Agalloch - Marrow of the Spirit

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά (για μένα) ο δίσκος σπαίρνει. :smiley:

Φοβερά τα δυο καινούρια κομμάτια.

Όταν βγει το αλμπουμ, θα είμαι στρατό. Να το ακούσω μέσα, ή θα έχουμε κανά παρατράγουδο; :lol:

Λήκαρε. Το κατέβασα. Το άκουσα. Σκάλωσα.


το βιολί στο they escaped the weight of darkness, οι μελωδιάρες στα into the painted gray, watchers monolith & ghost of the midwinter fires, οι κραυγές στο black lake, το outro του to drown.

Απλά σκαλωτικό… :roll:

192 πάντα;

πάντα.

Να ρωτησω κατι ακυρο και γενικο?Τα cd ειναι ολα 320?

εννοεις τα cd που αγοραζουμε?

Πρώτη ακρόαση πολύ θετική.

Το 320 που λέμε υποδηλώνει το bitrate των mp3 που είναι και το μεγαλύτερο που μπορούν να έχουν.

Τα cd έχουν ασυμπίεστο ήχο, γι’αυτό και το μέγεθος ενός album από cd είναι 600-700mb και το αντίστοιχο σε mp3 είναι 80-120mb (περίπου)

στα cd ειναι γυρω στο 1400κατι kbps

Preorder cd

http://www.profoundlorerecords.com//index.php?option=com_ezcatalog&task=detail&id=681&Itemid=99999999

Και στο play παντως εχει 12.50 το limited box

Κυκλοφόρησε και το cd…

ακόμα και η cia ακούει Agalloch :stuck_out_tongue:

rip, utorrent?

Μόνο utorrent!

Προφανώς δεν πρόκειται για την γνωστή υπηρεσία αντικατασκοπίας των Αμερικανών, αυτοί έχουν κατάληξη .gov

Πόσο κομματάρα το Into the painted grey ???

12μιση λεπτά κοπανήματος. Το πιο ακραίο τους κομμάτι με διαφορά,αρκετά blackish, κι ένα απο τα αγαπημένα μου πλέον.

Απο τους δίσκους που περίμενα πως και πως. Δεν απογοητεύουν στο παραμικρό.
Μελαγχολία, ατμόσφαιρα, σκοτάδι και ακρότητα. Είναι όλα εκεί, ηλεκτρικές εκκενώσεις (:p), ακουστικές κιθάρες, τα φωνητικά του Haughm, τα ambient/neo-folk περάσματα, οι post πειραματισμοί…

Ειδκή μνεία και στο 17λεπτο έπος Black Lake Nidstang με την καθηλωτική ερμηνεία του Haughm στις λίγες στιγμές που τραγουδά…

Φύγαμε για άλλη μία ακρόαση…

bump γιατι θελω να αναιρεσω τον εαυτο μου…μιλαμε για ΔΙΣΚΑΡΑ…δεν ξερω αν ξεπερναει το προηγουμενο(για μενα ναι παντως)αλλα ειναι μια ομορφια

το into the painted grey μονο κλαμα…8O τα φωνητικα
στο black lake nidstang θεριζουν(τι τραγουδι ! )…το λαλημενο τελος…ολος ο δισκος βασικα τι λεω.δεν εχω και πολυ λογοτεχνικη γραφη για να αποτυπωσω τον ενθουσιασμο μου…απλα ακουστε το…(γιατι δεν βλεπω να πολυγραφετε εδω μεσα.θα σας μαλωσω:p)

Black Lake Nidstag στα 7μισι λεπτά… 8O8O8O

Το ?Marrow of the Spirit? είναι το πιο σκοτεινό και επιθετικό άλμπουμ των Agalloch. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Δίνει έμφαση στις λεπτομέρειες. Το black και το folk ανακατεύονται μαεστρικά προσφέροντάς σου ένα νοητό ταξίδι στα παγωμένα τοπία του Βορρά. Εδώ έδωσαν έμφαση στην ατμόσφαιρα και σ? αυτό βοηθουν τα samples από ήχους της νύχτας και του δάσους, τα ambient περάσματα, από τα βιολιά και τις ακουστικές κιθάρες. Αν και το black στοιχείο είναι τονισμένο, στο ?Marrow of the Spirit? κυριαρχεί μια ομορφιά η οποία φαίνεται να αναδύεται μέσα από τα ομιχλώδη ηχοτοπία.

Να μιλήσω για το ξέσπασμα του ?They Escaped the Weight of Darkness?, τα απελπισμένα riffs του ?Into the Painted Grey? που δημιουργούν ένα κομψοτέχνημα, το ?The Watcher?s Monolith? με τα progressive στοιχεία ή για το ΕΠΟΣ ?Black Lake Nidstang? που διαρκεί 17 λεπτά και νομίζεις πως κάποιος σου διηγείται μια ιστορία; Μελαγχολικό, με ωραίες αλλαγές, τις κιθάρες να ζωγραφίζουν και την ακουστική να προσθέτει δραματικό τόνο, ενώ τα διάφορα effects φτιάχνουν έναν ηχητικό τοίχο. Ακόμη κι εδώ να τελείωνε ο δίσκος, οι Agalloch θα είχαν μεγαλουργήσει. Όμως συνεχίζουν με το ?Ghosts of the Midwinter Fires? όπου δίνει έμφαση στην δημιουργία ατμόσφαιρας, βγάζοντας ένα χειμωνιάτικο συναίσθημα. Το ?To Drown? κλείνει με ένα αίσθημα νοσταλγίας και πικρίας, χωρίς φωνητικά, μόνο με ήχους, effects και τις κιθάρες.

Τα φωνητικά είναι black αλλά και αφηγηματικά, δίνοντας κινηματογραφικό χαρακτήρα στον δίσκο. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο άκουσμα, που βασίζεται περισσότερο στην μουσική παρά στα φωνητικά, αλλά για έναν περίεργο λόγο αυτό δεν είναι κουραστικό, αφού η φωνή εδώ έχει τον ρόλο οργάνου. Αν θες να χαθείς για λίγο στα σκανδιναβικά δάση το ?Marrow of the Spirit? θα σε ταξιδέψει χωρίς να το καταλάβεις. Ποιοτική κυκλοφορία, που μπορείς να την συνδυάσεις μόνο με χιονισμένο (άντε βροχερό) τοπίο. Ανατριχίλα.

Είναι δισκάρα!!! Ποτε θα χιονίσει στην Αττική, για να τον χαρούμε όπως του αξίζει?

Πάντα είχαν black metal φωνητικά και τσιρίδες :wink: