγματα είναι δύσκολα εδώ θέλει αντοχή
εδώ δεν έχεις την βοήθεια κανενός
μα σαν κοιτάς ψηλά υπάρχει ο ουρανός
Και αλήθεια είναι αυτό που μας ενώνει
κάθε φορά που μας πληγώνει
η μοναξιά που γίνεται όπλο όλων αυτών
στο στημένο το παιχνίδι των δειλών."[/I]
Mεγαλη μπαντα…
Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από την σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς, ξεσυνερίζεται το κέφι σου
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ’ ένα αιώνια ποτισμένο απ’ το κρασί καπηλειό
Μέρος κακόφημο ακόμα και για τον στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δεν με φέρνει στ’ όνειρό μου
Εδώ λοιπόν θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που ‘ναι σα να συνέβη χτες και ορκίσου
αν σε πειράξει, τόσο που ντραπείς
πουθενά να μην την πεις
Καλώς ήρθες ξένε στον τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής
Ξέμεινα μόνος μου πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω πρέπει καιρό να γυρίζεις
όμως μέσα στην ζαλάδα μου και πίσω απ’ τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις
Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια, ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές
Ω, νάτα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τ’ αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς
Κάποτε, κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ’ αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά
Γι αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σα να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
Μια προσευχή σ’ ένα περβόλι με ελιές
δεν με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω
Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτήν την όμορφη δροσιά της σιωπής
Είναι που μ’ έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου λοιπόν τι θα τους πεις
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ’ όνομά μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δεν κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά
Μπερδεμένα μου τα λες αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες την τέχνη του μυαλού
ή σαν και μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού
Γι αυτό κι εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω απ’ το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο
μα το προσέχεις, καθαρό, δεν θα ντραπείς
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό
τ’ απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ
Που με βρήκες εδώ κάτω, τι μ’ έφερες;
Το μυαλό μου δεν σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουνε έξυπνοι μιλιούνια
Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στον σταυρό
αυτοί πουλήσανε ακριβά την γέννησή μου
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκότωναν κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι προλάβαν από ‘κει συγχωρεθήκαν
Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό
πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ’ όνομά σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πάς να ξαπλώσεις στα καρφιά σου
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δεν κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά
Υπαρχει αλλο θρεντ για στιχους…
Ας πει οποιος θελει δυο λογακια για δαυτους
ρε τι ποσταρετε στιχους???
οι ακτιβ ειναι κολλημα απο μικρος…υπεροχοι στιχοι…
αγαπημενο κομματι στη χαση και στη φεξη!!
πρεπει να βρειτε το λαιβ τους στο ροδον!
εγω ειπα ΚΑΙ λογακια…
Λοιπόν, δεν είμαι φαν της σκηνής, αλλά είναι από τις λίγες μπάντες του χιπ χοπ/λοου μπαπ που γουστάρω. Αν και δεν έχω ακούσει πάνω από 10 τραγούδια, έχουν ιτερναλ ρισπεκτ από μένα.
απειρες κομματαρες!πουτανα γκλαμουρια μεγαλο κομματι (βαβυλωνα)
Μάνο, σ’ αυτό το τόπο το βλακόστρωτο
και που φωνάζω, τίποτα δε κάνω.
Μάνο, ζούμε με φόβο αλλόκοτο
γι’ αυτό σου λεω, καλά περνάτε εκεί πάνω.
Μάνο, το μυαλό μου αυτοεξορίστηκε
μάλλον, νομίζω πως τα χάνω.
Μάνο, το καθεστώς μας ερεθίστηκε
και θέλει να 'ναι συνέχεια από πάνω.
Μάνο, πολιτισμός σε αποσύνθεση.
Φτάνει κι η Ολυμπιάδα - αυτό μας έλειπε από πάνω.
Μάνο, θα πουν πως σου 'κλεψα τη σύνθεση.
Εντάξει - αφού το ξέρουν, εγώ δε παίζω πιάνο.
Μάνο, θα ξεράσω στη πατρίδα μου
κάπου θα έφαγα τρελή αχ-Ελλάδα, Μάνο.
Μάνο, θα στήσω μόνος τη παγίδα μου
ψάχνω κουράγιο και θα τη κάνω.
Aπό αυτά που έχουν γραφτεί στο thread καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχουν και πολλά λόγια να πει κανείς για αυτούς. Μιλάνε οι στίχοι τους από μόνοι τους. Και εμένα δεν μου αρέσει το στυλ αυτό, όμως οι Active Member ανήκουν σε μια κατηγορία από μόνοι τους. Στίχοι που σε αφυπνήζουν και σε ανατριχιάζουν. Εγώ δεν θα βάλω στίχους πάρτε όμως τον ύμνο κατά του ρατσισμού:
Βασικά δεν έχω ακούσει πολύ αλλά έχω διάβαζα τους στίχους τους κάποια περίοδο συνέχεια. . . Νομίζω έχουν περιθώριο να γίνονται όλο και καλύτεροι. Γενικά μ’αρέσουν και σίγουρα δεν μου περνάνε αδιάφοροι. Αυτά
κριμα που δεν παιζει να βελτιωθουν πλεον…
δεν εχω ακουσει παρα πολυ. Αλλα απο τα τραγουδια τους μου αρεσουν: το πισω δν γυρναω, καλωσορισες παραξενε στο τοπο σου, μερες παραξενες θαυμασιες ημερες, καθως και το τελος ειναι η μαγεια…
same here
Έψαχνα για ενα thread για το τεράστιο αυτό συγκρότημα
μέχρι την εποχη 2004,είχαν πολυ ωραία κομμάτια με στίχους γεμάτοι νόημα και αλήθειες.Η ψυχή των Active Member ειναι ο γίγαντας B.D.Foxmoor.Προσωπικά,ο Foxmoor είναι απτους μεγαλύτερους ποιητές εν ζωή στην Ελλάδα.Φένεται οτι ειναι ενας σεμνος ανθρωπος με αξίες(ψαξτε για ενα ντοκιμαντερ που έδειξε η ΝΕΤ) αν και πολλοί αναφέρουν για “μπινιες” που έπαιξε στο παρελθον καθως και για τις πράξεις στον πόλεμο Hip-Hop vs Low Bap στην Αθήνα.Όποιος γνωρίζει κατι παραπάνω ας γράψει
για πες τπτ ρε outlaw τοτε. Αν εχεις να προτεινεις κάτι εξίσου καλού δλδ, για να το ακούσουμε.
Σχέτικα με το τόπικ, αν και άσχετος με την ευρύτερη σκηνή γενικώς, οι Active Member είναι από τα γκρουπ που παλιότερα άκουγα αρκετά συχνά. Βέβαια live άργησα να τους δω (μόλις πριν 1,5 χρόνο)… αλλά ποτέ δεν είναι αργα.
Εϊναι μερικά γκρουπς που ακόμα και η μουσική να μην σου αρέσει καθόλου (γενικά το λέω αυτό, ίσα - ίσα που εμένα μου αρέσει η μουσική τους) δεν μπορείς να ξεφύγεις από την μαγεία των στίχων. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω μερικά τέτοια γκρουπς - ένα από κάθε είδος της ευρύτερης εγχώριας μη “mainstream” μουσικής - θα ήταν σίγουρα από το πανκ οι Γενιά του Χάους, από τον χώρο του χιπ χοπ οι Active Member, και από τον χώρο του πιο ηλεκτρονικού ήχου οι Stereo Nova!
Και σε λίγο θα έχει συμπληρωθεί το παζλ και θα τους έχω δει live όλους! 
Εδω δε θελω να βγω οφτοπικ οποτε θα στειλω λινκς στο profile σου.